*از امروز می دونم که...* باید حضور قلب را از وضو شروع کنم، پس این همه مقدمات و اذان و اقامه همه برای این است که من نه از روی عادت که آگاهانه بدانم میخواهم برای دیدار صاحب جهان آماده شوم! حالا فهمیدم چرا به ما گفتند که اگر وقتی اذان و اقامه گفته می شود حرف زدن کراهت دارد و حتی از عوارض آن در روایت داریم اگر کسی در وقت گفتن اذان واقامه سخن بگوید وقت جان دادن موفق به گفتن شهادتین نمی شود ولال از دنیا میرود، مگر اینکه استغفار بکند نسبت به گذشته اش ، به خصوص وقتی که به حی علی الصلوه برسد یعنی اگر مؤذن دارد اذان می گوید ، می گوید حی علی الصلوه یا موقع اقامه نماز و حی علی الصلوه، من هنوز دارم حرف میزنم یعنی مشغول خودمم ، خب من کجا به قوای ملکی و ملکوتی ام اعلام حضور کردم! من که قوای ملکی ام در حال حرف زدن و سخن گفتن است. پس آماده نشدم ! وقتی در بین گفتن حی علی الصلوه این اعلان حضور را نکنم خب ، به کی دارم می گویم حی علی الصلوه ، برای دیگران یا به خودم این آمادگی برای خودم باید اتفاق بیفته... چرا غافلم؟!؟! #کشفیاتم_از_اذان 🌸🍃#سبک_زندگی_کریمانه https://eitaa.com/sabkezendegikareemane