eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5هزار دنبال‌کننده
17.2هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
13 https://eitaa.com/sahife2/59802 13- ‏ 1 ✳️ فضايل، واقعيت‏هايى الهى و حقايقى عرشى و ملكوتى است كه در انبياى الهى‏ و امامان معصوم و اولياى حق تجلّى عملى داشت. فضايل، يك سلسله كمالات حقيقى، و مكارم واقعى است كه انسان را در پيشگاه حق به ارزشى سنگين مى‏آرايد، و آدمى را مستحق رضايت حق، و بهشت عنبر سرشت مى‏كند. فضايل در روايات‏ امام على عليه السلام در باب مى‏فرمايد: فَخْرُ الْمَرْءِ بِفَضْلِهِ لا بِاصْلِهِ. افتخار انسان به فضيلت اوست نه به خانواده‏اش. الْفَضيلَةُ بِحُسْنِ الْكَمالِ وَ مَكارِمِ الْافْعالِ، لا بِكَثْرَةِ الْمالِ وَ جَلالَةِ الْاعْمالِ. فضيلت به خوبى كمال و اعمال با ارزش است، نه به ثروت زياد و حركات و اعمال بزرگ. مَنْ آثَرَ عَلى نَفْسِهِ اسْتَحَقَّ اسْمَ الْفَضيلَةِ. آن كه ديگران را در همه چيز بر خود مقدم بدارد، مستحق نام فضيلت است. صَنائِعُ الْاحْسانِ مِنْ فَضائِلِ الْانسانِ. انجام دادن تمام نيكى‏ها از فضايل انسان است. الْفَضْلُ انَّكَ اذا قَدَرْتَ عَفَوْتَ. فضل و فضيلت به اين است كه هرگاه قدرت يافتى اقدام به گذشت كنى. تَحَلُّوا بِالْأَخْذِ بِالْفَضْلِ، وَ الْكَفِّ عَنِ الْبَغْىِ، وَالْعَمَلِ بِالْحَقِّ، وَ الْانْصافِ مِنَ النَّفْسِ، وَاجْتِنابِ الْفَسادِ، وَ اصْلاحِ الْمَعادِ. با در پيش گرفتن فضيلت و خوددارى از ستم و زورگويى و عمل به حق و انصاف به خرج دادن و دورى از فساد و آباد كردن معاد، خود را بياراى. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 378 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
13 13- ‏ 2 ✳️ امير المؤمنين على عليه السلام آنچه را كه در به عنوان اوصاف پاكان و پرهيزكاران برشمرده از فضايل به حساب آورده است: فَالْمُتَّقُونَ فيها هُمْ اهْلُ الْفَضائِلِ. پرهيزكاران در اين دنيا اهل فضائلند. و نيز آن حضرت فرموده: مَنْ احْسَنَ الى مَنْ اساءَ الَيْهِ فَقَدْ اخَذَ بِجَوامِعِ الْفَضْلِ هر كس خوبى كند با كسى كه به او بدى كرده، چنگ به تمام زده است. كُنْ عَفُوّاً فِى قُدْرَتِكَ، جَواداً فِى عُسْرَتِكَ، مُؤْثِراً مَعَ فاقَتِكَ، يَكْمُلْ لَكَ الْفَضْلُ. به وقت قدرت تمام، گذشت را داشته باش، در زمان تنگدستى به بخشش‏ برخيز، و به وقت ندارى ديگرى را بر خود مقدم كن، فضيلت در تو كامل مى‏گردد. اذَا اتَّقَيْتَ الْمُحَرَّماتِ، وَ تَوَرَّعْتَ عَنِ الشُّبُهاتِ، وَ ادَّيْتَ الْمَفْرُوضاتِ، وَتَنَفَّلْتَ بِالنَّوافِلِ، فَقَدْ اكْمَلْتَ فِى الدِّينِ الْفَضائِلَ. زمانى كه از محرّمات الهى بپرهيزى، و دامن از شبهات پاك نگهدارى. و واجبات را عمل كنى، و به مستحبات روى آورى، فضايل را در دين كامل كردى. الْانْصافُ افْضَلُ الْفَضائِلِ. انصاف برترين فضايل است. حِفْظُ اللِّسانِ وَ بَذْلُ الْاحْسانِ مِنْ افْضَلِ فَضائِلِ الْانْسانِ. نگهدارى زبان، و بذل نيكى از برترين فضايل انسان است. اكْرِمْ مَنْ وَدَّكَ، وَاصْفَحْ عَنْ عَدُوِّكَ يَتِمَّ لَكَ الْفَضْلُ. گرامى دار آن كه تو را دوست دارد، و از دشمنت گذشت كن، فضلت تام و تمام مى‏شود. انَّ مُقابَلَةَ الاساءَةِ بِالْاحْسانِ، وَ تَغَمُّدَ الْجَرائِمِ بِالْغُفْرانِ لَمِنْ احْسَنِ الْفَضائِلِ وَا فْضَلِ الْمَحامِدِ. بدى را با نيكى تلافى كردن، و جرائم ديگران را با عفو و گذشت پوشاندن از بهترين فضايل و برترين خوبى‏هاست. رأْسُ الْفَضائِلِ مُلْكُ الْغَضَبِ، وَ اماتَةُ الشَّهْوَةِ. سرآغاز تمام فضايل مالك بودن بر خشم و ميراندن شهوت حرام است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 378 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
13 13- ‏ 3 ✳️ حضرت زين العابدين عليه السلام فرمود: اذا كانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ جَمَعَ اللّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى الْاوَّلينَ وَ الْآخِرينَ فِى صَعيدٍ واحِدٍ ثُمَّ يُنادِى مُنادٍ: ايْنَ اهْلُ الْفَضْلِ؟ قالَ: فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النّاسِ فَتَلْقاهُمُ الْمَلائِكَةُ فَيَقُولُونَ: وَ ما كانَ فَضْلُكُمْ؟ فَيَقُولُونَ: كُنّا نَصِلُ مَنْ قَطَعَنا، وَنُعْطى مَنْ حَرَمَنا، وَ نَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَنا، فَيُقالُ لَهُمْ: صَدَقْتُمْ، ادْخُلُوا الْجَنَّةَ. چون قيامت شود، خداوند بزرگ تمام اولين و آخرين را در زمينى واحد گردآورى كند، سپس فرياد كننده‏اى فرياد برآرد اهل فضل كجايند؟ عده‏اى از مردم بر مى‏خيزند، ملائكه با آنان مى‏گويند: فضل شما چيست؟ پاسخ مى‏دهند: صله رحم كرديم با آنان كه با ما قطع رابطه كردند، و بخشيديم به آنان كه ما را محروم كردند، و گذشت كرديم از آنان كه به ما ظلم كردند. به آنان گفته شود: راست گفتيد، داخل بهشت شويد. راستى، چه مسائل عجيبى است كه ارزش انسان را به اوج نهائى مى‏رساند، و رضاى حق را به سوى انسان جلب مى‏كند، به همين جهت است كه حضرت زين العابدين عليه السلام از حضرت حق درخواست مى‏كند : به او توفيق سبقت بر ديگران را براى به دست آوردن فضايل، كرامت فرمايد. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي .... السَّبْقِ إِلَى الْفَضِيلَةِ ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 378 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
14 https://eitaa.com/sahife2/59802 14- برگزيدن ‏ ✳️ نيكى به مردم به قصد تلافى شدن، كار مهمى نيست و از حسنات اخلاقى به حساب نمى‏آيد. ارزش حقيقى احسان به اين است كه انسان هيچ گونه انتظار تلافى از طرف مقابلش نداشته باشد. انبياى الهى و امامان معصوم و اولياى عاشق به تمام مردم احسان مى‏نمودند و از احدى توقع تلافى نداشتند. در تفاسير معتبره در توضيح آيه شريفه آمده است: وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ اسيراً» «انسان 8» و غذا را در عين دوست داشتنش، به مسكين و يتيم و اسير انفاق مى‏كنند. امام حسن و حسين عليهما السلام مريض شدند، خاندان طهارت براى شفاى آنان نذر كردند سه روز روزه بگيرند، به وقت افطار اوّلين روز روزه، مسكين به در خانه آمد و آن بزرگواران افطار خود را به او بخشيدند، و روز دوم يتيم و روز سوم اسير آمد و آنان غذاى خود را به مسكين و يتيم و اسير بخشيدند، و در هر سه روز با آب افطار نمودند. و هر شب به آنان فرمودند: انَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللّهِ لانُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لاشُكُوراً» «انسان 9» [و مى‏گويند:] ما شما را فقط براى خشنودى خدا اطعام مى‏كنيم و انتظار هيچ پاداش و سپاسى را از شما نداريم. به حقيقت كه احسان بدون توقع تلافى دلالت بر عظمت و بزرگى روح محسن مى‏كند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 383 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
15 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي .... تَرْكِ التَّعْيِيرِ 15- ‏ ✳️ بسيارى از انسان‏ها به خاطر جهل به حقايق، يا ضعف اراده، يا غلبه هوا، يا علّت‏هاى ديگر مصون از خطا نيستند. وظيفه پاكان و مؤمنان نسبت به اينان امر به معروف و نهى از منكر آنهم با زبانى خوش و اخلاقى شيرين است، سرزنش كردن ديگران به گناهشان نه اين كه علاج واقعه نيست، بلكه احتمال دارد اثر نامطلوب بجاى گذارد. در باب ترك سرزنش خطا كاران حضرت صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «مردى نزد عيسى آمد و گفت: اى روح اللّه! من به زنا مبتلا شده‏ام، مرا با اجراى حكم الهى پاك كن. عيسى فرمود: فرياد بزنيد همه براى تطهير اين مرد بيايند. وقتى همه جمع شدند، آن مرد معصيت كار گفت: اگر كسى حدّ گناه به گردن دارد از حدّ زدن به من خوددارى نمايد، آن كه طاهر و پاك است به اجراى حدّ الهى نسبت به من اقدام كند. جز عيسى و يحيى همه رفتند، حضرت يحيى پيش آمد و به گناهكار گفت: در اين لحظه حساس دوست دارم مرا موعظه كنى، مرد معصيت كار گفت: بين نفس و هوا خلوت مكن كه تو را به ضلالت و گمراهى دچار مى‏كند، يحيى فرمود: اضافه كن، گفت: گناهكار را به گناهش سرزنش مكن، فرمود: اضافه كن گفت: غضب مكن و از عصبانيت و خشم بپرهيز. «1» سرزنش ديگران در روايات‏ حضرت باقر عليه السلام مى‏فرمايد: خضر به موسى سفارش كرد: يَا ابْنَ عِمْرانَ لاتُعَيِّرَنَّ احَداً بِخَطيئَتِهِ، وَ ابْكِ عَلى خَطيئَتِكَ. اى پسر عمران، احدى را به خطايش سرزنش مكن، و بر خطاى خودت اشك بريز. رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: مَنْ عَيَّرَ اخاهُ بِذَنْبٍ قَدْ تابَ مِنْهُ لَمْ يَمُتْ حَتّى يَعْمَلَهُ. آن كه برادر دينى خود را به گناهى كه از آن توبه كرده سرزنش كند، نميرد مگر آن كه به آن گناه دچار شود. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: مَنْ انَّبَ مُؤْمِناً انَّبَهُ اللّهُ فِى الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ. كسى كه مؤمنى را سرزنش و ملامت كند، خداوند او را در دنيا و آخرت ملامت نمايد. رسول خدا مى‏فرمايد: لاتُظْهِرِ الشَّماتَةَ بِاخيكَ فَيَرْحَمُهُ اللّهُ وَ يَبْتَليكَ. برادرت را دچار سرزنش مكن كه خداوند او را از رحمتش نصيب دهد و تو را مبتلا گرداند. قالَ اعْرابِىٌ لِرَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله: اوْصِنى، فَقالَ: عَلَيْكَ بِتَقْوى اللّهِ، فَانِ امْرُءٌ عَيَّرَكَ بِشَىْ‏ءٍ يَعْلَمُهُ فيكَ فَلا تُعَيِّرْهُ بِشَىْ‏ءٍ تَعْلَمُهُ فيهِ، يَكُنْ وَبالُهُ عَلَيْهِ وَ اجْرُهُ لَكَ. عربى بيابانگرد به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرضه داشت: مرا وصيت كن، حضرت فرمود: بر تو باد به تقواى الهى، چنانچه مردى تو را به چيزى كه از تو خبر داشت سرزنش كرد، تو او را به چيزى كه از او خبرى دارى سرزنش مكن، تا بار سنگين سرزنش بر گردن او قرار گيرد و براى تو به خاطر صبر و حوصله‏ات اجر باشد. حضرت صادق عليه السلام مى‏فرمايد: انَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ الْمُؤْمِنَ مِنْ عَظَمَةِ جَلالِهِ وَ قُدْرَتِهِ، فَمَنْ طَعَنَ عَلَيْهِ اوْ رَدَّ عَلَيْهِ قَوْلَهُ فَقَدْ رَدَّ عَلَى اللّهِ. به درستى كه خداوند عزّوجلّ مؤمن را از بزرگى جلال و قدرتش آفريد، كسى كه بر مؤمن طعنه زند، يا گفتارش را رد نمايد، رد بر خدا نموده است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 384 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
16 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي .... الْإِفْضَالِ عَلَى غَيْرِ الْمُسْتَحِقِّ 16- ‏ ✳️ اين درخواست عجيب يعنى طلب توفيق از پيشگاه حضرت كريم براى يارى دادن به غير مستحق، و با مال و آبرو و جان او را كمك كردن، نشانگر عظمت روح اولياى الهى، و اوج سلامت نفس آنان است. رسيدگى به مستحق پشتوانه‏اش دستورهاى دينى، و عواطف انسانى و حالت ترحّم انسان به ضعيف و نيازمند است، ولى توجه به غير مستحق پشتوانه‏اش‏ عظمت روح و كرامت نفس، و بصيرت قوى، و اخلاق الهى است. چه مانعى دارد كه انسان درهر زمينه‏اى كه برادر دينى وى استحقاقى ندارد، به او مهر ورزد، و يار و معين او باشد، و از آنچه خداوند به انسان عنايت مى‏كند به او هم برساند، و مسئله عطا و بخشش و بذل وجود و كرم و احسان خويش را محدود به مستحق ننمايد. خداوند مهربان علاقه دارد انسان همچون چشمه اول بهار منبع خير و بركت و معدن جود و سخا، و مركز عشق و ايمان و وفا و صفا و عطا و بخشش باشد، و ملاحظه استحقاق، و عدم استحقاق در حق مردم نداشته باشد، بلكه سعى كند تمام مردم را از لطف و محبت، و عنايت و رحمت خود بهره‏مند سازد، و همه دل‏ها را با اخلاق و عمل خود شاد نمايد، و بكوشد در اين راه عرشى به هيچ گونه بن بستى دچار نشود، و سستى و كسالت در اين برنامه الهى به خود راه ندهد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 385 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
17 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي .... الْقَوْلِ بِالْحَقِّ وَ إِنْ عَزَّ 17- پاى بندى به ✳️ اعلام حق، از اعظم واجبات الهيّه است، و از حق از بزرگترين محرمات. اگر به وسيله اهل ايمان، آنچه كه حق است گفته نشود، قطعاً مسئله حق در هر زمينه‏اى از زمينه‏ هاى زندگى در خانه و خانواده، و اجتماع و جامعه به بوته فراموشى مى‏رود، و فساد و افساد جاى آن را مى‏گيرد، و بازار حسنات و فضايل دچار ورشكستگى و فساد مى‏شود. *️⃣گفتار حق در آيات و روايات‏ آيات و روايات سفارش مى‏كنند، حق را با زبان خوداعلام كنيد، و از گفتن آن مضايقه نداشته باشيد گرچه بر شما سنگين آيد و يا به ضرر شما تمام شود. اين ضرر بدون شك ضررى ظاهرى است كه در باطنش رضايت حق و بهشت عنبر سرشت قرار دارد. يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُونُوا قَوّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلّهِ وَلَوْ عَلى انْفُسِكُمْ اوِ الْوَالِدَيْنِ وَ الْاقْرَبينَ» «نساء 135» اى اهل ايمان! [همواره در همه امور زندگى‏] قيام كننده به عدل، و گواهى دهنده براى خدا باشيد، هر چند به زيان خود يا پدر و مادر يا خويشانتان باشد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اتْقَى النّاسِ مَنْ قالَ الْحَقَّ فيما لَهُ وَعَلَيْهِ. پرهيزكارترين مردم كسى است كه حق بگويد در آنچه كه به نفع و به ضرر اوست. حضرت باقر عليه السلام فرمود: قُلِ الْحَقَّ وَلَوْ عَلى نَفْسِكَ. حق را بگو گرچه به ضرر خودت باشد. امام صادق عليه السلام فرمود: انَّ مِنْ حَقيقَةِ الْايمانِ انْ تُؤْثِرَ الْحَقَّ وَ انْ ضَرَّكَ عَلَى الْباطِلِ وَ انْ نَفَعَكَ. از حقيقت ايمان است كه حق را گرچه به ضررت باشد بر باطل گرچه به سودت باشد مقدم بدارى. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: الا لا يَمْنَعَنَّ رَجُلًا مَهابَةُ النّاسِ انْ يَتَكَلَّمَ بِالْحَقِّ اذا عَلِمَهُ، الا انَّ افْضَلَ الْجِهادِ كَلِمَةُ حَقٍّ عِنْدَ سُلْطانٍ جائِرٍ. اى مردم! ترس از افراد، شما را مانع از گفتن حقى كه مى‏دانيد نشود، بدانيد كه بالاترين جهاد گفتن حق در برابر سلطان ستمگر است. در مسئله بيان حق گرچه به ضرر خود باشد، عمل حضرت آسيه، و مؤمن آل فرعون، و حبيب نجّار، و ابوذر غفارى، و ، و رشيد هجرى و حجر بن عدى و امثال اينان براى ما حجت شرعى ودليل الهى است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 387 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
18 - 19 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي اسْتِقْلَالِ الْخَيْرِ وَ إِنْ كَثُرَ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي وَ اسْتِكْثَارِ الشَّرِّ وَ إِنْ قَلَّ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي 18 و 19- و ‏ 1 ✳️ ريشه اندك ديدن خوبى‏هاى خود، گرچه بسيار باشد، و بسيار ديدن زشتى‏هاى خويش گرچه اندك باشد، تجلى صفت با عظمت تواضع در وجود انسان است. و مبدأ بسيار ديدن خوبى‏هاى خويش گرچه قليل باشد، و كم ديدن زشتى‏هاى خود گرچه بسيار باشد عجب و خودبينى آدمى است. انسانى كه اين معناى حقيقى را در ذات قلبش يقينى كرده كه در تمام هستى و شؤون خويش مملوك حضرت حق است، و آنچه خير و بركت و خوبى و فضيلت در زندگى اوست فقط و فقط از جانب حضرت اوست و او را در اين زمينه اختيارى نيست، و هر چه شر و رذيلت و گناه است برخاسته از هواى نفس وغرور اوست و ربطى به حضرت محبوب ندارد، عبادات و خوبى‏هاى بسيار خود را اندك بيند، و گناه و معصيت ناچيز خويش را بسيار پندارد، و به عبارت ديگر منشأ خوبى و طاعت را خود نداند، تا بسيار شمارد، و مبدء معاصى را او نبيند تا بسيارش را اندك داند. انسان وقتى خوبى را فقط و فقط از خدا بداند اندكش را به حساب حق بسيار بيند، و بحساب خود كم؛ زيرا خود را لايق آن خوبى نداند، و وقتى بدى را از خود بيند قليلش را كثير داند، چون گناه و معصيت هر چند كوچك و اندك باشد به علت اين كه مخالفت با خداى عظيم مى‏باشد، بسيار است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 390 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
18 - 19 18 و 19- و ‏ 2 ✳️ و ، آدمى را در معرض هلاك و نابودى شخصيت قرار مى‏دهد، لذا خداوند متعال در قرآن كريم با بيانى روشن و عارى از ابهام به ما مى‏گويد: انتخاب ميانگين و مرز اعتدال در امور، نمايانگر بهداشت روانى در رفتار و اخلاق است، و در اشاره به همين نكته است كه مى‏فرمايد: وَلَا تُصَعّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لَاتَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَايُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ» «لقمان 18» متكبّرانه روى از مردم برمگردان، و در زمين با ناز و غرور راه مرو، همانا خدا هيچ خودپسند فخرفروش را دوست ندارد. معنى اين سخن اين است كه اگر انسان بدون تربيت و تهذيب، به خود واگذار شود، عجب و خودپسندى و عشق به خويشتن، او را در اختيار خود مى‏گيرد و غرور بر او چيره مى‏گردد و اعمالش را در هر حال زيبا و خوشايند جلوه مى‏دهد و اين گمان در او پديد مى‏آيد كه خود شخصاً خالق و آفريننده رفتارهاى خود مى‏باشد، و از اين رهگذر به خود مى‏بالد و با احسان خويش بر مردم منت مى‏نهد و در نتيجه از خود راضى مى‏شود، و از خود راضى بودن از نشانه‏هاى نقص و كمبود روانى و نشان دهنده ابتلا و گرفتارى انسان به ضلالت و انحراف است. بنابراين عجب، آفت و دردى است خطرناك كه دل را از بصيرت ناتوان مى‏سازد، و گناهان را مخفى نگاه مى‏دارد، و اشتباهات را مى‏آرايد و به لغزش‏ها كمك مى‏كند تا آن جا كه فرد معجب و خودپسندى، بدى خويش را احسان، و بخل و دريغ كارى خود را جود و سخا مى‏پندارد، او در گمان‏ها و تصوّراتش خيال پرداز، و در حدس خويش به افكار دروغين و غير واقعيت‏ها گرايش دارد، او فردى است كه در حال سقوط و نابودى، به نجات خويش معتقد است در حالى كه در دريايى از تاريكى‏ها غوطه مى‏خورد. وَ إِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسنِ أَعْرَضَ وَ نَا بِجَانِبِهِ‏وَ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٍ» «فصلت 51» و هنگامى كه به انسان نعمت عطا مى‏كنيم [از طاعت و عبادت‏] روى بر مى‏گرداند و [با كبر و نخوت‏] از ما دور مى‏شود، و چون آسيبى به او رسد [براى برطرف شدنش‏] به دعاى فراوان و طولانى روى مى‏آورد. كسى كه در مورد خويش گرفتار عجب و خودپسندى است قهراً به غرور و خودبينى گرايش مى‏يابد، و گناهان و جرم‏هاى سنگينى را كه دستش به آنها آلوده است كوچك و ناچيز و اندك مى‏شمارد، و خير و احسان ناچيزى كه از او به ظهور مى‏رسد بسيار و فزون از حد تلقى مى‏كند. اما اگر حالت عالى تواضع همچون خورشيد از مشرق وجود انسان طلوع كند، تا حدى راه را از چاه به او مى‏نماياند، و بى شك خوبى‏هاى بسيار خود را اندك بيند و از بيانش شرمسار باشد، و بديهاى اندك خود را بسيار انگارد و واز يادش غرق حيا و آزارم گردد. تنها به راه دوست نبايد زجان گذشت جز دوست هر چه هست ببايد از آن گذشت‏ ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 390 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
20 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : وَ أَكْمِلْ ذَلِكَ لِي : بِدَوَامِ الطَّاعَةِ 20- ‏ ✳️ سرمايه‏ اى در دنيا و آخرت براى انسان همچون طاعت و عبادت نيست. طاعت و عبادت چون با نيّت خالصانه و صادقانه انجام گيرد، و شرايط باطنى و ظاهرى آن در حدّ استعداد رعايت شود، موجب قرب و رضايت حق، و عامل جلب سعادت دنيا و آخرت، و سبب بهشت ابدى است. كسالت و در طاعت، دام شيطان و از آثار هواى نفس و باعث بريدن انسان از اين فيض با عظمت الهى است. اهل عبادت و طاعت از متوقّف ماندن اين سرمايه الهى، در وحشت و ترس به سر مى‏بردند، و براى ثابت ماندن در اين راه عرشى و ملكوتى به طور دائم از حضرت حق طلب مدد و توفيق مى‏نمودند. البته خداوند عزيز در اين زمينه‏ها دعا را به سرعت مستجاب مى‏كند، به شرطى كه دعا كننده، دلش در دعا حاضر، و طعام و لباسش حلال و اشكش به درگاه بى نياز از سرنياز جارى باشد. او به تمام دعا كنندگان عنايت و لطف خاص دارد، بر اراده ازلى آن حضرت گذشته كه به نياز نيازمندان به دعا پاسخ گويد. او مهربان مولائى است كه گدا را از عطا منع نكند، و خواهنده را از رسيدن به خواسته محروم ننمايد. پير هرات در كشف الاسرار: 9/ 117 گويد: كدام خلعت ما را نداد، كدام تشريف كه ما را ارزانى نداشت، كدام لطف كه در جريده كرم به نام ما ثبت نكرد؟! مقرّبان درگاه عزت و ساكنان حضرت جبروت، انگشت تحيّر در دهان تعجّب گرفته كه شگرف كارى و عجب حالى كه خاكيان را برآمد. نواختگان لطف اواند، بركشيدگان عطف اواند، عارف بتعريف اواند، مشرّفان بتشريف اواند، و اصلان به ايصال اواند، نازان به وصال اواند، نرگس روضه وجود ايشانند، سرو باغ وجود ايشانند، حقّه درّ حكمت ايشانند، نور حدقه عالم قدرت ايشانند. الهى! به عنايت ازلى تخم هدى كشتى، به رسالت انبيا آب دادى، به معونت و توفيق روياندى، به نظر و احسان خود به بر آوردى، از لطف تو در مى‏خواهم كه سموم قهر از آن بازدارى و باد عدل بر وى نجهانى، كِشته عنايت ازلى را به رعايت ابدى مدد كنى. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 392 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2