و ضربه آخَرُ عَلی عاتِقِهِ المقدّس بالسیف ضربةً کَبّاً (ع) بها علی وجهه، وکان قد أَعْیی ،فجعل(ع) یَنُو ٔٔ و یَکُبُّ. آنچنان ضربه‌ای بر دوش حضرت زد که به صورت روی زمین افتاد، امام دیگر خسته شده بود؛ لذا بلند می شد اما به زمین خورد. #لهوف سید ابن طاووس ص ۱۶۸ #عاشوراء