📜 بر پای گل از خار ستم، آبله پیداست سر سلسله‌ای را اثر سلسله پیداست از فرش الی عرشِ خدا ولوله پیداست در وادی خونین بلا قافله پیداست 🔹 دارند همه از شرر داغ چراغی خیزید کز این قافله گیریم سراغی 🔸 این قافله رو کرده به بیت الحرم عشق کوبیده به میدان اسارت علم عشق گفته است بلی‌ها به بلاهای غم عشق از بهر طواف حرم محترم عشق 🔹 احرام همه جامه‌ی خونین اسارت کردند به خوناب جگر، غسل زیارت 🔸 جابر به سر تربت دلدار رسیده بر یاور بی یاور دین یار، رسیده گویی که بر آن کشته عزادار رسیده با سینه ی سوزان و دل زار رسیده 🔹 محرم شده و اشک فشان، خوانده خدا را با خون جگر شسته قبور شهدا را 🔸 آورده غریبی غم دل بهر غریبی افتاده حبیبی به روی قبر حبیبی بیمار فراقی شده مهمان طبیبی نه تاب و توانی، نه قراری، نه شکیبی 🔹 می گفت: حبیبی که غمت کرده کبابم من دوستم آخر، بده ای دوست جوابم 🔸 ای نام تو روشنگر دل جان کلامم ای یافته سبقت ز سلامم به سلامم ای دادرس و رهبر و مولا و امامم هم عاشق و هم دوست و هم پیر غلامم 🔹 با یاد تو در این سفر از شهر مدینه تا کرب و بلا کوفته ام بر سر و سینه 🔸 گردون ز غمت در همه جا ولوله انداخت تا شام ز سر تا بدنت فاصله انداخت بر گردن تنها پسرت سلسله انداخت بر پای یتیم تو گل آبله انداخت 🔹 دور از تو ولی مرغ دلم همسفرت بود گه پیش بدن گاه به دنبال سرت بود 🔸 ای نور دل فاطمه آخر تو نبودی؟ کز دوش پیمبر به رخم دیده گشودی هم خنده زدی هم دلم از دست ربودی بر گردن من بازوی خود حلقه نمودی 🔹 یاد آر از آن خاطره ای نور دو دیده با من سخنی گوی ز رگ های بریده 🔸 ای دیده‌ی گریان مرا نور، عطیه صحراست پر از زمزمه و شور، عطیه این ناله ی پیوسته و این ولوله از کیست؟ برخیز و خبر آر که این قافله از کیست؟ 🔹 از شیون این قافله پر، دامن صحراست آوای جرس را خبر از ناله زهراست بر گوش دلم زمزمه زینب کبراست فریاد شهیدا و غریبا و حسیناست 🔸 از گریه گلوی من رنجور گرفته این کیست که با «یا ابتا» شور گرفته؟ 🔹 بر قلب عطیه سخن او اثری کرد از خویش در آن وادی محنت، سفری کرد بر دیدن آن قافله هر سو نظری کرد هر لحظه به رخ جاری، خون جگری کرد 🔸 از سینه برآمد به فلک ناله و آهش افتاد چو بر سید سجاد نگاهش 🔹 تا کرد به آن قافله از دور نظاره چو شمع ز سر تا به قدم، ریخت شراره در مقدم آن ماه رخان ریخت ستاره برگشت به سوی حرم عشق دوباره 🔸 زد ناله که عاشور دگر آمده، جابر برخیز که زینب ز سفر آمده، جابر 🔹 بلبل گل خود را به سراغ آمده، جابر آلاله دگر باره به باغ آمده، جابر بر تربت عشاق چراغ آمده جابر برخیز که یک قافله داغ آمده، جابر 🔸 برخیز و بده آب به گل‌های مدینه سقاست خجل از لب عطشان سکینه 🔹 برخیز سرودی ز غم تازه بخوانیم برخیز شرار غم دل را بنشانیم برخیز که خود را به اسیران برسانیم برخیز که گل در ره سجاد فشانیم 🔸 بالای سرش آیه‌ی تطهیر بگیریم گل بوسه ز زخم غل و زنجیر بگیریم 🔹 آن محرم محرم شده در آن حرم «هو» آن عاشق دل‌سوخته آن پیر خدا جو آغشته به خاک شهدا کرده سر و رو با چشم دل خویش نظر کرد به هر سو 🔸 می خواست که صد باره به هر گام بمیرد تا یک خبر از سید سجاد بگیرد 🔹 پر بود از اشک جگر سوخته، جامش می ریخت شرار دل سوزان ز کلامش زد رایحه ی عطر حسینی به مشامش بشنید سلام از لب جانبخش امامش 🔸 گفت: ای ز سلام تو خجل پیر غلامت یادآور اخلاق پدر بود سلامت 🔹 آن زائر دل‌سوخته، آن پیر سرافراز شد طایر روحش ز تن خسته به پرواز زد ناله و کرد از دل و جان، دست ز هم باز بگرفت در آغوش حسین دگری باز 🔸 افکند به گردون، شرر تاب و تبش را بر زخم غل جامعه بگذاشت لبش را 🔹 مولا چو نظر کرد حبیب پدرش را قد خم و سوز دل و اشک بصرش را سوزاند دوباره شرر غم جگرش را بگذاشت روی شانه‌ی آن پیر، سرش را 🔸 کای گلشن وحی از نفست بوده معطر افسوس که یک باغ گل از ما شده پرپر ادامه مطلب در آدرس زیر👇 🌐 https://dla.ir/14000702-2/ #شعر_آئینی_اربعین 📙 ✏️📘 📝 📕 🆔 @safarzadeh_tehrani