قرآن ترجمه المیزان سوره 73 سوره مبارکه المزمل صفحه 574 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ (1) اى جامه به خود پيچيده! (1) قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا (2) شب را جز اندکى به پاخيز; (2) نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا (3) نصف آن را، يا اندکى از آن کم کن; (3) أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا (4) يا بر آن بيفزاى، و قرآن را چنان که بايد با تأنّى و شمرده بخوان. (4) إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا (5) همانا ما سخنى سنگين بر تو القا خواهيم کرد. (5) إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا (6) به يقين در تهجّد شب وفاق [قلب و زبان] بيشتر و سخن در آن استوارتر است. (6) إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا (7) البته تو در روز حرکت و تلاشى طولانى دارى. (7) وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا (8) و نام پروردگارت را ياد کن و با بريدن از غير، همه توجّه خود را چنان که بايد به سوى او بنماى. (8) رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا (9) [او] خداوندگار مشرق و مغرب است، معبودى جز او نيست، پس او را کارگزار خود برگير. (9) وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا (10) و بر آنچه مى گويند صبر کن، و به گونه اى نيکو از آنان کناره بگير. (10) وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا (11) و مرا با آن تکذيب کنندگانِ صاحب نعمت واگذار و اندکى مهلتشان ده; (11) إِنَّ لَدَيْنَا أَنْكَالًا وَجَحِيمًا (12) که البتّه نزد ما است قيدهايى گران و آتشى برافروخته، (12) وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا (13) و طعامى گلوگير و عذابى دردناک; (13) يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَهِيلًا (14) در روزى که زمين و کوه ها به لرزه درآيند و کوه ها به صورت پشته هايى از شنِ روان گردند. (14) إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ رَسُولًا (15) همانا ما رسولى را که گواه بر شما است به سوى شما فرستاديم، چنان که رسولى به سوى فرعون فرستاديم. (15) فَعَصَىٰ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا (16) پس فرعون در مقابل آن رسول سرکشى کرد و ما او را به کيفرى سنگين بگرفتيم. (16) فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا (17) پس اگر کفر بورزيد چگونه خود را از [عذاب] روزى که کودکان را پير مى کند مصون مى داريد؟ (17) السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ ۚ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا (18) آسمان از هول آن روز مى شکافد، وعده خداوند انجام شدنى است. (18) إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا (19) بى شک اين آيات هشدارى [بزرگ] است، پس هر که بخواهد راهى به سوى پروردگارش برگيرد. (19) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکته تفسیری صفحه ۵۷۴: شب خیز که عاشقان به شب راز کنند: یکی از لطف­ های بزرگ خدا به ما این است که وقت مشخّصی را برای ارتباط با خود معلوم نکرده و اجازه داده که در هر ساعتی از شبانه­ روز که خواستیم، او را بخوانیم، و وعده داده که هر زمان او را خواندیم، به ما پاسخ دهد[1]؛ امّا مناجات و راز و نیاز با خدا در نیمه­ های شب، طعم دیگری دارد که جز کسانی که آن را چشیده­ اند، نمی­ توانند تصوّر و توصیف کنند. در آن زمان که هیاهو و غوغاهای روز فرو نشسته و سکوت و آرامش، همه جا را فرا گرفته و بیشتر مردم در خواب گران به سر می­ برند، دوستانِ ویژه‏ ی خدا، به شوق گرمای مناجات با معبود خود، بسترهای گرمشان را رها می­کنند، وضو می­ گیرند و در پیشگاه مقدّس او به نماز و مناجات و خواندن قرآن سرگرم می­ شوند و روح و جان خود را در دریای رحمت الهی شست­وشو می­ دهند و از آن دریای بی­ پایان، گوهرهای معنوی فراوانی به دست می­ آورند. آری، شب­ زنده­ داری و نیایش با خدا در نیمه­ های شب، راه و رسم پیامبران و امامان و بنده­ های بسیار خوب خداست. خداوند در آیات متعددی از قرآن، بندگانش را به شب­ زنده­ داری تشویق کرده است[2]؛ امّا هیچ­گاه دقیقاً بیان نکرده که پاداش شب­ زنده­ داری چیست؛ زیرا پاداش آن توصیف­ شدنی نیست. در روایتی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «هیچ کار خوبی نیست مگر این­که در قرآن برای آن پاداشی ذکر شده است؛ مگر نماز شب که به سبب ارزش فوق­ العاده­ اش، خداوند پاداشش را مشخّص نکرده است.»[3] پیشوایان معصوم ما نیز تأکید فراوانی بر عبادت شبانه کرده و پیروان خود را به آن خوانده­ اند. در حدیثی می­ خوانیم که پیامبر صلوات الله علیه سه مرتبه‏ ی پیاپی به امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود: «بر تو باد به نماز شب.»[4] در حدیثی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «بر شما باد به نماز شب؛ زیرا سنّت پیامبرتان است و شیوه­ ی خوب گذشتگانِ شایسته‏ ی شماست و بیماری­ ها را از بدن­ هایتان دور می­ کند.»[5] در روایت دیگری از همان حضرت نقل شده است: «خانه­ هایی که شب­ها در آن نماز خوانده، و همراه آن، قرآن تلاوت می­ شود، برای ساکنان آسمان می­ درخشند؛ همان­طور که ستارگان برای ساکنان زمین می­ درخشند.[6]» همچنین بر اساس روایتی از پیامبر، نماز شب باعث نزدیکی به خدا، آمرزش گناهان، بازداری از کارهای بد، دور کردن بیماری از بدن انسان و آبادی خانه‏ ی انسان در عالم پس مرگ خواهد شد[7]. آری، «شبِ مردان خدا، روز جهان­ افروز است روشنان را به­ حقیقت شب ظلمانی نیست». [1] - با توجّه به این فراز از آیه186: «اُجیب دعوه الداع اذا دعان».   [2] - مانند 17 آل عمران، 17 و 18 ذاریات و آیة مورد بحث [3] - تفسیر قمی، ج2، ص168 [4] - من لایحضره الفقیه، ج1، ص484 [5] - همان، ص472 [6] - همان، ص473 [7] - مستدرک الوسائل ج6، ص 331 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

صفحه ۵۷۵ مصحف شریف سوره مبارکه المزمل و المدثر #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🔸ترتیل صفحه 575 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام صبا - سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 73 سوره مبارکه المزمل صفحه 575 ۞ إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَىٰ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ ۚ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۖ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ ۚ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَىٰ ۙ وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ ۙ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ ۚ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا ۚ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (20) به يقين پروردگار تو مى داند که تو و گروهى از آنان که با تو هستند، نزديک به دو ثلث شب يا نصف آن يا ثلث آن را به عبادت برمى خيزيد; و خداوند است که شب و روز را اندازه گيرى مى کند; او مى دانست که شما هرگز نمى توانيد آن را احصا [و ضبط] کنيد; ازاين رو از شما در گذشت، پس آنچه از قرآن ميسّر شود بخوانيد; او مى دانست که برخى از شما بيمار خواهند شد، و بعضى ديگر به سفر مى روند و از فضل خدا مى جويند، و برخى ديگر در راه خدا پيکار مى کنند، پس آنچه از قرآن ميسّر شود بخوانيد و نماز را به پا داريد و زکات بپردازيد و به خدا قرض دهيد قرضى نيکو; و هر خيرى براى خودتان پيش بفرستيد آن را نيکوتر و داراى اجرى بزرگ تر نزد خداوند خواهيد يافت; و از خدا طلب آمرزش کنيد، بى شک خداوند آمرزگار و رحيم است. (20) سوره 74 سوره مبارکه المدثر بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1) اى رِدا بر خود کشيده! (1) قُمْ فَأَنْذِرْ (2) به پا خيز و اخطار کن. (2) وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3) و پروردگارت را بزرگ بدار. (3) وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4) و جامه هاى خويش پاکيزه دار. (4) وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5) و از ناپاکى دورى گزين. (5) وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ (6) و عطا مکن در حالى که آن را زياد مى بينى. (6) وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7) و براى رضاى پروردگارت صبر پيشه کن. (7) فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8) پس وقتى که در صور دميده شود; (8) فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9) اين وقت در آن روز، روزى سخت خواهد بود; (9) عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10) بر کافران; و هرگز آسان نخواهد بود. (10) ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11) مرا تنها بگذار با آن کس که خلقش کردم. (11) وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا (12) و به او مالى پيوسته در حال فزونى دادم، (12) وَبَنِينَ شُهُودًا (13) و پسرانى هميشه در حضور، (13) وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا (14) و [اسباب مکنت را] چنان که بايد براى او آماده کردم. (14) ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15) آن گاه طمع دارد که بر آن بيفزايم. (15) كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16) چنين نخواهم کرد; زيرا او دشمنى عنود براى آيات ما است. (16) سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17) به زودى عقوبتى طاقت فرسا بر او تحميل خواهم کرد. (17) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکته تفسیری صفحه ۵۷۵:  هر چه ممکن است، قرآن بخوانید: در زمان پیامبر صلوات الله علیه ، گروهی از مسلمانان که از ارزش والای شب­ زنده­ داری آگاه شده بودند، بخش زیادی از شب را بیدار می­ ماندند و به خواندن نماز و قرآن سپری می­ کردند؛ تا حدّی که گاه به سختی می­ افتادند و به جسمشان آسیب می­ رسید و گاهی نیز از کار و فعّالیت روزانه‏ ی خود باز می­ ماندند. خداوند در این آیه‏ با اشاره به این نکته، به مسلمانان توصیه می­ کند که برای بهتر بهره بردن از برکات عبادت شبانه، هر قدری از شب را که می­ توانند، بیدار بمانند و به عبادت و تلاوت قرآن بگذرانند، و برای تأکید بر این مطلب، دو بار در این آیه می­ فرماید: هر چه ممکن است، قرآن بخوانید.[1] گذشته از این­که این فراز از آیه، به مطلب خاصّی که در آن زمان بوده، اشاره می­ کند، می­ تواند به مطلب عمومی­ تری نیز اشاره کرده باشد، و آن، این­که خوب است هر کس در شبانه­ روز به قدری که می­تواند، قرآن بخواند، و بدین­وسیله، روح و جان خود را نورانی کند. پیشوایان معصوم ما نیز بر تلاوت بخشی از قرآن در هر شبانه­ روز تأکید کرده­ اند. در حدیثی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «چه اشکالی دارد که یکی از شما که تاجر است و در مغازه­ اش مشغول است، هنگامی که به منزلش باز می­ گردد، نخوابد تا این­که سوره­ای از قرآن را تلاوت کند، و در مقابل هر آیه­ ای که می­خواند، ده حسنه برایش نوشته شود و ده گناه از نامه اعمالش پاک شود؟»[2] در حدیث دیگری از پیامبر صلوات الله علیه می­خوانیم: «هر کسی که در یک شب ده آیه بخواند، در زمره‏ ی غافلان[کسانی که از خدا بی­ خبرند] نوشته نمی­ شود، و کسی که پنجاه آیه بخواند، در زمره‏ ی ذاکران[کسانی که به یاد خدا هستند] نوشته می­ شود.»[3] البته پیشوایان ما، در کنار تأکید بر تلاوت روزانه قرآن، تأکید کرده­ اند که تلاوت انسان باید همراه با فروتنی و تدبّر و اندیشه در آیات قرآن باشد؛ زیرا هدف اصلی تلاوت قرآن، تعلیم و تربیت است. در حدیثی از امام رضا علیه السلام در باره‏ ی فراز (فَاقرَءوا ما تَیَسَّرَ مِنهُ)(هر چه ممکن است، قرآن بخوانید) می­ خوانیم: «آن مقدار بخوانید که در آن خشوع قلب و صفای باطن باشد.»[4] در ابتدای همین سوره نیز می­ خوانیم که خداوند پس از دستور به نماز شب می­فرماید: (وَ رَتِّلِ القُرءانَ تَرتیلًا)؛ یعنی قرآن را شمرده و بادقّت بخوان. در حدیثی از امام علی علیه السلام در توضیح این آیه آمده است: «آن را روشن بیان کن. نه مانند اشعار، سریع و پشت سر هم بخوان، و نه مانند دانه­ های شن، آن را پراکنده کن؛ بلکه دل­ های سختِ خود را با آن نرم کنید، و هرگز هدف شما این نباشد که به انتهای یک سوره برسید [؛ بلکه آیات قرآن را شمرده و بادقّت بخوانید؛ هرچند کم باشد].»[5] [1] - در نگارش این متن تا بدین­جا از تفاسیر المیزان، نمونه و الجوهر­الثمین استفاده شده است [2] - وسائل­الشیعه، ج6، ص201 [3] - همان، ص202 [4] - بحارالانوار، ج84، ص135 [5] - الکافی، ج2، ص614 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

صفحه ۵۷۶ مصحف شریف سوره مبارکه المدثر #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🔸ترتیل صفحه 576 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 74 سوره مبارکه المدثر صفحه 576 إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18) چرا که او [براى مبارزه با قرآن] انديشيد و به سنجش پرداخت. (18) فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19) پس مرگ بر او باد که چگونه به سنجش پرداخت! (19) ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20) باز هم مرگ بر او باد که چگونه به سنجش پرداخت! (20) ثُمَّ نَظَرَ (21) سپس نظر کرد. (21) ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22) آن گاه عبوس شد و چهره در هم کشيد. (22) ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23) سپس روى گردانيد و تکبّر ورزيد. (23) فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24) سرانجام گفت: اين قرآن نيست جز سحرى که روايت مى شود. (24) إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25) اين نيست مگر گفته بشر. (25) سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26) به زودى او را به آتش سَقَر مى سوزانم. (26) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27) و تو چه مى دانى که سَقَر چيست؟ (27) لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28) نه [به کسى] رحم مى کند و نه رها مى سازد. (28) لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ (29) بشره ها را به شدّت تغيير مى دهد. (29) عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30) نوزده تن بر آن نگهبان اند. (30) وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31) و ما نگهبانان آتش را جز فرشتگان قرار نداديم و [ذکر] عدّه آنها را جز وسيله آزمايش براى آنان که کفر ورزيده اند نساختيم تا کسانى که کتاب [آسمانى]شان داده اند به يقين برسند و کسانى که ايمان آورده اند ايمانشان افزون شود، و آنان که کتاب [آسمانى]شان داده اند و [نيز ]مؤمنان شک نکنند، و تا سرانجام کسانى که در دل هايشان مرض است و کافران بگويند: خدا از اين توصيف چه چيزى را اراده کرده است؟ اين گونه، خداوند هر که را بخواهد گمراه مى کند و هر که را بخواهد هدايت مى نمايد و شمار لشکريان پروردگارت را کسى جز او نمى داند، و اين جز تذکّرى براى بشر نيست. (31) كَلَّا وَالْقَمَرِ (32) چنين نيست [که کافران مى پندارند] قَسَم به ماه، (32) وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33) و قَسَم به شب وقتى که پشت کند، (33) وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34) و قَسَم به صبح وقتى که آشکار شود، (34) إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35) که اين (سَقَر) يکى از بزرگ ترين پديده ها است. (35) نَذِيرًا لِلْبَشَرِ (36) در حالى که اخطارى است براى بشر; (36) لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37) براى هر کس از شما که بخواهد [در کار خير] جلو بيفتد يا عقب بماند. (37) كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38) هر کسى در گرو چيزى است که کسب کرده است; (38) إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39) مگر اصحاب يمين، (39) فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40) که در بهشت هايى [وصف ناپذير] از يکديگر مى پرسند، (40) عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41) درباره مجرمان; (41) مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42) که چه چيز شما را به سَقَر درآورد؟ (42) قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43) مى گويند: ما از نمازگزاران (مؤمنان) نبوديم; (43) وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44) و مسکينان را اطعام نمى کرديم; (44) وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45) و با اهل باطل در باطل فرو مى رفتيم; (45) وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46) و روز جزا را تکذيب مى کرديم; (46) حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47) تا آن که مرگ به سراغ ما آمد. (47) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکته تفسیری صفحه ۵۷۶: چرا آدمیان دوزخی می­ شوند؟: مطالعه‏ ی آیات قرآن کریم و روایات معصومین نشان می­ دهد که کارهایی انسان را از لطف و رحمت خدا دور می­ کند، و اصرار و پافشاری بر آن­ها، باعث بیچارگیِ ابدی انسان و دوزخی شدن او می­شود. البته تأثیر نابودگری این کارها به یک اندازه نیست و برخی بدتر از دیگران هستند. در آیات مورد بحث می­ خوانیم هنگامی که بهشتیان از علّت دوزخی شدنِ دوزخیان از آنان سؤال می­کنند، در پاسخ می­ شنوند که چهار عاملِ مهم، باعث بدبختی آنان شده است؛ عواملی که لطف خدا را از آنان دور کرد و آتش خشم خدا را برافروخت: 1ـ ترک نماز: نخستین عامل بیچارگی دوزخیان، «بی­ نمازی» است. نماز، مهم­ ترین نشانه‏ ی یک مسلمان است، و به فرموده‏ ی پیشوایان ما، «ستون دین» است. امام باقرعلیه السلام در باره‏ ی نماز فرموده است: «نماز، ستون دین است. مثال آن، مثال ستون خیمه است؛ تا هنگامی که ستون ثابت مانده، میخ­ ها و طناب­ ها نیز ثابت می­ ماند؛ ولی هنگامی که ستونِ خیمه بیفتد و بشکند، هیچ میخ و طنابی سر جایش نمی­ ماند.[1]» آری، تا هنگامی که نماز در زندگی انسان وجود دارد، بقیه‏ ی عبادت­ ها نیز در جای خود انجام می­ شود، و در صورت کم و کاستی، نماز با تأثیر بی­ نظیر خود در اصلاح و پاک­سازی انسان، کاستی­ ها را جبران می­ کند؛ ولی هنگامی که نماز از زندگی حذف شود، دیگر نشانی از مسلمانی در زندگی انسان نمی­ ماند. از این رو پیامبر گرامی ما فرموده است: «نماز را از روی عمد ترک نکن؛ زیرا هر کسی که آن را به عمد ترک کند، ارتباطش با دین اسلام قطع شده است.»[2] 2ـ بی­ توجّهی به فقرا و نیازمندان: دوزخیان در دنیا افرادی خودخواه و مغرور بوده­اند که هیچ­گاه از دردِ دردمندان اندوهگین نمی­ شدند، و تنها چیزی که برایشان اهمّیّت داشت، خوردن و تفریح خودشان بود، و بدتر از همه‏ ی این­که آنان واجبات مالی خود را ادا نمی­ کردند؛ اموری مانند زکات و خمس که خودداری از پرداخت آن­ها، از گناهان بزرگ محسوب می­شود. در حدیثی از امام علی علیه السلام می­خوانیم: «هر کس زکات مالش را نپردازد، مسلمان نیست.»[3] همچنین در روایتی از امام باقر علیه السلام می­ خوانیم که ندادن خمس، آدم را دوزخی می­ کند.[4] 3ـ هم­ نشینی و هم­ صدایی با اهل باطل: یکی از ویژگی­های اصلی دوزخیان این است که با هر صدایی که بر ضد حق بلند می­ شد، هم­نوا می­ شدند و در هر مجلسی که بر ضد دین و آیات خدا تشکیل می­ شد، شرکت می­ کردند. آنان با کسانی نشست و برخاست داشتند که خدا و مقدّسات را به بازی می­ گرفتند و سخنانِ زشت و دور از ادب می­ گفتند و اهل گناه و فساد بودند. این هم­ نشینیِ نامبارک، آنان را به رنگ هم­ نشینانشان درآورد و سرنوشتشان را با آنان پیوند داد. 4ـ انکار روز جزا: اهل دوزخ برای فرار از مسئولیت و ادامه­ ی خلاف­کاری و گنه­کاری­ هایشان، همیشه قیامت و حساب و کتاب آن را انکار می­کردند؛ آنان نه­ تنها هیچ دلیلی برای انکار آن نداشتند، بلکه دلایل زیادی بر وجود آن دیده و شنیده بودند؛ امّا هیچ­گاه حاضر نمی­ شدند آن را بپذیرند؛ زیرا پذیرش آن، با قطع هوس­رانی­ هایشان برابر بود، و آلودگی­ هایشان سبب می­ شد که آن را انکار کنند، و این انکارِ ابلهانه، سرانجام آنان را به خاک سیاه نشاند. [1] - مستدرک­ الوسائل، ج3، ص31 [2] - وسائل­ الشیعه، ج4، ص43 [3] - مستدرک­ الوسائل، ج7، ص24 [4] - وسائل­ الشیعه، ج9، ص483 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

صفحه ۵۷۷ مصحف شریف سوره مبارکه القیامه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🔸ترتیل صفحه 577 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه - حجاز 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 74 سوره مبارکه المدثر صفحه 577 فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48) پس شفاعت شافعان سودشان ندهد. (48) فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49) چيست آنان را که از اين تذکّر روى گردان اند؟ (49) كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ (50) گويا آنان گورخرانى رميده اند; (50) فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ (51) که از شيرى ژيان گريخته اند. (51) بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً (52) [نه] بلکه هر يک از آنان مى خواهد که نامه هايى سرگشاده [از سوى خدا] به او داده شود. (52) كَلَّا ۖ بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53) چنين نيست، بلکه آنان از آخرت نمى ترسند. (53) كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54) حقّا که اين تذکّرى [ارزشمند] است. (54) فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (55) پس هر که خواست با آن تذکّر يابد. (55) وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56) و تذکّر نمى يابند مگر اين که خداوند بخواهد; او سزاوار پرواداشتن و اهل آمرزيدن است. (56) سوره 75 سوره مبارکه القيامة بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1) قَسم مى خورم به روز قيامت; (1) وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2) و قَسَم مى خورم به نفس ملامتگر، [که شما برانگيخته خواهيد شد]. (2) أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ (3) آيا اين انسان مى پندارد که استخوان هاى او را هرگز جمع نخواهيم کرد؟ (3) بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ (4) چرا، [جمع خواهيم کرد] در حالى که بر درست کردن سرانگشتانش تواناييم. (4) بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5) [او دليلى بر نفى معاد ندارد] بلکه اين انسان مى خواهد در آينده پيش روى خود به گناه بپردازد. (5) يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6) [ازاين رو با انکار] مى پرسد: روز قيامت کى خواهد بود؟ (6) فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7) پس وقتى که چشم ها خيره شود; (7) وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8) و ماه بى نور گردد. (8) وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9) و [با در هم ريختن منظومه شمسى] خورشيد و ماه جمع شوند. (9) يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10) آن روز انسان مى گويد: گريزگاه کجا است؟ (10) كَلَّا لَا وَزَرَ (11) هرگز، پناهگاهى نيست. (11) إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12) آن روز قرارگاه فقط نزد پروردگار تو است. (12) يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13) آن روز انسان را از آنچه پيش فرستاده و آنچه به جا گذاشته است با خبر مى کنند. (13) بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14) [خبر لازم نيست] بلکه انسان بر نفس خود کاملاً بينا است; (14) وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15) اگرچه عذرتراشى هاى خود را [درباره گناهانش] القا کند. (15) لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16) [اى پيامبر!] زبان خود را به قرائت قرآن حرکت نده که در [حفظ] آن عجله کنى; (16) إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17) زيرا قرائت آن و فراهم کردنش [در ذهن تو ]تنها برعهده ما است. (17) فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18) پس وقتى که ما آن را خوانديم قرائت آن را دنبال کن. (18) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19) آن گاه همانا بيان و تنظيم [الفاظ] آن فقط برعهده ما است. (19) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکته تفسیری صفحه ۵۷۷: بهترین داور: یکی از ویژگی­ های قیامت این است که در آن دادگاه بزرگ، در کنار قضاوت عادل­ ترین قاضی جهان، یعنی خداوند، تک تک انسان­ها نیز برای قضاوتِ رفتار خود فرا خوانده می­ شوند؛ زیرا هم دلایل و شواهد برای کیفر یا پاداش افراد، کاملاً روشن است، هم هر کس به­ تنهایی می­ تواند در مورد درست­کار یا خلاف­کار بودنِ خود قضاوت کند. آری، این ویژگی انسان است که بدی را بد می­ داند و خوبی را خوب می­ شمرد؛ هرچند ممکن است برای حفظ منافع خود، حقیقت را کتمان کند و برای رفتار نادرستش عذر بتراشد. آیات مورد بحث به همین نکته اشاره کرده، می­ فرماید که هرچند در قیامت، انسان­ها توسّط خدا و فرشتگان از تمام کارهایشان باخبر می­ شوند، بدون این کار هم هر کسی از وضعیّت خود آگاه است؛ هرچند در ظاهر عذرهایی بتراشد. آیه‏ ی 14 سوره‏ ی اسراء نیز به همین نکته اشاره کرده، می­ فرماید: پس از آن­که در روز قیامت، نامه‏ ی عمل هر کس به او داده می­ شود، به او گفته می­ شود: «نامه­ ی عملت را بخوان؛ امروز خودت برای محاسبه‏ ی خودت کافی هستی.» البته هرچند اصل این حساب­رسی در قیامت اتفاق می­ افتد، در دنیا نیز انسان­ ها از درست یا نادرست بودن رفتار و عملکرد خود آگاه­ اند و هر کس در دادگاه وجدان خود می­ تواند در مورد خویشتنِ خویش قضاوت کند. آری، این دادگاهِ پنهان، همان «نفس لوّامه» و وجدان سرزنش­گر هر کس است که خداوند در آیه‏ ی 2 همین سوره به آن سوگند یاد کرده است. شاید همه‏ ی ما خویشتن را سرزنش کرده باشیم. در این حال و پس از انجام یک کارِ اشتباه یا ستم به دیگران، آشوبی در وجود ما به پا می­شود و نیرویی ما را از درون ملامت می­کند. این همان دادگاهِ وجدان است که در دنیا نیز اشتباهات ما را به یاد ما می­آورد. البته ممکن است این نیروی درونی، به سبب خود­خواهی­ ها و پیروی از هوس­های زودگذر، بسیار ضعیف و ناتوان شود و صدای آن دیگر به گوشِ جان نرسد. از این رو پیشوایان دین به ما سفارش کرده­ اند که پیش از فرا رسیدن دادگاه عظیم قیامت، پیوسته خود را به دادگاهِ خصوصیِ وجدان احضار کنیم و خویشتن را محاسبه کنیم تا از دادگاه بزرگ و علنی قیامت نیز سربلند و روسپید خارج شویم. آری، این توصیه‏ ی مشهور پیامبر صلوات الله علیه است که فرمود: «پیش از آن­که به حساب شما برسند، به حساب خود برسید، و قبل از آن­که کارهایتان را بسنجند، خودتان کارهایتان را بسنجید و برای حضور در بزرگ­ترین دادگاه آماده شوید.»[1] [1] - وسائل­ الشیعه، ج16، ص99. ظاهراً ترکیب وصفی«العرض الاکبر»، اضافه مقلوب است و در اصل، «اکبر العرض» می­ باشد. با توجّه به صعوبت ترجمه این ترکیب برای مخاطب نوجوان، به «بزرگ­ترین دادگاه» ترجمه شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

صفحه ۵۷۸ مصحف شریف انتهای سوره مبارکه قیامه و ابتدای سوره مبارکه انسان #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🔸ترتیل صفحه 578 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام حجاز 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 75 سوره مبارکه القيامة صفحه 578 كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20) چنين نيست [که مى پنداريد] بلکه شما اين دنياى زودگذر را دوست مى داريد. (20) وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21) و آخرت را وامى گذاريد. (21) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ (22) چهره هايى آن روز شاداب اند; (22) إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23) [و با نور ايمان] به پروردگارشان مى نگرند. (23) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24) و چهره هايى آن روز در هم کشيده اند; (24) تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25) زيرا مى دانند که عقوبتى کمرشکن بر آنان تحميل مى شود. (25) كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26) آرى، وقتى که جان به گلوگاه، برسد; (26) وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27) و گفته شود: چه کسى شفا دهنده است؟ (27) وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28) و [محتضر] يقين کند که اين جدايى [از دنيا ]است; (28) وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29) و ساق پاى او به ساق ديگرش پيچد; (29) إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30) آن روز فقط به سوى پروردگارت سوق داده مى شود. (30) فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31) پس [اين انسان سرکش] نه تصديق [حق] کرد و نه نماز گزارد. (31) وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32) بلکه [آن را] تکذيب کرد و روى گردانيد. (32) ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33) سپس با کبر و غرور به سوى اهلش رفت. (33) أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34) واى بر تو! پس واى بر تو! (34) ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35) باز هم واى بر تو! پس واى بر تو! (35) أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى (36) آيا اين انسان مى پندارد که مهمل رها مى شود؟ (36) أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ (37) آيا او قطره اى از منى نبود که [در رحم] ريخته مى شود؟ (37) ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38) سپس خون بسته اى شد، آن گاه خداوند آن را شکل داد و درست بپرداخت. (38) فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (39) و دو جنس مرد و زن را از آن پديد آورد. (39) أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40) آيا اين خدا قادر نيست که مردگان را زنده کند؟ (40) سوره 76 سوره مبارکه الانسان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان هَلْ أَتَىٰ عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا (1) آيا مدّتى از روزگار بر انسان گذشت که او چيزى قابل ذکر نبود؟ [آرى]. (1) إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا (2) همانا ما انسان را از نطفه اى ممزوج آفريديم، در حالى که اراده امتحان او را داشتيم; ازاين رو او را شنوا و بينا کرديم. (2) إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا (3) به راستى ما راه را به او نمايانديم، خواه سپاسگزار باشد و خواه کفران پيشه. (3) إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا (4) به يقين ما براى کفران پيشگان، زنجيرها و غلّ ها و آتشى برافروخته آماده ساخته ايم. (4) إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا (5) همانا نيکان از پيمانه اى مى نوشند که آميزه آن کافور است، (5) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکته تفسیری صفحه ۵۷۸: راه و بیراهه: اگر از ما بخواهند که چند ویژگیِ اصلی انسان را بیان کنیم، همه­ ی ما «اختیار» را حتماً جزء آن­ها نام خواهیم برد. اختیار، ویژگی جدانشدنی انسان از اوست، و همین صفت است که او را از دیگر جانداران جدا کرده، شایسته‏ ی ستایش یا سرزنش می­ کند. ما هیچ­گاه به زنبور برای درست کردن عسل یا به گاو برای ساختن شیر «آفرین» نمی­ گوییم؛ ولی یک انسان را برای یک اختراعِ مفید تحسین می­ کنیم. علّت این مطلب، روشن است؛ زیرا زنبور و گاو، هیچ اختیاری در ساختن عسل یا شیر ندارند و بدون این­که خود بخواهند و تنها بنا بر آفرینش خدای بزرگ، عسل و شیر می­ سازند؛ ولی یک انسان، با اختیار خود و تحمّل رنج­ های فراوان، به یک اختراع بزرگ دست می­ یابد. همچنین ما هیچ­گاه یک شیر را برای کشتن و دریدنِ یک آهو سرزنش نمی­ کنیم؛ ولی انسانی را برای سیلی زدن ناروا به گوش یک نفر یا کندنِ بی­ علت یک درخت سرزنش می­ کنیم؛ زیرا شیر، به فرمان غریزه و بدون فکر و عقل، آهو را می­ کُشد؛ ولی انسان، دارای عقل و فکر و شعور است و رفتار و کردارش را خودش رقم می­ زند. منشأ وجود دادگاه­ها و کیفرهای گوناگون نیز «اختیار» انسان است. حال اگر انسان مختار بدون هیچ برنامه و هدفی در دنیا قرار می­ گرفت، چه اتّفاقی می­ افتاد؛ چه این­که هم انسان، خواسته­ ها و امیال گوناگونی دارد و هم امکاناتِ روی زمین محدود است؟ از همه‏ ی این­ها مهم­ تر این­که دنیا، نخستین مرحله‏ ی زندگی انسان است و پس از آن، مراحل بسیار بزرگ­تری پیش روی انسان قرار دارد. به­ راستی آیا ممکن است خدای حکیم، انسان را در چنین وضعی به حال خود رها کند؟ بی­ شک اگر چنین اعتقادی داشته باشیم، حکمتِ خدا را انکار کرده­ ایم. از این رو خداوند با فرستادن پیامبران، برنامه‏ ی زندگی انسان­ها را به آنان نشان داده و راه صحیح زندگی را برایشان مشخّص کرده است؛ راهی که فرجام آن، بهشت است؛ جایی که اختیار انسان به طور کامل شکوفا می­ شود و انسان هر چه بخواهد، در اختیارش قرار می­ گیرد؛ نعمت­ هایی که حقیقت آن توصیف­ شدنی نیست و آیات 5 تا 22 همین سوره، گوشه­ ای از آن­ها را برای ما توضیح داده­ اند. همچنین پیامبران، از سوی خدا، راه­های انحرافی را به ما نشان داده­ اند؛ راه­­هایی که فرجام آن­ها دوزخ است؛ جایی که به فرموده‏ی آیه‏ ی 4 همین سوره، ساکنانش در غل و زنجیر و آتش سوزان قرار دارند. آری، دین خدا، راهی به سرای آزادی و خوشبختی­ است، و راه­های دیگر، بیراهه­ هایی به سوی سرای اسارت و بدبختی هستند. اکنون ماییم و دوراهی سعادت و شقاوت که می­ توانیم با قدم گذاشتن در راه هدایت، شکر آن را به­ جای آوریم، یا با حرکت در بیراهه­ های گمراهی، از ناسپاسانِ نعمتِ هدایت باشیم. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

صفحه ۵۷۹ مصحف شریف سوره مبارکه انسان #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🔸ترتیل صفحه 579 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 76 سوره مبارکه الانسان صفحه 579 عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا (6) چشمه اى که بندگان خدا [مى را آميخته] با آن مى نوشند و [هر جا بخواهند] آن را چنان که بايد روان مى کنند. (6) يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا (7) آنان به تعهّدات خود وفا مى کنند و از روزى که شرّش فراگير است مى ترسند. (7) وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا (8) و طعام را با اين که دوست دارند، به مسکين و يتيم و گرفتار مى دهند. (8) إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا (9) [و ضميرشان مى گويد:] ما فقط براى رضاى خدا به شما طعام مى دهيم، از شما نه پاداشى مى خواهيم و نه تشکّرى. (9) إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا (10) همانا ما از پروردگارمان از روزى عبوس و سخت مى ترسيم. (10) فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا (11) پس خداوند آنان را از شرّ آن روز مصون دارد و شادابى و سرورى [عظيم] به ايشان عطا کند. (11) وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا (12) و به سبب صبرى که کردند، بهشتى [وصف ناپذير ]و لباسى از حرير جزايشان دهد; (12) مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۖ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا (13) که در آن بر تخت ها تکيه مى زنند در حالى که آن جا نه آفتابى مى بينند و نه سرمايى. (13) وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا (14) و در حالى که سايه هايش بر سرشان نزديک است و [چيدن] ميوه هاى آن چنان که بايد آسان گشته است. (14) وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا (15) و ظرف هايى سيمين و تُنگ هايى بلورين بر آنان مى گردانند; (15) قَوَارِيرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا (16) بلورهايى از نقره که آنها را چنان که بايد اندازه گيرى کرده اند. (16) وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا (17) و در آن جا پيمانه اى که آميزه اش زنجبيل است به آنان مى نوشانند; (17) عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِيلًا (18) چشمه اى که در آن جا است و <سلسبيل> ناميده مى شود. (18) ۞ وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا (19) و پسرانى هميشه جوان [به خدمت] بر آنان مى گردند که وقتى آنها را ببينى، پندارى مرواريدهايى پراکنده اند. (19) وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا (20) و چون آن جا را بنگرى، نعمتى [فراوان] و سلطنتى بزرگ مى بينى. (20) عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا (21) بر اندامشان جامه هاى سبز از ديباى نازک و ديباى سِتَبر است و با دستواره هاى نقره زينت شده اند و پروردگارشان شرابى طهور به آنان مى نوشاند. (21) إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا (22) [و به آنان گفته مى شود:] همانا اين جزايى است براى شما و از سعى شما سپاس گزارى شده است. (22) إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا (23) همانا ماييم که اين قرآن را چنان که بايد بر تو نازل کرديم. (23) فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا (24) پس در برابر حکم پروردگارت صبر پيشه کن و هيچ گناهکار يا کفران پيشه از آنان را اطاعت نکن. (24) وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (25) و در صبح و شام نام پروردگارت را ياد کن. (25) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکته تفسیری صفحه ۵۷۹: پاداش اخلاص: می­ دانیم که این آیات پس از ایثار و فداکاری بی­ نظیر امام علی علیه السلام و خانواده‏ ی گرامی­ اش یعنی حضرت فاطمه سلام الله علیها …، امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام نازل شده­ اند. ماجرا از این قرار است که امام علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها به توصیه­ ی پیامبر‹، برای شفای بیماری پسران خود نذر کردند که سه روز روزه بگیرند. پس از بهبود فرزندان، آنان نذر خود را ادا کردند و همه با هم سه روز روزه گرفتند؛ ولی در روز یکم، غذای خود را به شخصی بینوا، در روز دوّم به یک یتیم و در روز سوّم به یک اسیر دادند و هر سه روز، خود با آب افطار کردند. پس از آن، خدا آیات این سوره را نازل کرد و فداکاری آن­ها را ستود و نعمت­ های بی­ نظیری را برای چنین افرادی برشمرد؛[1] نعمت­هایی که برخی از آن­ها در جای دیگری از قرآن نیامده است؛ نعمت­هایی مانند: 1ـ نوشیدنی ناب بهشتی که با مادّه­ ای بسیار خوش­بو آمیخته شده است(کَأسٍا کـانَ مِـزاجُها کافورا)؛ 2ـ شادابی و خوشحالی بزرگ(نَضرَةً وَ سُرورا)؛ 3ـ باغی بی­مـانـنـد(جَنَّةً)؛ 4ـ لـباس­های ابریشمی بی­ نظیر(حَریراً)؛ 5ـ تکیه زدن بر تخت­ های سلطنتی بهشت(مُتَّکِئینَ فیها عَلَی الاَراِّئِکِ)؛ 6ـ نبودن هیچ نوع گرما و سرمای آزاردهنده در بهشت(لایَرَونَ فیها شَمساً وَ لا زَمهَریرا)؛ 7ـ سایه‏ ی گسترده، خنک و دائمی درختان بهشتی(وَ دانِیَةً عَلَیهِم ظِلّْالُها)؛ 8ـ میوه­ ها و خوشه­ هایِ در دسترس(وَ ذُلِّلَت قُطوفُها تَذلیلاً)؛ 9ـ غذاهای رنگارنگ و نوشیدنی­ های گوارا در ظرف­های نقره­ ای بی­ نظیر و جام­ه ای بلورین زیبا(بِآنِیَةٍ مِن فِضَّةٍ وَ اَکوابٍ کانَت قَواریرَا)؛ 10ـ جامی دیگر از نوشیدنی ناب بهشتی که از چشمه­ای به نام «سلسبیل» است(عَیناً فیها تُسَمّیّْ سَلسَبیلا)؛ 11ـ حضور خدمتکاران بسیار زیبارو و درخشان در مجلس بزم و تفریح بهشتیان(وِلدانٌ مُخَلَّدون)؛ 12ـ نعمتی وصف­ ناشدنی(نَعیماً)؛ 13ـ فرمان­روایی بسیار گسترده‏ ی هر یک از بهشتیان در قلمرو سلطنـت خـود در بـهشت(مُلکاً کَبیرا)؛ 14ـ لـباس­هایی از ابریـشم خـالص(ثـِیابُ سُندُسٍ)؛ 15ـ دستبندها و جواهر نقره­ای(اَساوِرَ مِن فِضَّةٍ)؛ 16ـ گرفتن نوشیدنی پاک بهشتی از پروردگار جهان(سَقاهُم رَبُّهُم شَراباً طَهورا)؛ نوشیدنی­ ای که علاوه بر لذت مادی، به فرموده‏ ی امام صادق علیه السلام ، جان و روحشان را از هر چیز غیر خدایی پاک می­ کند؛[2] نعمتی که شاید هیچ نعمتی در قرآن برتر از آن نباشد. البته به یاد داشته باشیم که تمام این نعمت­ های رنگارنگ، پاداش نیت خالصانه­ ی نیکوکاران است، و نه مقدار انفاق و صدقه­ شان؛ چه این­که انفاق امام علی علیه السلام و خانواده‏ ی گرامی­ اش به هر یک از آن افراد بینوا، یتیم و اسیر، تنها یک قرص نان بود و بس؛ ولی آنچه این انفاقِ مختصر آنان را چنین شایسته‏ ی پاداش الهی کرد، اخلاصِ بی­ نظیر آنان بود که با وجود علاقه و احتیاج به غذا، آن را انفاق کردند و به آن افراد نیازمند گفتند: «ما فقط برای رضای خدا به شما غذا می­ دهیم و هیچ پاداش و تشکّری از شما نمی­ خواهیم.»(اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزاِّءً وَ لا شُکورا). [1] - ر.ک به مجمع­ البیان، ج10، ص611 [2] - همان، ص624 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

صفحه ۵۸۰ مصحف شریف سوره مبارکه مرسلات #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🔸ترتیل صفحه 580 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه - بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 76 سوره مبارکه الانسان صفحه 580 وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا (26) و بخشى از شب براى او سجده کن و در بخشى طولانى از شب به تسبيح و نيايش او بپرداز. (26) إِنَّ هَٰؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا (27) همانا اينان دنياى زودگذر را دوست مى دارند و روزى سنگين (قيامت) را پشت سرشان وامى گذارند. (27) نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ ۖ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا (28) ماييم که خلقشان کرديم و ترکيبشان را محکم ساختيم، و هرگاه بخواهيم مانند آنها را چنان که بايد به جاى آنان مى آوريم. (28) إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا (29) به راستى اين آيات وسيله تذکّرى است، پس هر که بخواهد، راهى به سوى پروردگارش در پيش گيرد. (29) وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (30) و شما نمى خواهيد مگر اين که خداوند بخواهد، همانا خدا دانا و حکيم است. (30) يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (31) هر که را بخواهد به رحمت خود درمى آورد و ظالمان را بر ايشان عذابى دردآور آماده کرده است. (31) سوره 77 سوره مبارکه المرسلات بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا (1) قَسَم به آن فرستاده هاى پياپى; (1) فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا (2) پس به وزنده ها چنان که بايد بوزند. (2) وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا (3) و قَسَم به آن نشرکننده ها که چنان که بايد نشر مى کنند; (3) فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا (4) پس به فرق گذارنده ها چنان که بايد فرق بگذارند; (4) فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا (5) پس به القاکننده هاى ذکر (وحى); (5) عُذْرًا أَوْ نُذْرًا (6) تا حجّتى باشد [براى خوبان] يا اخطارى [براى بدان]. (6) إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (7) [قسم به همه اينها] که آنچه وعده داده مى شويد قطعاً واقع شدنى است. (7) فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ (8) پس آن گاه که ستارگان محو شوند، (8) وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ (9) و آن گاه که آسمان شکافته شود، (9) وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ (10) و آن گاه که کوه ها خُرد و پراکنده گردند، (10) وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ (11) و آن گاه که رسولان به وقت موعودشان برسند. (11) لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ (12) براى چه روزى جهت آنان تعيين وقت شده است؟ (12) لِيَوْمِ الْفَصْلِ (13) براى روز جداسازى [حقّ از باطل]. (13) وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ (14) و تو چه مى دانى که روز جداسازى [حق از باطل ]چيست؟ (14) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (15) آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (15) أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ (16) آيا پيشينيان را هلاک نکرديم؟ (16) ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ (17) سپس پسينيان را از پى آن درمى آوريم. (17) كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (18) ما با مجرمان اين گونه رفتار مى کنيم. (18) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (19) آن روز واى بر تکذيب کنندگان. (19) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکته تفسیری صفحه ۵۸۰: چهار حادثه‏ ی بزرگ: از آیات قرآن استفاده می­ شود که فرا رسیدن قیامت، با حوادث بسیار بزرگ و شگفت­ انگیزی همراه است؛ حوادثی که اوضاع دنیا را کامل بر هم می­زند و جهان دیگری را با مشخصّات جدیدی به وجود می­ آورد. به فرموده‏ ی آیه‏ ی 48 سوره‏ ی ابراهیم علیه السلام ، در آن زمان، زمین به چیزی غیر از این زمین، و آسمان­ها نیز به چیزی غیر از این آسمان­ها تبدیل خواهند شد. در سوره­ های متعدد قرآن به این حوادث بزرگ اشاره شده است؛ به­ خصوص سوره­ هایی که در اواخر قرآن قرار دارند؛ مانند سوره­ های نبأ، نازعات، تکویر، انفطار، انشقاق، فجر، زلزال، قارعه و سوره‏ ی مرسلات. در روایاتی که از معصومین علیهم السلام به ما رسیده، این حوادث، «اشراط­ الساعة»(نشانه­ های قیامت) نامیده شده است. آیات مورد بحث، به این چهار حادثه از آن حوادث مهم اشاره کرده­ اند که سه تای آن­ها در آستانه‏ ی قیامت اتفاق می­ افتد، و یکی از آن­ها، پس از برپایی قیامت رخ خواهد نمود: 1ـ خاموش شدن ستارگان: بر اساس آیه­ ی 8، در آستانه‏ ی قیامت، تمام ستارگانِ آسمان، خاموش و بی­ نور می­ شوند. آیه‏ ی دوّم سوره‏ ی تکویر نیز به تاریک شدن ستارگان در آستانه‏ ی قیامت اشاره می­ کند. طبق آیه‏ ی 2 سوره‏ ی انفطار، ستارگان از مدار خود خارج شده، در صفحه‏ ی آسمان پراکنده می­ شوند. شاید این پراکنده شدن، باعث تصادف آن­ها با یکدیگر و انفجار و از بین رفتن نور آن­ها بشود. 2ـ شکافته شدن آسمان: معنای دقیق شکافته شدن آسمان برای ما روشن نیست. شاید منظور از آن، شکافته و متلاشی شدن ستارگان و سیارات موجود در آسمان باشد[1]؛ شاید هم منظور از آن، کنار رفتن پرده‏ ی عالم غیب از چشمان مردم جهان، و امکان ورود ملکوتیان و فرشتگان به عالم انسان­ها باشد.[2] در آیه‏ ی 29 سوره‏ی نبأ نیز می­ خوانیم: «و آسمان گشوده می­ شود؛ بدین­ صورت که به درهای متعدّدی تبدیل می­ شود.» 3ـ کنده شدن و ریز ریز شدن کوه­ ها: بر اساس آیات قرآن، در آستانه‏ ی قیامت، زمین به شدّت لرزانده می­ شود[3]، و در پی این زلزله‏ ی بسیار مهیب، کوه­ها از جا کنده شده، به حرکت در می­ آیند[4]، و سپس یکباره به زمین کوبیده می­ شوند[5]؛ تا این­که اجزای آن کاملاً خرد شده، چون ذرّات معلق در هوا پراکنده می­ شود[6]. به­ راستی تصوّر چنین زلزله‏ ی هولناکی هم در وجود انسان ترس و وحشت ایجاد می­ کند. بی­ سبب نیست که خداوند در آیه‏ ی نخست سوره­ ی حج، در مورد این زلزله‏ ی بسیار شدید هشدار داده است. 4ـ تعیین وقت برای پیامبران: در آن روزِ مهم، برای پیامبران الهی وقتی مشخّص می­ شود تا در مقام گواه امّت خود، در دادگاه قیامت شهادت دهند؛ چراکه پیامبران، مأمور رساندن پیام­ های خدا به مردم بوده­ اند و باید در قیامت روشن شود که هر امتی به پیامبر خود چگونه پاسخ داده­ اند؛ آیا سخنانش را پذیرفته­ یا انکارش کرده­ اند[7]. می­ دانیم که پیامبر هر امتی، به خواست خدا، از اعمال امت خویش باخبر است و در دادگاه قیامت در مورد رفتار و کردار مردم امتش گواهی می­ دهد. در آیه‏ ی 41 سوره‏ ی نساء می­ خوانیم که در قیامت، از هر امتی شاهدی برانگیخته می­ شود، و از امت پیامبر اسلام صلوات الله علیه نیز همان حضرت برای گواهی دادن به پا می­ خیزد.   [1] - ر.ک به تفسیر نمونه، ج26، ص296 [2] - ر.ک به تفسیر المیزان، ج20، ص166 [3] -4 واقعه [4] -20 نبأ و 3 تکویر [5] -14 حاقه [6] -5 و 6 واقعه [7] - بر اساس آیات 6 اعراف و 109 مائده #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

صفحه ۵۸۱ مصحف شریف سوره مبارکه مرسلات #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🔸ترتیل صفحه 581 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات - صبا 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 77 سوره مبارکه المرسلات صفحه 581 أَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ (20) آيا شما را از آبى بى مقدار خلق نکرديم؟ (20) فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَكِينٍ (21) پس آن را در قرارگاهى استوار نهاديم; (21) إِلَىٰ قَدَرٍ مَعْلُومٍ (22) تا اندازه اى معيّن. (22) فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ (23) پس اندازه گيرى کرديم، و چه خوب اندازه گيرنده ايم. (23) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (24) آن روز واى بر تکذيب کنندگان. (24) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا (25) آيا زمين را دربرگيرنده قرار نداديم. (25) أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا (26) براى زندگان و مردگانى [بسيار]؟ (26) وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا (27) و در آن کوه هايى استوار و بلند قرار داديم، و آبى گوارا به شما نوشانديم. (27) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (28) آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (28) انْطَلِقُوا إِلَىٰ مَا كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (29) [به مجرمان مى گويند:] برويد به سوى آنچه آن را تکذيب مى کرديد. (29) انْطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ (30) برويد به سوى سايه اى (دودى از جهنّم) که داراى سه شعبه است. (30) لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) که نه خنک است و نه از شعله آتش مصون مى دارد. (31) إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32) همانا جهنّم شراره هايى مى افکند مانند بناهاى بزرگ; (32) كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ (33) که گويا آن [شراره ها] شترانى زردموى اند. (33) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (34) آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (34) هَٰذَا يَوْمُ لَا يَنْطِقُونَ (35) اين روزى است که آنان سخن نمى گويند. (35) وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ (36) و به آنها اذن داده نمى شود که عذرخواهى کنند. (36) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (37) آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (37) هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ (38) اين است روز جداسازى [حق از باطل] که شما و پيشينيان را جمع کرده ايم. (38) فَإِنْ كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ (39) پس اگر حيله اى داريد درباره من به کار بريد. (39) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (40) آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (40) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ (41) همانا تقواپيشگان در سايه هايى [لذّت بخش ]و کنار چشمه هايى [دلپذير] قرار دارند; (41) وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ (42) با هر نوع ميوه اى که دلشان بخواهد. (42) كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (43) [به آنان مى گويند:] به پاداش آنچه انجام مى داديد بخوريد و بياشاميد گوارايتان باد. (43) إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (44) همانا ما نيکوکاران را اين گونه جزا مى دهيم. (44) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (45) آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (45) كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ (46) [اى گمراهان!] بخوريد و اندکى بهره گيريد، همانا شما مجرمانيد. (46) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (47) آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (47) وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ (48) و چون به آنان گفته شود: رکوع کنيد رکوع نمى کنند. (48) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (49) آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (49) فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (50) پس بعد از اين [قرآن] به کدامين سخن ايمان مى آورند؟ (50) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکته تفسیری صفحه ۵۸۱: وای بر تکذیب­ کنندگان: عبارت «وَیلٌ یَومَئِذٍ لِلمُکَذِّبین» ده بار در این سوره تکرار شده که نشان گر اهمّیت فراوان آن است. خداوند در این آیه از وضعیت بسیار وخیم منکران قیامت در آن روز سخن می­ گوید و با به کار بردن واژه‏ ی «ویل»، گویی آنان را تهدید می­ کند؛ چرا که برپایی قیامت، حتمی و تردیدناپذیر است[1]، و انکارِ آن، تنها نتیجه­ ی غرور، تکبّر، لجاجت و انجام گناه با خیال راحت است؛ [2]چه این­که عدالتِ قطعی خدا و امکان نداشتن کیفر یا پاداش کاملِ انسان­ها در دنیا، همچنین حکمتِ قطعی خدا و هدف­دار بودن جهانِ پهناور و بسیار شگفت­ انگیز، و نیز وعده­ های بی­ شمار پیامبرانِ خدا که راست­گویی­ شان با معجزاتِ متعدد ثابت شده، همه و همه گواهی می­ دهند که باید جهان دیگری پس از این جهان وجود داشته باشد تا هر کس به پاداش و کیفر کامل اعمال خود برسد، و نیز انسان­ها به هدف راستین آفرینش خود دست یابند. در مقابل، کسانی که قیامت را انکار می­ کنند، حتّی یک دلیل قطعی بر نبودن آن ندارند؛ زیرا فقط کسی می­ تواند آن را انکار کند که بتواند از مرزهای زمان و مکان خارج شود و تمام جهان را با تمام گذشته و آینده‏ ی آن ببیند و سپس اعلام کند که قیامتی وجود ندارد! آیا شما چنین شخصی را می­ شناسید؟ حق این است که انکار قیامت، انکار بزرگ­ترین حقیقت عالَم است؛ حقیقتی که تک تک ما با آن روبه­ رو خواهیم شد و به سرنوشتِ زیبا یا زشتِ خود که با دستان خویش ساخته­ ایم، خواهیم رسید. انکار قیامت البته سه نوع است که باید آن­ها را بشناسیم و از همه‏ ی آن­ها بپرهیزیم: 1ـ انکار قلبی: این­که انسان در دل خود به قیامت و جزای الهی هیچ اعتقادی نداشته باشد و آن را در دل دروغ بشمارد. 2ـ انکار زبانی: این­که انسان انکارِ قلبی خود را به زبان آورد و قیامت را آشکارا دروغ بشمارد. قرآن بارها از چنین منکرانی سخن گفته و آنان را از سرنوشت شومشان ترسانده است. شاید ما نیز در زمان خود با کسانی برخورد کرده  باشیم که با شنیدن سخنی از عالم برزخ یا قیامت، با مسخره می­ گویند: «چه کسی از آن­جا خبری آورده که ما باور کنیم؟!» 3ـ انکار عملی: این­که انسان به کارهایی دست زند که با ایمانِ به قیامت، سازگار نیست؛ خواه انکار خود را به زبان آورد یا در ظاهر خود را مؤمن به قیامت بشمارد. منافقان و افرادِ به ظاهر مسلمان، نمونه­ های روشن این انکار هستند. همگان می­دانیم که کسانی که امام حسین علیه السلام را کشتند، نماز می­ خواندند و در نماز، آیه‏ ی «مالک یوم الدین» را قرائت می­ کردند؛ ولی آیا کسی می­تواند بپذیرد که آنان به قیامت ایمان داشتند؟ امام حسین علیه السلام به آن منکران عملی قیامت فرموده است: «ای پیروان خاندان ابوسفیان، اگر دین ندارید و از معاد نمی­ ترسید، [دست­ کم] در دنیای خود آزاده باشید.»[3] [1] - آیات 9 و 25 آل­عمران، 87 نساء، 12 انعام، 21 کهف، 7 حج، 59 غافر، 7 شوری، 26 و 32 جاثیه به این حقیقت اشاره دارند. [2] - آیات 12 مطففین و 5 قیامت به این حقیقت اشاره دارند. [3] - اللهوف، ص119 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4