بسم الله الرحمن الرحیم 📖 قَالَ يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ ۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ 💠 گفت: ای قوم من! چرا بر عذاب و هلاکت، پیش از توبه و ایمان شتاب می کنید؟! چرا از خدا درخواست آمرزش نمی کنید تا مورد رحمت قرار گیرید؟! #سوره_نمل_آیه_۴۶ #تفسیر_صفحه_۳۸۱ 🔑راه توبه را براى بازگشت مجرمان باز بگذاريد. @saLhintanhamasir

🌹#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌴#حکمت_شماره_98 اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَايَة، لاَ عَقْلَ رِوَايَة، فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ کَثِيرٌ، وَرُعَاتَهُ قَلِيلٌ. امام(عليه السلام) فرمود: هنگامى که خبرى را مى شنويد در آن بينديشيد (و حقيقت محتواى آن را درک نماييد) تا آن را به کار بنديد نه اينکه تفکر فقط براى نقل به ديگران باشد، زيرا راويان علم بسيارند و رعايت کنندگان آن کمند! شرح و تفسير تنها روايت کردن کافى نيست امام(عليه السلام) در اين گفتار حکيمانه معيارى براى نقل اخبار به دست مى دهد و مى فرمايد: «هنگامى که خبرى را مى شنويد در آن بينديشيد (و حقيقت محتواى آن را درک نماييد) تا آن را به کار بنديد نه تنها تفکر براى نقل به ديگران، زيرا راويان علم بسيارند و رعايت کنندگان آن کم»; (اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَايَة لاَ عَقْلَ رِوَايَة، فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ کَثِيرٌ، وَرُعَاتَهُ قَلِيلٌ). تعبير به «رعايه» در جمله بالا و «رُعاة» (جمع راعى به معناى رعايت کننده) ممکن است اشاره به دقت براى درک و فهم حقيقت خبر و يا اشاره به رعايت کردن در مقام عمل باشد و هر دو نيز ممکن است; يعنى خبرها را بشنويد و حقيقت آن را دريابيد و به آن عمل نماييد. «رِعايَه» در اصل به معناى مراقبت ستارگان و رصد کردن حرکات آنها به وسيله منجمان يا چوپانى گوسفندان و مراقبت آنهاست نيز به معناى تدبير امور کشور به وسيله زمامداران آمده است و سپس به هر گونه مراقبت از چيزى اطلاق شده و در حديث بالا همين معناى وسيع اراده شده است. در مسائلى که به مقام وحى يا کلمات پيشوايان معصوم منتهى مى شود سه مرحله وجود دارد: نخست نقل روايات سپس فهم آنها و بعد از آن عمل به مفهوم و محتوايشان. امام در گفتار بالا با تعبير «عَقْلَ رِوايَة» گوشزد مى کند که نه روايت به تنهايى کافى است نه مجرد عقل و فهم آن، بلکه مهم پوشيدن لباس عمل است بر آنچه فهميده و درک کرده است و در اين مرحله حضرت مى فرمايد: راويان و گويندگان بسيارند; اما عاملان اندک. اهميت عمل به روايات به اندازه اى است که در بسيارى از احاديث علم بى عمل به منزله جهل شمرده شده و تنها علمى شايستگى اين نام دارد که به عمل منتهى شود، در حديثى از اميرمؤمنان مى خوانيم: «ما عَلِمَ مَنْ لَم يَعْمَلْ بِعِلْمِهِ; کسى که عمل به علمش نکند عالم نيست»(1) و در حديث ديگرى از آن حضرت مى خوانيم: «عَلْمٌ لايُصْلِحَکَ ضَلالٌ وَمالٌ لايَنْفَعُکَ وَبالٌ; علمى که تو را اصلاح نکند گمراهى است و مالى که سودى به تو نبخشد مايه خسارت و بدبختى است و عاقبت شوم و تلخى دارد».(2) در حديث ديگرى از رسول خدا آمده است که به هنگام دعا عرضه مى داشت: «أللّهُمَّ إنّي أعُوذُ بِکَ مِنْ عِلْم لايَنْفَعُ وَ مِنْ قَلْب لايَخْشَعُ...; خدايا من به تو پناه مى برم از علمى که سودى نمى بخشد و از قلبى که خشوع ندارد...».(3) (1). غررالحکم، ح 2829. (2). همان، ح 193. (3). ميزان الحکمه، ح 14005.

💠‌ خواجه عبد الله انصاری: دل از جان پرسید که: اول این کار چیست؟ و آخر این کار چیست؟ و ثمره این کار چیست؟ جان جواب داد که: اول این کار فناست و آخر این کار بقاست و ثمره این کار وفاست. دل پرسید که : فنا چیست؟ و وفا چیست ؟ و بقا چیست؟ جان جواب داد که: فنا از خودی رستن، وفا عهد دوست را میان بستن ، و بقا به حق پیوستن است 💠✨💠

ریپلی

🍀#اشتی با خدا ١٩ وقتي كه انسان به «خود»ش رجوع كرد احساس مي كند كه داراي يك «منِ» برتر است؛ 🌿 حال اگر جواب نيازهاي آن «من» برتر را بدهد به ثمر مي رسد و گرنه با فعاليت هاي زيادي هم که انجام دهد در نهايت احساس بي ثمري مي کند و متلاشي مي شود. 🍀🌿 همة پيام بحث فطرت، همين است! که بايد پيام فطرت را شناخت و از آن تبعيت کرد تا انسان خود را در زندگي شکست خورده نيابد. فطرت انسان، خداپرست است و با خدا آرامش مي يابد و كسي كه جواب فطرتش را ندهد همواره در زندگي متزلزل است.🍀🌷 به عبارت ديگر خداخواهي نياز روحي و روحاني هر فردي است. كل دنيا براي انسان يك وسيله و ابزار است، مانند يك عصا براي اوست؛👌 خوب و يا بدبودن دنيا هم بستگي به نحوة استفاده ما از آن دارد. يک نفر از عصا به عنوان تکيه گاه استفاده مي کند تا خود را به خانه برساند، نفر ديگر هم ممکن است از عصا به عنوان يک چوب محکم استفاده کند و بر سر مظلومي بزند. 👀🐾 خانه و مدرك و زمين و به طور كلي دنيا همانند عصاست و خود به خود حقيقتي ندارند كه داشتن يا نداشتن آن ها مهم باشد يا بتواند در آرامش انسان تأثير بگذارد. مثلاً برق كه توسط اديسون اختراع شد مورد استفاده همه انسان ها قرار مي گيرد؛ از متدينين گرفته تا جنايتكاران، و چه بسا جنايتكاران، استفاده بيشتري از آن بكنند. 🌠 داشتن يا نداشتن دنيا هم مثل همين برق است، نمي توان گفت كسي كه دنياي بيشتري دارد به مقصد نزديك تر شده است. 💐 در حالي که شما تجربه کرده ايد كساني كه از مقصد حقيقي دورترند بيشتر اسير دنيا هستند. 😑 تنوع طلبيِ افراطي اهل دنيا که به هيچ وجه از دنيا قانع نمي شوند، نشانة همين حقيقت است. چون از طريق دنيا به آرامش حقيقي دست نيافته اند، خودشان را با آرامش هاي خيالي مشغول كرده اند و لذا هر از چندگاهي با يك امر خيالي به طور موقت آرام مي شوند و زود هم آن را از دست مي دهند و به سراغ چيز ديگري مي روند تا به خيال ديگري مشغول شوند. ⛔💠 كسي كه اهل دنياست و خانه ندارد، در ابتدا به داشتن يك خانه بسيار كوچك هم راضي مي شود، اما وقتي آن را به دست آورد و مدتي با خيال آن خوش بود، چيزي نمي گذرد که به خيال داشتن خانة بزرگ تري مي افتد. 💒🏩🏤 خانه اش را هم كه بزرگ كرد به خيال تغيير دكوراسيون آن مي افتد، حتي موقعي كه پير مي شود و بايد آمادة مرگ و ابديت باشد همچنان در پي آن است که وامي بگيرد و خانه اش را خراب کند و از نو بسازد، زيرا کسي که اهل دنيا است از هيچ چيز راضي نمي شود و به آرامش دست نمي يابد. 🌾 اما در زندگي ديني چون فطرت انسان به آنچه مي خواهد مي رسد ديگر در زندگي او آن نوع تنوع طلبيِ افراطي مطرح نيست، زيرا هرچه انسان بيشتر به سوي خدا برود و بيشتر به او نزديك شود بيشتر احساس مي کند به مقصدش رسيده است 🌟 و لذا هرگز آن را تغيير نمي دهد. امام خميني«(ره)» چهارده سال و اندي در نجف زندگي کردند، وقتي كه به ايشان مي گويند: «كنار شط بسيار زيبا شده است، سري به آن جا بزنيد تا سرحال شويد»،🍀🌸 حضرت امام«(ره)» کار خودشان را مي کنند و همچنان هر روز مسير مسجد و مَدْرَس و حرم را ادامه مي دهند، چون با اميرالمؤمنين(ع) و با خداي اميرالمؤمنين زندگي مي كنند و گرفتار دنيا نيستند که هر روز به اميد به دست آوردن نشاطي از طريق خيالي به کاري دست بزنند. گفت: آن كه در خانه اش صنم دارد گر نيايد برون چه غم دارد ادامه دارد... استاد طاهر زاده @saLhintanhamasir