#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_7 #44_مسأله_دعای_هشتم 33 #اسراف‌ 2 ✳️ هر چند ميانه‌روى در كسب مال، مايه زياد شدن مال مى‌شود ولى نبايد از مرزصحيح مصرف، گذراند. اميرالمؤمنين على (عليه السلام) در رعايت حق مالى به اصحابش مى‌فرمايد: مَنْ كانَ لَهُ مالٌ فَايَّاهُ وَ الفَسادَ فَانَّ إِعْطاءَكَ الْمالَ فى‌ غَيْرِ وَجْهِهِ تَبْذيرٌ وَ اسْرافٌ وَ هُوَ يَرْفَعُ ذِكْرَ صاحِبِهِ فِى النَّاسِ وَ يَضَعُهُ عِنْدَ اللَّهِ. هر كه ثروتى دارد مبادا آن را تباه كند؛ زيرا صرف كردن بى‌دليل آن زياده‌روى و از حد گذراندن است و اين كار او را در ميان مردم بلند آوازه‌ مى‌كند، اما نزد خداوند بى‌مقدار مى‌سازد. گرچه اسراف و ولخرجى زياد انسان، بيشتر در مال و مصرف خوردنى و نوشيدنى و پوشاكى است. و در مفهوم اسراف گفته‌اند: مصرف مال بيشتر از اندازه جايز شرعى و عقلى يا انفاق مال زياد با غرض فرومايگى يا انفاق مال بدون سودمندى و رعايت حق و مقدار درست آن باشد. ولى اسراف به مصرف بى‌رويه در مال تنها اختصاص ندارد؛ بلكه هر چيزى كه در غيرجايگاه خود قرار بگيرد و حق و حدّى درآن منظور نشود، اسراف است. همانند قوم لوط كه در مسائل شهوى اسراف مى‌كردند و از حلال خدا تجاوز نمودند يا فرعون در روى زمين ادّعاى برترين كرد و در درياى غرورش غرق شد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 173 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_7 #44_مسأله_دعای_هشتم 33 #اسراف‌ 3 ✳️ اثرات و مفاسد اسراف‌ بر اساس آيات و روايات، اسراف اثرات نكوهيده و مفاسد بسيارى دارد، مانند: 1- اسراف سبب ضايع شدن حقوق مى‌شود. 2- اسراف سبب جهل به مقدار مال و آن موجب ماندن نفس در خوارى نيازمندى و خواهش‌هاى نفسانى مى‌شود و نادانى كليد هر شرى است. 3- اسراف سبب فقر و تهيدستى شود. 4- اسراف سبب حق‌كشى و ستم به ديگران مى‌شود. 5- اسراف سبب تجمل‌گرايى، حرام خورى، خون‌ريزى مى‌گردد. 6- اسراف سبب توليد امراض جسمى و روانى مانند وسواسى، چاقى، اعتياد و ... و سرانجام نفس را به هلاكت مى‌رساند. 7- اسراف سبب زيان‌هاى بسيارى شود كه ضررش بيشتر از بخل و احتكار است. 8- اسراف در دنيا سبب همدمى انسان با شيطان و در آخرت همنشينى با اهل دوزخ است. مفاسد اسراف تنها در اموال و اعمال شر و ناپسند است؛ امّا در امور خير و افعال نيك و شايسته هر چه انسان در راه خير تلاش و مصرف كند، اندوخته آخرتى آن زياد است. حضرت على (عليه السلام) مى‌فرمايد: اسراف در هر چيزى ناپسند است مگر در كارهاى خير. و اكنون مشاهده مى‌كنيد كه مردم در امور ناپسند كه گرفتارى دنيا و آخرت، در پى دارد چه بسيار مال و وقت و عمر خويش را اسراف مى‌كنند و باطل را در هدفش يارى مى‌رسانند. اما در امور خيريه كه موجب سازندگى روح و روان و پاداش اخروى است و زمينه‌هاى آن در جامعه اسلامى فراهم است، كوتاهى مى‌كنند. پس اهل زمانه را بشناسيد. ✳️ نشانه‌هاى اسرافكار پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود: نشانه اسرافكار چهار چيز است: 1- به كارهاى باطل مى‌نازد. 2- آنچه فراخور حالش نيست مى‌خورد. 3- در كارهاى خير بى‌رغبت است. 4- هر كسى را كه به او سودى نرساند، انكار مى‌كند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 173 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «7» وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسرَافِ وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَاف‏ خدایا! به تو پناه می‌آوریم، از رسيدن به اسراف، و از دست دادن آنچه كه در زندگى به اندازه و #کفاف است‏ دعای #هشتم #دعا_هشتم_7 #نيافتن_روزى‌ 🙏 کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_7 #44_مسأله_دعای_هشتم 34 #نيافتن_روزى‌ 1 ✳️ در مسئله روزى خواه مادى يا معنوى، حكمت الهى وجود دارد. خداوند در رزق موجودات تفاوت و اندازه بر اساس گنجايش هر مخلوقى مقرّر داشته است. و بر پايه علم و بينشى كه نسبت به قابليت و استعداد هر يك از بندگانش دارد، فراخور حالش روزى مى‌دهد. همه انسان‌ها نمى‌توانند از روزى‌هاى مادى و معنوى به طول يكسان بهره‌مند باشند؛ زيرا چنانكه آيه شريفه مى‌فرمايد: ﴿إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرّزْقَ لِمَن يَشَآءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرَاً بَصِيرًا﴾«اسری 30» يقيناً پروردگارت رزق را براى هر كه بخواهد وسعت مى‌دهد، و [براى هر كه بخواهد] تنگ مى‌گيرد؛ زيرا او به [مصلحت‌] بندگانش آگاه و بيناست. هيچ كارى را حق تعالى بدون حساب و علت انجام نمى‌دهد؛ پس تقدير و مقدرات حكيم مطلق بر اساس آن احاطه فيّاض بر ماهيت و سرنوشت موجود است. و انسان چون داراى صفات و ظرفيّت محدود است و در زمان و مكان معينى جاى مى‌گيرد پس بر گذشته و آينده خويش احاطه ندارد، بنابراين بر صلاح و فساد امورش آگاه نيست و زمينه گمراهى و تباهى خود را فراهم مى‌سازد. در آيه ديگر مى‌فرمايد: ﴿وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرّزْقَ لِعِبَادِهِ ‌لَبَغَوْاْ فِى الْأَرْضِ وَ لكِن يُنَزّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَآءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ﴾«شوری 27» و اگر خدا روزى را بر بندگانش وسعت دهد، در زمين سركشى و ستم كنند، ولى آنچه را بخواهد به اندازه نازل مى‌كند؛ يقيناً او به بندگانش آگاه و بيناست. #کفاف 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 177 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_7 #44_مسأله_دعای_هشتم 34 #نيافتن_روزى‌ 2 ✳️ بسيارى از عوامل تباهى انسان‌ها از فزونى رزق و مال زياد است كه بنده خدا از راه حرام كسب مى‌كند و آن را به حساب زرنگى و تلاش زياد خود قرار مى‌دهد. و اين را نمى‌داند كه داشتن امكانات و اندازه طبيعى دارايى و قناعت ورزى است كه انسان را در سير معنوى موفق مى‌كند و سبب رشد و كمال معنوى او مى‌شود. و حرص و زيادخواهى و فقر روحى باعث ركود روانى و بى‌توفيقى است كه زمينه‌ساز شكست درونى انسان مى‌شود. امام باقر (عليه السلام) مى‌فرمايد: الْكَمالُ كُلُّ الْكَمالِ التَّفَقُّهُ فِى الدِّينِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى النَّائِبَةِ، وَ تَقْدِيرُ الْمَعِيشَةِ. همه كمال حقيقى، عبارت از فهم در دين و شكيبايى در برابر بلاى سخت و اندازه نگه داشتن در خرج زندگى است. در اين سخن بايد انديشه كرد چه نيكوست كه جايگاه كسب روزى هم پاكيزه باشد كه اين نشانه خوشبختى بنده خوش‌روزى است. «ابوعبيده به امام صادق (عليه السلام) عرض كرد: دعا كن كه خداوند روزى مرا در دست بندگانش قرار ندهد. امام فرمود: خداوند چنين كارى نمى‌كند. او روزى بندگان را در دست يكديگر قرار داده است، اما از خدا بخواه كه روزيت را در دست بندگان خوبش قرار دهد كه اين از خوشبختى است و گاهى تنگى و گسترش روزى‌ها، جهت آزمايش روحيه انسان است تا سپاسگزار از ناسپاس معلوم گردد. و توانگر از تهيدست و تنگ‌دست؛ بازشناخته شوند. اميرمؤمنان على (عليه السلام) در وصيت خود به فرزندش امام حسن (عليه السلام) فرمود: اگر توانى كارى كنى كه از كسى جز خداوند نعمتى به تو نرسد، چنين كن؛ زيرا تو به قسمت خويش خواهى رسيد و سهم خود را خواهى گرفت. و البته روزى اندكى كه از سوى پروردگار پاك رسد ارزشمندتر است از نعمت بسيارى كه از آفريدگان او به تو رسد؛ گرچه همه چيز از اوست گاهى محروميّت از رزق يا اندك شدن بركت مال به جهت عوامل سوزاننده سرچشمه فيض آن است كه در بيان معصومان (عليهم السلام) اسباب آن آمده است. پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله) فرمود: هر كه حقّى از حقوق برادر مسلمان خود را پايمال سازد، خداوند بركت روزى را بر او حرام گرداند مگر آن كه توبه كند. امام باقر (عليه السلام) فرمود: بنده گناه مى‌كند و به سبب آن روزى از او گرفته مى‌شود امام صادق (عليه السلام) فرمود: حرام خوارى زياد؛ روزى را نابود مى‌سازد. بنابراين كسى كه به اندازه #کفاف خود بسنده مى‌كند، به آسايش دست مى‌يابد و از زندگى آسان و بانشاطى برخوردار مى‌شود. و از كمى رزق و روزى گلايه نمى‌كند؛ زيرا اين خواسته پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) است كه به ابوذر فرمود: اى اباذر! من دعا كردم كه خداوند بزرگ مرتبه روزى دوستداران مرا به قدر كفاف عطا كند و به دشمن من مال و فرزند زياد دهد. از دعاهاى حضرت على (عليه السلام) است كه حفظ حرمت انسانى را در كرامت روزى مى‌طلبد: 🙏 " اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهى‌ بِالْيَسارِ وَ لاتَبْذُلْ جاهى‌ بِالْاقْتارِ، فَاسْتَرْزِقَ طالبى‌ رِزْقِكَ وَ اسْتَعْطِفَ شِرارَ خَلْقِكَ، وَ ابْتَلى‌ بِحَمْدِ مَنْ اعْطانى‌، وَ افْتَتَنَ بِذَمٍّ مَنْ مَنَعَنى‌ وَ انْتَ مِنْ وَراءِ ذلِكَ كُلِّهِ وَلِىُّ الْاعْطاءِ وَ الْمَنْعِ انَّكَ عَلى‌ كُلِّ شَى‌ءٍ قَديرٌ." بار خدايا! آبرويم را به بى‌نيازى حفظ فرما و حرمتم را به تنگ‌دستى نشكن، تا از آنان كه روزى تو را خواهند روزى خواهم و از شرار مردم خواستار عطوفت باشم و به ثناى كسى كه به من ببخشايد دچار آيم و به بدگويى آن كه از بخشيدن به من دريغ ورزد مبتلا گردم و تو ماوراى اين همه، اختيار دار بخشش و منعى، چه اين كه بر هر چيز توانايى. #نهج_البلاغه_خطبه_225 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 177 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «8» وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ وَ مِنْ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّة به تو پناه مى‏آوريم از #سرزنش_دشمنان و از احتياج به هم نوعان، و از معيشت در سختى، و از مرگ بدون توشه.‏ دعای #هشتم #دعا_هشتم_8 🙏 کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_8 #44_مسأله_دعای_هشتم 35 #سرزنش_دشمنان 1 ✳️ حضرت على (عليه السلام) مى‌فرمايد: إِنَّما سُمِّىَ الْعَدُوُّ عَدُّوّاً لِأَنَّهُ يَعْدُوْ عَلَيْكَ فَمَنْ داهَنَكَ فى‌ مَعايِبِكَ فَهُوَ الْعَدُوُّ وَ الْعادِى‌ عَلَيْكَ. #دشمن را عدو ناميده‌اند؛ زيرا بر تو تجاوز و ستم مى‌كند. پس هر كه در عيب‌هايت با تو مسامحه كند؛ دشمنى است كه بر تو تجاوزگرى مى‌كند. «به طوركلى دشمن بر دو گونه است: الف- دشمن باطنى كه ذات و ماهيتش با حس درك نمى‌شود. ب- دشمن ظاهرى كه با احساس و شهود قابل درك است. دشمنان باطنى عبارتند از: 1. «#شيطان»كه اصل هر دشمنى است و كينه‌توزى ذاتى و ريشه‌اى او بر اساس حسادت و غرورى است كه در اصل خلقت آدم پديد آمده است و خداوند در آياتى از قرآن مجيد، بسيار از دشمنى شيطان پرهيز داده است. 2. « #نفس_اماره » كه از اقسام نفس و همكار شيطان در دعوت به گناه و زشتى‌هاست و پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) در اين زمينه فرموده است: خطرناك‌ترين دشمن تو نفس توست كه ميان دو پهلويت قرار دارد. و حضرت يوسف (عليه السلام) در ماجراى خويش با همسر عزير مصر از اين نفس به خدا پناه برد كه او را تا مرز نافرمانى حق نزديك نمود. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 180 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_8 #44_مسأله_دعای_هشتم 35 #سرزنش_دشمنان 2 ✳️ دشمنان ظاهرى سه گونه‌اند: 1- «انسان شيطان صفت»، آدم بد ذات و كينه‌جو كه باطنى درنده‌خو و سنگدل دارد و براى ضرر زدن به ديگران به آنان يورش مى‌برد و نابود مى‌سازد. و آن شياطين انسى هستند كه حق تعالى در سوره ناس فرمود: بخشى از وسوسه‌ها در سينه آدمى به وسيله اين گروه صورت مى‌گيرد. كافران و منافقان از اين گروهند. 2- «انسان بدخواه»، كسى كه : *يا مخالف برترى عقلى يا علمى و عرفانى اهل فضل و دانش است. مانند دشمنى كه نادانان با عاقلان و عالمان دارند؛ كه در حقيقت دشمن چيزى هستند كه نمى‌دانند. امام رضا (عليه السلام) فرمود: سه چيز است كه بر سه چيز گماشته شده است: رنج و مشقت روزگار بر دارندگان آداب كامل، چيرگى محروميّت بر پيشكسوت اهل حرفه و فن و دشمنى عوام بر اهل معرفت *يا به سبب جاذبه دنيايى مانند حسادت نسبت به مقام رياست و مال و ملك ديگرى و يا حسادت نسبت به فاميل و همسايه و دوستان است. امام على (عليه السلام) فرمود: عَداوَةُ الْأَقارِبِ أَمَرُّ مِنْ لَسْعِ الْعَقارِبِ. دشمنى نزديكان تلخ‌تر و دردناكتر از گزيدن عقرب‌هاست. 3- «انسان مُوذى»، آنانى كه درگيرى و نافرمانى ايشان سبب شكنجه روحى و اذيت به حال انسان است ولى قصد تجاوز يا نابودى ندارند مانند فرزندان و همسران كه پروردگار در سوره تغابن به پرهيز از آنان و مدارا و گذشت از رفتارشان سفارش فرموده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾«تغابن 14» اى اهل ايمان! به راستى برخى از همسران و فرزندانتان [به علت بازداشتن شما از اجراى فرمان‌هاى خدا و پيامبر] دشمن شمايند؛ بنابراين از [عمل به خواسته‌هاى بى جاى‌] آنان [كه مخالف احكام خداست‌] بپرهيزيد، و اگر [از آزار و رنجى كه به شما مى‌دهند] چشم‌پوشى كنيد و سرزنش كردن آنان را ترك نماييد و از آنان بگذريد [خدا هم شما را مورد الطاف بى‌كرانش قرار مى‌دهد]؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. البته دسته سوم و اموال انسان همگى از ابزارهاى آزمايش الهى است كه بايد مؤمن به آنها سنجيده شود. مراد حضرت سجّاد (عليه السلام) از شماتت اعدا، شيطان جنى و انسان‌هاى شيطان صفت ملامت‌گرند كه در وقت بروز بلاها و مشكلات روحى و جسمى و ارتكاب معصيت او را سرزنش مى‌كنند و نفس لوّامه هم به خاطر اطاعت از هواى نفس، وجدان فطرى او را محكوم مى‌سازد. بزرگان دين و پيامبران خدا و اولياى الهى از گزند دشمنان و ملامتگر مصون نبودند و هر يك به فراخور مقامات خويش مورد شماتت بدخواهان بوده‌اند. #نفس_لوامه 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 180 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_8 #44_مسأله_دعای_هشتم 35 #سرزنش_دشمنان 3 ✳️ «#ايوب نبى (عليه السلام) از اين وضعيت رنج‌آور به درگاه ربوبى شكوه برد و گفت: ﴿وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ﴾«انبیا 83» و ايوب را [ياد كن‌] هنگامى كه پروردگارش را ندا داد كه مرا آسيب و سختى رسيده و تو مهربان‌ترين مهربانانى. در تفسير قمى در ذيل آيه: ﴿وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ﴾«ص 43» و خانواده‌اش را [كه در حادثه‌ها از دستش رفته بودند] و مانندشان را همراه با آنان به او بخشيديم تا رحمتى از سوى ما و تذكّرى براى خردمندان باشد. آمده است: خداوند از خانواده ايوب كسانى را كه پيش از ابتلاى او مرده بودند و همچنين كسانى كه پس از ابتلاى او درگذشته بودند به وى برگرداند. و همه آنها را براى ايوب زنده گرداند و آنان با او به زندگى ادامه دادند. بعد از آن كه خداوند ايوب را بهبودى بخشيد، از او پرسيدند: از ميان بلاهايى كه به سر تو آمد كدام يك برايت سخت‌تر بود؟ فرمود: شماتت دشمنان 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 180 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_8 #44_مسأله_دعای_هشتم 35 #سرزنش_دشمنان 4 ✳️ امام صادق (عليه السلام) درباره زمينه سازى شيطان براى سرزنش #ايوب (عليه السلام) فرمود: «چون مدّت بلا و گرفتارى بر ايوب به درازا كشيد و ابليس صبر او را ديد، نزد عدّه‌اى از ياران ايوب (عليه السلام) كه در كوه‌هاى دور به گوشه‌نشينى رفته بودند، رفت و گفت: بياييد نزد اين بنده بلازده برويم و از حال او جويا شويم. پس بر استرانى خاكسترى سوار شدند و چون به نزديك ايوب رسيدند از بوى ناخوش او رم كردند ولى ياران و جوانان به نزد ايوب (عليه السلام) نشستند و عرض كردند: اى ايوب! كاش به ما مى‌گفتى كه چه گناهى كرده‌اى، چون اگر از خدا پرستش كنيم ما را هلاك سازد. به نظر ما گرفتار شدن تو به اين رنج و بلايى كه كسى به آن مبتلا نشده؛ به خاطر مسأله‌اى است كه آن را پنهان داشته‌اى؟ ايوب (عليه السلام) فرمود: به عزت پروردگارم سوگند كه او مى‌داند من هيچ غذايى نخوردم مگر اين كه يتيمى يا بينوايى با من مى‌خورد و هيچ گاه با دو امر كه هر دو طاعت خدا بود روبه‌رو نشدم مگر اين كه آن كارى را كه براى بدنم سخت‌تر بود برگزيدم. يكى از جوانان گفت: واى به حال شما! پيامبر خدا را سرزنش كرديد به طورى كه مجبور شد آنچه از عبادت پروردگارش كه تا كنون پوشيده مى‌نمود برملا سازد. پس ايوب فرمود: پروردگارا! اگر روزى در مجلس داورى تو بنشينم آن گاه اقامه حجت و دليل خواهم كرد .. به هر حال ايوب موفق گرديد از همه آزمون‌هاى الهى كه در برابر خواسته شيطان براى ارزيابى مقام شكرگزارى او در حالت سختى و بلا بود؛ سرافراز بيرون آيد. او حتى به خواهش همسرش كه گفت: تقاضاى شفا و سلامتى از درگاه الهى بنما، فرمود: واى بر تو! ما هفتاد سال در نعمت بوديم. حال بايد به همين اندازه در گرفتارى و سختى نيز صبور باشيم. و اندكى نگذشت كه بهبود يافت. جاحظ مى‌گويد: «هيچ سرنيزه‌اى نافذتر از ملامت دشمنان نديدم اين وضعيت در صحنه‌اى از قيامت هم برپاست كه در محاكمه عمومى مستضعفان گناهكار به مستكبران جنايتكار مى‌گويند: شما بوديد كه با مكر و فريب ما را نسبت به خداوند كافر و مشرك نموديد و مستكبران چون عذاب را مشاهده مى‌كنند از سرزنش‌ها سخت پشيمان مى‌شوند. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 180 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «8» وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ وَ مِنْ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّة به تو پناه مى‏آوريم از شماتت و سرزنش دشمنان و از احتياج به هم نوعان، و از معيشت در سختى، و از مرگ بدون توشه.‏ دعای #هشتم #دعا_هشتم_8 #نياز_به_مثل_خود #فقر #فقر_در_كلام 🙏 کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هشتم_8 #44_مسأله_دعای_هشتم 36 #نياز_به_مثل_خود 1 ✳️ بعضى انسان‌ها در زندگى دچار كوتاهى يا زياده ‌روى در #فقر و غنى مى‌شوند در حالى كه فقر گوهر مردان بزرگمنش و آشكار كننده خصلت‌هاى فاضله است. زمانى كه خداى متعال مى‌فرمايد: ﴿وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ﴾«منافقون 8» در حالى كه عزّت و اقتدار براى خدا و پيامبر او و مؤمنان است، ولى منافقان‌ [به اين حقيقت‌] معرفت و آگاهى ندارند. بنابراين است كه مؤمنان نبايد ذلّت و خوارى داشته باشند. اگر براى آنان در زندگى سختى و كمبودهايى پيدا شد و يا به بلايى گرفتار آمد، يا براى امتحان و شناخت درونى است يا براى پاكى از گناهى كه در هر صورت مايه ارتقاى معنوى در كمال آدمى است. كلمه‌«أكفاء» در دعا به معناى امثال و اشباه در نسب و حسب است. و نسبت دادن فقر به آن از جهت شدت درد نيازمندى به نزديكان و يا نيازمندى به ديگران باشد هر گاه انسان محتاج به مانند خود باشد در حقيقت اسير او شود و ديگرى بر او رياست مى‌كند. حضرت على (عليه السلام) مى‌فرمايد: ... احْتَجْ الى‌ مَنْ شِئْتَ تَكُنْ أَسيرَهُ وَ استَغْنِ عَمَّن شِئْتَ تَكُن نَظيرَهُ. دست نياز سوى هر كه دراز كنى، بنده او مى‌شوى و از هر كه بى‌نيازى جويى، همتاى او خواهى بود. رسول اللّه (صلى الله عليه و آله) مى‌فرمايد: كادَ الْفَقْرُ أَنْ يَكُونَ كُفْراً. نزديك است كه فقر به كفر انجامد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 185 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2