🔴 در دفاع از امنیت ملی
#یادداشت
✍ مجتبی سلطانی|پژوهشگر علوم سیاسی و نویسنده کتاب«خط سازش»
🔹در دفاع از "امنیت ملّی"، نباید لُکنت داشت. در هر شرایطی، هزینه آشوبگری و شورش هدایت‌شده دشمن، باید به حداکثر برسد.
در هنگامه "تهدید امنیت ملّی"، جای مماشات و مدارا و مهرورزی و ارفاق نیست.
به هر بهانه‌ای، و زیر عَلَم هر درد و رنج و مصیبتی، امنیت ملّی کشور نباید تهدید و تضعیف شود.
خیانتی بزرگتر از مشارکت در "تمهید و تشویق و تحریک" آشوبگری و شورشگری نیست.
الفتنة اشدّ من القتل.
فتنه‌گران داخلی، اگر بر خطا و خیانت خویش بمانند و به رغم پرچم‌سوزی‌ها و مناسک تروریستی آشوبگران، مرز مواضع خویش را صریحاً متمایز و جدا نکنند، جرم و جنایتشان کمتر از بیگانگان آتش‌افروز و نابودی‌خواهان ایران نیست.
در مقابله با هجوم رسانه‌ای و سیاسی و میدانی دشمن، تندروی و افراط، مفهوم و مصداق ندارد،
هر چه بیشتر و هر چه قویتر، باید به دشمن مهاجم آغازگر، ضربه زد.
از بیم برچسب افراطی‌گری، نباید در دام انفعال و افراط احتیاط و تأخیر در ضربت قاطع متقابل، افتاد.
اتخاذ شیوه‌های عقلانی قدرتمند و مؤثر، تا آخرین حدّ ممکن و مقدور، تندروی نیست، عین عقلانیت است.
چشم فتنه "بیّن و پیدا و رسوا" را در اولین فرصت باید کور کرد.
رأس و مغز این فتنه را باید فوراً هدف گرفت
و دست و پای این فتنه را باید سریعاً از کار انداخت و راه تغذیه و تقویت این فتنه را باید عاجلاً مسدود ساخت.
سستی و "مجامله و مماطله و مداهنه" در مواجهه با فتنه‌سازان و فتنه‌گران و فتنه‌جویان، به سود نُضج و نُمُوّ و بقای آنست.
زمان، به نفع "فتنه آشکارِ آتشکار"، عمل خواهد کرد.
تزئین فتنه و ترسیم تصویر کج و معوج از آن،
و فرصت‌آفرینی برای گسترش آتش فتنه، و مهلت‌آفرینی ناخواسته برای افزایش سربازان فتنه، گاهی بر زبان و بنان دوستان سابق کم‌بصیرت و محافظه‌کار جاری می‌شود. تحلیل‌های شبه علمی و روشنفکرنمایانه ظاهراً متکی به مطالعات آماری و نظرسنجی و نگرش‌سنجی‌های ناپایدار و گمراه‌کننده، در شرایط "فتنه نمایان و عریان"، جایی ندارند. جایی که طرح و برنامه و مدیریت و هدایت دشمن، کاملاً آشکار و علنیست،
پاسخ تهدید و اقدام دشمنان و دشمن‌خویان، تهدید بزرگتر و اقدام سخت‌تر پشیمان‌کننده، است.
در دفاع از امنیت ملّی، کوتاهی و تردید و تفریط و مسئولیت‌گریزی و مماشات و خودفریبی، خطرناک و خطیر است.
اگر سَرِ چشمه فتنه، به موقع و به فوریت، بسته و مسدود نشود و دشمن از شکم اسب تروای غفلت و سوءتدبیر و سست‌ارادگی مدافعان حریم حرم میهن، به درون خیزند و نائره آتش شورش و آشوب را بگسترانند،
خسارت‌ها و زیان‌ها بسی بیشتر و انبوه‌تر و گرانبارتر، و گاه جبران‌ناپذیر، خواهند شد.
اَسَفا جماعتی هم که عمریست نان خویش در دیزی آب‌خون فتنه‌ها ترید می‌کنند
و از ابتدای انقلاب آموخته‌اند که با همه‌چیز کاسبی کنند، معرکه‌گردان و آتش‌بیار معرکه شده‌اند.
آنانی که روزگاری، وفق اقتضای زمانه، با ادعای مقابله علیه لیبرال‌ها و کمونیست‌ها و منافقین و کودتاچیان، کاسبی راه انداختند، بار خویش و قوم و قبیله خود را بستند و با رانت‌های کوپنی و زیرمیزی و پشت پستوهای مک‌فارلینی یاد گرفتند که چگونه، هم با جنگ و تحریم کاسبی کنند
و هم، دکان چندنبش قطعنامه و برجام برپا کنند.
این کاسبان زیاده‌خواه سیری‌ناپذیر که از پوستین چپ و راست شروع کردند و به فراخور مواقع و منافع، در پوستین سازندگی و اصلاحات و اعتدال خزیدند، در این ایام، به کاسبی با "مصیبت و غم و رنج" یک خانواده کُرد
و مصیبت‌زایی برای ملّت، برخاسته‌اند.
همینان که هم‌اکنون نیز کمابیش بر سفره انواع رانت‌ها و شرکت‌ها و ثروت‌های غارت‌شده از بیت‌المال نشسته‌اند، برخی هنوز در مجلس و مراکز دولتی صاحب صندلی و منصبند، یا علاوه بر مزایای پیدا و پنهان حاصله از سال‌ها ریاست و وزارت و وکالت و صدارت، پاداش‌ها و حقوق‌های بازنشستگی کلان از همین نظام می‌گیرند، بی‌آزرم همچون دشمنان نظام،
شبیه تروریست‌ها و تجزیه‌طلبان سخن می‌گویند، بر زخم نمک می‌پاشند، عصبانیت و خشم کور را به جامعه تزریق می‌کنند، تحریک‌آمیز و تنش‌آفرین تحلیل و اظهار لحیه می‌کنند
و با صدها نیش و طعن و کنایات ابلغ من التصریح، مردم را به شورش و آشوب فرا می‌خوانند، یا شورش و آشوب را موجّه و تئوریزه و مدلل می‌سازند.
اینان که در فتنه‌های پیدا و پنهان دهه ۶۰ و ۷۰ و فتنه کبیر۸۸ و فتنه اکبر آبان ۹۸، خسارت‌های هنگفت به امنیت و منافع ملّی کشور وارد ساختند و به لطایف‌الحیل، فعلاً از میزان عدالت در امان مانده‌اند، امر، بَرِشان مشتبه شده که نظام در موضع ضعف است
و فرصت دوباره برای شلتاق‌اندازی و فتنه‌سازی و غوغابازی جدید یافته‌اند.