بنمایند شما نمی توانید طبق عقاید و گفتار اکابر پیشوایان خودتان حکم بکفر آنها بنمائید. و حال آنکه در کتب معتبرۀ خودتان مانند جلد دوم مسند احمد حنبل ص ۲۳۶ و جلد دوّم سیرة الحلبیّه حلبی ص ۱۰۷ و جلد دوم صحیح بخاری ص ۷۴ و صحیح مسلم کتاب جهاد و اسباب النزول واحدی ص ۱۱۸ و غیرهم بسیار رسیده که در حضور خود پیغمبر غالبا اصحاب مانند ابی بکر و غیره بهم دشنام می‌دادند بلکه یکدیگر را می‌زدند و رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم مشاهده می‌نمود و آنها را کافر نمی خواند و اصلاحشان می‌داد (البته این قبیل اخبار جنگ و نزاع اصحاب در مقابل رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در کتب علماء اهل تسنن است نه در کتابهای علمای شیعه). پس جواب ایراد اولتان را با همین مختصر بیان شنیدید که لعن و دشنام باحدی از صحابه موجب کفر نمی شود و اگر بدون دلیل و برهان سبّ و لعنی بنمایند فاسق می‌شوند نه کافر و هر عمل فسقی قابل عفو و آمرزش می‌باشد. #شبهای پیشاور.... https://eitaa.com/zandahlm1357