همیشه نوشتم و جزو عاداتم هست هر کشوری که می روم با آی پی آن کشور، کلیدواژه‌ی مثل #شیعه، #اسلام، #ایران و.. را جستجو میکنم. همچنانکه می بینید، در جستجوی شیعه، تا جندین مدخل و صفحه، هنوز سایت های حتی مادر و اصلی ما در عرصه بین الملل، دیده نمی شود. این یعنی چه؟ جواب روشن است. ما حتی کارهای بسن المللی مان، با بافتار و ساختار بومی تولید می شود. انگلیسی می‌نویسیم ولی هرگز به دست انگلیسی زبان نمی رسد. عریس تولید می کنیم ولی فقط به دست عرب زبان ساکن قم می رسد. صریحا میگویم: بلندگوی بین الملل ما، همیشه بسوی داخل است تا خارج. هر چه در ایران کاری سر و صدا کرد، گمان می کنیم در بیرون هم چنین است. مثلا قرآن سوزی را محکوم میکنیم با بیانه های فارسی برای خودمان. کجای دنیا، کدام رسانه پر تاثیر دنیا، پژواک صدای ما شد؟ روایت نکنیم در عرصه بین الملل، روایت می‌شویم با دیگران؛ تود اگر تفسیر و تبیین نکنیم، دیگران تحریف می کنند. پست بعدی ام را ببینید یادداشت های فرامرزی یک طلبه. سئول @yahyajahangiri 👍