#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سوم_13 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در طلب رحمت بر حاملان عرش و تمام فرشتگان مقرب : 🔹و خُزَّانِ الْمَطَرِ وَ زَوَاجِرِ السَّحَابِ🔹 🔸و خزانه داران باران، و رانندگان ابر🔸 the keepers of the rain, the drivers of the clouds, #سوم #فرشته 👁کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#دعا_سوم_13 درود بر فرشته های #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ «13» وَخُزَّانِ الْمَطَرِ وَزَوَاجِرِ السَّحَابِ «14» وَالَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ وَإِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتَمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ «15» وَمُشَيِّعِي الثَّلْجِ وَالْبَرَدِ وَالْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَلَ وَالْقُوَّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرِّيَاحِ وَالْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ «16» وَالَّذِينَ عَرَّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ وَكَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الْأَمْطَارِ وَعَوَالِجُهَا و درود بر خزانه‏ داران باران و حركت دهندگان ابر و فرشته ‏اى كه به صداى فريادش، غرّش رعدها شنيده مى‏شود، و هنگامى كه ابر خروشان به وسيله او به حركتى شتابانه درآيد، شعله‏ هاى برق درخشيدن گيرد. و درود بر فرشتگانى كه #برف و #تگرگ را بدرقه مى‏كنند، و فرشتگانى كه همراه قطره باران، چون ببارد، فرود آيند. و درود بر آنان كه سرپرست خزينه‏ هاى بادند، و آنان كه بر كوه‏ها گماشته شده ‏اند؛ بنابراين از جا در نمى‏ روند، و درود بر آنان كه وزن آب‏ها، و اندازه باران‏هاى سیل ‏آسا، و رگبارهاى متراكم را به آنها شناسانده ‏اى. 👌بخشی از دعای #سوم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت اول 🔴 در جملات زيباى بالا سخن از باران و ابر و رعد و برق و برف و #تگرگ و باد و كوه است، كه هر يك در عرصه‏گاه با عظمت حيات وظايفى را با كمك فرشتگان انجام‏ مى‏دهند، و اگر سايه يكى از آنها از سر زمين كم شود به حيات موجودات زنده و حتّى به حيات خود زمين خاتمه داده مى‏شود. باران و ابر و رعد و برق و برف و تگرگ و باد در رابطه باهمند، و شرح هر يك از آنها كتابى جدا مى‏خواهد، در اين نوشتار با كمك آيات و روايات به توضيح مختصرى از اين حقايق اكتفا مى‏كنم، و شما را براى درك مسائل عمده و مفصّل اين واقعيت‏ها به كتب علمى ارجاع مى‏دهم. باران كه در لطافت و شيرينى و منافع آن خلاف نيست از ابر است، و ابر محصول بخار و بخار محصول تابش خورشيد بر سطح درياها، و اين همه به توسط فرشتگان و عمل فرشتگان هم به اذن حضرت ربّ العزّه است. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت دوم 🔴 #ابر و #باران در قرآن‏ قرآن مجيد در زمينه باران و ابر و باد، آيات فراوانى دارد كه به گوشه‏اى از آن آيات اشاره مى‏شود: وَأَنْزَلَ مِنَ الْسَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقاً لَكُمْ و از آسمان، آبى [مانند برف و باران‏] نازل كرد و به وسيله آن از ميوه‏هاى گوناگون، رزق و روزى براى شما بيرون آورد. وَمَا أَنْزَلَ اللّهُ مِنَ السَّماءِ مِن مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ و بارانى كه خدا از آسمان نازل كرده و به وسيله آن زمين را پس از مردگى‏اش زنده ساخته و در آن از هر نوع جنبنده‏اى پراكنده كرده و گرداندن‏ بادها و ابرِ مسخّر ميان آسمان و زمين، نشانه‏هايى است [از توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] براى گروهى كه مى‏انديشند. «آب‏هاى روى زمين در اثر حرارت خورشيد بخار مى‏شود، بخار بالا مى‏رود و به طبقات سردسير مى‏رسد، ابر مى‏شود، ابر هم باران مى‏شود. همه مى‏دانند كه اگر باران بر زمين نبارد چه مى‏شود، آيا اين را هم مى‏دانند كه اگر حرارت خورشيد به اندازه كافى به آب‏هاى روى زمين نرسد بارانى نخواهد بود. اگر آب‏ها جورى بودند كه براى تبخير احتياج به حرارت شديدترى داشتند بارانى نبود. اگر بخارى كه بالا مى‏رود نتواند خود را به طبقات سردسير برساند بارانى نبود. اگر بخار كه به طبقات سردسير مى‏رسيد جورى بود كه بسته نمى‏شد و ابر نمى‏گرديد، بارانى نبود. اگر ابرها ناقص مى‏ماندند و نمى‏رسيدند، بارانى نبود. اگر جاذبه زمين قطرات باران را جذب نمى‏كرد و به سوى خود نمى‏كشيد، بارانى نبود. و اگر صدها علل ديگر كه در وجود باران دخيل هستند نمى‏بودند بارانى نبود. تبخير آب‏هاى روى زمين لطفى است از او، ابر شدن بخارها لطف ديگرى، و گردش ابر به وسيله باد عنايت فوق العاده‏ترى. پس در فرود آمدن باران صدها لطف نهفته است. از عجايب اين كه: آب درياها شور است، ولى بارانى كه از ابر ساخته شده از بخار آب دريا فرو مى‏ريزد، شيرين است! تمام آب‏هاى شيرين و گواراى زمين از آب شور پيدا شده است. حدوداً دو هفتم كره زمين خشكى است و بقيّه آن را درياهاى شور تشكيل مى‏دهند، و همه باران‏هاى شيرين از اين آب‏هاى شور مى‏باشد. وجود مقدّس او آب‏هاى درياها را تقطير كرده و آب شيرينى براى سلسله گياهان و سلسله جانوران و انسان‏ها فرستاده است. دستگاه تقطير آب درياها مانند دستگاه تقطير بشر كوچك نيست اين دستگاه تقطير آن قدر بزرگ است كه همه درياها در آن جاى مى‏گيرند. دستگاه تقطير آب درياها ساخته او مى‏باشد نه ساخته دست انسان كه از زير، حرارت ببيند. دستگاه تقطير آب دريا جورى ساخته شده كه از رو حرارت مى‏بيند. خورشيدى كه هزاران بار از كره زمين بزرگتر مى‏باشد آب‏هاى درياها را گرم مى‏كند، آب بخار مى‏گردد، بخار بالا مى‏رود، باز هم بالا مى‏رود، باد در بالا رفتن بخار كمك مى‏كند، بخار كه بالا رفت در آن جوّ پهناور تكثيف مى‏شود، ابر مى‏گردد! ابر حركت مى‏كند و نزديك زمين اشباع مى‏شود و مى‏بارد، رودها جارى مى‏شود، جوى‏ها روان مى‏گردد، زمين زنده مى‏شود، ديباى سبز بر تن مى‏كند و فرش زمرّدين مى‏گستراند. بخشى ديگر از باران به زمين فرود مى‏رود، منابع و مخازن زيرزمينى تشكيل مى‏دهد، در اثر آن چشمه سارها پيدا مى‏شود، كاريزها آماده مى‏گردد. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 3 بخشى ديگر از آب باران به وسيله رودها دوباره به درياها باز مى‏گردد، جريان سابق تكرار مى‏شود، قطره‏اى از اين آب‏ها در اثر تقطير به هوا نمى‏رود، چون يا انسان‏ها و جانورها و گياهان از آن بهره برمى‏دارند، يا زمين مى‏مكد، يا بخار مى‏شود و يا به دريا بازمى‏گردد. آب پيوسته اين مسافرت دوره را طى مى‏كند: دريا بخار مى‏شود، بخار ابر مى‏شود، ابر باران مى‏شود، باران جوى مى‏شود، جوى رود مى‏شود، رود دريا مى‏گردد. تا وقتى كه او بخواهد اين گردش ادامه خواهد داشت. آيا ماده بى‏شعور ناتوان قادر به اين تقطير عظيم مى‏باشد؟ هرگز. آرى: إِنَّ فِى خَلْقِ السَّموَ تِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلفِ الَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِى‏ تَجْرِى فِى الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَ مَآ أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَآءِ مِن مَّآءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ بَثَّ فِيهَا مِن كُلّ دَآبَّةٍ وَ تَصْرِيفِ الرّيحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَآءِ وَ الْأَرْضِ لَأَيتٍ لّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ بى‏ترديد در آفرينش آسمان‏ها و زمين و رفت و آمد شب و روز و كشتى‏هايى كه در درياها [با جابجا كردن مسافر و كالا] به سود مردم روانند و بارانى كه خدا از آسمان نازل كرده و به وسيله آن زمين را پس از مردگى‏اش زنده ساخته و در آن از هر نوع جنبنده‏اى پراكنده كرده و گرداندن بادها و ابرِ مسخّر ميان آسمان و زمين، نشانه‏هايى است [از توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] براى گروهى كه مى‏انديشند. آب باران هم شيرين است، هم گوارا و هم در باريدن به زمين داراى اندازه معيّن است. در اين زمينه‏ها به آياتى از كتاب حق توجّه كنيد: أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ* ءَأَنتُمْ أَنْزَلْتُمُوُهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ* لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجاً فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ به من خبر دهيد آبى كه مى‏نوشيد،* آيا شما آن را از ابر باران‏زا فرود آورده‏ايد يا ما فرود آورنده‏ايم؟* اگر بخواهيم آن را تلخ مى‏گردانيم، پس چرا سپاس گزارى نمى‏كنيد؟ وَأسْقَيْناكُمْ ماءً فُراتاً و شما را آبى گوارا نوشانديم. وَأنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأسْكَنّاهُ فِى الْأرْضِ وَإنّا عَلى‏ ذَهابٍ بِهِ‏ لَقادِرُونَ و از آسمان، آبى به اندازه نازل كرديم و آن را در زمين جاى داديم؛ و بى‏ترديد به از بين بردن آن كاملًا توانمنديم. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 4 🔴 آب و زمين‏ «مى‏دانيم قشر روئين زمين از دو طبقه كاملًا مختلف تشكيل يافته: طبقه نفوذ پذير، و طبقه نفوذ ناپذير. اگر تمام قشر زمين نفوذپذير بود، آب‏هاى باران فوراً در اعماق زمين فرو مى‏رفتند و بعد از يك باران ممتد همه جا خشك مى‏شد و قطره‏اى آب پيدا نبود. و اگر تمام قشر زمين طبقه نفوذ ناپذير همچون گل رُس بود تمام آب‏هاى باران در سطح زمين مى‏ماندند، آلوده و متعفن مى‏شدند و عرصه زمين را بر انسان تنگ مى‏كردند، و اين آبى كه مايه حيات است مايه مرگ انسان مى‏شد. ولى خداوند مهربان قشر بالا را نفوذپذير و قشر زيرين را نفوذ ناپذير قرار داده تا آبها در زمين فرو روند و در منطقه نفوذپذير مهار شوند و ذخيره گردند، و بعداً از طريق چشمه‏ها، چاه‏ها و قنات‏ها مورد استفاده واقع شوند بى آن كه بگندند و توليد مزاحمت كنند، يا آلودگى پيدا كنند. اين آب گوارائى را كه ما امروز از چاه عميق بيرون مى‏كشيم و با نوشيدن آن جان تازه پيدا مى‏كنيم، ممكن است از قطرات بارانى باشد كه هزاران سال قبل از ابرها نازل شده و در اعماق زمين براى امروز ذخيره گشته است، بى آن كه فاسد شود. به هر حال كسى كه انسان را براى زندگى آفريده و مهم‏ترين مايه حيات او را آب قرار داد، منابع بسيار مهمّى براى ذخيره اين مادّه حياتى قبل از او آفريده و آب‏ها را در آن ذخيره كرده است 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 5 🔴 آب و احياى زمين‏ وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً كَذلِكَ تُخْرَجُونَ و آن كه از آسمان آبى به اندازه نازل كرد، پس به وسيله آن سرزمينى مرده را زنده كرديم، [و] همين‏گونه [درقيامت از گورها] بيرون آورده مى‏شويد. باران و برف اگر بيشتر از اندازه بود، همه سودهاى آنها تبديل به زيان مى‏گرديد، سيلاب‏ها راه مى‏افتاد، هر كوى و برزن را ويران مى‏كرد، درختان و گياهان را مى‏شست و مى‏برد، نه شهرى مى‏ماند، نه دهى و نه باغى و نه بوستانى. مرداب‏هاى بسيار در جميع مناطق پيدا مى‏شد و بهترين مؤسّسه توليد حشرات‏ مى‏گرديد. فرآورده‏هاى اين مؤسّسه، زنده‏اى در روى زمين باقى نمى‏گذاردند. گلِ و لاى، آن قدر زمين را مى‏پوشاند كه ديگر قابل كشت و زرع نبود. براى جانوران جائى يافت نمى‏شد، كم كم همگ نابود مى‏شدند. جانوران كه مى‏رفتند انسان‏ها در دنبالشان بودند. آيا تشخيص مقدار احتياج زمين به باران و دادن همان مقدار به زمينيان، نشانه او نمى‏باشد؟ آيا هزارها سال به اين روش ادامه دادن نشانه او، نشانه حكمت او، نشانه دانش او و نشانه قدرت او نمى‏باشد؟! اگر باران و برف كمتر بود، ذخاير آبى زمين بسيار كم مى‏شد. آب‏هاى روى زمين در اثر تبخير از آب‏هاى زير زمين كمتر مى‏گرديد، رودهاى عظيمى ديگر يافت نمى‏شد و به جوى‏ها تبديل مى‏گرديد، سال به سال خشكسالى بيشتر مى‏شد، آب‏هاى زيرزمينى يا تمام مى‏شد، يا آن‏قدر پائين مى‏رفت كه ديگر قابل بهره‏بردارى نبود. قحطى سراسر جهان را مى‏گرفت، ديگر گياهى نمى‏روييد، و آنچه روييده مى‏شد خشك مى‏شد، زندگى بر جانداران بسيار سخت مى‏گشت و مرگ به استقبال آنان مى‏شتابيد. ولى لطف و مهربانى او نگذارده است كه چنين شود، باران و برف را به اندازه احتياج زمينيان داده است. باران نه تنها بر زمين مى‏بارد، بلكه براى تخفيف حرارت خورشيد باران‏هاى متناوب بر آن مى‏بارد. به يك حديث بسيار مهم از حضرت باقر عليه السلام و صورتى از آخرين تحقيقات علمى بشر توجّه كنيد: جابر از حضرت باقر عليه السلام روايت مى‏كند: خورشيد بر آيد و با او چهار فرشته باشند: يكى فرياد مى‏كند: اى اهل خير! اعمال نيك خود را كامل و تمام نمائيد، و بر شماست بشارت به سعادت ابد. ديگرى گويد: اى اهل شر! از زشت كارى دست بداريد و حول آن كمتر بگرديد. سومى صدا كند: پروردگارا! به مردم نيكوكار كه انفاق مى‏كنند مزيد نعمت و به اهل بخل، تلف و نابودى بده. و فرشته چهارم خورشيد را آب‏پاشى مى‏كند و اگر چنان نبود زمين از شدّت حرارت سوخته و برافروخته مى‏شد. «1» با توجه به اين كه سطح خارجى خورشيد محكوم به چند هزار درجه حرارت و مركزش حدود هفتاد ميليون درجه است، مى‏توانيم به خوبى حدس بزنيم كه طبعاً سوخت اين بخارى محيّرالعقول نيز لازم است پر استقامت‏ترين سوخت‏هاى جهان باشد كه هر چه در آخرين درجه بسوزد بدان تبديل شود، و اين ماده قاعدةً ساده‏ترين اتم‏هاى جهان يعنى هيدروژن و در درجه دوم هليوم است، و اين سوخت مانند ساير سوخت‏ها هر اندازه مشتعل‏تر گردد ايجاد حرارت بيشترى مى‏كند و به همين نسبت عمرش نيز كمتر مى‏شود. براى جلوگيرى از اين دو حادثه بايستى آب به كمك آن آمده و از حرارت ونقصانش بكاهد. باران‏هاى متناوبى كه بر چهره خورشيد على الدوام در جريان است توسط تلسكوپ نيز ديده شده، چنانكه دونالد منزل منجّم شهير آمريكايى در كنفرانس منجّمان اظهار داشت: اختلاف اشكالى كه در تكّه هايى در چهره خورشيد نمودار است به علّت باريدن باران‏هاى شديدى است كه على الدوام بر آن مى‏بارد. سپس فيلمى را كه از خورشيد گرفته بود نشان داد و نمايندگان منجّمان در آن مشاهده كردند كه بارانى سخت از ارتفاع هشتاد هزار كيلومتر بر خورشيد مى‏بارد. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 6 🔴 تفسير نبات كل شى‏ء «وَهُوَ الَّذِي أَنزَلَ مِنَ السَّماءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ» و اوست كه از آسمان آبى فرستاد، و به وسيله آن گياهان گوناگون را [از زمين‏] رويانديم. «مفسران در تفسير «نبات كلّ شى‏ء» دو احتمال ذكر كرده‏اند: نخست اين كه منظور از آن انواع و اصناف گياهانى است كه همه با يك آب آبيارى و از يك زمين و يك نوع خاك پرورش مى‏يابند. و اين از عجايب آفرينش است كه چگونه اين همه انواع گياهان با آن خواصّ كاملًا متفاوت و گاهى متضاد و اشكال گوناگون و مختلف همه در يك زمين و با يك آب پرورش مى‏يابند؟! و ديگر اين كه منظور، گياهان مورد نياز هر چيزى است، يعنى هر يك از پرندگان و چهارپايان و حشرات و حيوانات دريا و صحرا بهره‏اى از اين گياهان دارند. و جالب اين كه خداوند از يك زمين و يك آب، غذاى مورد نياز همه را تأمين كرده است، و اين يك شاهكار عجيب و بزرگ است كه فى المثل از يك مادّه معين در آشپزخانه هزاران نوع غذا براى انواع سليقه‏ها و مزاج‏ها تهيه كنند. جالب‏تر اين كه: نه تنها گياهان صحرا و خشكى‏ها از بركت آب باران پرورش مى‏يابند، بلكه گياهان بسيار كوچكى كه در لابه‏لاى امواج آب درياها مى‏رويند و خوراك عمده ماهيان درياست از پرتو نور آفتاب و دانه‏هاى باران رشد مى‏كنند. فراموش نمى‏كنم يكى از ساكنان جزاير خليج فارس كه از كمبود صيد شكايت داشت در مورد بيان علّت آن مى‏گفت: كمبود صيد ماهى به خاطر خشكسالى بوده، و او معتقد بود اثر حياتبخش دانه‏هاى باران در دريا حتّى بيش از خشكى‏هاست. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 10 🔴 فوايد رعد و برق‏ به هر حال برق كه از نظر بعضى شايد شوخى طبيعت محسوب مى‏شود با اكتشافات علمى روز ثابت شده كه فوايد و بركات فراوانى دارد كه ذيلًا به سه قسمت آن اشاره مى‏شود: 1- آبيارى: برق‏ها معمولًا حرارت فوق العاده زياد، گاه در حدود پانزده هزار درجه سانتى گراد توليد مى‏كنند، و اين حرارت كافى است كه مقدار زيادى از هواى اطراف را بسوزاند و در نتيجه، فشار هوا كم شود، و مى‏دانيم در فشار كم، ابرها مى‏بارند، و به همين دليل غالباً متعاقب جهش برق رگبارهايى شروع مى‏شود و دانه‏هاى درشت باران فرو مى‏ريزند. از اين‏رو برق در واقع يكى از وظايفش آبيارى است. 2- سمپاشى: به هنگامى كه برق آن حرارتش آشكار مى‏شود قطرات باران با مقدارى اكسيژن اضافى تركيب مى‏شوند و آب سنگين يعنى آب اكسيژنه ايجاد مى‏كنند. و مى‏دانيم آب اكسيژنه يكى از آثارش كشتن ميكرب‏هاست، و به همين جهت در مصارف طبّى براى شستشوى زخم‏ها به كار مى‏رود. اين قطرات آب اكسيژنه هنگامى كه بر زمين‏ها مى‏بارد، تخم آفات و بيمارى‏هاى گياهى را از ميان مى‏برد و سمپاشى خوبى از آنها مى‏كند، و به همين جهت گفته‏اند: هر سال كه رعد و برق كم باشد آفات گياهى بيشتر است. 3- تغذيه و كود رسانى: قطرات باران كه بر اثر برق و حرارت شديد و تركيب، يك حالت اسيد كربنى پيدا مى‏كند، به هنگام پاشيده شدن بر زمين‏ها و تركيب با آنها يك نوع كود مؤثّر گياهى مى‏سازد و گياهان از اين طريق تغذيه مى‏شوند. بعضى از دانشمندان گفته‏اند: مقدار كودى كه در طىّ سال از مجموع برق‏هاى آسمان در كره زمين به وجود مى‏آيد دهها ميليون تن است كه رقم فوق العاده بالايى مى‏باشد. بنابراين مى‏بينيم همين پديده ظاهراً پيش پا افتاده و بى‏خاصيّت طبيعت چقدر پربار و پربركت است، هم آبيارى مى‏كند، هم سمپاشى مى‏نمايد و هم تغذيه. و اين نمونه كوچكى از اسرار شگرف و پردامنه عالم هستى است كه رهنمون روشنى بر مسأله خداشناسى است. ممكن است جمله‏ وَيُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ و ابرهاى سنگين‏بار را پديد مى‏آورد. كه در آخر آيه فوق آمده، ارتباط با همين خاصيّت برق داشته باشد كه ابرها را سنگين بار از دانه‏هاى پرپشت باران مى‏سازد. آيه بعد به صداى رعد مى‏پردازد كه از برق هرگز جدا نيست و مى‏فرمايد: «رعد، تسبيح و حمد خدا مى‏گويد». آرى، اين صداى پرطنين جهان طبيعت كه ضرب المثل، در عظمت صوت است از آنجا كه توأم با پديده برق مى‏باشد و هر دو در خدمت يك هدف هستند و خدمات پرارزش و حساب شده‏اى دارند، عملًا تسبيح خدا مى‏گويد. و به تعبير ديگر رعد زبان گوياى برق است، كه حكايت از نظام آفرينش و عظمت خالق مى‏كند. ذرّات اين عالم هستى كه همه اسرارآميزند و نظام بسيار دقيق و حساب شده‏اى دارند، همگى از پاكى حق و منزّه بودن او از هر گونه عيب و نقص سخن مى‏گويند و همگى از قدرت و علم و حكمت او خبر مى‏دهند. اين احتمال را نيز جمعى از فلاسفه داده‏اند كه تمام ذرّات اين جهان براى خود نوعى از عقل و شعور دارند و از روى همين عقل و شعور، تسبيح و تقديس خدا مى‏كنند، نه تنها با زبان حال و حكايت كردن وجودشان از وجود خدا، بلكه با زبان قال نيز او را مى‏ستايند. همگى فرشتگان نيز از ترس و خشيت خدا به تسبيح او مشغولند. در دنباله آيه مى‏فرمايد: «خداوند صاعقه‏ها را مى‏فرستد و به هر كس كه بخواهد به وسيله آن آسيب مى‏رساند». ولى با مشاهده آيات عظمت پروردگار در عالم آفرينش، در پهنه زمين و آسمان، در گياهان و درختان و رعد و برق و مانند آنها و با كوچكى و حقارت قدرت انسان در برابر حوادث، حتى در برابر يك جرقه آسمانى باز هم گروهى از بى‏خبران درباره خدا به مجادله و ستيز برمى‏خيزند، در حالى كه خداوند قدرتى بى‏انتها و مجازاتى دردناك و كيفرى سخت دارد، وَهُوَ شَدِيدُ الِمحَالِ» «1». «2» 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 11 🔴 باد قرآن مجيد در زمينه باد در آيات زیر، مسائل بسيار مهمى را عنوان مى‏كند و به خصوص از باد به عنوان بشارت دهنده رحمت الهى ياد مى‏كند. قرآن مجيد، باد را مَركب ابر، عامل بارور كننده گياهان، و گاهى جريمه جرم مجرمان و عذاب الهى مى‏داند، و از آن به عنوان حركت دهنده كشتى‏ها در سطح‏ درياها ياد مى‏كند، و از انسان مى‏خواهد كه در برابر اين عظمت عظيم الهى به اداى شكر حضرت ربّ العزّه برخيزد، كه منافع باد خيلى بيش از اين است. (سوره اعراف 57) - «وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى‏ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَاباً ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الَّثمَرَاتِ كَذلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَى‏ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ»؛ و اوست كه بادها را پيشاپيشِ [بارانِ‏] رحمتش به عنوان مژده دهنده مى‏فرستد تا هنگامى كه ابرهاى سنگين بار را بردارند، آن را به سوى سرزمينى مرده مى‏رانيم، پس به وسيله آن باران نازل مى‏كنيم و به وسيله باران از هر نوع ميوه [از زمين‏] بيرون مى‏آوريم [و] مردگان را نيز [در روز قيامت‏] اين گونه [از لابلاى گورها] بيرون مى‏آوريم، [باد، ابر، باران، زمين، روييدن گياهان و انواع ميوه‏ها را مثل زديم‏] تا متذكّر و يادآور [اراده و قدرت بى‏نهايت خدا] شويد. (حجر 22) - «وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّماءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ»؛ و بادها را باردار كننده فرستاديم، و از آسمان آبى نازل كرديم و شما را با آن سيراب ساختيم و شما ذخيره كننده آن نيستيد. (حجر 22) - «وَاضْرِبْ لَهُم مَثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مُقْتَدِراً»؛ و زندگى دنيا را براى آنان وصف كن كه [در سرعت زوال و ناپايدارى‏] مانند آبى است كه آن را از آسمان نازل كنيم، پس گياه زمين به وسيله آن [به طور انبوه و در هم پيچيده‏] برويد، [و طراوت و سرسبزى شگفت‏انگيزى پديد آورد] آن گاه [در مدتى كوتاه‏] خشك و ريز ريز شود كه بادها آن را به هر سو پراكنده كنند؛ و خدا بر هر كارى تواناست. (فرقان 48) - «وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّماءِ مَاءً طَهُوراً»؛ و اوست كه بادها را پيشاپيش [باران‏] رحمتش به عنوان مژده دهنده باران فرستاد، و از آسمان آبى پاك و پاك كننده نازل كرديم. (نمل 63) - «أَمَّن يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَن يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرَاً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَإِلهٌ مَّعَ اللَّهِ تَعَالَى اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ»؛ [آيا آن شريكان انتخابى شما بهترند] يا آن كه شما را در تاريكى‏هاى خشكى و دريا [به وسيله ستارگان و ديگر نشانه‏ها] راهنمايى مى‏كند؟! و كيست كه پيشاپيش [باران‏] رحمتش بادها را مژده‏رسان مى‏فرستد؟ آيا با خدا معبودى ديگر هست [كه شريك در قدرت و ربوبيت او باشد؟!] خدا برتر است از آنچه براى او شريك قرار مى‏دهند. (روم 46 تا 48) - «وَمِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِيُذِيقَكُم مِن رَّحْمَتِهِ وَلِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ* وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى‏ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَكَانَ حَقّاً عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ* اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَاباً فَيَبْسُطُهُ فِي السَّماءِ كَيْفَ يَشَاءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفاً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ»؛ و از نشانه‏هاى [قدرت و ربوبيت‏] او اين است كه بادها را مژده دهنده مى‏فرستد، و تا بخشى از [باران‏] رحمتش را به شما بچشاند، و تا كشتى‏ها [به وسيله بادها] به فرمان او حركت كنند، و نيز براى اين كه از رزق و روزى او بجوييد، و باشد كه شما سپاس گزارى كنيد.* و به راستى پيش از تو پيامبرانى را به سوى قومشان فرستاديم كه براى آنان دلايل روشن آوردند، سپس ما از آنان كه مرتكب گناه شدند، انتقام گرفتيم [و مؤمنان را يارى داديم‏]؛ و يارى مؤمنان حقّى بر عهده ماست.* خداست كه بادها را مى‏فرستد تا ابرى را برمى‏انگيزد، پس آن را در آسمان آن گونه كه بخواهد مى‏گستراند و به صورت بخش بخش و پاره‏هاى مختلف در مى‏آورد، پس باران را مى‏بينى كه از لابه‏لاى آن بيرون مى‏آيد و چون آن را به هركس از بندگانش كه بخواهد مى‏رساند، آن گاه شادمان و خوشحال مى‏شوند.

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 12 🔴 تفسيرى بر آيه شريفه‏ وَمِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِيُذِيقَكُم مِن رَّحْمَتِهِ وَلِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ و از نشانه‏هاى [قدرت و ربوبيت‏] او اين است كه بادها را مژده دهنده مى‏فرستد، و تا بخشى از [باران‏] رحمتش را به شما بچشاند، و تا كشتى‏ها [به وسيله بادها] به فرمان او حركت كنند، و نيز براى اين كه از رزق و روزى او بجوييد، و باشد كه شما سپاس گزارى كنيد. بادها در پيشاپيش باران حركت مى‏كنند، قطعات پراكنده ابر را با خود برداشته به هم مى‏پيوندند و به سوى سرزمين‏هاى خشك و تشنه مى‏برند، صفحه آسمان را مى‏پوشانند و با دگرگون ساختن درجه حرارت جوّ، ابرها را آماده ريزش باران مى‏كنند. البته جمله مُبَشِّراتٍ محدود به همين حقيقت نيست، چرا كه بادها بشارت‏هاى فراوان ديگرى نيز با خود دارند. بادها گرما و سرماى هوا را تعديل مى‏كنند. بادها عفونت‏ها را در فضاى بزرگ مستهلك كرده و هوا را تصفيه مى‏كنند. بادها از فشار حرارت خورشيد روى برگ‏ها و گياهان مى‏كاهند و جلو آفتاب سوختگى را مى‏گيرند. بادها اكسيژن توليد شده به وسيله برگ‏هاى درختان را براى انسان‏ها به ارمغان‏ مى‏آورند و گازكربن توليد شده به وسيله بازدم انسان را براى گياهان هديه مى‏برند. بادها بسيارى از گياهان را تلقيح مى‏كنند و نطفه‏هاى نر و ماده را در جهان نباتات به هم پيوند مى‏دهند. بادها وسيله‏اى براى حركت آسياب‏ها و عاملى براى تصفيه خرمن‏ها هستند. بادها بذرها را از نقاطى كه در آن بذر فراوان موجود است حركت مى‏دهند و همچون باغبانى دلسوز در سرتاسر بيابان مى‏گسترانند. و بادها كشتى‏هاى بادبانى را با مسافران و بار زياد به نقاط مختلف مى‏برند و حتّى امروز كه وسايل ماشينى جانشين نيروى باد شده باز هم وزش بادهاى مخالف يا موافق در پيشرفت يا كندى كار كشتى‏ها بسيار مؤثّر است. آرى، آنها بشارت دهندگانى هستند در جهات مختلف، لذا در دنباله آيه مى‏خوانيم: «خدا مى‏خواهد بدين سبب شما را از رحمت خود بچشاند، و كشتى‏ها به فرمانش حركت كنند، و شما از فضل و رحمت او بهره گيريد، شايد شكرگزارى كنيد». آرى، بادها هم وسيله توليد نعمت‏هاى فراوان در زمينه كشاورزى و دامدارى هستند، و هم وسيله حمل و نقل و سرانجام سبب رونق امر تجارت كه با جمله لِيُذيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ به اولى اشاره شد، و با جمله لِتَجْرِىَ الْفُلْكُ بِأمْرِهِ به دوّم، با جمله لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ به سوّمى. جالب اين كه همه اين بركات، مولود حركت است حركتى در ذرّات هوا در محيط مجاور زمين. اما هيچ نعمتى تا از انسان سلب نشود قدر آن معلوم نخواهد شد. اين بادها و نسيم‏ها تا متوقّف نشوند انسان نمى‏داند چه بلائى به سر او مى‏آيد. توقّف هوا زندگى را در بهترين باغ‏ها همچون زندگى در سياه چال‏هاى زندان مى‏كند، و اگر نسيمى در سلول‏هاى زندان‏هاى انفرادى بوزد آن را همچون فضاى باز مى‏كند. و اصولًا يكى از عوامل شكنجه در زندان‏ها همان توقّف هواى آنهاست. حتّى در سطح اقيانوس‏ها اگر بادها متوقّف شود و امواج خاموش گردد. زندگى جانداران درياها بر اثر كمبود اكسيژن هوا به مخاطره خواهد افتاد و دريا تبديل به مرداب و باتلاق متعفّن وحشتناكى خواهد شد. فخررازى مى‏گويد: جمله‏ وَلِيُذيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ . و تا بخشى از [باران‏] رحمتش را به شما بچشاند. با توجه به اين كه چشانيدن در مورد شئ قليل گفته مى‏شود، اشاره به اين است كه: تمام دنيا و نعمت دنيا رحمت اندكى بيش نيست و رحمت واسعه الهى مخصوص جهان ديگر است.» «1» مى‏گويند: «در كشور سوئد جايى است كه خاك يافت نمى‏شود، و يك پارچه سنگستان است. پس كشت و كار مردم آن سامان چگونه است؟ در سال‏هاى پيشين كه ارتباط تجارتى برقرار نبود، مردم آنجا از لحاظ نان و خوراك چه مى‏كردند؟ ولى حضرت او، آرى هم او، اين مشكل را با بهترين طرز حل كرده است. فصل كشت كه نزديك مى‏شود باد مى‏آيد و به همراه خود خاك را به طور سوغات به رسم ارمغان مى‏آورد، و فرشى از خاك به روى سنگ‏هاى كشور سوئد مى‏گستراند، و اين فرش را به ضخامتى قرار مى‏دهد كه بتوان بر آن كشاورزى كرد. در اين هنگام مردم آنجا تخم افشانى كرده، كشت مى‏كنند، و نيازى به شخم زدن هم ندارند. سپس هنگام درو محصول خود را برمى‏دارند. كار زراعتى آنها كه پايان يافت، جناب آقاى باد دوباره تشريف مى‏آورند و آورده خود را مى‏برند و سنگستان سوئد به حال نخست باز مى‏گردد. سال ديگر و سال ديگر نيز همين كار تكرار مى‏شود. از گذشته‏هاى بسيار دور، وضع زراعت در آنجا چنين بوده و تا آينده‏ها نيز چنين خواهد بود. نه تاريخِ آغاز آن را كسى به طور تحقيق مى‏داند و نه ساعت پايان آن را.

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 13 🔴 فوايد نعمت #باد «آيا مى‏دانيد كه باد در زندگى جانداران و گياهان چقدر ارزش دارد؟ آيا مى‏دانيد چه نظم فوق العاده‏اى در وزش باد در جهان مى‏باشد؟ باران را باد درست مى‏كند، اگر بادى نبود بارانى نبود. دانشمندان طبيعى مى‏گويند: ابر، موجودى است الكتريكى؛ موجودات الكتريكى اگر از يك نوع باشند يكديگر را دفع مى‏كنند و اگر از دو نوع باشند همديگر را جذب مى‏كنند. از خاصيّت‏هاى باد آن است كه در ميان دو نوع موجود الكتريكى جمع مى‏كند. در نتيجه تجاذب حاصل مى‏شود و اتّحاد الكتريكى تحقّق پيدا مى‏كند و باران نتيجه آن اتّحاد مى‏باشد. پس تنها عامل مؤثّر در ازدواج دو موجود الكتريكى كه فرزندى از آن به نام باران پديد مى‏آيد، باد است. اگر بادهاى موسمى كه از سوى اقيانوس مى‏آيد و در مناطق گرمسير مى‏وزد، نمى‏بود زندگى از شدّت گرما در آن مناطق بسيار دشوار مى‏شد. باد شدّت گرما را مى‏شكند و آن مناطق را براى زندگى آسان و آماده مى‏سازد. يكى از اين مناطق، هندوستان است كه بر حسب منطقه گرمسير است، ولى باد آنجا را قابل زيست ساخته است. بادهاى دريايى و زمينى كه شبانه روز در كرانه‏هاى مناطق حارّه مى‏وزد زندگى را در بندرهاى آنجا ممكن گردانيده است. بادهاى گرمى از مناطق حارّه به سوى سردسيرها روانه مى‏شوند و از سردى آنجا مى‏كاهند، مانند گلف استريم براى انگلستان و گلف ورد براى ژاپن. شدّت گرماى زير خط استوا بر اهل دانش روشن است و نيز آنها مى‏دانند كه گرماى استوايى به حسب طبع بالا مى‏رود، در برابر از قطب شمال و جنوب هواهاى سردى به طور مايل به سوى مناطق استوايى روان است، لذا است كه قابل زيست مى‏باشد. باد، وضع باران مناطق را تغيير مى‏دهد. در اندونزى و مانند آن فصل باران، را تابستان قرار داده است. در لبنان فصل باران زمستان مى‏باشد. در بعضى مناطق كه شايد دارجيلينگ هند از آنها باشد فصل باران تمام سال است. مقدار باران در دارجيلينگ به يازده متر در سال مى‏رسد. اختلاف فصول باران در زمين، موجب اختلاف انواع نباتات مى‏شود، تا بشر بتواند از هر گونه نباتى بهره بردارد و استفاده كند. حيف كه فرزند آدم از آفريننده آگاهى ندارد. آيا باد اين خدمت‏هاى بزرگ را كه به طور مداوم انجام مى‏دهد خودش مى‏خواهد يا مأمور ديگرى است؟ خود باد شعور تشخيص خدمت‏گزارى را ندارد. پس از جانب ديگرى مأموريت دارد. وَهُوَ الَّذى يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَينَ يَدَىْ رَحْمَتِهِ و اوست كه بادها را پيشاپيشِ [بارانِ‏] رحمتش به عنوان مژده دهنده مى‏فرستد. وَأرْسَلْنَا الرِّياحَ لَواقِحَ و بادها را باردار كننده فرستاديم. وَمَن يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرَاً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَإِلهٌ مَّعَ اللَّهِ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ و كيست كه پيشاپيش [باران‏] رحمتش بادها را مژده‏رسان مى‏فرستد؟ آيا با خدا معبودى ديگر هست [كه شريك در قدرت و ربوبيت او باشد؟!] خدا برتر است از آنچه براى او شريك قرار مى‏دهند. اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَاباً فَيَبْسُطُهُ فِي السَّماءِ كَيْفَ يَشَاءُ خداست كه بادها را مى‏فرستد تا ابرى را برمى‏انگيزد، پس آن را در آسمان آن گونه كه بخواهد مى‏گستراند و به صورت بخش بخش و پاره‏هاى مختلف در مى‏آورد. درباره باران و ابر و تگرگ و رعد و برق و صاعقه و باد، روايات بسيار مفصّلى در بخش السّماء والعالم «بحار الأنوار» در جلد پنجاه و پنجم و پنجاه و ششم وارد شده، كه قسمتى از آن روايات، اشاره به همان مطالب علمى و طبيعى دارد كه در صفحات گذشته خوانديد. و قسمتى هم اشاره به امور معنوى. من بازگو كردن آن روايات را ضرورى نمى‏بينم، مشتاقان مى‏توانند به آن دو جلد مراجعه كنند. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2