eitaa logo
دل سروده های صائم کاشانی
250 دنبال‌کننده
1هزار عکس
204 ویدیو
62 فایل
شاعر و نویسنده معاصر
مشاهده در ایتا
دانلود
💠💠💠💠💠💠💠 💠 💠غـــــــزل مثنــوی از شاخسارِ صاعقه، تــــــــوفان چکیــــده است هفتـاد و دو شکـــــــوفه ایمان چکیــــده است شبنم‌ به‌ چهــرِ لاله،عطش‌ نوش‌‌ مانده است لبــــریز از شـــــراره و خاموش مانـده است شــــب باوران، ستاره به حنجــــــــر نشانـده‌انـد بر بــوسه‌گـاهِ خاطره، خنــجــــــــر نشانـده‌انـد آلالـــــه‌ها و آتـــش و بـارانِ نیــــــــــــــزه‌ها ســـــــرها و تیـــــغ و خنجـــــر و یارانِ نیـــــزه‌ها خـــــورشید سر بــــرهنه به گــودال آمده است باور مکن‌ که عشـــق، نـــــگون بال آمده است جانِ زمیــــن و جســمِ زمان گــــریــه می‌کند کاشان‌ نه، محتشم‌ نه، جهان‌ گـــریـه می‌کند عمّــانِ اشـــــک، بــر ســر و بــــر سینـه می‌زند حسّـانِ ذوق، لالـــه فشـان گــــــریــه می‌کند دِعبـل، که‌ خــــــــود زطایفه اشک وآتش است بـــــر دل زنـد شــــــرار و ز جان گــــــریه مـی‌کند نیّـــــــــر، ستـاره ایست کـه در آسمانِ شعــــر بــــــــــر لاله‌های داغ نشان گـــــریــه می‌کند هــــر جا شقایقی‌ست، عطشناک مانده است ســــــوزد ز داغ و جامـه دران گـــــــریــه می‌کند آنـک ببین که قامتِ خورشید،خم شده است حتّـی مجالِ گریه خورشید، کم شده است خـــــــورشیـد در غـــــروب، ز دیــــدارِ ماهِ عشـق ماهی‌که داده دست داده به‌دستِ الهِ عشـق بگرفته است پیکرِ مه را به دوشِ خویش سقّا خموش مانده زجوش وخروشِ خویش چشمِ فُـــــرات، اشک فشان از خجـالت است رُخســـارِ آب، داغ نشـان از خجــالت است آتش به داغــــــــدشتِ غـــــزل‌ها فتاده است یعنـــی غـــــــــزالِ عاطفـــه، از پا افتاده است شش‌مـاهـه تشنـه است، رعایت نمی کنند این قــــــوم، تَـــرکِ خصلت و عادت نمی کنند از غــم، سکینه اشک فشان است مثلِ شمع آتش به جان و سـرخ زبـان است مثل شمع اینجـا کســی ز مهـــــــر نپــــرســد نشانه ها نیـــــــرنــگ شب دلان و فسـون و فسانه ها تاریخِ عشــــــق و خاطـره، تحـــریـــر می‌شود حــــــــرفِ قلـم، همیشه جهانگــیــــر می شود هـــر قطـره‌ای که می‌چکـــــد از چشــمِ لاله ها مـاننـــد رود، جـاری و تـکثیــــــــــر می شود شب گرچه کـرده روزِ عطش را چنین سیاه آخـــــر بـه دستِ روز، زمینگیــر می شود ماند همیشه شاهِ عطـــــــش نـــوش، سـرفـراز دریـا ولــی ز نـامِ خـــــودش، سیــــــر می شود هرلاله بود" صــائـم " و لب تشنه جان سپـرد صـومِ و صــلات و عاطفه، تفسیـــــر می شود در ســـوگِ نو غــــــــزالِ عطـش نـــوشِ نینــوا " اشــــکِ غــــــــزل" ، ز دیـده سرازیر می شود ✍ پاییز 1387 💠💠💠💠💠💠💠💠💠.