«اربعین و مدرنیته» من اربعین را آن طور که فهمیدم و می‌فهمم روایت می‌کنم هرچه باداباد... (یادداشت برادرم محمدتقی شیرنیا) مدرنیته هرچه که به انسان امروزی داده باشد تا در آسایش زندگی کند اما نتوانسته آرامش و حال خوب را برای انسان به ارمغان بیاورد برای همین انسان را درگیر آسایش کرده تا او بی‌خیال آرامشش گردد. و اما اربعین اربعین نقطه گمشده زندگی مدرن است به‌عنوان نمونه کافی‌است حرف‌های زائرینی که از کانادا، سوئد، آلمان، اسپانیا و... که به پیاده‌روی آمده‌اند را شنیده باشید متوجه یک اشتراک بین‌شان می‌شوید آن‌ها حال دل‌شان خوب است. حال خوب سقف ادعای مدرنیته بود که در فراهم‌کردن آن برای انسان عاجز بود و هست و خواهد بود اما به محض ورود به حال‌وهوای پیاده‌روی اربعین به سقف خواسته در زندگی مدرن می‌رسید‌! بله، درست است شما حال‌تان خوب است در آن گرمای طاقت‌فرسا در آن گردوغبار نفس‌گیر در آن شلوغی عجیب و غریب در آن خستگی‌های چندین شب نخوابیدن اما در کمال تعجب شما حال‌تان خوب است به عبارت دیگر حال خوب سقف آرزوی زندگی مدرن بود که در اربعین این آرزوی انسان مدرن به صورت داغ‌داغ، نقدنقد و درلحظه نصیبش می‌شود. سؤال آیا رسیدن به حال خوب پایان ماجراست؟ در زندگی مدرن، بله همین‌جا نقطه پایان است چون از این مرحله به بعد برایش تعریف نشده و قفل است اما برای انسانی که گردوغبار پیاده‌روی اربعین روی سر و صورتش نشسته تازه شروع ماجراست تازه متوجه می‌شود که حال خوب هم بهانه بود اصل ماجرا چیز دیگری‌است... ای خوش آن کس که به دامان غمت گیر افتاد کربلای معلی ۵روز مانده به اربعین ✍🏻 #محمدتقی_شیرنیا ❇️ @qoqnoos2