بسم الله الرحمن الرحیم 📖 وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ 💠 و من جنّ و انس را نیافریدم مگر برای اینکه مرا (به یکتایی) پرستش کنند. #سوره_ذاریات_آیه_۵۶ #تفسیر_صفحه_۵۲۳ 🔑 عبادت كردن بشر و الهى شدن مردم مهم است، نه عبادت شدن خداوند. 💠💠

💠شرح زیارت جامعه کبیره ۹۷🌺

🍃🌸 الهی تا تو پناﻩ مایےو گواﻩ مایےو آرامشِ قلبِ پرگناﻩ مایے محڪم ﻭمطمئڹ گام برمےداریم تا نفس مےڪشیم پناهماﻥ باش #آمین 🌷✨ ❤️ هر کسی که قدم به زندگی شما می گذارد ، یک معلم است . حتی اگر شما را عصبی کند باز هم درسی به شما آموخته است زیرا محدودیتهای شما را نشانتان داده است. پس آگاهانه و با آرامش با اطرافيان رفتار كنيد و از تنش و درگيرى و بحث بپرهيزيد،. هرگز فکر نکنید که اگر فلان مرحله زندگی بگذرد،همه‌چیز درست می‌شود... از همه‌ چالش‌ها لذت ببرید؛ هنر زندگی، دوست داشتن مسیر زندگی است... خوشبختی در #مسیر است، نه در مقصد ✨ 🍃

🍀#آشتی با خدا ۵۶ سؤال من از شما اين است که آيا «من» انسان جا و مکان ندارد و يا جاي آن همه جا هست؟ ممكن است كسي تصور كند اين دو جمله هر دو به يك معني است اما اين طور نيست. 🍁🍂 اگر بگوييم «من» انسان همه جا هست، يعني «من» انسان، جا مي گيرد اما جاي او همه جاها است؛ مثل هوا. ولي يك وقت است اصلاً جا براي يك چيز معني ندارد مثل «خود» انسان كه جا و مكان ندارد. 💢⭕️ اين طور نيست كه «من» انسان در داخل «بدن» او باشد. نمونه اش هم همان رؤياهاي صادقه است كه فرد در صحنه هايي خارج از مكان و زمانِ فعلي حاضر است و به جايي نظر دارد و در آن جا حاضر شده كه هنوز در اين عالم واقع نشده است. ⭕️ همچنان که رسول خدا(ص) و ائمه معصومين(ع)آينده افراد و حوادث را مي ديدند و خبر مي دادند. 🍀🍀 ذات يا نفس انسان جا و مكان ندارد ولي به هر جا كه نظر كند «خود» را در آنجا حس مي كند؛ بلكه به هر كجا كه نظر كند «خود»ش را در آنجا و محدود به همان جا مي يابد! ⭕️💢⭕️ چون انسان ها بيشتر به بدن خود نظر دارند «خود»شان را در «بدنشان» حس مي كنند. در حالي كه اگر به عالم غيب نظر كنند «خود» را درعالم غيب حس مي كنند. 💠 اينكه از بعضي اولياء خدا نقل شده است كه مي گويند: «نشسته بوديم، يک مرتبه درهاي برزخ باز شد و ما با برزخي ها صحبت كرديم.» به معني آن است كه آن بزرگان در مسير زندگي خود عموماً به برزخ نظر كرده اند و لذا برزخ را مي بينند و خود را در آن جا حس مي کنند! البته عالَم برزخ به راحتي به روي كسي باز نمي شود. بايد زحمت كشيد و از «بدن» در آمد و به برزخ توجه كرد . علامه طباطبايي«(ره)» مي فرمايد: «در نجف پشت ميز مطالعه ام نشسته بودم و همين طور در فكر بودم كه با جنگ و شورشي که در دوره پيشه وري در تبريز پيش آمده و امکان رسيدن خرجي برايم نيست، چگونه خرجم را درآورم، متوجه شدم در منزل را مي زنند. بلند شدم رفتم در را باز كردم، ديدم يك انسان وارسته و قد بلندي است با لباس هاي نسبتاً کهنه، سلام كردم. سلام مرا جواب داد و گفت: «خداي عزوجل سلام مي رساند و مي گويد اين 18 سال كه من متكفل رزق تو شده ام چه موقع رزق تو را نرسانده ام كه اکنون مطالعات خود را قطع كرده اي و به اين چيزها فكر مي كني؟!»⭕️💢 اين فرد خودش را «شاه حسين ولي» معرفي كرد و خداحافظي كرد و رفت. من متوجه شدم كه از آن وقت تا حال پشت ميزم بودم و حركتي نكرده ام. از طرفي هر چه دقّت كردم ديدم اينها خيالات هم نبود و واقعاً خودم رفتم پشت در، متوجه شدم جسم من پشت ميز بود ولي نفس من رفت و با آن آقا ملاقات کرد، چند سؤال ديگر برايم پيش آمد يکي اين که اين 18 سال که اين آقا گفت به چه معني است، اگر منظور سن من باشد که خيلي بيشتر است اگر منظور از موقعي است که وارد درس طلبگي شدم باز از 18 سال بيشتر است، متوجه شدم 18 سال است معمم شده ام. باز برايم اين سؤال بود که اين آقاي شاه حسين ولي چه کسي بود. اين گذشت تا بعدها در ايران در عصر يك پنج شنبه در قبرستان محل زندگي در تبريز قدم مي زدم. قبري را ديدم كه روي آن نوشته بود «شاه حسين ولي» نگاه كردم ديدم 300 سال قبل فوت كرده است!». ⭕️ مسلّم جناب شاه حسين ولي از عالم برزخ سراغ علامه طباطبائي«(ره)» آمده بود، حال سؤال بنده اين است که آيا شاه حسين ولي به صورت جسم مادي در آمده بود و به سراغ علامه آمد يا علامه«(ره)» با «خود»سازي و فاصله گرفتن از «بدن» و نظر به عالم معنا، آماده شده بود که با عالم برزخ مرتبط شود و خود را در آنجا بيابد؟ پيداست كه يك مرده نمي تواند از قبر خاكي اش بيرون بيايد و بدن مادي پيدا کند، اين علامه طباطبائي«(ره)» بوده كه هر چند «بدن» مادي شان پشت ميز نشسته اما «خود» او بلند شده است و با شاه حسين ولي روبه رو شده و سخن گفته است. در واقع چون علامه به غيب نظر كرده بود، خودش را در غيب يافته بود. از «علامه» ها بالاتر، پيامبر اكرم(ص) هستند كه در معراج، «خود»شان را پيش ملائكه و بهشتي ها و جهنمي ها و در كنار جبرائيل(ع) حس كردند. 💢⭕️ پس آرام آرام رسيديم به اين قاعده ي مهم که «نفس» انسان به هر جا نظر كند «خود» را در آنجا مي يابد. دوباره يادآوري مي كنيم كه «خودِ» انسان فقط «هست» و جا براي او معني ندارد و چنان هم نيست كه تصور شود انسان همه جا هست بلکه اصلاً مکان و زمان براي نفس انسان معني ندارد. فرق است بين اين که يک صفت براي چيزي معني نداشته باشد، با اين که ما از آن صفت اطلاع نداشته باشيم. وقتي مي پرسند قطر زمين چند كيلومتر است؟ انسان ممکن است نداند و لذا مي گويد: «نمي دانم». اما اگر از او بپرسند چهارشنبه چند كيلو است؟ ديگر نمي گويد: «نمي دانم» بلكه مي گويد: «اين سوال معني ندارد!». در مورد نفس انسان هم نمي توان سخن از جا و مكان مطرح کرد و گفت همه جا هست، چون نفس انسان محدود به زمان و مكان نيست و لذا زمان و مكان براي «من» انسان معني ندارد، هرچ

ند به هرجا که نظر کرد خود را در آن جا حسّ مي کند. ⭕️ پس اگر كسي «خود» را زميني حس مي كند از آن روست كه به زمين توجه دارد، و اگر به جاي ديگري توجه كند «خود» را در آنجا خواهد يافت. به طور كلي مي توان گفت كه تعلقات و توجهاتِ انسان او را محدود مي کند، ولي او به خودي خود هيچ محدوديتي ندارد و به اصطلاح فيلسوفان؛ «نفسِ انسان لايقِفْ است» و به هيچ حدّي متوقف نيست. 💢 ادامه درد... اسناد طاهر زاده @saLhintanhamasir

. (وقتی چترت خداست) بگذار ابر سرنوشت هر چقدر میخواهد ببارد. (وقتی دلت با خداست) بگذار هر کس میخواهد دلت را بشکند. (وقتی توکلت با خداست) بگذار هر چقدر میخواهند با تو بی انصافی کنند. (وقتی امیدت با خداست) بگذار هر چقدر میخواهند نا امیدت کنند. (وقتی یارت خداست) بگذار هر چقدر میخواهند نا رفیق شوند. (همیشه با خدا بمان. ) چتر پروردگار، بزرگترین چتر دنیاست. . . چتر خدا بالای سر زندگیتون دوستان مهربانم❤️ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌