🌹سهم #روز بیست_وپنجم از حکمت ۲۲۳ تا ۲۳۲ #نهج_البلاغه ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت223 : آن كس كه لباس حيا بپوشد، كسی عيب او را نبيند. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت224 : با سكوت بسيار وقار انسان بيشتر شود و باانصاف بودن دوستان را فراوان كند و با بخشش، قدر و منزلت انسان بالا رود و با فروتنی، نعمت كامل شود و با پرداخت هزينه ها، بزرگی و سروری ثابت گردد و روش عادلانه، مخالفان را درهم شكند و با شكيبایی برابر بی خرد، ياران انسان زياد گردند. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت225 : شگفتا كه حسودان از سلامتی خود غافل مانده اند. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت226 : طمعكار همواره زبون و خوار است. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت227 : (از ايمان پرسيدند) فرمود: ايمان، بر شناخت با قلب، اقرار با زبان و عمل با اعضا و جوارح استوار است. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت228 : كسی كه از دنيا اندوهناك می باشد، از قضاء الهی خشمناك است و آن كس كه از مصيبت واردشده شكوه كند از خدا شكايت كرده و كسی كه نزد توانگری رفته و به خاطر سرمايه اش برابر او فروتنی كند، دو سوم دين خود را از دست داده است و آن كس كه قرآن بخواند و وارد آتش جهنم شود پس او از كسانی است كه آيات الهی را بازيچه قرار داده است و آن كس كه قلب او با دنياپرستی پيوند خورد، همواره جانش گرفتار سه مشكل است، اندوهی رهانشدنی، حرصی جدانشدنی و آرزویی نايافتنی. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت229 : آدمی را قناعت برای دولتمندی و خوش خلقی برای فراوانی نعمتها كافی است. و سؤال شد از كلام خداوند " فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً " فرمودند: آن زندگی با قناعت است. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت230 : با آن كس كه روزی به او روی آورده شراكت كنيد، كه او توانگری را سزاوارتر و روی آمدن روزگار خوش را شايسته تر است. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت231 : (در تفسير آيه ۹۰ سوره نحل: خدا به عدل و احسان فرمان می دهد) فرمود: عدل، همان انصاف است و احسان، همان بخشش ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت232 : آن كس كه با دست كوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش گيرد. (معنی سخن اين است كه آنچه انسان از اموال خود در راه خير و نيكی انفاق می كند، هر چند كم باشد، خداوند پاداش او را بسيار می دهد و منظور از (دو دست) در اينجا دو نعمت است، كه امام (علیه السلام) بين نعمت پروردگار و نعمت از ناحيه انسان را با كوتاهی و بلندی فرق گذاشته است كه نعمت و بخشش از ناحيه بنده را كوتاه و از ناحيه خداوند را بلند قرار داده است، بدان جهت كه نعمت خدا هميشگی و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا كه نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است، بنابراين تمام نعمتها به نعمتهای خدا باز می گردد و از آن سرچشمه می گيرد) ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════

🌹ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز بیست وپنجم ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت223 : آن كس كه لباس حيا بپوشد، كسی عيب او را نبيند. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت224 : با سكوت بسيار وقار انسان بيشتر شود و باانصاف بودن دوستان را فراوان كند و با بخشش، قدر و منزلت انسان بالا رود و با فروتنی، نعمت كامل شود و با پرداخت هزينه ها، بزرگی و سروری ثابت گردد و روش عادلانه، مخالفان را درهم شكند و با شكيبایی برابر بی خرد، ياران انسان زياد گردند. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت225 : شگفتا كه حسودان از سلامتی خود غافل مانده اند. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت226 : طمعكار همواره زبون و خوار است. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت227 : (از ايمان پرسيدند) فرمود: ايمان، بر شناخت با قلب، اقرار با زبان و عمل با اعضا و جوارح استوار است. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت228 : كسی كه از دنيا اندوهناك می باشد، از قضاء الهی خشمناك است و آن كس كه از مصيبت واردشده شكوه كند از خدا شكايت كرده و كسی كه نزد توانگری رفته و به خاطر سرمايه اش برابر او فروتنی كند، دو سوم دين خود را از دست داده است و آن كس كه قرآن بخواند و وارد آتش جهنم شود پس او از كسانی است كه آيات الهی را بازيچه قرار داده است و آن كس كه قلب او با دنياپرستی پيوند خورد، همواره جانش گرفتار سه مشكل است، اندوهی رهانشدنی، حرصی جدانشدنی و آرزویی نايافتنی. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت229 : آدمی را قناعت برای دولتمندی و خوش خلقی برای فراوانی نعمتها كافی است. و سؤال شد از كلام خداوند " فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً " فرمودند: آن زندگی با قناعت است. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت230 : با آن كس كه روزی به او روی آورده شراكت كنيد، كه او توانگری را سزاوارتر و روی آمدن روزگار خوش را شايسته تر است. ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت231 : (در تفسير آيه ۹۰ سوره نحل: خدا به عدل و احسان فرمان می دهد) فرمود: عدل، همان انصاف است و احسان، همان بخشش ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════ 📒 #حکمت232 : آن كس كه با دست كوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش گيرد. (معنی سخن اين است كه آنچه انسان از اموال خود در راه خير و نيكی انفاق می كند، هر چند كم باشد، خداوند پاداش او را بسيار می دهد و منظور از (دو دست) در اينجا دو نعمت است، كه امام (علیه السلام) بين نعمت پروردگار و نعمت از ناحيه انسان را با كوتاهی و بلندی فرق گذاشته است كه نعمت و بخشش از ناحيه بنده را كوتاه و از ناحيه خداوند را بلند قرار داده است، بدان جهت كه نعمت خدا هميشگی و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا كه نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است، بنابراين تمام نعمتها به نعمتهای خدا باز می گردد و از آن سرچشمه می گيرد) ═════ ೋ🍃🌼🍃ೋ════