💢خلیل الحیه: می‌خواهم از نقش برادران عزیزمان در حمایت از غزه بگویم ▪اول، برادران ما در جمهوری اسلامی ایران که علاوه بر حمایت های سیاسی، در دو عملیات وعده صادق ۱ و وعده صادق ۲ ضربات مهلکی به رژیم صهیونیستی وارد کرد ▪دوم، برادران ما در حزب‌ الله لبنان که شهدای بسیاری در راه غزه فدا کردند و رژیم صهیونیستی را در شمال سرزمین های اشغالی شکست دادند ▪سوم، برداران ما در انصارالله یمن که رژیم صهیونیستی را محاصره کردند ▪ چهارم، برداران ما در مقاومت عراق که با ده ها پهپاد و موشک از غزه حمایت کردند. #حماس #جبهه_مقاومت 🇮🇷@sabzpoushan

💢 تبیین و بررسی #مذاکره! 🔻بعضی میگویند: اگر مذاکره بد است، پس چرا مذاکرهٔ #حماس به عنوان پیروزی تبلیغ میشود؟ ▪️پاسخ این است که: ❗️مذاکره ذاتا نه خوب است نه بد! تا مذاکره کننده که باشد! از مذاکره نمی‌ترسیم بلکه از مذاکره‌کننده می‌ترسیم! 🔻مذاکره کننده «ابوذر» باشد، ترس ندارد اما اگر «ابولبابه» باشد ترس دارد! 🔻«مالک اشتر» باشد، «امیر» علیه السلام خندان است. «ابوموسی اشعری» باشد، «ولیّ» گریان است! 🔻«چمران» باشد مشکل نداریم اما اگر «ابراهیم یزدی» باشد مشکل‌ساز می‌شود! 🔻«حسن آیت» باشد، مطمئن هستیم، «بهزادنبوی» باشد، مضطرب هستیم! 🔻«بهشتی» باشد، راحتیم اما «منتظری» باشد، راحتی نداریم! 🔻«مصباح» باشد، بیم نداریم، «هاشمی» باشد، بیمناکیم! 🔻 «جلیلی یا باقری» باشد، خوفی نداریم. «ظریف» که باشد، خائفیم! و بالاخره، «میز» فرق نمی‌کند، «پشتِ میز» تفاوت دارد! ▪️«رئیسی» نشسته باشد، ثبات و قرارداریم و «پزشکیان» باشد، اضطراب داریم! 🇮🇷@sabzpoushan

🇮🇷🇵🇸 🔰#یادداشت | تغییر موضع یا نمایش اقتدار؟ (بخش اول) 🍃🌹🍃 🔹تغییر ظاهری موضع رهبر معظم انقلاب در قبال مذاکرات با #آمریکا و اظهار نظر اخیر ایشان مبنی بر پرهیز از «بدبینی مفرط» نسبت به مذاکرات، موجی از تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌ها را در فضای سیاسی ایران برانگیخته است. این اظهارات، به‌ویژه در قیاس با مواضع پیشین که بر بدبینی و احتیاط در برابر غرب تأکید داشت، پرسش‌هایی را درباره دلایل این چرخش و پیامدهای آن ایجاد کرده است. 1⃣ فشار داخلی و جام زهر برخی معتقدند این تغییر موضع نتیجه فشارهای داخلی از سوی دولت و دیگر مدیران ارشد نظام است. دولت چهاردهم با شعار «وفاق» و رویکردی عمل‌گرایانه، اقداماتی نظیر آزادی برخی چهره‌های سیاسی، کاهش محدودیت‌های فضای مجازی، و ممانعت از تشدید تنش‌های منطقه‌ای را پیش برده است. از این منظر، #مذاکره با آمریکا نیز بخشی از این پروژه برای شکستن تابوها و تحمیل اراده دولت به رهبری است. این تحلیل، تغییر موضع رهبری را به «جام زهر دوم» تشبیه می‌کند. 🔹در نقد این تحلیل باید گفت که این تحلیل با چند تناقض مواجه است. نخست، اگر رهبر معظم انقلاب تحت فشار مسئولان بود، چرا از ابتدا مواضع اخیر را مطرح نکرد؟ دوم اینکه سخنان صریح معظم‌له در تعریف از ایمان و درایت مسئولان نظام در دیدارهای عمومی، از جمله با دانشجویان یا خطبه‌های نماز عید فطر، با فرض فشار داخلی سازگار نیست. سوم، همراهی هماهنگ مسئولان با رهبر معظم انقلاب در مسائل کلان، نشانه‌ای از شکاف عمیق میان آن‌ها نشان نمی‌دهد. همچنین، در ماجرای #برجام، معظم‌له بارها مخالفت خود را با اصل مذاکره اعلام کردند و همراهی‌شان را به تجربه‌اندوزی مردم نسبت دادند، اما امروز تأکید بر تجربه موجود، این تحلیل را تضعیف می‌کند. در نهایت، این نگاه به نوعی به انسداد در اداره کشور می‌انجامد، چرا که تصویری که از ولایت فقیه مطرح می‌کند، یک تصویر منفعل و تحت فشار که با شواهد موجود همخوانی ندارد.   2⃣ ضعف منطقه‌ای و اجبار به مذاکره گروهی دیگر معتقدند شکست‌های جبهه #مقاومت در منطقه و تهدیدات فزاینده آمریکا، ایران را در موضع ضعف قرار داده و رهبری را ناچار به پذیرش مذاکره کرده است. این تحلیل مدعی است که #یمن در آستانه فروپاشی، #غزه در حال محو شدن، #حزب‌الله و حشدالشعبی در مسیر خلع سلاح، و #سوریه تحت اشغال کامل دشمن قرار دارد. از این رو، ایران برای اجتناب از بدتر شدن اوضاع، ناگزیر به مذاکره با «قاتل شهید سلیمانی» شده و رهبری جام زهر را به دلیل انتخاب میان بد و بدتر می‌نوشد. 🔹در نقد این تحلیل نیز باید گفت که این تحلیل با واقعیت‌های میدانی و سیاسی همخوانی ندارد. نخست، اگر ایران در موضع ضعف بود، چرا آمریکا به پیش‌شرط‌های ایران برای مذاکره تن داد؟ دوم، شواهد میدانی خلاف ادعای شکست مقاومت را نشان می‌دهد که #حماس همچنان تلفات سنگینی به رژیم صهیونی وارد می‌کند، حزب‌الله رژیم صهیونی را به آتش‌بس واداشته و از نظر مردمی اقتدار بی‌سابقه‌ای دارد (حضور یک‌چهارم جمعیت لبنان در مراسم تشییع سیدحسن نصرالله). یمن همچنان مقاومت می‌کند و تظاهرات در خیابان‌های رژیم صهیونی ادامه دارد. سوم، سخنان مکرر رهبر معظم انقلاب درباره پیروزی‌های جبهه مقاومت پس از #طوفان_الاقصی و تأکید بر تغییر جغرافیای سیاسی منطقه به نفع ایران، با فرض ضعف منطقه‌ای ایران سازگار نیست. این تحلیل به دلیل نگاه سطحی به تحولات منطقه، از درک عمق استراتژیک ایران و مقاومت عاجز است. ادامه دارد...