****يكى ديگر از #آفات_زبان اين است كه آدمى سخنى بگويد كه به آن نياز ندارد و فاقد خير دنيا و آخرت باشد، گرچه گفتن چنين كلامى مباح است ولى از اين جهت كه موجب تضييع عمر گوينده و شنونده مى‏شود برخلاف اخلاق اسلامى است. گاهى از كسى #سئوال مى‏كند كه به آن احتياج ندارد ولى شخص مورد سئوال در مضيقه قرار مى‏گيرد، مثلا از كسى در ماه رمضان مى‏پرسد: روزه دارى يا نه؟ او چون بيمار است روزه ندارد اما نمى‏خواهد بيمارى خود را به زبان بياورد، نمى‏داند به آن پرسش چگونه پاسخ دهد، اگر بگويد روزه دارم دروغ گفته و اگر بگويد روزه ندارم، او از علت آن مى‏پرسد، و اگر به سئوالش پاسخ ندهد اهانت تلقى مى‏شود. به هر صورت، يك سئوال نابجا، مسلمانى را به گناه وادار مى‏كند و براى او ايجاد مشكلات مى‏نمايد. در لسان روايات و كتب اخلاق، گفتن سخنى كه بدان نياز نيست به عنوان «ما لا يعنى» تلقى شده است.