👆 با تشکر از همه دوستانی که در این بحث ما مشارکت داشتند

#دعا_بیستم_16 بسم الله الرحمن الرحيم 🔹 قسمت اول از چهار فقره ی زیر: اللَّهُمَّ 1️⃣ و أَنْطِقْنِي بِالْهُدَى ، 2️⃣ و أَلْهِمْنِي التَّقْوَى ، 3️⃣ و وَفِّقْنِي لِلَّتِي هِيَ أَزْكَى ، 4️⃣ و اسْتَعْمِلْنِي بِمَا هُوَ أَرْضَى . 🔹 امام سجاد عليه ‏السلام در اين چهار جمله از دعاى شريف « مكارم‏الاخلاق » ، چهار درخواست از پيشگاه بارى‏تعالى مى‏نمايد: اول، بار الها #زبان مرا به نطقى گويا فرما كه هدايت‏بخش و مايه‏ى ايصال به حق باشد، دوم، بار الها! تقوى و تنزه را با افاضه‏ ى معنوى و اشراق روحانى خود به دلم الهام فرما، سوم، بار الها! مرا موفق نما به چيزى كه هر چه بيشتر موجب تطهير معنوى و نمو روحانيم باشد، چهارم، بار الها! نيروى مرا در راهى به كار گير كه مايه‏ى خشنودى و رضاى بيشتر ذات اقدست گردد.

...اللهم وانطقنی بالهدی.. سخنم را مایه هدایت قرار ده چگونه؟ برای اینکه سخن هدایت کننده باشد،ابتدا بایدتفکر صحیح باشد،از روی هوی نباشد.تفکر سالم،مبانی اعتقادی صحیح را ایجاد می کند،مبانی اعتقادی کم کم به باور تبدیل می شود.درنتیجه سخنی با چنین زیر بنا،هدایت کننده و راه گشا ست. به عبارت دیگر،سخن هدایت،همان صدق است،راستی در باور به توحید،درایمان به خدا و در عمل. حتی دور وبر« توریه» هم نمی رود زیرا توریه،درشرایط خاص جایز است. نمونه واقعی هدایت«قرآن»است.کلام قرآن،هدایت است.انسان مومن،صدق دارد،با قرآن مأنوس است،پیام قرآن را باوجود خویش دریافت می کندو به زبان روز به اجتماع،انتقال می دهد تا قلب های مرده را زنده کند و بذر توحید،درون جان انسان ها بنشاند تا بتدریج ثمر دهد و گرفتار ضلالت نشوند.

از جمله‏ ى سرمايه‏ هاى پر ارج و گرانقدرى كه آفريدگار جهان به انسان اعطا فرموده و مايه‏ى اصلى آن را با سرشت بشر آميخته، قدرت نطق است، نعمت سخن گفتن و همچنين نعمت نوشتن دو عامل بزرگ تعالى و تكامل انسانهاست. در پرتو اين دو عامل ارزشمند، علوم نظرى و تجارب عملى نسلهاى گذشته به نسل امروز منتقل گرديده و از نسل امروز به نسلهاى بعد منتقل خواهد شد.

#زبان از جمله‏ى جوارحى است كه فعاليت آن در اختيار آدمى است، موقعى كه مى‏خواهد سخن بگويد اراده مى‏كند كه نقطه‏ى فرماندهى تكلم كه در مغز قرار دارد به زبان دستور دهد، زبان به حركت درمى‏آيد، و گوينده، با اراده‏ى خود، الفاظ و كلماتى را به هم مى‏آميزد و منويات خود را به صورت سخن اظهار مى‏كند. پس قدرت سخن گفتن امرى است تكوينى و آفريدگار توانا در رحم مادر به جنين اعطا مى‏نمايد. اما سخن گفتن و به كار گرفتن آن نيروى تكوينى، امرى است اختيارى و انسانها طبق اراده‏ى خود، زبان را به حركت درمى‏آورند و تكلم مى‏كنند. امام سجاد (ع) در دعاى خود به پيشگاه خداوند درخواست سخن گفتن نمى‏نمايد، زیرا خداوند، آن را در رحم مادر به وى اعطا فرموده است. دعاى امام (ع) انطاق و به سخن آوردن است، عرض مى‏كند: اللهم و انطقنى بالهدى، بار الها! زبان مرا به نطقى گويا فرما كه هدايت‏بخش و مايه‏ى ايصال به حق و حقيقت باشد.

قرآن شريف، سلطه و حاكميت حضرت بارى‏تعالى را نسبت به انسانها با تعبيرهاى مختلفى ذكر نموده، از آن جمله فرموده است: و اعلموا ان الله يحول بين المرء و قلبه. بدانيد كه خداوند بين انسان و مركز اراده‏اش حائل و فاصله مى‏شود. مى‏دانيم كه كانون اراده‏ى آدمى از هر چيزى به وى نزديكتر است و بر اثر اين شدت قرب است كه انسانها مى‏توانند در كمتر از لحظه اراده كنند و به وضع خويشتن دگرگونى بخشند. قرآن شريف در آيه‏اى كه مردم را از نزديك بودن حضرت حق به مردم آگاه مى‏سازد فرموده است: بدانيد كه اگر خداوند اراده كند بين شما و دلتان كه كانون اراده و نزديكترين موجود به شماست فاصله مى‏شود، به عبارت ديگر مى‏توان گفت خداوند از ما به خود ما نزديكتر است و به قول آن شاعر كه مى‏گويد: يار نزديكتر از من به من است وين عجبتر كه من از وى دورم چه كنم با كه توان گفت كه يار در كنار من و من مهجورم قمى در تفسير اين آيه مى‏گويد: خداوند قادر است بين آدمى و اراده‏اش فاصله شود. امام (ع) مى‏خواهد عرض كند: بار الها! اراده‏ى من است كه #زبان ام را به نطق مى‏آورد و مرا به تكلم وامى‏دارد. پروردگارا! تو كه اينقدر نزديكى كه مى‏توانى بين من و اراده‏ام حايل شوى ، بر من تفضل فرما و اراده‏ ى گفتن ام را در قبضه‏ ى خود قرار ده و آنچنان به نطقم آور كه سخنانم بر وفق هدايت و رضاى تو باشد.

مسلمانان مى‏دانند كه دروغ و تهمت، پرده‏درى و غيبت، دشنام‏گويى و اهانت، و ديگر سخنانى از اين قبيل، گناه بزرگ و برخلاف هدايت كلام است. اما بعضى از مسلمانان پاره‏اى از آفات #زبان را سخنانى عادى و بلامانع تلقى مى‏كنند، غافل از آنكه در نظر اولياى گرامى اسلام اين قبيل سخنان نيز مذموم و برخلاف هدايت كلام است

#آفات_زبان **** #پرحرفى و تكلم زياد يكى از آفات #زبان است و مى‏تواند منشاء عوارضى بد و مذموم گردد. * رسول اكرم (ص) فرموده: كسى كه زياد حرف مى‏زند خطر سقوط و فروافتادنش بسيار است و كسى كه سقوطش زياد است گناهش نيز زياد خواهد بود و كسى كه گناهانش بسيار باشد آتش دوزخ براى او شايسته‏تر است. * امام صادق (ع) فرمود: مردى حضور پدرم زياد حرف زد. امام باقر (ع) به وى فرمود: سخن را تحقير مى‏كنى و آن را كوچك و ناچيز مى‏شمرى. بدان كه خداوند پيمبران خود را با طلا و نقره مبعوث نفرمود، بلكه آنان را با كلام بين مردم فرستاد، و خداوند نيز خود را معرفى فرموده به وسيله‏ى كلام و به وسيله‏ى دلايل و نشانه‏ها.

****يكى ديگر از #آفات_زبان اين است كه آدمى سخنى بگويد كه به آن نياز ندارد و فاقد خير دنيا و آخرت باشد، گرچه گفتن چنين كلامى مباح است ولى از اين جهت كه موجب تضييع عمر گوينده و شنونده مى‏شود برخلاف اخلاق اسلامى است. گاهى از كسى #سئوال مى‏كند كه به آن احتياج ندارد ولى شخص مورد سئوال در مضيقه قرار مى‏گيرد، مثلا از كسى در ماه رمضان مى‏پرسد: روزه دارى يا نه؟ او چون بيمار است روزه ندارد اما نمى‏خواهد بيمارى خود را به زبان بياورد، نمى‏داند به آن پرسش چگونه پاسخ دهد، اگر بگويد روزه دارم دروغ گفته و اگر بگويد روزه ندارم، او از علت آن مى‏پرسد، و اگر به سئوالش پاسخ ندهد اهانت تلقى مى‏شود. به هر صورت، يك سئوال نابجا، مسلمانى را به گناه وادار مى‏كند و براى او ايجاد مشكلات مى‏نمايد. در لسان روايات و كتب اخلاق، گفتن سخنى كه بدان نياز نيست به عنوان «ما لا يعنى» تلقى شده است.

* رسول اكرم (ص) فرموده: از جمله علائم حسن اسلام يك مسلمان ترك سخنى است كه به آن احتياج ندارد. * رسول اكرم (ص) به يكى از اصحاب خود كه مريض بود فرمود بشارت باد تو را! مادر بيمار با شنيدن سخن رسول اكرم (ص) به فرزندش گفت: بهشت بر تو گوارا باد! حضرت به وى فرمود: از كجا مى‏دانى گوارا بودن بهشت را براى فرزندت؟ شايد او سخنى را كه مورد احتياجش نبوده گفته است، يا چيزى را كه احتياج نداشته از ديگرى منع نموده است. گويى رسول اكرم (ص) مى‏خواهد بفرمايد: بهشت گوارا را كسى دارد كه در پرونده‏ى عمل خود با مشكلات مواجه نشود، هر چند آن مشكل، گفتن سخنى باشد كه احتياج نداشته يا منع چيزى كه مبتلابهش نبوده است.

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث امروز (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام

#فرهنگ_کتاب_خوانی 📚🔊 #کتاب 1️⃣ «اخلاق الاهی» مباحث قوه شهویه چهارم؛ #آفات_زبان (بخش اول) https://taaghche.com/book/110377 2️⃣ «اخلاق الاهی» مباحث قوه شهویه چهارم؛ #آفات_زبان (بخش دوم) https://taaghche.com/book/110378 ✍️ مرحوم حاج آقا #مجتبی_تهرانی ره 👈شما میتوانید آنها را قانونی از #طاقچه دریافت کنید ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2