✳️ این همه استعداد برای زندگی محدود؟!
🔻 وقتی انسان #استعدادهای_عظیم خود را یافت،
ادامه‌ی خودش را هم کشف می‌کند؛
چون برای این #زندگی_محدود، به این همه استعداد احتیاج ندارد.
🔸 استعدادهای اضافی انسان نمایانگر ادامه‌ی او هستند؛
همان‌طور که جنین در رحِم مادر احتیاج به دست و پا و گوش و دماغ ندارد و به‌جز جفتش به چیز دیگری احتیاج ندارد.
🔹 بچه در شکم مادر دست‌وپا نمی‌خواهد؛
نه نجاری‌ای در پیش دارد و نه می‌خواهد نمدمالی کند. دهان و چشم هم نمی‌خواهد.
شاید هم با خودش بگوید این‌ها چیست که در صورت من کار گذاشته‌اند؟
و حتی شاید اعتراض کند که این چه سازنده‌ی بی‌حسابی بوده که این‌ها را به من آونگان کرده است؟
🔺 پس با شناخت استعدادهای اضافی انسان، ادامه‌ی انسان کشف می‌شود؛
همان‌طور که با شناخت کار انسان، جهت حرکت انسان کشف می‌شود و درنتیجه مقصد او و منزل‌های او مطرح می‌شود.
اینجاست که انسان با تفکر در خودش به دو چیز می‌رسد؛ هم به کار خودش، که #حرکت و #جهت_حرکت است و هم به منزل‌هایی که در پیش دارد و #معادی که برای اوست.
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
📚 از کتاب #حیات_برتر
📖 صص ۲۶ تا ۲۸
#️⃣ #معاد
🔆 سنگِ راه نباش!
🔻 #حجاب یعنی همین دقت در برخورد؛ که آلوده نشوی و آلوده نسازی؛ که اسیر نشوی و اسیر ننمایی. حجاب، فقط این نیست که زن خود را بپوشاند؛ که زن و مرد، هر دو باید در این دنیایی که راه است و میدان حرکت است و کلاس و کوره است، سنگ راه نباشند و دیگران را در خود اسیر نسازند و چشم‌ها و دل‌ها را نگه ندارند و در دنیا نمانند.
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
📚 از کتاب #نامه‌های_بلوغ
🇮🇷 @sabzpoushan
✳ تو شروع نکرده‌ای، او تو را صدا زده!
🔻 نکته‌ی اول در «سلوک» همین است که بفهمی تو شروع نکرده‌ای؛ او تو را صدا زده و تو را می‌خواهد. تو هنگامی که در میان تمام دعوت‌کننده‌ها قرار گرفتی و با گوش دلت شنیدی که نفْس تو را می‌خوانَد، شهوت، غضب و اوهام تو را می‌خوانند، دنیا تو را می‌خواند، ماشین‌ها و موتورها تو را می‌خوانند، استخرها و توپ‌ها تو را می‌خوانند، غذاها و رنگارنگ‌ها تو را می‌خوانند... در این هنگام که ازدحام دعوت‌ها را دیدی و اقتدار دعوت حق را در میان تمامی دعوت‌ها یافتی که او بی‌نیاز، تو را می‌خوانَد تا به تو ببخشد و دیگران می‌خوانند تا از تو بگیرند، چگونه می‌توانی لبیک نگویی و به سوی او نیایی؟
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
📚 از کتاب #نامه‌های_بلوغ
📖 صفحات ۵۹ و ۶۰
#⃣ #سلوک
✳️ خود را خرج چه کرده‌ای؟
🔻 دقت کنیم که عمر خود را، هستی خود را در این دنیا خرج چه چیزی کرده‌ایم؟! ما مضطرّیم و داریم خودمان را خرج می‌کنیم. از سرمایه‌های ما بی‌بروبرگرد دارد خرج می‌شود. این‌طور نیست که اگر خرج نکنیم، چرخ این عالم متوقف شود؛ که از لحظه‌ها و ایام ما می‌گذرد. ۳۸، ۳۹، ۴۰ سال از عمر ما گذشته، خیال می‌کنیم که لحظه‌ای است. جدّاً گذشت، و چیزی ته دستمان باقی نمانده است. بچه‌های دیروز بودیم و پیرهای امروز شده‌ایم. فردا هم خاکیم، خاک! و ای کاش خاک بودیم؛ «يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا»؛ چون خاک رویشی دارد و از آن چیزی سبز می‌شود. اما آتش می‌گیریم؛ ابولهبیم و از نسل ابولهب شده‌ایم. گویا که با ابوتراب پیوندی نداشته‌ایم!
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
📚 از کتاب #فوز_سالک
📖 صفحات ۵۹ و ۶۰
#⃣ #سلوک #معاد
✳️ رنج و عذاب هر كس به اندازهٔ توقع و تعلق اوست
🔻 رنج و عذاب هر كس به اندازهٔ «توقع» و «تعلق» اوست. توقع زیاد، تحمل را كم می‌كند و رنج را كارگر و مؤثر مى‌سازد. و تعلق و وابستگى در دنياى تحول‌ها و دگرگونى‌ها، دل آدمى را مدام مى‌لرزاند و آرامِ او را مى‌گيرد. و آدمى در متن قدرت، التهاب فردا را دارد و در بهار، رنج پاييز و هراس زمستان را به دل مى‌كشد. اين‌طور نيست كه امكانات و قدرت و ثروت، امن و آرامش را فراهم كند. آن‌جا كه احساس مى‌كنى تو يا بهار رفتنى هستيد، چه امنى می‌تواند ريشه بگيرد؟
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
📚 از کتاب «تطهیر با جاری قرآن»
📖 ص ۴۲۴
✳️ معيار ارزش چيزى جز عبوديت نيست!
🔻 معيار ارزش چيزى جز «عبوديت» نيست. نه «نعمت‌هاى خدا» و نه «عمل» و «عبادت» ما، بل عبوديت ما ارزش‌آفرين است؛ و اين عبوديت در هنگام بلا و امتحان مشخص مى‌شود و درصد شرك و خلوص ما در اين فتنه‌ها و كوره‌ها معلوم مى‌گردد.
🔸 بى‌جهت نيست كه در شهادت به رسالت حضرت محمد (ص)، عبوديت پيش از رسالت مطرح مى‌شود؛ چون حتى انبيا، نه با معيار وحى و اين ارتباط وحى، كه با معيار عبوديشان از يكديگر سبقت مى‌گيرند و به رفعت بيشتر مى‌رسند و از قرب خداوند بهره مى‌برند.
🔺 و همين حقيقت است كه هدف خلقت مى‌شود، نه عبادت. «ما خَلَقْتُ اَلْجِنَّ وَ اَلْإِنْسَ إِلاّ لِيَعْبُدُونِ»، همين عبوديت را مطرح مى‌كند كه صراط مستقيم و نزديك‌ترين راه تا قرب خداست.
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
📚 از کتاب «چشم‌های بسته، چشمه‌های کور»
📖 صفحات ۸۰ و ۸۱
#⃣ #سلوک
🇮🇷@sabzpoushan
✳️ رنج و عذاب هر كس به اندازهٔ توقع و تعلق اوست
🔻 رنج و عذاب هر كس به اندازهٔ «توقع» و «تعلق» اوست. توقع زیاد، تحمل را كم می‌كند و رنج را كارگر و مؤثر مى‌سازد. و تعلق و وابستگى در دنياى تحول‌ها و دگرگونى‌ها، دل آدمى را مدام مى‌لرزاند و آرامِ او را مى‌گيرد. و آدمى در متن قدرت، التهاب فردا را دارد و در بهار، رنج پاييز و هراس زمستان را به دل مى‌كشد. اين‌طور نيست كه امكانات و قدرت و ثروت، امن و آرامش را فراهم كند. آن‌جا كه احساس مى‌كنى تو يا بهار رفتنى هستيد، چه امنى می‌تواند ريشه بگيرد؟
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
📚 از کتاب «تطهیر با جاری قرآن»
📖 ص ۴۲۴
✳️ پیامبر پیش از هر چیز به دل‌ها مى‌رسيد و به روح‌ها مى‌انديشيد
🔻 در سيرهٔ پيامبر صلى الله عليه و آله و طريقهٔ عملى او مى‌بينيم كه آن رسول بزرگ صلى الله عليه و آله، پيش‌تر به دل‌ها مى‌رسيد و به روح‌ها مى‌انديشيد تا اينكه از گمراهى‌ها نجات بيابند و از خسارت‌ها برهند؛ چون هر دلى كه به غير حق بسته شود، به خسارت رسيده؛ و هر استعدادى كه در راه هوس‌ها و بت‌ها و طاغوت‌ها و شيطان‌ها، در راه نفس و دنيا و هوس و شيطان صرف شود، اسراف شده و از دست رفته است.
🔸 او انسان را عظيم مى‌دانست و استعدادهاى او را مى‌شناخت كه مى‌گفت: «براى شكوفايى و اتمام استعدادهايش برانگيخته شده‌ام» و عظمت انسان را مى‌دانست و لذا نمى‌خواست كه انسان اسير حقارت‌ها شود و در گنداب‌ها بپوسد و فقط به مردارها بينديشد.
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
📚 از کتاب «امامت؛ طرح حکومتی شیعه»
📖 ص ۲۸
🇮🇷@sabzpoushan
✳️ انكسار و دلِ شكسته را فراموش نكنيد
🔻 هديه و حرفى كه من براى شما دارم، همين است و كارى هم كه شما مى‌توانيد بكنيد، همان «انابه» است. «اِنابَة المُخبِتين» است. «انكسار» و دلِ شكسته را فراموش نكنيد. به خدا قسم! خدا آن قدر غنى و حميد است، كه وقتى فقر و انكسار تو را ببيند، سرشارت مى‌كند و اصلاً نگاه هم نمى‌كند كه عذر بخواهى. توبيخت هم نمى‌كند كه بسوزى؛ «وَ اعْفُ عَنْ تَوْبيخِى بِكَرَمِ وَجْهِك». كرامت او در حدى است، كه اصلاً نگاه نمى‌كند تا از او عذر بخواهى. خيلى مهربان، خيلى نزديك، خيلى سميع و مجيب و محب است.
👤 #استاد_علی_صفایی_حائری
از کتاب #اخبات
📚
📖 ص ۳۳
#⃣ #سلوک
🇮🇷@sabzpoushan