برگرفته از کتاب #چرا_به_ایران_برگشتم؟
قسمت بیست و یکم
#یادداشت_مهمان
دکتر #امید_وحیدی
فارغ التحصیل رشته مهندسی شیمی از دانشگاههای تهران، شریف و بریتیش کلمبیا در کانادا
عضو هیات علمی دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه علم و صنعت ایران
https://t.me/K1inUSAMultiMedia/331
فصل ۳: تجربیات مختلف از زندگی در خارج از کشور
مراجعه به پزشک در ونکوور (ادامه)
👇👇👇
مصرف دارو در ونکوور
آنطور که بعضی از ما ایرانیها بصورت افراطی دارو مصرف میکنیم در غرب دارو مصرف نمیشود. بسیاری از داروها بدون دستور پزشک به هیچ عنوان داده نمیشود. مثلاً آنتی بوتیکها که در داروخانههای ایران بدون دستور دکتر و بدون هیچ ملاحظهای مثل نقل و نبات به متقاضیان داده میشود، در آنجا بدون دستور پزشک داده نمیشود. پزشک هم بعد از اطمینان از نوع بیماری، در صورت نیاز آنتی بوتیک تجویز میکند.
مثلاً یکبار که پسرم سرماخورده بود، وقتی به دکتر رفتیم از بزاق دهانش نمونه گرفت و بعد از اینکه مطمئن شد عامل بیماری باکتری است نه ویروس، آنوقت آنتیبوتیک تجویز کرد (بیماریهای ویروسی با آنتیبیوتیک بهبود پیدا نمیکنند). نکته جالب دیگر در مورد دارو این است که داروخانه وقتی که دارو را به متقاضی میدهد، اسم و مشخصات کامل پزشکی که نسخه را داده چاپ میکند و بر روی قوطی دارو میچسباند. بدین ترتیب مشخص میشود که چه تعداد قرص توسط کدام پزشک به بیمار داده شده است.
من در خانوادهای بزرگ شدهام که مادرم به محض اینکه علائمی از بیماری را در ما مشاهده میکرد، انواع و اقسام داروها را تجویز میکرد و به ما میداد. البته انصافاً اطلاعات خوبی از داروها و مسائل پزشکی داشت اما در مصرف دارو افراطی بود. اما از وقتی که اطلاعاتم در مورد دارو و مسائل مرتبط به آن بیشتر شد، به شدت نسبت به مصرف داروهای شیمیایی موضعگیری پیدا کردم و تقریباً هیچگاه دارو مصرف نمیکنم و انشاءالله به بیماری بدی مبتلا نشوم که مجبور به مصرف دارو شوم. از وقتی هم که به کانادا رفتم و نحوهی تجویز و مصرف دارو را در آنجا مشاهده کردم، به این موضعگیری بیشتر اطمینان پیدا کردهام چراکه داروهای شیمیایی، شاید در بعضی موارد منجر به بهبود بیماری شوند و در بعضی موارد دیگر علائم بیماری را از بین ببرند، اما اغلب دارای عوارض جانبی هستند. تازگیها دیدهام که در ایران نیز بعضی از پزشکان از تجویز بیمورد دارو خودداری میکنند و این فرهنگسازی خوب است که گستردهتر شود.
مشاهدات و روزنوشتههای دانشجویان و دانشآموختگان مسلمان ایرانی🇮🇷 از امریکا🇺🇸
@K1inUSA
به ما بپیوندید: https://t.me/joinchat/AAAAADwnejmuoSjHfYDniw
#یادداشت_مهمان
سه ماجرای پزشکی در سوئد
#هاجر_م
در سوئد خدمات پزشکی و دندانپزشکی برای شهروندان زیر 20 سال رایگانه. هر خانوادهی سوئدی (و یا افرادی که دارای شماره پرسنلی هستند) زیر نظر نزدیکترین مرکز بهداشتی یا vardcenteral به محل اقامتشان قرار میگیرند. هر مرکز بهداشتی بصورت مستقل دارای واحدهای مختلفی مثل مرکز کودکان، پزشک خانواده، ماما، آزمایشگاه و ... است و این امکان را فراهم میکنه که کلیه روند درمان بیمار در یک محل انجام بپذیره.
پرونده پزشکی هر بیمار به صورت آنلاین ذخیره میشه و با وارد کردن شماره پرسنلی بیمار توسط سایر پزشکان و مراکز درمانی قابل دسترسی هست. تشخیص پزشک بر مداخله بیمار ارجحیت داره و درخواست بیمار برای مواردی مثل چکاپ از طریق آزمایش خون به راحتی از طرف پزشک رد میشه. پزشکان در توصیه به مصرف دارو و جراحی، حساسیت و وسواس عجیبی دارند.
۱. سال ۹۰ کمردرد عجیبی گرفتم. تشخیص دکتر مشکل دیسک کمر بود. به توصیه یکی از آشنایان به پزشکی در شیراز مراجعه کردم. علیرغم باردار بودنم عمل جراحی را توصیه کرد. از ترس، کل روند درمان را بیخیال شدم...
چند وقت بعد در استکهلم به پزشک مراجعه کردم بعد از انجام آزمایش، ورزش و فیزیوتراپی را توصیه کرد.
وقتی نظر دکتر ایرانم را منتقل کردم. گفت: اینجا به این راحتیها عمل جراحی را توصیه نمیکنیم...
۲. محمد وزهرا داشتند بازی میکردند. محمد داشت به زهرا یاد میداد که چطور پشتک بزنه. پاش به چشم زهرا خورد. دیدم پلک دخترم خراش برداشته و ورم کرده، یه دسته بزرگ از مژه هاش هم ریخته بود. بردیمش vardcentral، پرستار (نه دکتر) نگاه سطحی به چشمش انداخت و گفت چیز مهمی نیست و نمیخواد ویزیت شه.
۳. برای آبله مرغون بچهها با مرکز بهداشتی تماس گرفتم و خواستم که دکتر بچهها را ویزیت کنه. چند سوال پشت گوشی از من پرسید تا مطمئن شه بچه ها آبله مرغون دارن. بعد گفت: چند دقیقه بعد با شما تماس میگیرم.
تماس گرفت و گفت: اصلا لازم نیست بچهها را بیاورید. دکترشان یه قطره توصیه کرده برای جلوگیری از خارش. ساعت ۵ امروز از داروخانه بگیرید و سه روز دیگه میتونن مدرسه بروند.
خداحافظ
همین، نسخه شما الکترونیکی صادر میشه و با مراجعه به داروخانه و ارائه شماره پرسنال میتونید دارو را تحویل بگیرید. شاید یک دلیل سرسری گرفتن و مته به خشخاش نذاشتن برای مریضیها اینه که از طرفی درمان، تجارت محسوب نمیشه و از طرف دیگه هزینه درمان (به طور ویژه درمورد کودکان) از جیب دولت میره.
مشاهدات چند دانشجوی دکترای ایرانی🇮🇷 از قلب جامعهی امریکا🇺🇸
@K1inUSA