1⃣ جانا ز فراق تو، این محنتِ جان تا کی؟ دل در غمِ عشق تو، رسوایِ جهان تا کی؟ چون جان و دلم خون شد، در دردِ فراق تو بر بوی وصال تو، دل بر سرِ جان تا کی؟ نامد گه آن آخر، کز پرده برون آیی آن روی بدان خوبی، در پرده نهان، تا کی؟ در آرزوی رویت، ای آرزوی جانم دل نوحه کنان تا چند، جان نعره‌زنان تا کی؟ بشکن به سر زلفت، این بندِ گران از دل بر پایِ دلِ مسکین، این بندِ گران تا کی؟ دل بُردنِ مشتاقان، از غیرت خود تا چند خون خوردن و خاموشی، زین دلشدگان، تا کی؟ ای پیر مناجاتی، در میکده رو بنشین درباز دو عالم را، این سود و زیان تا کی؟ اندر حرمِ معنی، از کس نخرند دعوی پس خرقه بر آتش نه زین مدعیان تا کی گر طالب دلداری، از کون و مکان بگذر هست او ز مکان برتر، از کون و مکان، تا کی؟ گر عاشقِ دلداری ور سوخته‌ی یاری بی نام و نشان می‌رو، زین نام و نشان تا کی؟ گفتی به امید تو، بارت بکشم از جان پس بارکش ار مَردی، این بانگ و فغان، تا کی؟ عطار همی بیند، کز بارِ غم عشقش عمرِ ابدی یابد، عمرِ گذران تا کی؟ #عطار_نیشابوری