#مقتل_شناسی_امام_حسین_ع 1 #آموزش_مجازی_مقتل_امام_حسین_ع #وقایع_ماه_رجب_و_امام_حسین_ع 2 #ملعونین_زیارت_عاشوراء #مرگ_معاویه_لع 1 - مرگ معاویه لع در این روز یعنی 12 رجب در سال 60 ه’ معاویه ابی سفیان لعنه اللَّه علیه در سن 78 سالگی در شام به درکات جهنّم شتافت. روز شادی اهل ایمان و حزن و اندوه اهل کفر و طغیان است. و روزه این روز به جهت شکر الهی بر هلاکت معاویه مستحب است. (مسار الشیعه: ص 34. فیض العلام: ص 316) نسب معاویه کلبی نسّابه و ابن روزبهان که از ثقات نزد علمای اهل سنّت هستند، نقل کرده اند که معاویه فرزند چهار نفر بوده: عماره، مسافر، ابوسفیان و مردی که اسم او را نمی برند. راغب اصفهانی در محاضرات و ابن ابی الحدید از ربیع الابرار زمخشری نقل می کنند که معاویه را به چهار کس نسبت می دادند: مسافر بن ابی عمرو، عماره بن ولید بن مغیره، عباس و صباح که مغنی عماره بن ولید بود. مادر معاویه هند با صباح که جوان خوش روئی بود و کارگر ابوسفیان بود الفتی تمام داشت ! اما به ظاهر او را معاویه بن ابی سفیان بن حرب می گویند. (تتمه المنتهی: ص 47، 48، 50، 52. منتخب التواریخ: ص 448 - 449. وقایع الایام: ج رجب، ص 174) ابوسفیان مردی زشت و کوتاه قد بود، و یک چشم او در طائف و چشم دیگرش در یرموک کور شده بود. (اسد الغابه: ج 3، ص 13) باطنش کورتر از چشمش بود و نهایت عداوت و دشمنی با پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله را داشت. ابوسفیان در هر جنگ و فتنه ای که بر علیه پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله به وجود می آمد دخالت داشت و در سال فتح مکه از ترس اسلام آورد و با نفاق زندگی کرد تا در سن 82 سالگی در سال 30 ه’ به درک رفت. مخفی نماند که حمامه یکی از جدات معاویه است که در بازار المجاز صاحب پرچم و مشهور بود ! و از این جا نسب ابوسفیان هم معلوم می شود. مادر معاویه هند است که از ذوات الاعلام است و میل فراوانی به غلامان سیاه داشت و از توضیح حال پدر معاویه وضع مادر او هند روشن می شود. (آخر ماه ذی الحجه روز مرگ هند است که احوال او در آنجا ذکر شده است) محدث قمی رحمه اللَّه می فرماید: چون پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله در فتح مکه ریختن خون معاویه را مرا مباح شمردند، به اصرار و شفاعت عباس، پنج ماه قبل از شهادت پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله اسلام آورد. (تتمه المنتهی: ص 47. احقاق الحق: ص 265. التعجب: ص 106. نهج الحق و کشف الصدق: ص 310) حکومت معاویه در شام یزید بن ابی سفیان از طرف ابوبکر با لشکر مسلمین به طرف شام رفت، معاویه هم همراه آنها بود یزید در شام مرد و ابابکر ولایت شامات را به معاویه واگذار کرد و به این حال بود تا زمان خلافت أمیر المؤمنین علیه السّلام که طغیان معاویه علیه آن حضرت شروع شد. پس اساس ظلمهای معاویه را هم ابوبکر بنا نهاد. معاویه در سال 45 ه’ برای پسرش یزید بیعت گرفت. او اول کسی بود که دشنام بر أمیر المؤمنین علیه السّلام را ترویج کرد و در آخر خطبه نماز جمعه لعن و جسارت بر أمیر المؤمنین علیه السّلام می کرد. او دستور داد در تمام شهرها این لعن انجام شود و تا زمان عمر بن عبد العزیز ادامه داشت تا اینکه او لعن بر آن حضرت را منع کرد. (بحار الانوار: ج 33، ص 214) دشمنی معاویه با امیر المؤمنین علیه السّلام معاویه به صحابه و تابعین دستور داد تا حدیث در مذمت أمیر المؤمنین علیه السّلام جعل کنند، و عده زیادی از محبین و ارادتمندان آن حضرت را شهید کرد مانند جناب مالک اشتر نخعی که در قلزم مصر به سم شهید شد. (مراقد المعارف: ج 2، ص 223) امام مجتبی علیه السّلام را به دست جعده عیال آن حضرت مسموماً شهید کرد. معاویه مردی خوش گذران و پرخور بود، به حدی که از کثرت خوردن می گفت: «خسته شدم ولی سیر نشدم»، و این به خاطر نفرین حضرت رسول صلّی اللَّه علیه و آله در باره او بود. او در نفاق و عوام فریبی تجربه به سزائی داشت. محدث قمی رحمه اللَّه نقل می کند که دویست خبر از طریق معتمده اهل سنّت در مذمت معاویه نقل شده است. ماجرای مرگ معاویه آخر الامر معاویه در مسیر مکه به شام بیمار شد، به حدی که می لرزید و دهان او بسته نمی شد، تا وارد شام شد و در آنجا جان به مالک دوزخ داد و رهین اعمال خویش گردید. هنگام مرگ سن او را 75 یا 82 یا 92 سال نقل کرده اند. جنایات او زیاده از آن است که در این مختصر بگنجد ولی در هنگام مرگ به یکی از خواص خود گفت: چند گناه بزرگ کرده ام: حق علی بن ابی طالب را غصب کردم، حسن بن علی را با فریب دادن جعده به شهادت رساندم، و یزید را به جانشینی خود انتخاب کردم، و حجر بن عدی و اصحاب او را به قتل رساندم. (منتخب التواریخ: ص 449. وقایع الایام: ج رجب، ص 173) در مرگ معاویه بعضی فقط ماه را ذکر کرده اند (الدرجات ال رفیعه: ص 423. تاریخ الخلفاء: ص 198) و بعضی 4 رجب (تاریخ بغداد: ج 1، ص 200) و برخی 22 رجب ذکر نموده اند. (زاد المعاد: ص 35. تقویم المحسنین: ص 18. فیض العلام: ص