#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_46 #دعا_چهل_شش_1 https://eitaa.com/sahife2/41220 قسمت 3 #غرور_به_رحمت_حق 1‏ ⏺ گاهى عاصى بر عصيانش مى‏افزايد، و عابد از عبادتش مى‏كاهد، و چون مورد اعتراض واقع مى‏شود جواب مى‏دهد: با اين كرمى كه من از خدا خبر دارم، اضافه شدن گناه برايم باكى ايجاد نمى‏كند، و كم شدن طاعت به حالم ضررى وارد نمى‏سازد. چنين حالتى را حضرت محبوب براى عاصى و عابد نمى‏پسندد، چنانكه حضرت سجّاد عليه السلام قوى‏ترين سخن و برهان را ارائه داد، رحمت رحمت است، و وسعت رحمت قابل درك نيست ولى صاحب واسعه از بنده‏اش خواسته به آيات كتابش عمل كند، و تسليم پيامبرش باشد، و از ولايت امامان معصوم سرنگرداند، و خود را در گردونه تقوا قرار داده و از گناه بپرهيزد. چيزى كه باعث اضافه شدن معصيت و كم شدن طاعت گردد بدون شك شيطانى است و هيچ ربطى به حريم حضرت دوست ندارد، نشان دادن رحمت حق نه براى اضافه شدن گناه است و نه براى كم كردن عبادت، بلكه مى‏خواهند عابد را به عبادت بيشتر تشويق، و گناهكار را به علاج وجودش از گناه و اين كه خداوند مهربان به دنبال توبه عاصى حاضر به بخشيدن تمام گذشته است، ترغيب نمايند. در قرآن مجيد نزديك به 276 بار مسئله رحمت حق ( #رحمت_واسعه‏ ) مطرح است، ولى بر اساس آيات و روايات، كسى اجازه ندارد از آن آيات برداشت سوء كند، برداشتى كه منجر به امن از مكر حق و غرور به كرم گردد، و به عبارت ديگر برداشت از كرم به صورتى كه بر گناه بيفزايد و از طاعت كم كند خيانت به قرآن و جنايت بر نفس است. يا ايُّهَا الاْنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ اى انسان! چه چيزى تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور كرده است؟ اگر بگويد: كرمت مرا مغرور ساخت، جواب مى‏دهند: مقتضى كرم كوشش در طاعت و ترك معصيت است، نه معصيت و كفران نعمت كريم، كه كريم در دنيا سفره انداز است براى اين‏كه از آن بهره ببرى و تأمين قدرت نمايى تا بر طاعتش اقدام كرده و به ترك گناه موفّق گردى، و در آخرت سفره انداز است تا از محصول ايمان و تقوايت و جهاد و كوشش و عمل صالحت بهره‏مند گردى! اگر بگويد: شيطان مرا مغرور كرد، جواب مى‏گويند: ما به وسيله انبياى خود و به خصوص كتب آسمانى و مخصوصاً قرآن مجيد تو را از مكر و بندبازى او و حيله و خدعه او، تا جايى كه حجت بر تو تمام باشد هشدار داده و از اطاعت از شيطان بر حذر داشتيم، و به اين معنا آگاهت نموده كه هر كس تو را به غير خواسته‏هاى دوست مى‏خواند شيطان است، و مى‏خواهد همانند پدر و مادرت تو را از بهشت عنبر سرشت قيامت محروم نمايد، چنانكه آنان را از بهشت دنيا محروم كرد، ولى آن دو بزرگوار با توبه و انابه و تضرع و زارى به پيشگاهش عذر تقصير بردند و آن محبوب قلب عارفان عذر آنان را پذيرفت. اگر بگويد: دچار جهل بودم و در فضاى عدم معرفت و دورى از بصيرت و آگاهى مغرور شدم، پاسخ مى‏گويند: بعثت انبيا و امامت امامان و علم عالمان و حكمت حكيمان و عرفان عارفان و نصيحت ناصحان همه و همه براى علاج جهل بود، مى‏خواستى در برابر آنان تواضع كنى و از آن منابع بصيرت كسب معرفت نمايى، تا به غرور دچار نشوى و بر كثرت معصيت و كم كردن طاعت اقدام ننمايى. در آيه شريفه انسان را به عنوان انسانيتش كه تمام امتيازات او را بر ساير موجودات اين جهان يادآور مى‏شود مخاطب ساخته سپس او را در برابر خداوندى قرار مى‏دهد كه هم «ربّ» و هم «كريم» است، به مقتضاى ربوبيتش پيوسته او را در كنف حمايت خود قرار داده و تربيت و تكامل او را بر عهده گرفته، و به مقتضاى كرمش او را بر سر خوان نعمت خود نشانده و از تمام مواهب مادى و معنوى برخوردار ساخته است بى آن كه انتظارى از او داشته باشد و پاداش و عوضى‏ بطلبد، حتى خطاهاى او را ناديده مى‏گيرد و با كرمش او را مورد عفو قرار مى‏دهد. آيا سزاوار است چنين موجود شريفى در برابر چنان پروردگار بزرگى جسور گردد، و يا لحظه‏اى از او غافل شود و در انجام فرمانش كه ضامن سعادت خود اوست، قصور ورزد؟ 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 12 ، ص: 16 👌 دعای #چهل_شش ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_46 #دعا_چهل_شش_1 قسمت 3 #غرور_به_رحمت_حق 2‏ ⏺ تفسيرى بر آيه شريفه‏ " ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ " «در حديثى از رسول اكرم صلى الله عليه و آله آمده است كه هنگام تلاوت اين آيه فرمود: غَرَّهُ جَهْلُهُ. جهل و نادانيش او را مغرور و غافل ساخته است. و از اين‏جا روشن مى‏شود هدف اين است كه با تكيه بر مسأله ربوبيت و كرم خداوند، غرور و غفلت انسان را در هم بشكند نه آنگونه كه بعضى پنداشته‏اند كه هدف تلقين آدمى در زمينه عذر خواهى او است كه در جواب بگويد: كرمت مرا مغرور ساخت. و نيز آنچه از فضيل نقل شده كه از او سؤال كردند: اگر در روز قيامت خداوند تو را به حضور طلبد و از تو بپرسد: ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ؟ چه چيزى تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور كرده؟ در جواب چه مى‏گويى؟ گفت: در جواب مى‏گويم: غَرَّنى سُتُورُكَ الْمُرْخاةُ. پرده‏هايى كه بر گناهان من افكنده بودى، مرا غافل و مغرور ساخت. كه اين بيان نيز متناسب با مفهوم آيه نيست، بلكه در جهت مخالفت هدف اصلى آيه قرار دارد، چرا كه هدف در هم شكستن غرور و بيدار كردن از خواب غفلت است، نه پرده جديدى بر پرده‏هاى غفلت افكندن. بنابراين سزاوار نيست آيه را از هدفى كه داشته منحرف سازيم و در جهت مخالف آن نتيجه‏گيرى كنيم. امير مؤمنان عليه السلام در تفسير اين آيه جمله‏هاى عجيبى دارد و مى‏فرمايد: اين آيه كوبنده ‏ترين دليل در برابر شنونده است، و قاطع‏ترين عذر در برابر شخص مغرور، كسى كه جهالت و نادانيش او را جسور و مغرور ساخته است. اى انسان! چه چيز تو را بر گناهت جرأت داده، و چه چيز تو را در برابر پروردگارت مغرور ساخته، و چه چيز تو را به هلاكت خويش علاقمند نموده است؟ آيا اين بيمارى تو بهبودى ندارد؟ يا اين خوابت به بيدارى نمى‏انجامد؟ چرا لااقل آن مقدار كه به ديگران رحم مى‏كنى به خودت رحم نمى‏كنى؟ تو هرگاه كسى را در ميان آفتاب سوزان ببينى بر او سايه مى‏افكنى، هرگاه بيمارى را ببينى كه درد، وى را سخت ناتوان ساخته از روى ترحم بر او گريه مى‏كنى، پس چه چيز تو را بر بيماريت صبور ساخته و بر مصيبتت شكيبا نموده و از گريه بر خويشتن تسليت داده؟ در حالى كه عزيزترين افراد نزد تو خودت مى‏باشى، چگونه ترس از نزول بلا در شب تو را بيدار نكرده، با اين كه در گناه و معصيت او غوطه‏ورى و در حالى كه زير سلطه او قرار دارى. بيا و اين بيمارى را با داروى تصميم و عزم و اراده راسخ مداوا كن و اين‏ خواب غفلتى را كه چشمانت را فرو گرفته با بيدارى برطرف ساز. بيا مطيع خداوند شو و به ياد او انس بگير، خوب تصور كن كه هنگام غفلت از خدا، او با دادن نعمت‏ها به تو عنايت مى‏كند، تو را به سوى عفو و بخشش خويش مى‏خواند، و زير پوشش فضل و بركات خود قرار مى‏دهد، در حالى كه تو هم چنان به او پشت كرده‏اى و به ديگرى رو مى‏آورى! بزرگ است خداوندى كه با اين قدرت عظيم كريم است اما تو با اين ضعف و حقارت چقدر بر معصيت او جسورى! 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 12 ، ص: 16 👌 دعای #چهل_شش #رحمت_واسعه ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2