سنت حسنه شال سبز سادات حداقل در مناسبت‌های شیعی دارد به فراموشی سپرده میشود! نظر شما سادات مکرم در رابطه با احیاء شال سبز سیادت چیست؟ آیا اکنون زمان تقیه سیادت است!؟

هشدار علی الظاهر عده ای با قصد تخریب ما اطلاعات مقطوع و نادرست را در فضای مجازی منتشر کرده و عده دیگر از خودشان نسبت به رد آن و زدن مثال از ناآگاهی ما در بحث ها استفاده می کنند، خدا شر این کاسبان از تاریخ، باخ خواهان و به ظاهر باسوادان باکلاس بی ادب را به خودشان باز گرداند.

نسل میرزا محمد مقیم حاجی بر اساس اصل انبوه اسنادم می دانم که محمد مقیم حاجی ۱۹ فرزند داشت که ۱۹ فرزند از شش زن غیر همزمان او بود، تعدادی از همسران او در زلزله ی ۱۰۸۹ قمری آمل درگذشتند و او ازدواج هایی بعد زلزله داشت، نسل او تا اواخر قاجاریه هم هر کدام چند همسر و تعداد زیادی فرزند داشتند، اسنادم می گوید ییلاق کوچ روی خانواده ی محمد مقیم بر خلاف برادرانش مسیر جاده هراز بود، تاریخ شفاهی بزرگان درگذشته ی فکچال می گوید امتداد نسل او را بدون شک باید از آمل و در انشعابات سرتاسر هراز جستجو کرد، فقط یک مورد مثال بزنم وقف نامه ی کاظمیه ی محمد مقیم تعدادی مرتع وقفی در حوزه ی آبریز هراز دارد

علامه ضامن بن شدقم که هم عصر پدر کاظم بیک است، از طایفه ی ما یعنی کیا زن گرفت (یکی از همسران) او نسب نامه طایفه همسرش را در این کتاب آورده است.

روزی یکی پژوهشگران مازندرانی تا نسب نامه را دید طبق عادت خودش گفت غلط است (بر اساس کتاب مشجرالوافی) و مثالش نام حسین بود، ولی باید گفت مشجرالوافی و سایر کتب انساب که سادات کیاکی (کیابکی) در آن آمده مبنایش کتاب علامه ضامن بن شدقم است و باید اصل نسخه مدنظر قرار گیرد

دلیل نامگذاری نام خانودگی های مختلف حاجی تبار- زارعی ها خانواده زارعی یکی از اقوام حاجی تبار هستند که هم ریشه با سایر خاندان حاجی روستای رزکه بخش امامزاده عبدالله آمل می باشند این خاندان همگی از نسل مهدی حاجی ابن حسین حاجی ابن حسن حاجی ابن محمد ابراهیم حاجی ابن محمد مقیم حاجی فکچال می باشند، مهدی حاجی با دختر عموی خود سکینه حاجی ازدواج نمود و دارای چهار فرزند پسر و دو دختر گردید بنامهای: اکبر حاجی، قربان حاجی، غلامعلی حاجی و احمد حاجی. با توجه به زارع بودن اجداد شریف این خانواده نام خانوادگی زارعی فامیلی آنها شد. بزرگان مرحوم این طایفه در نزد افراد متعدد راجع به سیادت مخفی و مهاجرت از مدینه به مازندران و... سخن گفته اند و آنها ارتباطات مستدام تاریخی با فکچال داشتند. سید مهدی بیژنی پویا 09126519011 زمستان۱۴۰۳

دلیل نامگذاری نام خانودگی های مختلف حاجی تبار- عیسی زاده ها خانواده محترم عیسی زاده اصالتا اهل روستای رزکه جاده هراز کیلومتر 15 آمل به تهران هستند (در گذشته نام این روستا رضوانک بود). آنها از نسل مرحوم عیسی حاجی "اواخر قاجاریه و اولیل پهلوی " می باشند. عیسی حاجی فرزند ملا فتحعلی حاجی ابن احمد حاجی بود. در زمان رضا شاه با تشکیل اداره ثبت احوال نام خانوادگی نسل دو فرزند عیسی به نام های یدالله و لطف الله، عیسی زاده ثبت شد. شهید نبی الله عیسی زاده و حجت الاسلام و المسلمین دکتر ولی الله عیسی زاده و دکتر محمد عیسی زاده از افتخارات این خانواده بزرگ می باشند. تاکید بر مهاجر بودن به مازندران در طول تاریخ و بیان مهاجرت اولیه حاجی تبارها از شهر مدینه در تاریخ شفاهی گذشتگان و اینکه آنها از ساداتی هستند که سیادتشان مخفی شده بسیار شنیده می شد این خانواده هم ریشه با سایر خاندان حاجی روستای رزکه بخش امامزاده عبدالله آمل هستند و همگی از نسل محمد ابراهیم حاجی ابن محمد مقیم حاجی فکچال می باشند که ارتباطات مستدام تاریخی با فکچال داشتند. سید مهدی بیژنی پویا 09126519011 زمستان۱۴۰۳

دلیل نامگذاری نام خانودگی های مختلف حاجی تبار- جمشیدی ها در جستجوی پژوهشی در مورد این طایفه به مطالب زیر برخوردم: سند 300 ساله ای که در نزد جمشیدی های آلاشت (جمشی خل) است صراحتا می گوید ورثه مرحوم جمشید حاجی در تاریخ 1146 قمری که ساکن سوادکوه هستند (کپی این سند در نزد نویسنده موجود است)، اصالتا اهل نون لعل (ناندل لاریجان) بوده و پس از مهاجرت به آلاشت املاکی در آنجا خریده و ساکن شدند. آقای علی اصغر جمشیدی متولد 1305 شمسی که در آمل دفتر اسناد رسمی داشته اند، عنوان نموده اند: طایفه جمشیدی که در پَلوِر لاریجان سکنی داشتند که اکنون خالی از سکنه و مرتع است و این مرتع در منطقه نوا و لاسم قرار داشت و ساکنان آن 100 سال پیش بر اثر زلزله متفرق شدند و به مناطق دیگر مازندران و استانهای دیگر مانند: لرستان، بختیاری، اصفهان، گیلان و... کوچ کرده اند. آقای کیوان پهلوان در صفحه 70 کتاب فرهنگ عامه آلاشت نوشته: که شنیده است جمشیدی ها جزء طایفه بوساک (مخفف ابو اسحاق) که اصالتا عرب می باشند، هستند و در نهایت با نتیجه گیری در صفحه 72 این کتاب، عرب بودن طایفه را تائید نموده و نوشته اند: خانواده های جمشیدی، پراکنده و حجازی از این طایفه اند و مناطق زیستی آنها لاریجان، آلاشت، آمل و نور است. از بزرگان این طایفه در آلاشت مرحوم ملا رجبعلی حافظ قرآن و مجتهد بود که فرزندش ملا علی اصغر هنگام پادشاهی ناصرالدین شاه قاضی القضات مازندران بود. در سند ذکر شده بالا ساکنان جمشیدی خل شش طایفه اند. یکی از آن طوایف طایفه مهراب دامغانی است. در همین سند از فردی بنام یوسف دراز کجور نام برده شده که نسل او در میان طایفه دیگر (احتمالا در طایفه ملاها) جذب شده اند. یکی از مخاطبین گرامی نوشته: خوانین طایفه رستم ایل ممسنی استان فارس از زمان نادر به بعد به بعد، از طایفه عرب ابواسحاقی بوده اند. در زمان نادرشاه 9 هزار خانوار ایلات لر ممسنی و ایل عرب باوی کهگیلویه به دلیل حمایت از شورش محمد خان بلوچ، به فرمان نادر به شمال ایران تبعید شدند. نظر اینجانب: هر چند که این طایفه ی بسیار محترم به حاجی تبار مشهور بوده و در مناطق حاجی تبار نشین سکونت داشته اند، لیکن ارتباط نسبی آنها با ما محرز نیست پس ربطی به ما حاجی تباران سادات ندارند، در ضمن این طایفه ی محترم به طایفه ملا (ملا خیل که نامی از طایفه ماست) بی ارتباط است. سید مهدی بیژنی پویا 09126519011 زمستان ۱۴۰۳

دلیل نامگذاری نام خانوادگی های مختلف حاجی تبار- حاجی کتریمی بزودی از این خاندان مرتبط و هم ریشه خواهم نوشت

بعضی از افراد سید را مشاهده می کنم که از شال سبز استفاده می کنند، آیا این کار باعث خودنمائی آنهاست و آیا دلیلی برای این کار وجود دارد؟ مستحب است یا نه؟ چرا همه سادات این کار را نمی کنند غیر از طلاب که عمامه مشکی بر سردارند و سیادت آنها مشخص است؟ پاسخ کارشناس سایت پرسمان : 1- در مورد استفاده سادات از شال سبزدلیل خاص شرعی وجود ندارد واین کار تنها نشانه وعلامتی متداول و شناخته شده برای معرفی سادات بزرگوار است . 2- مردم به دلیل عشق و علاقه ای که به حضرت پیامبراکرم صلوات الله علیه و خاندان پاک و مطهر او دارند به سادات محترم که فرزندان آنها و منتسب به آنها هستند و یاد آور آن پاکان و بندگان برگزیده خداوند هستند علاقه مندند و دیدن سادات با این علامت مشخص موجب خوشحالی و سرور آنها می گردد و از این لحاظ این کاری مطلوب و بی اشکال است . 3- نمی توان به صرف پوشیدن شال سبز توسط سادات به آنها اتهام خودنمایی زد این کار سوء ظن به مومن است و از جمله گناهان بزرگ است بلکه باید این عمل را با محملی صحیح حمل و توجیه کرد و از چنین سو ظنی دوری کرد . 4- سادات که فرزندان حضرت پیامبر صلوات‌الله‌علیه می باشند دوست دارند که این انتساب خود را نه به خاطر خود نمایی بلکه به خاطراظهار شرافت و فضیلتی که خداوند به آنها بخشیده و نعمتی که خداوند به آنها عنایت کرده ظاهر و آشکار سازند و مردم ببینند که به کوری چشم دشمنان پیامبر و اهل بیت -ع- ، نسل پاک احمد -ص- واولاد پاکیزه فاطمه زهرا س مستدام و باقی و پایدار است و این کاری مطلوب و مورد رضایت خداوند واولیای او است . 👈منبع سایت پرسمان عضویت در محفل سادات ایران

مهم یکی از حرفهای عجیبی که از جانب پژوهشگران تاریخ و انسابِ غیر فقیه و برخی آشنایان می شنویم این است که کجا اجداد حاجی تبار نوشتن سیدن و سیادتشون را اعلام کردن به گونه ای که همگان بدونن؟، ما از ده ها سال تاریخ حاجی تباران مطلعیم و سید نیستند، نزد خودشان فکر می کنند این حرف حجت حق و درست است و دقیقا همین حرف فرق پژوهشگر نسابه و فقیه نسابه با دیگرانی که این حرف ها را می زنند هست. حالا که ما سیادتمون قطعی شد اگه سندی باشه خیلی صاف و روشن سیادتمون را جار زده باشه (همان توقع نسابه های غیر مجتهدِ انساب) قطعا نادرسته چون اجداد ما و اجداد سایر حاجی تبارانی که خودشان می دانند علوی تبارند می گفتند جد ما تحت تعقیب بوده و از آن سمت کوه ابتدا به سوادکوه پناه آورد و جهت حفظ جانش سیادتش را مخفی نمود، حال عالم نسابه واقعی که علم انساب می داند و کارش فقط تو کتابها گشتن نیست، پا میشه میره تمام مناطق حاجی تبار نشین و اصل اول سیادت که ابراز سیادت مخفی است را جمع آوری میکنه و بعد با توجه به این تواتر میاد در تواریخ طایفه می گرده و کنایه های سیادت و علایمی از سیادت که از دستشون در رفت و نسل به نسل منتقل شد را کشف می کنه و کنار هم میزاره و با جمعی از فقیهان انساب به حکم فقهی سیادت طایفه یا ردش میرسن که جهت ما به حدود بیست دلیل محکم و بدون خدشه ی سیادت رسیده و گواهی سیادت دادند، دلیل بسیاری هم هست که پژوهشش نیمه کاره رها شده و انجامش هزینه بر بود و دیگر نیاز به اینهمه دلیل برای اثبات سیادت نیست، همینقدر را کافی دانستند.

سندی از محمد سلطان ۱۲۴۷ قمری ایشون در قرن قبل از این تاریخ به شهادت رسیده بودن و اسناد دیگر از اواخر قرن دوازدهم همگی نشان دهنده زنده نبودن ایشان است.