قدرتی به نام کلام ✍نجمه صالحی همان قدرتی که در سین و لام نهفته است و با همسایگی الف و لام، می‌شود آغاز کلام و می‌رسد به گوش اهل سلم و سلام! اگر نبود این قدرت کلام، چگونه ساده‌ترین نیازمان را به گوش دیگران می‌رساندیم و می‌گفتیم «آب»؟ که این روزها، چقدر شنیدن« آب»، دل را آتش می‌زند؛ به‌ویژه اگر از طفلی کوچک شنیده شود! ما برای کسب این قدرت بیان و آموختن کلام، تلاش کردیم و تلاش! اما... فراموش‌مان شد قدرت کلام، از او ست و توان ادای واژه‌ها، با تلاش به‌دست آمده است! اگر لطف نعمتش نبود، هنوز باید برای کوچک‌ترین درخواست خود از دیگران، گریه را جار می‌زدیم! با همین کلمات، می‌توان دلی را شاد کرد، غمی را زدود، خانه‌ای را آباد کرد و دردمندی را از درد نجات داد، اما گاه قدردان این نعمت واژه‌ها نبوده‌ایم و غافل شده‌ایم از خالقش‌ و چه دل‌ها که نرنجید در خطا رفتن کلام! کاش فراموش نکنیم این قدرت آموختن و کلام نیز، از مصادیق رحمت اوست بر ما! ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60