یادم هست یک روز ناصر از من سؤال کرد؛ «مادر دوست داری من چگونه شهید شوم؟» گفتم: نمی دانم، تو چه طور دوست داری شهید شوی گفت: «مادر من دوست دارم فوری شهید نشوم، چند ساعت در خون و درد بغلتم و ناراحتی و سختی جانبازان را نیز درک کنم» اتفاقاً به این آرزو و مراد خود دست یافت و با حدود یازده ترکش خمپاره مجروح شد که او را برای درمان به یکی از بیمارستان های صحرایی منتقل کردند و به گفته شهید بزرگوار سیدرضا مهدوی قبل از شهادت ذکر یا حجه بن الحسن العسکری بر لب داشته است.   بعد از شعله ور شدن آتش جنگ تحمیلی، ناصر همیشه بدون زیرانداز و تشک روی زمین  می خوابید هنگامی که از او می پرسیدیم؛ چرا این کار را انجام می دهی پاسخ می داد: «زمانی که جوانان ما در جبهه ها با اشرار و کفار می جنگند و در سخت ترین شرایط هیچ خواب و استراحتی ندارند چگونه راضی شویم در جای گرم و نرم و با خیال راحت استراحت کنیم.»   ناصر در دل یکی از شبها مشغول خواندن نماز شب بود و با اشک و ناله از درگاه خداوند طلب مغفرت می کرد. از صدای او بیدار شدم و ازش پرسیدم : ناصر چرا این قدر گریه و زاری می کنی، مگر تو چه کار کرده ای؟ مگر چقدر از عمر تو گذشته است؟ درجوابم گفت: «سراسر عمر ما انسانها، سرشار از گناهان کبیره و صغیره است. شاید من از گناهانم بی خبر باشم و اگر من استغاثه می کنم و پیامبران را واسطه قرار می دهم به خاطر این است که خداوند از گناهان ما بگذرد و ما را به درجات تکامل و عرفان برساند.» 📎مسئول تبلیغات لشگر ۴۱ ثارالله 🌷 ولادت : ۱۳۳۸/۱۱/۹ کرمان شهادت : ۱۳۶۱/۳/۳ خرمشهر ، عملیات بیت‌المقدس نشر معارف شهدا درایتا @zakhmiyan_eshgh