📌آیا صحیح است که سابقه روضه خوانی به پانصدسال قبل برمیگردد و به همین دلیل یک بدعت به شمار می رود؟ ✍️پاسخ 1️⃣ کلمه «روضه خوانی»، حدود پانصد سال قبل، وقتی به کار می‌رفت، مقصود از آن، خواندن کتاب «روضه الشهدا» نوشته مرحوم کاشفی بود، ولی امروزه در زبان فارسی به معنای ذکر مصیبت های اهلبیت به ویژه امام حسین علیه‌السلام است. 2️⃣ باید دقت کرد که «روضه خوانی» یک اصطلاح فارسی است و نباید انتظار داشت در دوران امامان علیهم السلام چنین اصطلاحی رایج باشد. 4️⃣ در دوران امامان علیهم السلام، آن بزرگواران برای امام حسین علیه السلام مجلس عزا به پا می کردند و به شاعرانی که در عزای ایشان، شعر می سرودند و اینگونه به ذکر مصائب امام حسین علیه‌السلام می‌پرداختند، هدیه می دادند که یکی از آن شاعران، دعبل خزاعی بود. (ر.ک: عیون اخبار الرضا (ع)، ج2، ص263) 5️⃣ نخستین کتابی که به ذکر حوادث عاشورا پرداخت و بدین ترتیب مصائب آن روز را بیان کرد، کتاب «وقعۀ الطف» از ابی مخنف در قرن دوم هجری قمری بوده است یعنی حدود 13 قرن قبل. این کتاب امروزه با عنوان «نخستین گزارش مستند از نهضت عاشورا» ترجمه شده است. 7️⃣ امروزه، کتاب «روضۀ الشهدا» چندان مورد اعتنای روضه خوانان نیست و منابع معتبری در بیان مصائب اهل بیت علیهم السلام منتشر شده است که اثر یادشده را تقریباً از یادها برده است. یکی از جدیدترین آن کتاب ها، کتاب «مقتل جامع سید الشهدا علیه السلام» است. 8️⃣حاصل آنکه، سابقه روضه خوانی _ به معنای ذکر مصائب امام حسین علیه‌السلام _ به دوران حضرت آدم علیه السلام برمیگردد و سیره مستمر امامان علیهم السلام بوده است. #شبهه #سوال #پرسش