. 9⃣ و #توجهات_معنوی؛ یعنی واقعاً بدون توجّهات معنوی نمیشود، بدون توسّل، بدون دعا، بدون نماز شب، بدون مراجعه‌ و خواندن صحیفه‌ی سجادیه نمیشود. اگر چنانچه آدم بخواهد ارتباط قلبی خودش را، ارتباط معنوی خودش را با خدا حفظ نکند و مراقبت نکند از آن، کار پیش نمیرود. خدا رحمت کند، مرحوم حاج احمدآقا میگفت نیمه‌ی شبها که امام پا میشود گریه میکند -حالا امامِ پیرمردی که آن وقتی که ایشان میگفت، مثلاً هشتاد و چند سال یا قریب نود سال سنّش بود- دستمالهای معمولی کفایت نمیکند که اشکهایش را پاک کند، حوله‌ی دست و رو خشک کنی امام دمِ دستش میگذارد که اشکهایش را با آن پاک کند؛ خدا هم به او توفیق داد، کمک کرد، به خاطر همین معنویّت،‌ به خاطر همین استغاثه‌ی به خدای متعال و توکّل به خدا و درخواست از خدا. شماها جوانید، دلهایتان پاک است، پاکیزه است، گرفتاری‌تان کمتر است و خیلی خوب میتوانید این دلها را متوجّه خدا کنید، نمازها را خوب بخوانید، با دعا و توسّلات اُنس داشته باشید، با ذکر ائمّه (علیهم ‌السّلام) اُنس داشته باشید. و بخصوص من توصیه میکنم #نماز_شب را تا آنجایی که میتوانید، ولو یک وقتی هم نتوانستید، #مثلا_قضایش را [بخوانید]، ترک نشود؛ یعنی دنبال کنید اینها را، اینها خیلی اثر میگذارد، نورانیّت میدهد به شما و آن وقت این نورانیّت، به شما کمک میکند در پیدا کردن راه. یک چیزهایی را انسان از این و آن هم هر چه سؤال کند، به درد نمیخورد؛ یعنی گاهی از یک کسی هم یک چیزی می‌شنود اما در انسان اثری نمیگذارد. اگر آن نورانیّت پیدا شد، دلها را باز میکند، انفتاح میدهد، بهجت معنوی به انسان میدهد. و شماها جوانید؛ شما هم از این جهت از ماها جلوترید،‌ بهترید، آسان‌تر است برای شما کار تا برای ما. ان‌شاءالله که خداوند شماها را موفق بدارد؛ ما که شما را دعا میکنیم، شما هم ما را دعا کنید. والسّلام علیکم و‌ رحمة‌الله و برکاته

💠 حجابهای ظلمانی، حجابهای نورانی 🔸حُجُب دو جور است؛ گاهی ظلمانی است و گاهی نورانی. گاهی انسان #گناه می‌کند؛ این ظلمانی است که برای تو تاریکی می‌آورد. انسانی کافر است، حجابش ظلمانی است. 🔸 امّا گاهی انسان #نماز_شب می‌خواند و نورانی است ولی اگر در دلش خُطُور کند که «الحمدلله ما امشب نماز شب خواندیم و به به و چه چه بگوید»، این #حجاب نورانی است؛ عُجب می‌آورد و #عجب، انسان را محروم می‌کند. لذا نباید چنین حالتی در انسان پیدا شود که خوشش بیاید که این کارها را کرده است. 🔸وظیفه را باید انجام دهید و رد شوید و بروید؛ روی آن حساب باز نکنید. کسی نباید با خود بگوید «حالا که من نماز شب خواندم و کار خیر کردم، پس چنین و چنانم.» نباید این نتیجه را بگیریم. وقتی عمل انجام شد، دیگر «پس» ندارد. وظیفه است و باید انجام دهی و آن را فراموش کنی. 🔸تو نیکی می‌کن و در دجله انداز. عمل را که انجام دادی، بینداز و برو. آن را جمع نکن که فردا بگویی: «به به چقدر سرمایه دارم!» این خطرناک است. این حجاب نورانی است. هنگام زیاد نماز خواندن، زیاد روزه گرفتن و زیاد کار خیر کردن، احیاناً نفس اَمّاره می‌خواهد استفاده کند و چنین حالتی پیش می‌آید. 🔸 لذا فرموده‌اند: «هم انجام بده و هم از این بلا خودت را نجات بده؛ هیچ وقت آن را جمع نکن که بگویی زیاد شده است و بگویی الحمدلله ما چنین کردیم»؛ نه، این حرف‌ها را نزن. انجام بده و بگذار برود و فراموش کن. کانال عزیز خدا 🔸 🆔 @khoshvaght_aziz