#یا_علےبن_موسےالرضا_ع❤️ دستی که خورده بر حرمت بال می‌شود هر دل شکسته پیش تو خوشحال می‌شود هر گاه می‌روم به حرم درد دل کنم آنجا زبان حاجت من لال می‌شود #السلام_علیک_یاامام_رئوف #یاامام_رضاجانم😍✋ اللهّمَ صَلّ عَلے عَلے بنْ موسَے الرّضا المرتَضے الامامِ التّقے النّقے و حُجّّتڪَ عَلے مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثرے الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ ڪثیرَةً تامَةً زاڪیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَـہ ڪافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلے اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِڪَ 💌💌💌💌💌💌💌

#زیارت_از_راه_دور امشب که شب شهادت امام رضاست...از دور و نزدیک...چشمان‌مان را ببندیم...دستی روی سینه بگذاریم و...با سلامی...زائر امام هشتم شویم

🏴شهادت جان‌سوز امام رضا (ع) تسلیت باد. تاجر ورشکسته در زندان حکم اعدام خورده‌های جوان سرطانیِ خسته از سرطان تازه سرباز بی کسِ نگران کودک قهر کرده با دگران همه گفتند: یا امام رضا... ✍ #سیدپوریا_هاشمی

امشب شب شهادت شاه ایران حضرت علی ابن موسی الرضا علیه السلام است 😔😭 سطان خراسان گدا نمیخوای؟؟ آقا جون چشم ما شیعیان فقط به لطف و کرم شماست.😭😭 آقا جون هر کس هر نیتی داره با لطف و کرمت برآورده بخیر بفرما.الهی امین🙏🙏 شهادت شاه خراسان را به محضر آقا امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف و تمام شیعیان تسلیت عرض می نماییم.

⚜یک جمله طلایی برای زیارت ائمه! 👈🏻 هر موقع رفتید حرم، این جمله رو یادتون نره ... #شهادت_امام_رضا_علیه‌السلام

🏴🏴🏴 یاامام رضاعلیه السلام ما شیعه نیستیم اما محبیم ما 😭 #مداحی #حاج_مهدی_رسولی ┄┅─✵🍃🌷🍃✵─┅

آقا سید علی نجفی می‌گفتند: مأمون گفت: والله اگر از این انگور نخورید من شما را نمی‌گذارم از این مجلس به سلامت بیرون بروید. این تهدید، تهدید کشته شدن بود. چه آقا انگور را بخورد، چه با شمشیر کشته بشود، اما فقط برای خاطر اسلام مظلومیت را خرید. دید اگر این جنایتکار این کار را بکند دیگر بعداً حرمتی برای اسلام نمی‌ماند. شیعه به خونخواهی برخواهد خواست و وضع هم وضعی نیست که شیعه بتواند پیش ببرد. امام علیه‌السلام پیش بینی کرد که مأمون همه شیعه را تصفیه خواهد کرد، لذا برای حفظ جان شیعه، برای حفظ جان شیعیان، مظلومانه آن انگور را تناول کرد. چند دانه از آن انگور خورد و از جا برخاست. جنایتکار پشت سر آقا به راه افتاد. گفت: پسرعموجان! کجا می‌روی، حالا خدمت‌تان بودیم. آقا فرمود: به همان جایی که تو مرا فرستادی. به نقل از زبور اشک، ج۲، ص ۱۱۱ و ۱۱۲