تقدیم به پیامبرِ کربلا حضرتِ علی اکبر علیه السلام الله و اکبر ... ناگهان حیـدر شد اکبـــر بعد از علی ، تنها علی اکبــر شد اکبـــر آمد به معراج و نقاب از چهره انداخت قـرآن تـلاوت کرد ، پیغمبـــر شد اکبـــر دســـتِ نسیـــم افتـــاد پــایِ گیسوانش ماه از خجالت سرخ شد محشر شد اکبر دریا به دریا زد عوض شد اشک با مَشک ساقی عَلم برداشت ، آب آور شد اکبـــر ابرو به هم انداخت مَرحب ها شکستند بی فتحِ خیبر ، فاتحِ خیبـــر شد اکبــــر دلتنگی اش را زخـــم ها بــــاور نکردند وقتی بهانه شد عَطش ، بـــاور شد اکبر بوسید انگشتـــر دهانش را از آن وقت نقشِ نگیــنِ رویِ انگشتــــر شد اکبــــر برگشت از آغـــوشِ بـابـا با لبــی خشک برگشت امّا چشــم هایش تر شد اکبـــر آیینـــه ای در انحصــــارِ ســـنگ ها بود مهمانِ تیر و نیزه و خنجـــر شد اکبــــر مثلِ انــاری که به خــــاک افتاده باشد صد دانه شد تسبیح شد پرپر شد اکبر ممسوس در ذاتِ خدا شـــرحِ علی بود وقتی تمامِ دشـت سرتاســـر شد اکبــر پایانِ مقتل مرثیــه اوجِ حماسـه است شمشـــیرها گفتنـــد اکبـر تر شد اکبــر رویِ زمیـن که خـــاتمِ پیغمـــبران بود بر نیزه ها هم سروران را سر شد اکبر #ابراهیم_زمانی