🍃چگونه تدبر كنيم؟(2)🍃 👈توضيح: «تدبر، زيرو رو كردن مسأله و يا حادثه و صحنه اى است كه پيش آمده و ارزيابى كردن آيه هايى است كه جلوه گرى دارند و حتى پيش پا افتاده اند. اين #تدبر و مطالعه، وسيع تر از مطالعه كتاب و روزنامه است. مطالعه به اين معنى مورد استعمال هاى زيادى دارد؛ مثل اين كه مى گوييم: داشتم در احوال خودم مطالعه مى كردم. اوضاع را مطالعه كردم. همين طور كه در صفحه كتاب مى توان مسائلى را بررسى كرد و مطالعه نمود، همين طور هم در صفحه خارج و در برخوردها و نشست و برخاست ها و رفتن ها و آمدن ها، مى توان مسائلى را در نظر گرفت و مرتب نمود و سپس به نتيجه گيرى و بهره بردارى پرداخت.» (#مسئوليت، و سازندگي، ص105) 👈نمونه: «در اتاق نشسته بودم كه از سوراخ شيشه شكسته اى زنبورى به درون آمد و سپس پروازهاى اكتشافى را شروع كرد و بعد هم براى بازگشت آماده شد. اما به هر طرف كه مى رفت با شكست روبه رو مى گرديد، به شيشه مى خورد و به زمين مى افتاد، تا اين كه ضربه كفشى راحتش كرد. اين درس من بود كه هنگام گرفتارى خود را به هر طرف نكوبم، بلكه به راه بازگشت فكر كنم و آن را بيابم و خود را خلاص كنم.» (مسئوليت و سازندگى، ص109) eitaa.com/sahab_link

🍃 چگونه تدبر کنیم؟(4)🍃 توضیح تدبر: انسان مى‏ تواند برخوردهايش را بررسى كند و آمار بگيرد و سپس با تفكر در اين آمار، به روحيه‏ ها و اميال و خواسته ‏هاى خود پى‏ ببرد. مى ‏تواند محبوب‏ هايش را در نظر بگيرد. در دوستانش بررسى و #تدبر كند و از آن‏ها آمار بردارد در دفتر و يا در ذهن و سپس با تفكر به نتيجه ‏هايى برسد كه باعث زير و رو كردن گذشته و تجديد نظر براى آينده و به هم زدن برنامه ‏هاى پيشين و طرح برنامه ‏هاى جديدى باشد. (#مسئوليت و سازندگى، ص107) نمونه: با يكى از دوستان خوبم بر سر سفره نشسته بوديم، او به پياز علاقه داشت و به خوردن آن مشغول بود. كودكى كه در آن‏جا بود مقدارى از آن‏ پياز را در دهان گذاشت، اشكش سرازير شد و زبانش سوخت و آن را رها كرد. دوستم خنديد، خنده ‏اى پربار و پر از برداشت؛ كه عده‏ اى به خاطر جهتى از چيزهايى مى‏ گذرند اما عده ديگر، همان چيز را به همان خاطر مى ‏خواهند. آن تيزى و تندى كه كودك را فرارى كرده، مرا به سوى خود كشانده است. و سپس ادامه داد: در برابر سختى ‏ها و ناراحتى ‏ها عده‏ اى به همان خاطر كه ما فرار مى ‏كنيم به استقبال مى ‏روند و از سختى‏ ها بهره مى ‏گيرند. همان دردها و فشارها كه ما را از پاى در مى ‏آورد، همان‏ ها به عنوان پا، عامل حركت و پيشرفت و ورزيدگى عده ‏اى مى ‏شود. و راستى همان است كه امام كاظم مى ‏فرمود: «ما مِنْ شَئٍ تَراهُ عَينُكَ الَّا و فيهِ مَوْعِظَةٌ». (مسئوليت و سازندگى، ص109) eitaa.com/sahab_link

🍃چگونه تدبر کنیم؟(6)🍃 👈توضیح تدبر: «در اين مرحله بهتر است كه فرق ميان #تدبر و #تفكر هم توضيح داده شود. تدبر مواد خام را در درون ما تلنبار مى كند. تفكر اين مواد را مرتب و هضم مى كند و شيره‌هايش را مى مكد و فضولاتش را از حافظه بيرون مى ريزد و سرزمين ذهن را براى مواد تازه ديگر آماده مى كند. اگر اين دستگاه هاضمه به كار نيفتد، آن مواد خام، جز سنگينى روحى و امتلاى ذهنى، نتيجه اى ندارد، كه بايد هر چه زودتر دست به كار استفراغى شد و در جستجوى مسهلى و هيچگاه اين مواد انباشته شده در ذهن بهره اى نخواهد داد، بلكه زيان هم خواهد رساند. غذايى كه در معده تلنبار مى شود، نه تنها براى اندام ما فايده اى ندارد و نيرويى نمى آورد، بلكه ايجاد تعفن و مسموميت هم خواهد نمود، كه بايد هر چه زودتر بيرونش ريخت.» «#مسئوليت و سازندگى، ص115) 👈نمونه: «تابستان ها كه مى آمد من با دو نفر از دوستانم به روستايى در اطراف قم مى رفتيم... يكى از اين دوستان پسركى بود، لَهَر، با بدنى نرم و ب ىتحرك، درست مثل گونى آرد بود يا مثل كيسه اى كه از گوشت پر شده باشد و هيچ استخوانى نداشته باشد. او پول هايش را جمع مى كرد. هيچ چيز نمى خريد. روزها به باغ ها مى رفت و با ميوه ها كه تعارف مى كردند خودش را سير مى كرد تا با پول سفرش الاغ كرايه كند تا سوار بشود. او الاغ را مى گرفت، ولى از الاغ مى ترسيد كه سوار بشود. همين طور افسارش را بدست مى گرفت و راه مى رفت و گاهى از ما مى خواست كه سوارش بكنيم و مواظبش باشيم. او خودش محروم بود و به ما التماس مى كرد تا با هم بيرون برويم. يك روز الاغ درشتى را كرايه كرده بود. الاغى بود سركش و نيرومند. من و او با يك مقدار وسائل و سماور و قورى راه افتاديم و از كوچه باغ ها به بيرون ده رسيديم و از پايين امامزاده رو به يك مزرعه گذاشتيم.... ادامه👇👇👇 .http://www.einsad.ir/Main.php?pid=articles_form&id=785&start=1&tedad=10 eitaa.com/sahab_link