🔹 روز عاشورایی، مرحوم شیخ مرتضی انصاری (درود خدا بر او) جلوی در ورودی صحن مطهر امیرالمؤمنین (درود خدا بر او) ایستاده بود و از دسته جات سینه زنی استقبال می کرد و در کنار او، افندی که از طرف حکومت عثمانی حاکم عراق بود، ایستاده بود.
افندی از شیخ انصاری پرسید ای شیخ، ما هم قبول داریم که حسین بن علی مظلوم شهید شده و یزید انسان پست و خونخواری بود و ما هم در عزای آن بزرگوار غمگین هستیم، اما پرسش من این است که این مراسم یعنی چه؟
سینه زنی، زنجیرزنی، دسته راه انداختن و... چه هدفی را دنبال می کنند؟!
🔹 مرحوم شیخ انصاری گفت:
سِرّ مطلب این است که ما شیعیان یک بار سرمان کلاه رفت و با این مراسم تلاش می کنیم دوباره چنین نشود.
افندی پرسید یعنی چه؟!
🔹 شیخ انصاری پاسخ داد:
«در جریان #غدیر ، با وجود این که پیامبر در برابر صد هزار نفر، امیر المؤمنین را با صراحت به وصایت خود برگزید اما آن را انکار کردند و گفتند غدیر نبوده یا اگر بوده چیز مهمی نبوده و تنها سفارش به دوستی با علی بوده است.
اشکال از ما بود که ما عید غدیر خم را با سر و صدا و شعار، بزرگ نداشتیم و این چنین شد.
ترسیدیم که اگر عاشورا را هم بزرگ نشماریم و با شعار و تظاهر برگزار نکنیم، انکار کنند و بگویند اصلا حسین شهید نشد یا حسین را راهزنان میان راه کشتند و یزید انسان با تقوایی است!»
📚صد نکته از هزاران
«شیخ علی رضایی تهرانی»
🌱#داستانک
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
🌱 @sad_dar_sad_ziba 🌱