نکته تفسیری صفحه ۵۷۹:
پاداش اخلاص:
می دانیم که این آیات پس از ایثار و فداکاری بی نظیر امام علی علیه السلام و خانواده ی گرامی اش یعنی حضرت فاطمه سلام الله علیها …، امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام نازل شده اند. ماجرا از این قرار است که امام علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها به توصیه ی پیامبر‹، برای شفای بیماری پسران خود نذر کردند که سه روز روزه بگیرند. پس از بهبود فرزندان، آنان نذر خود را ادا کردند و همه با هم سه روز روزه گرفتند؛ ولی در روز یکم، غذای خود را به شخصی بینوا، در روز دوّم به یک یتیم و در روز سوّم به یک اسیر دادند و هر سه روز، خود با آب افطار کردند.
پس از آن، خدا آیات این سوره را نازل کرد و فداکاری آنها را ستود و نعمت های بی نظیری را برای چنین افرادی برشمرد؛[1] نعمتهایی که برخی از آنها در جای دیگری از قرآن نیامده است؛ نعمتهایی مانند:
1ـ نوشیدنی ناب بهشتی که با مادّه ای بسیار خوشبو آمیخته شده است(کَأسٍا کـانَ مِـزاجُها کافورا)؛
2ـ شادابی و خوشحالی بزرگ(نَضرَةً وَ سُرورا)؛
3ـ باغی بیمـانـنـد(جَنَّةً)؛
4ـ لـباسهای ابریشمی بی نظیر(حَریراً)؛
5ـ تکیه زدن بر تخت های سلطنتی بهشت(مُتَّکِئینَ فیها عَلَی الاَراِّئِکِ)؛
6ـ نبودن هیچ نوع گرما و سرمای آزاردهنده در بهشت(لایَرَونَ فیها شَمساً وَ لا زَمهَریرا)؛
7ـ سایه ی گسترده، خنک و دائمی درختان بهشتی(وَ دانِیَةً عَلَیهِم ظِلّْالُها)؛
8ـ میوه ها و خوشه هایِ در دسترس(وَ ذُلِّلَت قُطوفُها تَذلیلاً)؛
9ـ غذاهای رنگارنگ و نوشیدنی های گوارا در ظرفهای نقره ای بی نظیر و جامه ای بلورین زیبا(بِآنِیَةٍ مِن فِضَّةٍ وَ اَکوابٍ کانَت قَواریرَا)؛
10ـ جامی دیگر از نوشیدنی ناب بهشتی که از چشمهای به نام «سلسبیل» است(عَیناً فیها تُسَمّیّْ سَلسَبیلا)؛
11ـ حضور خدمتکاران بسیار زیبارو و درخشان در مجلس بزم و تفریح بهشتیان(وِلدانٌ مُخَلَّدون)؛
12ـ نعمتی وصف ناشدنی(نَعیماً)؛
13ـ فرمانروایی بسیار گسترده ی هر یک از بهشتیان در قلمرو سلطنـت خـود در بـهشت(مُلکاً کَبیرا)؛
14ـ لـباسهایی از ابریـشم خـالص(ثـِیابُ سُندُسٍ)؛
15ـ دستبندها و جواهر نقرهای(اَساوِرَ مِن فِضَّةٍ)؛
16ـ گرفتن نوشیدنی پاک بهشتی از پروردگار جهان(سَقاهُم رَبُّهُم شَراباً طَهورا)؛ نوشیدنی ای که علاوه بر لذت مادی، به فرموده ی امام صادق علیه السلام ، جان و روحشان را از هر چیز غیر خدایی پاک می کند؛[2] نعمتی که شاید هیچ نعمتی در قرآن برتر از آن نباشد. البته به یاد داشته باشیم که تمام این نعمت های رنگارنگ، پاداش نیت خالصانه ی نیکوکاران است، و نه مقدار انفاق و صدقه شان؛ چه اینکه انفاق امام علی علیه السلام و خانواده ی گرامی اش به هر یک از آن افراد بینوا، یتیم و اسیر، تنها یک قرص نان بود و بس؛ ولی آنچه این انفاقِ مختصر آنان را چنین شایسته ی پاداش الهی کرد، اخلاصِ بی نظیر آنان بود که با وجود علاقه و احتیاج به غذا، آن را انفاق کردند و به آن افراد نیازمند گفتند: «ما فقط برای رضای خدا به شما غذا می دهیم و هیچ پاداش و تشکّری از شما نمی خواهیم.»(اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزاِّءً وَ لا شُکورا).
[1] - ر.ک به مجمع البیان، ج10، ص611
[2] - همان، ص624
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4