تلفن همراهش را با خودش نبرده بود سوریه. گاهی از طریق یک خط موبایل نا آشنا به ما زنگ میزد. هر وقت هم که تماس میگرفت، میگفت مادر اول برای دوستانم دعا کن بعد برای خودم! من هم میگفتم چشم پسر عزیزم . بعد از شهادتش تعدادی از هم رزمان او به منزلمان آمدند. آن ها از مهربانی و گذشت داوود برای ما خاطرات زیادی تعریف کردند. برای مثال میگفتند داوود و جمعی از رزمندگان وعده غذایی خود را میان کودکان یتیم سوری تقسیم میکردند. این کار داوود موجب شده بود تا یکی از نشریات کشور سوریه تصویر او را کنار یک کودک سوری روی جلد خود چاپ کند. میتوانست معافیت از خدمت بگیرد، ولی خودش خواست به سربازی برود. در دوران سربازی به خاطر فعالیت های فرهنگی اش مورد تشویق قرار گرفت. برای هم پادگانی هایش مراسم های معنوی مثل زیارت_عاشورا و دعای_ندبه بر پا میکرد و با این برنامه ها موجب ترغیب آنها را به انجام معنویات شده بود. ❤️ نشر معارف شهدا درایتا @zakhmiyan_eshgh