امیرکبیر شهید مبارزه با تشیع انگلیسی (۲) ✡ باب، روشنفکران صوفی و فتنه مذهبی 1⃣ در حالی‌که پس از منازعات معرفتیِ پردامنه، معرفت‌شناسی دینی راه جدیدی را می‌آزمود، یک جریان متحجّر شبه‌شیعی در حال ساخت‌یابی بود: #صوفیه! فرقه‌ای که می‌خواست با «اشراق ناشی از حشیش» به عرفان ناب برسد و در اندیشه اخلاقی نیز میراث فلسفی یونانیان را به ارث برد و بدین‌ترتیب، شرک‌آلود شد!! 2⃣ #شیخ_احمد_احسایی، همزمان با تجدید حیات تشیع ناب، فرقه #شیخیه را تأسیس کرد و از این نقطه، ردپای #بریتانیا در عرصه مذهبی ایران بیشتر آشکار شد. #تشیع_انگلیسی دوشادوش #تشیع_ناب پیش می‌آمد و یک مهندسی معکوس مذهبی جریان داشت. 3⃣ این صوفیان، زمانی‌که مفهوم فقاهت و مرجعیت جان گرفت و جامعه ایران نشانه‌های استعداد و آمادگی برای #خرافه‌زدایی را نشان می‌داد، خود را #باب و واسطه امام عصر معرفی کردند. بدعتِ باب فتنه‌ای مذهبی به راه انداخت. 4⃣ برخلاف باورهای رایج و تصورات عامه از #تصوف و #صوفی‌گری، این فرقه تنها در ظاهر دعوی «جدایی دین از سیاست» و عزلت‌گزینی می‌کرد و در عمل پای‌بند به این شعارها نبود؛ چنان‌که امروز نیز #روشنفکران_دینی و #لیبرال‌های_مسلمان که این شعار را می‌دهند، در صحنه‌ی عمل به‌گونه‌ای دیگر ظاهر می‌شوند! 5⃣ ناگهان در مسیر تاریخ، یک تلاقی بزرگ رخ داد: حدود ۱۷۰ سال قبل، «نهاد دولت» به صدراعظمی میرزا تقی خان #امیرکبیر و «نهاد دین» که تحت ید فقیه جامع‌الشرایط قرار داشت، به هم آمیختند و علیه #بابیت که از یک فرقه درویشی به گروهی مسلّح تبدیل شده بود، مبارزه کردند. 6⃣ باب که ۵ سال را در بوشهر گذراند و با انواع کمپانی‌های #یهودی روس و انگلیس ارتباط داشت، هوادارانش را به شورش و زمینه‌سازی برای ظهور فراخواند؛ شورش‌هایی که قتل فجیع مردم، آتش‌زدن و دست و پا بریدن مخالفان باب را در پی داشت و سه جنگ داخلی را به راه انداخت: جنگ‌های قلعه طبرسی، نیریز و زنجان. 7⃣ دقیقاً در نیمه قرن نوزدهم (سال ۱۸۵۰م) و در دوره ۳سال و ۱ماه و ۲۷روزه صدارت امیرکبیر، زمانی‌که امیر برنامه #اصلاحات_دینی را فارغ از سیطره تجدد غربی پیش می‌برد، «فتنه بزرگ باب» شدت گرفت. 🇮🇷 @sabzpoushan