وقتی که"نصف دانه خرما" مارا از آتش جهنم دورمیکند، و"صدقه" دادن.. خشم پـروردگارراخاموش میکند، و"دو کلمه".. میزان اعمال ماراسنگین میکند: "سبحان الله وبحمـده " "سبحان الله العظیـم".. و"روزه یـکروز".. مارا هفتادسال ازجهنم دورمیکند، و"وضو گرفتن".. گناهان اعضای بدن رامحو میکند، و"ثـوابی".. که دهـهابرابر میشود.. و"گنـاهی"که.. باتوبه ای خالصانه بخشیده میشود،....! پس چرا بعضی ها فکرمیکنند.. که"بــهشت" دور اسـت . وقت نماز التماس دعا 💠🌺

#اطلاعیه ✴️ با توجه به اهمیت بالای "وجود نیروهای متخصص تربیت دینی"، از بزرگوارانی که در خودشون توانایی یادگیری و تدریس مباحث #حیات_برتر رو می بینن دعوت میشه تا در گروه آموزش اساتید تشکیلات #تنهامسیرآرامش ثبت نام و شرکت نمایند. 🔵 در پایان دوره آموزشی، افرادی که صلاحیت و توانایی لازم جهت تدریس رو به دست آورده باشن میتونن به عنوان استاد آموزشگاه حیات برتر مشغول خدمت رسانی شده و یا در سایر فضاها به تدریس و تربیت مومنین بپردازند. 📌 ثبت نام برای تمام افراد امکان پذیر و #رایگان می باشد. 👈 برای ثبت نام ،کلمه ی «آموزش اساتید» رو به آی دی زیر ارسال بفرمایید: @aaraaf 🔶🔵🌺🔵🔶

👆🏻💥یه فرصت بسیار عالی برای همه کسانی که میخوان برای رشد سایر مومنین قدم بردارن

پنجشنبه اسـت همــان روزے ڪه اموات می آیند به آسمان می آیند به سمت نزدیکانشان دستشان از دنیا ڪوتاه است و محتاج یادڪردن ما هستند با فاتحه ای یا صلواتی روحشون را شاد کنیم صلوات✨

🍀#آشتی با خدا ۶۷ جلسه نهم از جمله مسائلي كه در متون ديني آمده است و اگر خودمان هم بينديشيم مي توانيم آن را تصديق كنيم، اين است كه انسان بعضي مواقع خودش را فراموش و گم مي كند. ⭕️ حال سؤال اين است که اگر انسان خودش را گم و فراموش كرد چه مي شود، و چگونه انسان خود را گم مي كند؟ ⁉️⁉️ مسئله اي كه بايد خيلي خوب براي هرکس روشن شود چگونگي گم شدن انسان در خودش است. 🔰 مثلاً اگر كسي خيالاتي شد و خودش را در خيالات رها كرد و در وَهميّات و در ناكجاآبادها، پخش و پراكنده نمود، به طوري كه ديگر خود ثابتي از او باقي نماند، 👇 عملاً خود را گم کرده است. اين آدم هرچه تلاش كند تا خود را نظاره كند چيزهاي ديگري را جاي خود مي نگرد چون خودِ خود را در وَهميات و خيالاتِ پراكنده گم كرده است. ‼️⭕️ به عنوان مثال اگر شما بخواهيد در يك بيابان پر از ريگ، به همه ريگ ها توجه كنيد و برآنها متمركز شويد، به هر ريگي كه نگاه كنيد، ريگ هاي ديگري هم هست كه بايد به آن ها توجه كنيد. بنابراين اگر بخواهيد ذهنتان را به همه ريگ ها مشغول كنيد، يك ذهن غير متمركز خواهيد داشت، 👌⭕️ به دليل اين كه موضوعي كه به آن نظر مي كنيد يك موضوع پراكنده است. ريگ هاي پراکندة بيابان، يك چيز يگانه نيست، بلكه چيزهاست، 👌 و لذا نمي تواند به روح شما تمركز دهد. البته يك وقت به رنگ مشترك بين ريگ ها توجه مي كنيد كه در واقع به ريگ ها توجه نكرده ايد و رنگ مشترك آن ها، واقعيت قابل تمركزي است ولي در صورت توجه به كثرت و تعدّدِ ريگ ها، شما نمي توانيد هيچ تمركزي داشته باشيد. ⭕️ همين كه مي خواهيد به اين ريگ توجه كنيد مي بينيد آن يكي هم هست، وقتي به آن يكي خواستيد نظر كنيد و دل بسپاريد مي بينيد ديگري هم هست و همين طور...، در نتيجه شما غير متمركز مي شويد. ⭕️⭕️⭕️⭕️ حال اگر كسي خواست نظر خود را به موجودات کثير دنيا بيندازد، قلب و روان او غيرمتمركز خواهد شد، به چنين فردي مي گوييم انساني که پخش و پراكنده شده -چون خودش را در پراكنده ها پخش و پراكنده کرده است- نمي تواند به خود آيد، چون خودي برايش نمانده كه بخواهد به آن رجوع کند، 👌⭕️ همة اين اشکال ها به جهت آن است که چيزِ مورد نظرش، چيزِ پراكنده اي است و لذا موجوديت واقعي و حقيقي خود را به عنوان يک منِ واحد، نمي يابد. 😔 اين حالت که نمي داند خود را چه بداند و خود او چيست، معناي گم كردن خود است که به اصطلاح گفته مي شود طرف خويشتن خويش را نمي تواند باز يابد، حتي نمي داند بالاخره خود را همان حقوق دريافتي اش بداند، يا زور بازويش و يا آخرين لباسش که خريده است! ⭕️ با روبه روشدن با هر صحنه اي خود را آن مي داند. همة اين ها به جهت آن است که وقتي انسان مقصد و قبله جانش صرف موجودات پراكنده شد، در همان ها پراکنده مي شود و لذا نمي تواند به خود آيد تا با خود به سر برد و با خودش در عالمِ پراکنده سير کند. 💢💢 حال انساني كه توان به خودآمدن ندارد و خودش را در قبله هاي پراکنده گم كرد، همين حالتِ «به خود نيامدن» و در پراکنده ها، پراکنده بودن، سرمايه اش مي شود. ⭕️💢 اين آدم ديگر هيچ چيز را نمي تواند درست ببيند چون خود واقعي اش را که بايد از منظر آن، بقية عالم را بنگرد، از دست داده است. گفت: نيستش درد فراغ و وصل هيچ بند فرع است و نجويد اصل هيچ احمق است و مرده ما و مني کز غم فرعش مجال وصل ني انسان گمشده، انسان معكوس! ⭕️💢 از آن جا كه انسان همه چيز را از زاويه خودش مي بيند؛ اگر زاوية نگاهش خودخواهانه باشد همه چيز را از همان زاوية خودخواهانه اش مي بيند. به عنوان مثال در دوران كودكي وقتي مي خواهد با كسي رفيق شود حساب مي كند اگر با همديگر دعوايشان شد آيا مي تواند او را کتک بزند يا نه، در صورتي با او رفيق مي شود كه زورش به او برسد، چنين آدمي حتي رفاقتش با ديگران از زاويه كبر و خودخواهي شروع مي شود. 💢 اين صفت شايد براي دوران كودكي بد محسوب نشود و محسوس هم نباشد اما در هر حال صفت خوبي نيست. اگر كسي بخواهد به چنين انساني کمک کند، بايد زاوية ديد او را اصلاح کند تا در انتخاب هايش از زاوية ديد ديگري عمل نمايد.👀 به هر حال هر انساني از زاويه ديد خودش نه تنها دوستش را بلکه همه چيزش را انتخاب مي كند. حالا سؤال اين است که از زاوية ديد كدام خود؟ «خودِ متكبّر» يا «خودِ متعالي»؟ ⁉️ اگر خود من نسبت به گذشته ام عوض شود، ملاكي كه بر اساس آن خودْ دوستانم را انتخاب مي كردم، عوض مي شود. اگر خود من، خودي باشد که علم جويي را بُعدي از خود مي داند، دوستاني را در راستاي همين خود انتخاب مي کنم، 🍃 و همين طور اگر خود من، خود متكبر باشد باز انتخاب هاي من بر همان اساس است. ادامه دارد ... استاد طاهر زاده @saLhintanhamasir

سلام وقت بخیر دوستان

این تصویر مولکول شادی در مغز ماست یکم خسته ست مولکول شادیمون ولی با نمکه😁 لبخند روی لب شما توی همین لحظه بخاطر قدم زدن بامزه این ملکول که داره توی مغزتون اتفاق میوفته😇 @saLhintanhamasir