🍃وقتى به مزار #شهداء مى روم به تک تک مزار شهداء مى نگرم. خدایا! وقتى به عکسهایشان مى نگرم، #رفتارشان، اخلاقشان و خاطره هایشان در نظرم مجسم مى شود، وقتى بر سنگ مزار #محمدم نگاه مى کنم، وقتى به عکس محمدم نگاه مى کنم، وقتى به آن چشمان گویاى #حقیقتش مى نگرم، گویى فریاد مى زند که #على، على، على، مگر تو همان کس نبودى که نیمه شب در قطار دست در دست من قرار دادى و گفتى: اگر #شهید شویم با هم مى شویم و اگر برگردیم با هم برمى گردیم. پس چه شد، چه شد، ها، چرا نیامدى؟ یا اصلا مى شود، گفت که مى گویند: چرا اصلا نتوانستى بیایى؟ 🍃و من جوابى ندارم جز اینکه سر به زیر افکنم و به حال آنها #غبطه بخورم و به حال خود بنگرم و بگریم و در جواب بگویم: اى شهداء، اى محمد جان، اى محمدجان، جایى که شما رفتید، جایى نیست که همه کس بتواند بدانجا بیاید و اگر من هم نتوانستم در سر #پیمان خود باشم، بدان که از خودم بود، از عملم بود، از کرده هاى خودم بوده و هست. 🍃 چرا که شما عمرى را در #خودسازى گذرانده بودید، ولى ما هنوز در لجن زار #ضلالت و بدبختى دست و پا مى زنیم و هر قدر بیشتر تلاش مى کنیم، بیشتر فرو مى رویم مگر نه، این چنین بود که شما خالص بودید که به #لقاءالله رسیدید ولى، ولى ما ناخالصیهاى زیادى داشتیم و مطمئنا نمى توانستیم با شما باشیم ولى نه، نه، نه، هرگز از درگاه خداوندى که #رحمان و #رحیم است، ناامید نمى شوم، هیچ گاه از شفاعت شماها ناامید نیستم. هر چند بنده روسیاهم و #گنهکارم و پستم، ولى، ولى، ولى، آن قدر در بخشش و لطف و کرم خدا را مى زنم، آن قدر آن در را مى زنم، تا در را به سوى ما نیز باز نمایند، زیرا خداوند #سریع_الرضاست، زود راضى مى شود. ♡فرازی از وصیت نامه شهید علیرضا مولایی♡ 🥀به مناسبت سالروز #شهادت #شهید_علیرضا_مولایی 📅تاریخ تولد : ۱۳۴۴ 📅تاریخ شهادت : ۴ آذر ۱۳۶۵ 🥀مزار شهید : زنجان 🕊محل شهادت : منطقه دزفول