‍ ‍ عالـم همه قطره اند ودریاسـت حُســـینْ خـوبان همه بنده اند ومولاسـت حُســـینْ ترسم که شفاعت کند ازقاتِل خویش ازبـَس که کَرَم دارد وآقاسـت حُســـینْ 🕯🖤لبیک یا حسین ع 🖤 🕯

▪️جمله زیبای یک کانال عراقی در وصف حاج قاسم.... نمی دانم در کدام یک از این شب های محرم باید تو را یاد کنم؛ روز مسلم ابن عقیل چون تو فرستاده ( و میهمان ما بودی) یا روز حبیب ابن مظاهر،چون تو بهترین دوست بودی؟ یا روز قاسم چون تو قاسم بودی( اسمت قاسم بود) یا روز علی اکبر چون بدنت قطعه قطعه شد یا روز عباس چون تو حامل پرچم بودی و دو دستت قطع شد؟ ▪️ چیزی که می دانم این است که گریه برای تو تمامی ندارد و از غیب تو حیرانیم....امسال هر وقت به عبارت"سلام بر اصحاب حسین " می رسیم تو را نیز یاد می کنیم،در محرم امسال ، در طغیان اشک عاشقان ، تأثیر شما کاملاً مشخص است....

🏴ڪلیپ 👆👆 صابر خراسانی صبح #عاشورا😔😭

بهشت را ارزانیم بدار جون غلام سياه چهره از غلامان آزادشده ابو ذر غفارى، در كنار سپاه امام حسين عليه السّلام بود، امام عليه السّلام به او فرمود: «به تو اجازه دادم كه از اينجا بروى، تو براى كسب عافيت و سلامتى همراه ما بودى، اينك كه وضع چنين است، خود را در راه ما گرفتار نكن.» جون گفت: «اى پسر رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم آيا من هنگام خوشى و رفاه، كاسه ليس شما باشم، و هنگام سختى و فشار، شما را به خودتان واگذارم؟ سوگند به خدا بدنم بدبو است، سرشت و اصالت خانوادگيم پست است، و چهره‌ام سياه مى باشد، بهشت را برايم ارزانى دار، تا بوى بدنم بوى خوش گردد، و سرشت و شخصيّتم شريف و چهره‌ام سفيد شود، نه به خدا سوگند از شما جدا نگردم تا اين خون سياه من با خونهاى شما آميخته گردد. جون پس از اين گفتار به ميدان رفت و با دشمنان جنگيد تا به شهادت رسيد» در روايات آمده، امام حسين (ع) به بالينش آمد، چنين دعا كرد: «اللّهمّ بيّض وجهه، و طيّب ريحه، و احشره مع الابرار، و عرّف بينه و بين محمّد و آل محمد، خدايا! چهره اش را نورانى، و بوى بدنش را خوش كن، و بين محمّد و آلش با او پيوند و آشنايى قرار بده.» دعاى امام (ع) به استجابت رسيد، از امام سجّاد (ع) نقل شده، بنى اسد بعد از ده روز جنازه جون را يافتند كه بوى خوش از آن مى وزيد.(نفس المهموم، ص ۱۵۰- بحار، ج ۴۵، ص ۲۳) (مترجم)

سپس عمرو بن خالد صيداوى به محضر امام حسين عليه السّلام آمد و عرض كرد: «اى ابا عبد اللّه الحسين! فدايت گردم تصميم گرفته‌ام كه به ياران (شهيد) بپيوندم، دوست ندارم بمانم و تو را بين زن و بچه ات غريب و تنها بنگرم و بدن كشته تو را ببينم.» امام حسين عليه السّلام فرمود: «به پيش رو، كه پس از ساعتى ما نيز به تو مى پيونديم.» عمرو بن خالد به ميدان شتافت و با دشمن جنگيد تا به شهادت رسيد، رضوان خدا بر او باد.

يكى از ياران امام حسين عليه السّلام حنظلة بن سعد شبامى (از طايفه شبام يكى از تيره هاى قبيله همدان) بود، به محضر امام حسين عليه السّلام آمد، در حالى كه جان خود را سپر امام عليه السّلام نموده بود، تيرها و شمشيرها و نيزه‌ها را كه متوجّه امام حسين عليه السّلام مى‌شد، به جان خود مى خريد، و صورت و گلويش را سپر امام عليه السّلام قرار داده بود. او مقابل صف دشمن آمد و آنها را به اين آيات قرآن (كه از زبان مؤمن آل فرعون، به حمايت از موسى عليه السّلام خطاب به فرعونيان، در سوره غافر آمده) مخاطب قرار داده و صدا زد: يا قَوْمِ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ الْأَحْزابِ- مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْماً لِلْعِبادِ- وَ يا قَوْمِ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنادِ- يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ ما لَكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ(سوره غافر، آيه ۳۰- ۳۳) اى قوم من! من بر شما از روزى همانند روز (عذاب) اقوام پيشين بيمناكم و از عادتى همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود، و كسانى كه بعد از آنان بودند (از شرك و كفر و طغيان) مى ترسم، و خداوند ظلم و ستمى بر بندگانش نمى كند- اى قوم من بر شما از روزى كه مردم يك ديگر را صدا مى زنند (و از همديگر يارى مى طلبند و صدايشان به جايى نمى رسد) بيمناكم- از همان روزى كه روى مى گردانيد و فرار مى كنيد، امّا هيچ پناهگاهى در برابر عذاب خداوند براى شما نيست. اى قوم من! حسين عليه السّلام را نكشيد كه اگر او را بكشيد، بر اثر عذاب الهى بيچاره خواهيد شده، همانا آن كس كه به خدا نسبت دروغ بدهد، زيانكار است. سپس به امام حسين عليه السّلام رو نمود و عرض كرد: «آيا به سوى پروردگارمان و ياران (شهيدمان) نرويم؟ » امام حسين عليه السّلام فرمود: «برو به سوى مقامى كه براى تو بهتر از دنیاو آنچه در دنيا است مى باشد، به سوى مقامى كه فنا ناپذير است.» حنظله به ميدان شتافت و با شجاعتى چشمگير و قهرمانانه جنگيد و در برابر سختى هاى جنگ، مقاومت استوار نمود تا به شهادت رسيد، رضوان خدا بر او باد.

دوستان به اذان ظهر نزدیک میشویم و از ظهر به بعد تراکم مصائب بیشتر میشود امروز همچون امام شهیدمان نماز اول وقت را ترک نکنیم🌹 یاد همه نوکرای اهل بیت ، همه روزه گردونها ، همه مجلس بگیرا ، همه عزیزانی که سالهای قبل ایستگاه صلواتی میگرفتند ، نذری میدادند ، از دل و جون مایه میگذاشتند که محرم ارباب پرشور باشه بخیر بین دو نماز دعا کنید برا همه ، مریضا ، گرفتارا و برطرف شدن این بلای کرونا خدایا به خون گلوی علی اصغر اون جمع و اتحاد و دورهمی و روضه ها و تکیه ها را بهمون برگردون ما اینجوری پژمرده میشیم😭

🔹آیت الله حائری شیرازی (رحمت الله علیه) 🔸 امام حسین علیه السلام در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا یک جور دیگر. شب عاشورا، سخن از «نمی‌خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم» بود. روز عاشورا می‌گوید: «بیائید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟ هل من ناصر ینصرنی؟» 🔸 شب صحبت می‌کند تا مبادا خبیثی در بین طیّب‌ها باشد، و روز سخن می‌گوید تا مبادا طیّبی در بین خبیث‌ها مانده باشد. 🔸 شب غربال می‌کند تا فقط «صالحان» بمانند و روز غربال می‌کند تا فقط «اشقیاء» در مقابل او ایستاده باشند. @naghashefaghir_ir @haerishirazi

شهدای نماز👇👇👇

اقامه نماز ظهر در روز عاشورا وقت نماز ظهر فرا رسيد، امام حسين عليه السّلام به زهير بن قين و سعيد بن عبد اللّه حنفى امر كرد كه با نصف كسانى كه باقى مانده بودند (به ترتيب نماز خوف) پيش روى آن حضرت بايستند آنگاه امام حسين عليه السّلام با ساير اصحاب نماز خود را خواند، در اين هنگام تيرى به طرف حسين عليه السّلام آمد، سعيد بن عبد اللّه به پيش آمد و خود را سپر حسين عليه السّلام نمود، و همچنان استوار ايستاد و تيرها را به جان خريد، تا اينكه او بر اثر شدّت جراحات تيرها، به زمين افتاد، و در اين حال مى گفت: «خدايا! اين دشمنان را به لعنتى كه بر قوم عاد و ثمود كرده اى لعنت كن، خدايا سلام مرا به پيامبرت برسان، و از دردهايى كه بر اثر تيرها به من رسيد، به آن حضرت خبر بده، چرا كه من پاداش تو را در يارى ذريّه پيامبرت مى جويم.» سپس به شهادت رسيد، رضوان خدا بر او باد. در بدن او سيزده چوبه تير، غير از جراحات شمشيرها و نيزه‌ها ديده شد.

سپس سويد پسر عمرو بن ابى مطاع كه از رادمردان با شخصيّت بود، و بسيار با نماز انس داشت، به ميدان شتافت و همچون شير دلاور با دشمن جنگيد و در برابر زخمهاى سنگين و بسيارى كه بر بدنش وارد شده بود نهايت مقاومت و صبر را نمود، تا اينكه با بدن پر از زخم در ميان كشتگان افتاد. و همچنان بيهوش افتاده بود تا اينكه (به هوش آمد و) شنيد مى گويند: «حسين عليه السّلام كشته شد.» با زحمت زياد برخاست و از ميان كفشش، چاقويى را كه پنهان كرده بود، بيرون آورد، و با همان با دشمنان جنگيد، تا به شهادت رسيد، رضوان خدا بر او باد. بعضى اين قهرمان را كه سالخورده بود، آخرين شهيد از غير بنى هاشم ذكر كرده اند، كه بعد از شهادت امام حسين (ع) شهيد شد (مقتل الحسين (ع)، مقرّم، ص ۳۰۷) (مترجم)

ياران حسين عليه السّلام براى كشته شدن به سوى جنگ مى شتافتند، و از همديگر سبقت مى گرفتند، آن گونه بودند كه در وصف آنها چنين گفته شده: قوم اذا نودوا لدفع ملمّة و الخيل بين مدعّس و مكردس لبسوا القلوب على الدّروع و اقبلوا يتهافتون على ذهاب الانفس «آنان كسانى هستند كه هر گاه براى دفع گرفتارى خوانده شوند، در برابر دشمنانى كه گروهى از آنها نيزه دار، و گروه ديگر، در صف فشرده با اسلحه آماده شده اند، دلهاى خود را بر روى زره‌ها مى پوشند، و جان بر كف و شتابان به سوى نثار جان مى روند.»

بیا زیارت عاشورا بخوانیم🌹

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيَرَةَ اللهِ وَابْنَ خِيَرَتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، وَابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ثارَ اللهِ وَابْنَ ثارِهِ، وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَي الاَْرْواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنآئِكَ، عَلَيْكُمْ مِنّي جَميعاً سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ، يا اَبا عَبْدِ اللهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا، وَعَلي جَميعِ اَهْلِ الاِْسْلامِ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِي السَّمواتِ، عَلي جَميعِ اَهْلِ السَّمواتِ، فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ اَهْلَ الْبَيْتِ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ، وَاَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتي رَتَّبَكُمُ اللهُ فيها، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْكُمْ، وَلَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدينَ لَهُمْ بِالتَّمْكينِ مِنْ قِتالِكُمْ، بَرِئْتُ اِلَي اللهِ وَاِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَمِنْ اَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ وَاَوْلِيآئِهِم، يا اَبا عَبْدِ اللهِ، اِنّي سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ اِلي يَوْمِ الْقِيامَةِ، وَلَعَنَ اللهُ آلَ زِياد وَآلَ مَرْوانَ، وَلَعَنَ اللهُ بَني اُمَيَّةَ قاطِبَةً، وَلَعَنَ اللهُ ابْنَ مَرْجانَةَ، وَلَعَنَ اللهُ عُمَرَ بْنَ سَعْد، وَلَعَنَ اللهُ شِمْراً، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ وَتَنَقَّبَتْ لِقِتالِكَ، بِاَبي اَنْتَ وَاُمّي لَقَدْ عَظُمَ مُصابي بِكَ، فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذي اَكْرَمَ مَقامَكَ وَاَكْرَمَني بِكَ اَنْ يَرْزُقَني طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمام مَنْصُور مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّد، صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، اَللَّـهُمَّ اجْعَلْني عِنْدَكَ وَجيهاً بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ، يا اَبا عَبْدِاللهِ اِنّي اَتَقَرَّبُ اِلي اللهِ وَاِلي رَسُولِهِ، وَاِلي اميرِالْمُؤْمِنينَ، وَ اِلي فاطِمَةَ وَاِلَي الْحَسَنِ، وَاِلَيْكَ بِمُوالاتِكَ، وَبِالْبَرآئَةِ مِمَّنْ قاتَلَكَ وَ نَصَبَ لَكَ الْحَرْبَ، وَ بِالْبَرائَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ، وَاَبْرَءُ اِلَي اللّهِ وَ اِلي رَسُولِهِ[ مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِكَ، وَبَني عَلَيْهِ بُنْيانَهُ، وَجَري في ظُلْمِهِ، وَجَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَعلي اَشْياعِكُمْ، بَرِئْتُ اِلَي اللهِ وَاِلَيْكُمْ مِنْهُمْ، وَاَتَقَرَّبُ اِلَي اللهِ، ثُمَّ اِلَيْكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَمُوالاةِ وَلِيِّكُمْ، وَبِالْبَر آئَةِ مِنْ اَعْدآئِكُمْ وَالنّاصِبينَ لَكُمُ الْحَرْبَ، وَبِالْبَر آئَةِ مِنْ اَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ، اِنّي سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ، وَوَلِيٌّ لِمَنْ والاكُمْ، وَعَدُوٌّ لِمَنْ عاداكُمْ، فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذي اَكْرَمَني بِمَعْرِفَتِكُمْ، وَمَعْرِفَةِ اَوْلِيآئِكُمْ، وَرَزَقَنِي الْبَرآئَةَ مِنْ اَعْدآئِكُمْ، اَنْ يَجْعَلَني مَعَكُمْ فِي الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ، وَاَنْ يُثَبِّتَ لي عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْق فِي الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ، وَاَسْئَلُهُ اَنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللهِ، وَ اَنْ يَرْزُقَني طَلَبَ ثاري، مَعَ اِمام هُديً ظاهِر ناطِق ]بِالْحَقِّ[ مِنْكُمْ، وَاَسْئَلُ اللهَ بِحَقِّكُمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذي لَكُمْ عِنْدَهُ اَنْ يُعْطِيَني بِمُصابي بِكُمْ اَفْضَلَ ما يُعْطي مُصاباً بِمُصيبَتِهِ مُصيبَةً ما اَعْظَمَها وَاَعْظَمَ رَزِيَّتَها فِي الاِْسْلامِ، وَفي جَميعِ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ، اَللَّـهُمَّ اجْعَلْني في مَقامي هذا، مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْكَ صَلَواتٌ وَرَحْمَةٌ وَمَغْفِرَةٌ، اَللَّـهُمَّ اجْعَلْ مَحْيايَ مَحْيا مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَمَماتي مَماتَ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد

اَللَّـهُمَّ اِنَّ هذا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ، وَابْنُ آكِلَةِ الاَْكبادِ، اللَّعينُ ابْنُ اللَّعينِ عَلي لِسانِكَ وَلِسانِ نَبِيِّكَ، صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، في كُلِّ مَوْطِن وَمَوْقِف وَقَفَ فيهِ نَبِيُّكَ، صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ اَللَّـهُمَّ الْعَنْ اَبا سُفْيانَ وَمُعوِيَةَ وَ يَزيدَ بْنَ مُعاوِيَةَ، عَلَيْهِمْ مِنْكَ اللَّعْنَةُ اَبَدَ الاْبِدينَ، وَهذا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِياد وَآلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ، صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِ، اَللَّـهُمَّ فَضاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَالْعَذابَ [الاَْليمَ ]، اَللَّـهُمَّ اِنّي اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ في هذَاالْيَوْمِ، وَفي مَوْقِفي هذا، وَاَيّامِ حَيوتي بِالْبَرآئَهِ مِنْهُمْ، وَاللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ، وَبِالْمُوالاتِ لِنَبِيِّكَ وَآلِ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ اَلسَّلامُ. پس مي گوئي صد مرتبه: اَللَّـهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِم ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَآخِرَ تابِع لَهُ عَلي ذلِكَ،اَللَّـهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتي جاهَدَتِ الْحُسَيْنَ، وَشايَعَتْ وَبايَعَتْ وَتابَعَتْ عَلي قَتْلِهِ، اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً. پس مي گوئي صد مرتبه: اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللهِ، وَعَلَي الاَْرْواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنآئِكَ، عَلَيْكَ مِنّي سَلامُ اللهِ ]اَبَداً[ ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ، وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّي لِزِيارَتِكُمْ، اَلسَّلامُ عَلَي الْحُسَيْنِ، وَعَلي عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ، وَعَلي اَوْلادِ الْحُسَيْنِ، وَعَلي اَصْحابِ الْحُسَيْنِ. پس مي گوئي: اَللَّـهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِم بِاللَّعْنِ مِنّي، وَابْدَأْ بِهِ اَوَّلاً، ثُمَّ الثّانِيَ وَالثّالِثَ وَالرّابِعَ، اَللّهُمَّ الْعَنْ يَزيدَ خامِساً، وَالْعَنْ عُبَيْدَ اللهِ بْنَ زِياد وَابْنَ مَرْجانَةَ، وَعُمَرَ بْنَ سَعْد وَشِمْراً، وَآلَ اَبي سُفْيانَ وَآلَ زِياد وَآلَ مَرْوانَ، اِلي يَوْمِ الْقِيمَةِ. پس به سجده مي روي و مي گوئي: اَللَّـهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاكِرينَ لَكَ عَلي مُصابِهِمْ، اَلْحَمْدُ للهِِ عَلي عَظيمِ رَزِيَّتي، اَللَّـهُمَّ ارْزُقْني شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ، وَثَبِّتْ لي قَدَمَ صِدْق عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ،وَاَصْحابِ الْحُسَيْنِ، الَّذينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ.

زیارت عاشورا با صد لعن و صد سلام یادتون نره امروز

#روز_دهم #عاشورا #محرم🥀 🔹امام رضا علیه السلام: ▪️هر که روز #عاشورا روز سوگواری و اندوه و گریه اش باشد،خداوند عزّوجلّ روز قیامت را روز شادی و سرور او قرار دهد 📚میزان الحکمه جلد7 صفحه 410 🎧 @mediamazhabi 🕋

به ميدان رفتن بستگان امام حسين عليه السّلام

جانبازى و شهادت على اكبر عليه السّلام ياران امام حسين عليه السّلام همه به شهادت رسيدند و جز خاندانش كسى باقى نماند، در اين هنگام على اكبر عليه السّلام براى رفتن به ميدان آماده شد، او داراى زيباترين چهره، و نيكوترين سيرت بود، از پدرش اجازه رفتن به ميدان طلبيد، امام عليه السّلام به او اجازه داد، سپس نگاهى مأيوسانه به قد و قامت على اكبر عليه السّلام نمود، و چشمانش را به زير افكند و گريه كرد آنگاه گفت: اللّهمّ اشهد فقد برز اليهم غلام اشبه النّاس خلقا و خلقا و منطقا برسولك صلى اللَّه عليه و آله و سلم و كنّا اذا اشتقنا الى نبيّك، نظرنا اليه، خدايا گواه باش، جوانى كه در صورت و سيرت، ظاهر و باطن و گفتار شبيه ترين مردم به رسولت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم بود، و هر گاه مشتاق ديدار پيامبرت مى شديم به اين جوان نگاه مى كرديم، براى جنگيدن با اين مردم رهسپار شد. امام حسين عليه السّلام صدا زد: «اى پسر سعد، خدا ريشه رحم تو را قطع كند، همان گونه تو رحم مرا قطع مى كنى.» پدر تشنگی مرا جانم را به لب رسانده😭 على اكبر عليه السّلام به دشمنان حمله كرد و جنگ سختى با آنها نمود، گروه بسيارى از آنها را به خاك هلاكت افكند، سپس نزد پدر بازگشت و صدا زد: يا أبت! العطش قد قتلنى، و ثقل الحديد قد اجهدنى، فهل الى شربة ماء من سبيل؟، اى بابا! شدّت تشنگى جانم را به لب رسانده، و سنگينى اسلحه، مرا به زحمت انداخته، آيا جرعه آبى هست كه به دستم رسد؟ امام حسين عليه السّلام گريه كرد و فرمود: وا غوثاه! يا بنىّ من اين آتى بالماء ...، آه از بى پناهى! اى پسر جانم از كجا آب بياورم، برو اندكى با دشمنان جنگ كن، چقدر نزديك است كه با جدّت محمّد صلى اللَّه عليه و آله و سلم ديدار كنى، او با كاسه اى پر از آب، تو را سيراب خواهد كرد، كه پس از آن هرگز تشنگى وجود ندارد. على اكبر عليه السّلام به ميدان بازگشت و جنگ بسيار شديد و نمايانى نمود، سرانجام منقذ بن مرّه عبدى آن حضرت را هدف تير قرار داد(طبق نقل مقاتل الطّالبين، اين تير بر حلقش اصابت كرد، و گلويش را دريد، و آن حضرت را غرق در خون نمود)، همين تير موجب افتادن على اكبر عليه السّلام بر زمين شد صدا زد: يا ابتاه! عليك منّى السّلام، هذا جدّى يقرؤك السّلام و يقول لك: عجّل القدوم علينا، اى بابا! آخرين سلامم بر تو باد، اينك اين جدّم است كه سلام به تو مى رساند و به تو مى فرمايد: زودتر به سوى ما بيا. «ثمّ شهق شهقة فمات، سپس صيحه اى بلند زد و جان سپرد» صورت به صورت علی گذاشت😭 امام حسين عليه السّلام به بالين على اكبر عليه السّلام آمد (ديد از دنيا رفته است) به بالين او نشست و خم شد، « و وضع خدّه على خدّه ، و گونه خود را بر گونه على اكبر نهاد.» آنگاه فرمود: قتل اللَّه قوما قتلوك، ما اجرأهم على اللَّه، و على انتهاك حرمة رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله و سلم على الدّنيا بعدك العفا خدا بكشد آن مردمى كه تو را كشتند، چقدر آنها بر خدا و هتك حرمت رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم، گستاخى نمودند، بعد از تو خاك بر سر دنيا. [شربتى از لب لعلش نچشيديم و برفت روى مه پيكر او سير نديديم و برفت گويى از صحبت ما نيك به تنگ آمده بود بار بست و به گردش نرسيديم و برفت صورت او به لطافت اثر صنع خدا است ما به رويش نظرى سير نديديم و برفت حضرت زينب عليه السّلام از خيمه بيرون آمد و صدا مى زد: «يا حبيباه! يا ابن اخاه، اى محبوب دلم، اى برادرزاده ام» با اين وضع به بالين على اكبر عليه السّلام آمد و خود را روى پيكر (به خون غلتيده) او افكند. در اين هنگام امام حسين عليه السّلام نزد خواهر آمد و او را به خيمه زنها برگردانيد. بعضى نوشته اند: حضرت زينب (ع) براى حفظ آرامش امام حسين (ع) زودتر از آن حضرت كنار بدن پاره پاره على اكبر (ع) آمد (معالى السّبطين، ج ۱، ص ۴۱۵)