💚🍃💚🍃💚🍃💚🍃 🍃💚🍃💚🍃💚 💚🍃💚🍃 🍃💚 📗رمــان #فالی_در_آغوش_فرشته 🖍به قلم•°: آیناز غفاری نژاد 🔗 #قسمت_هفتاد_و_دوم دوباره نگاهی به ساعتم و بعد هم نگاهی به مروا انداختم . قرآن رو ، روی میز قرار دادم و صندلی رو ، سر جای خودش گزاشتم و از اتاق خارج شدم. به سمت در خروجی راه افتادم که همزمان با بنیامین هم رو به رو شدم . ×سلامی مجدد به آقا آراد . چه عجب از اون اتاق دل کندید برادر ! با صدای خواب آلودی گفتم +سلام . بنیامین شروع نکن که اصلا حوصله ندارم ! آیه کجاست ؟! کلافه سرشو تکون داد . ×چشم داداش . انصافا خسته شدی . آیه خانوم توی ماشینند . +باشه، من برم بهش یه سَر بزنم . خواستم حرکت کنم که بنیامین گفت × عا ، راستی فراموش کردم بهت بگم مرتضی از صبح تا حالا چند بار باهام تماس گرفته منم یه چیزایی بهش گفتم ، خودت باهاش تماس بگیر . +چشم داداش ، ممنون ، فعلا. × یاعلی. از بنیامین فاصله گرفتم ، و همونطوری که به سمت ماشین قدم برمی داشتم با مرتضی تماس گرفتم. بعد از گذشت چند دقیقه جواب داد . =سلام آراد جان ، حال شما ؟ +سلام داداش ، قربانت من خوبم ، شما خوبید ؟ چه خبر از بچه ها ؟ تا الان باید رسیده باشید ، درسته ؟ =خداروشکر ما خوبیم . آره ، حدود یک ساعتی میشه که رسیدیم . راستی بنیامین میگفت برای خانم فرهمند یه مشکلی پیش اومده . قضیه چیه؟! +والا نمیدونم یهو خون دماغ شدند بعدش هم بیهوش شدند . الان هم که بیمارستانیم . × پناه بر خدا ... این خانوم فرهمند هم که هر روز یه چیزیش میشه ... اون روز که تصادف کرد اینم از امروز ... این دختره خانواده نداره ؟ اصلا ازش سراغی نمیگیرن . لا الله الا الله ... +برادر من الان هم غیبت کردی، هم تهمت زدی و هم قضاوت کردی ... چطوری میخوای ازشون حلالیت بگیری؟ اصلا روت میشه؟! عزیز من ، اتفاقیه که افتاده و کاریشم نمیشه کرد. این بنده خدا هم تقصیری نداشتند . خودشون که نمی خواستند به این وضعیت بیوفتن. ×چی بگم والا. حق با شماست. معذرت میخوام ، شرمندم. +از من نباید عذر خواهی کنی. باید از خانم فرهمند حلالیت بگیری. ×چشم کاری نداری؟ + آها ، راستی مرتضی جان... ×جانم؟ +شاید من نتونستم به موقع بیام ، حواست به همه چی باشه ها ! ×نه، داداش حواسم به همه چی هست . خیالت راحت ، بچه ها هم هستند. +قربان محبتت،یاعلی. × یاعلی ، خدانگهدار . تماس رو قطع کردم و به راهم ادامه دادم . &ادامـــه دارد ...... ~ •°🍃🍃✨💚✨💚✨💚✨🍃🍃°•~ #رفیق‌شهیدم‌ابراهیم‌هادی http://eitaa.com/joinchat/1545666588C617dd02c1c

🥀خادم الشهدا🥀 💚خادم الرضا💚: زندگی نامه شهید عبدالحسین برونسی #قسمت_هفتاد_و_دوم این طور وقتها که به ما متوسل می شوید، ما هم از ت نباش.» لرز عجیبی تو صداي عبدالحسین افتاده بود.چشمهاش باز پر اشک شد. «چیزهایی را که دیشب به تو گفتم که برو سمت راست و برو کجا، همه اش از طرف همان خانم بود.بعد من با التماس گفتم:«یا فاطمه ي زهرا(س)، اگر شما هستید، پس چرا خودتان رانشان نمی دهید؟!» فرمود: «الان وقت این حرفها نیست، واجبتر این است که بروي وظیفه ات را انجام بدهی.» عبدالحسین نتوانست جلوي خودش را بگیرد. با صداي بلند زد زیر گریه. بعد که آرام شد، آهی از ته دل کشید و گفت: «اگر اون لحظه زمین رو نگاه می کردي، خاکهاي زیر صورتم گل شده بود، از شدت گریه اي که کرده بودم.»... حالش که طبیعی شد، گفت:«این قضیه رو به هیچ کس نگی.» گفتم: «مرد حسابی من الآن که با ظریف رفته بودم جلو وموقعیت عملیات رو دیدیم، یقین کردیم که شما از هر جا بوده دستور گرفتی، فهمیدم که اون حرفها مال خودت نبوده.» پرسید: «مگه چی دیدین؟» هرچه را دیده بودم، موبه مو براش تعریف کردم. گفت: «من خاطر جمع بودم که از جاي درستی راهنمایی شدم.» خبر آن عملیات مثل توپ توي منطقه صدا کرد.خیلی زود خبرش به پشت جبهه هم رسید. یادم هست همان روز چند تا خبرنگار و چند تا از فرماندهان رده بالا آمدند سراغ عبدالحسین. سؤال همه یکی بود. «آقاي برونسی شما چطور این همه تانک و نیرو رو منهدم کردید، اون هم با کمترین تلفات؟!» خونسرد و راحت جواب داد: «من هیچ کاره بودم، برین از بسیجی ها و از فرمانده ي اصلی اونها" 1 ." سؤال کنید.» گفتند: «ما از بسیجی ها پرسیدیم، گفتند:همه کاره ي عملیات آقاي برونسی بوده.» خندید و گفت: «اونها شکسته نفسی کردن.» اصرارشان به جایی نرسید. عبدالحسین حتی یک کلمه هم نگفت؛ نه آن جا، هیچ جاي دیگر هم راز آن عملیات را فاش نکرد. حتی آقاي غلامپور از قرار گاه کربلا آمد که:«رمز موفقیت شما چی بود؟» تنها جوابی که عبدالحسین داد، این بود: «رمز موفقیت ما،کمک به عنایت اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) بود و امدادهاي غیبی.» #قسمت_هفتاد_و_سوم خدا رحمتش کند، تو تمام مدتی که توفیق همراهی او را داشتم، عقیده اي داشت که هیچ وقت عوض نشد؛ همیشه درباره ي امدادهاي غیبی می گفت: «به هیچ کس نگو این چیزها رو، چکار داري به این حرفها؟» بعدش می گفت:«اگر هم خواستی این اسرار را فاش کنی و براي کسی پاورقی 1 -منظورش ،وجود مقدس حضرت صاحب الامر (عجل االله تعالی فرجه الشریف)بود بگویی، براي آینده ها بگو، نه حالا.» گویا از شهید نشدن و از زنده ماندن من خبر داشت؛ و خبر داشت که این خاطرات براي عبرت آیندگان، دردل تاریخ ضبط خواهد شد. فرماندهی، بی لطف ابوالحسن برونسی (این خاطره نقل قول است از زبان برادر شهید) یک روز تو منطقه جلسه داشتیم.چند تا از فرماندهان رده بالا هم آمده بودند. بعد از مقدماتی، یکی شان به عبدالحسین گفت: «حاجی برات خوابهایی دیدیم.»عبدالحسین لبخندي زد و آرام گفت:«خیره ان شاءاالله» گفت: «ان شاءاالله.» بعد مکثی کرد و ادامه داد:«با پیشنهاد ما و تأیید مستقیم فرمانده ي لشگر، شما از این به بعد فرمانده ي گردان عبداالله هستید.» یکی دیگرشان گفت:«حکم فرماندهی هم آماده است.» خیره ي عبدالحسین شدم. به خلاف انتظارم، هیچ اثري از خوشحالی تو چهره اش نبود.برگه ي حکم فرماندهی را به طرفش دراز کردند، نگرفت! گفت: «فرماندهی گروهانش از سر من زیاده، چه برسه به گردان!» «این حرفها چیه می زنی حاجی؟!» ناراحت و دمغ گفت: «مگر امام نهم ما چقدر عمر کردند؟» همه ساکت بودند.انگار هیچ کس منظورش را نگرفت. خودش گفت: «حضرت تو سن جوانی شهید شدن، حالا من با این سن چهل و دو سال، تازه بیام فرمانده ي گردان بشم؟» «به هر حال، این حکم از طرف بالا ابلاغ شده و شما هم موظفی به قبول کردن.» از جاش بلند شد. با لحن گلایه داري گفت: «نه بابا جان! دور ما رو خط بکشین، این چیزها، هم ظرفیت می خواد، هم لیاقت که من ندارم.» از جلسه زد بیرون. آن روز، هرچه به اش گفتیم و گفتند که مسؤولیت گردان عبداالله را قبول کند، فایده اي نداشت که نداشت. روز بعد ولی، کاري کرد که همه مات و مبهوت شدند. صبح زود رفته بود مقر تیپ و به فرمانده گفته بود:«چیزي رو که دیروز گفتین، قبول می کنم.» کسی، دیگر حتی فکرش را هم نمی کرد که او این کار را قبول کند. شاید براي همین، فرمانده پرسیده بود. ادامه دارد...

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃 🍃🌹🍃 🌹🍃 🍃 رمان_عارفانه ❣ 💫شهید احمدعلی نیری💫 #قسمت_هفتاد_و_دوم دوکوهه پاییز سال 1364 بود.به همراه دوستان به منطقه اعزام شدیم.وقتی وارد پادگان دوکوهه شدیم ما را تقسیم بندی کرده و به گردان سلمان فارسی فرستادند. گردان سلمان از گردان های دائمی نبود.بلکه هر زمان نیروی اعزامی زیاد بود تشکیل میشد و زمانی که نیرو کم بود این گردان منحل میشد. فرمانده گردان ما برادر میر کیانی و جانشین ایشان شهید مظفری بود.من به همراه سی نفر دیگر به دسته دوم از گروهان سوم این گردان رفتیم. مسئول دسته ما شهید طباطبایی بود.چند جوان خیلی خوب از منطقه شمال تهران نظیر برادران میرزایی و طلایی با ما بودند. جمع خوبی داشتیم.ما همگی در دو اتاق از طبقه اول ساختمان گردان سلمان در دوکوهه مستقر شدیم. در همان روزهای اول متوجه شدم که یکی از جوانان دسته ما حالت خاصی دارد!به او برادر نیّری میگفتند. آن روزها همه رفقا اهل معنویت بودند اما حالات او فرق میکرد!وقتی فهمیدیم که از شاگردان آیت الله حق شناس بوده از او خواستیم که امام جماعت دسته ما شود.... 🌹هدیه به روح پاکش صلوات🌹 #قسمت_هفتاد_و_سوم ادامه_قسمت_قبل هر چند زیر بار این مسئولیت نمیرفت،اما با فرمان مسئول دسته مجبور شد جلو بایستد.اطاعت از فرمانده واجب بود. برادر نیّری انسان ساکت و ارامی بود.لذا به راحتی نمیشد به شخصیت او پی برد.بیشتر اوقاتی که ما مشغول صحبت و خنده و استراحت و...بودیم او مشغول قرائت قران و یا مطالعه میشد. در میان دسته ما یک نفر بود که بیش از لقیه با برادر نیّری خلوت میکرد.ان ها با یکدیگر مشغول سیر و سلوک بودند.علی طلایی هیچ گاه از احمد آقا جدا نمیشد. طلایی تنها پسر یک خانواده از شمال تهران بود،در یک خانواده مرفه بزرگ شده بود.خانواده ای که بعدها متوجه شدیم زیاد در قید و بند مسائل دینی نیستند! او اینگونه آمده بود و خدا احمد آقا را برایش قرار پاد تا باهم مسیر کمال را طی کنند. هر چند که او چند سال بزرگ تر از احمد آقا بود،اما مثل مرادو مرید به دنبال برادر نیّری بود،او بهتر از بقیه احمد آقا را شناخته بود برای همین هیچگاه از او جدا نمیشد. 🌹هدیه به روح پاکش صلوات🌹 🔶 ادامه_دارد ...↪ منتظرتونیم 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 ➖🍃🌹🌹🌹🌹🌹🌹➖️ @sadrzadeh1