یک قانون بین‌المللی و عمومی (۱) حجت‌الاسلام والمسلمین عباسی در نامه سی و یک نهج البلاغه امیرالمؤمنان علی علیه‌السلام خطاب به فرزند عزیزشان امام مجتبی علیه‌السلام نکته‌ای را بیان می‌کنند که خلاصه آن این است همان جوری برخورد کنیم که دوست داریم با ما برخورد شود. بین‌المللی‌ترین و عمومی‌ترین قاعده‌ای که من در اخلاق و تربیت پیدا کردم همین است. این حرف را به همه می‌شود زد با هر دین و مذهب و نگرشی. خیلی‌ها این اصل عبارت را، اصل قاعده را شنیدند ولی عبارات نورانی امیرالمؤمنان علی علیه‌السلام کمتر شنیده باشند «يَا بُنَيَّ اجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزَاناً فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ غَيْرِك‏» پسرکم، پسر دلبندم، خودت را میزان قرار بده بین خودت و بین دیگران. در رفتار خود و تعامل خود با دیگران خودت را ملاک قرار بده. الان این جا نمی‌گوییم خدا را ملاک قرار بده. با هر دین و هر آیینی که هستیم خودمان را که قبول داریم. خودمان را ملاک و معیار قرار دهیم. یعنی «لِغَيْرِكَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِك‏» برای دیگران همانی را دوست بدار که برای خودت دوست داری. «وَ اكْرَهْ لَهُ مَا تَكْرَهُ لَهَا» هر چیزی را که برای خودت خوشت نمی‌آید برای بقیه هم خوشت نیاید. اگر فقط همین عبارت را در متن زندگی خود بیاوریم و ناموس زندگی خود کنیم یک قاعده‌ای که به هیچ وجه در آن خدشه وارد نشود. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97