‏‏ 1 ❇️ حقيقت اين است كه بيشتر احسان و خيررسانى انسان، از روى خودبينى و انتظار است و حقيقتى الهى ندارد. پس هرگاه انفاق و لطفى به مردم مى‏كند، در كرامت او طمع و توقع خيرات از ديگران پنهان است، بنابراين گاهى صدقات به همراه منّت و اذيّت است. حق منّان با صراحت اين تفكّر غلط را به اهل ايمان يادآورى مى‏فرمايد: يأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَاتُبْطِلُواْ صَدَقتِكُم بِالْمَنّ وَالْأَذَى‏ كَالَّذِى يُنفِقُ مَالَهُ رِئَآءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْأَخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لَّايَقْدِرُونَ عَلَى‏ شَىْ‏ءٍ مّمَّا كَسَبُواْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِى الْقَوْمَ الْكفِرِينَ» «بقره 264» اى اهل ايمان! ‏هايتان را با و آزار باطل نكنيد، مانند كسى كه مالش را به ريا به مردم انفاق مى‏كند و به خدا و روز قيامت ايمان ندارد كه وصفش مانند سنگ سخت و خارايى است كه بر آن [پوششى نازك از] خاك قرار دارد و رگبارى تند و درشت به آن برسد و آن سنگ را صاف [و بدون خاك‏] واگذارد [صدقه ريايى مانند آن خاك است و اين رياكاران‏] به چيزى از آنچه كسب كرده‏اند، دست نمى‏يابند و خدا مردم كافر را هدايت نمى‏كند. زيرا با منّت گذاشتن در كار خيرى كه انجام داده مى‏شود مهر بطلان بر روى آن زده مى‏شود و اين گونه اعمال رياكارانه و انفاق‏هاى آميخته با آزار روحى از دل‏هاى سخت و قساوت مند سرچشمه مى‏گيرد و صاحبانش هيچ بهره‏اى از آن نمى‏برند و تمام زحمت‏شان به هدر مى‏رود. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏7، ص: 10 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2