eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5هزار دنبال‌کننده
17.2هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
‏‏ 1 ✳️ دراين فرازها حضرت سجّاد عليه السلام با استفاده از كلماتى همچو «انْتَ» ، «بِكَ» و «عِنْدَكَ» تنها پناه و دستگيره نجات انسان را، خداوند متعال معرفى كرده است؛ زيرا مفهوم درخواست عافيت در برابر بلاها و عطاى نعمت بدون منت و دورى از عيب‏جويى و آزار مردم اين است كه خداوند مراقب ما باشد تا زندگى به ناهموارى نيفتد. چرا كه سرزنش مردم به هنگام درخواست از آنان به خوبى نمايان مى‏شود، پس انسان عاقبتِ اعتمادِ به خدا را درمى‏يابد. گشايش امور در اثر اعتماد به حضرت حق است. اگر كسى بخواهد كرامت‏ها و الطاف بزرگوارانه پروردگار را كه به خاطر توكّل و تقوا نصيب بندگان صالح خدا مى‏شود، گردآورى كند، بسيار حيرت‏انگيز و شگفتى آفرينش رب را مى‏رساند. بنابراين به فرمايش حق، خدا را در همه جا مى‏يابى كه فرمود: وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَعْملُهُمْ كَسَرَابِ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمَانُ مَآءً حَتَّى‏ إِذَا جَآءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيًا وَ وَجَدَ اللَّهَ عِندَهُ فَوَفَّيهُ حِسَابَهُ وَ اللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ» «نور 39» و كافران اعمالشان مانند سرابى در بيابانى مسطّح و صاف است كه تشنه، آن را [از دور] آب مى‏پندارد، تا وقتى كه به آن رسد آن را چيزى نيابد، و خدا را نزد اعمالش مى‏يابد كه حسابش را كامل و تمام مى‏دهد، و خدا حسابرسى سريع است. دنياى مردم براثر بدزبانى و آزار روحى به تلخى و رنجش خاطر مى‏گذرد و در روز قيامت به خاطر گناه زبان، مورد كيفر قرار مى‏گيرند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 41 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏‏ 2 ✳️ براى آن كه تاحد ممكن وزر و وبال گناه زبان كاهش يابد، بايد موجبات هدايت و ارشاد مردم فراهم شود. مردى به حضور نبى معظّم اسلام صلى الله عليه و آله شرفياب شد. عرض كرد: اى رسول خدا! به من سفارشى بنما. حضرت فرمود: زبانت رانگه دار. او دوباره درخواست سفارش كرد. فرمود: زبانت را نگه‏دار. مرتبه سوم در خواست نمود، حضرت فرمود: زبانت را نگه دار، سپس با تندى فرمود: واى بر تو! مگر چيزى جز محصول زبان موجب عذاب مردم مى‏گردد و آنان را به رو در آتش دوزخ مى‏افكند. معرّة در لغت رسوايى و عمل زشت است و در مواردى به كار مى‏رود كه كسى نسبت به ديگرى مرتكب بدى شود و عيبى را به او نسبت دهد و بدگويى و نسبت عيب دادن از آفات زبان است. واين زبان مهمترين ابزارى است كه اسباب آزار و اذيت مردم را پديد مى‏آورد، پس او را به هلاكت مى‏اندازد. رسول الله صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: نَجاةُ الْمُؤْمِنِ فِى حِفْظِ لِسانِهِ. رهايى مؤمن از كيفر خداوند در نگه‏دارى زبان اوست. بشر به طور طبيعى و غريزى به حبّ ذات علاقمند است؛ دوست دارد هميشه و همه جا مردم از او به خير و خوبى ياد كنند و هرگز نامش را به بدى و زشتى نبرند، امّا چه بايد كرد كه زبان آدمى كنترل و افسار ندارد. علقمه مى‏گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم؛ اى فرزند رسول خدا! مردم به ما كارهاى زشتى نسبت مى‏دهند به گونه‏اى كه سينه ما تنگ شده است؛ حضرت فرمود: اى علقمه! إِنَّ رِضَا النَّاسِ لايُمْلَكُ وَ أَلْسِنَتَهُمْ لاتُضْبَطُ. خشنودى مردم به دست نمى‏آيد و زبان آنان نظم و مقررات برنمى‏دارد. يعنى چيزى جلوى زبان گزنده آنان را نمى‏گيرد. پيامبران خداوند از گزند آزار زبانى و روحى و نسبت‏هاى دروغ و درگيرى‏هاى جسمى قوم خود مصونيّت نداشتند و همواره اهانت‏ها تا پايان عمرشان ادامه مى‏يافت. ازجمله پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله كه به فرمايش ايشان سخت‏ترين هجمه‏ها را تحمل كرده است مى‏فرمايد: ما أُوذِىَ نَبىٌّ مِثْلَ ما أُوذيتُ. هيچ نبىّ به مانند من آزار و سختى نديده است. بسيار خطرات و نقشه‏ها براى حضرت پديد آمد كه اگر عنايت و دست غيبى پروردگار نبود، اسلام از صفحه گيتى پاك مى‏شد وانسان‏هاى شرور و فاسد بر دنيا حكومت مى‏كردند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 41 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏‏ 3 ✳️ فشارها حتى درباره معصومان و اولياى الهى هم در ولايت و امامت ايشان ادامه يافت و با شدّت وحشيانه‏اى رفتار مى‏شد تاجايى كه در باب مذاهب و اعتقادات به ذات مقدس خداوند هم اهانت‏ها و پرسش‏هاى موهومى طرح گرديد. حضرت صادق عليه السلام ازحال تلخ حضرت موسى عليه السلام بازگو مى‏فرمايد: وَ قالَ مُوسى‏ عليه السلام فى‏ مُناجاتِهِ أَسْأَلُكَ يا رَبِّ أَنْ لايُقالَ فى‏ ما لَيْسَ فىَّ فَقالَ: يا مُوسى‏! ما فَعَلْتُ هذا لِنَفْسى‏ فَكَيْفَ لَكَ. حضرت موسى عليه السلام در مناجاتش به خداوند عرض كرد: خدايا! از تو مى‏خواهم كه درباره من چيزى گفته نشود كه سزاوار من نيست. خطاب رسيد: موسى من اين كار را درباره خود نكردم چگونه درباره تو انجام دهم. يا در نقل ديگر آمده است كه: حضرت موسى عليه السلام از خداوند درخواست كرد كه كارى كن كه مردم درباره من به خير و نيكى ياد كنند. خداوند فرمود: من درباره خودم اين كارنكردم. يعنى اى موسى! نه فقط تو را به بدى ياد مى‏كنند، بلكه رفتار مردم درباره آفريدگارشان نيز چنين است. حضرت لقمان عليه السلام در وصيت خود براى اين كه فرزند خود را از انتظار تعريف و تلخى بدگويى مردم رهايى بخشد و دل او را از اين امور راحت كند، فرمود: دلبسته به رضاى مردم و مدح و مذمت آنان مباش كه اين نتيجه به دست نمى‏آيد هر قدر آدمى در تحصيل آن بكوشد و آخرين درجه توان خويش رابه كار گيرد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 41 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
وَ دَاوِنِي بِصُنْعِكَ 1 ✳️ تك تك موجودات آفريدگار، صنعت و ظهور تام حق و نمايشگر نظام احسن هستند؛ زيرا همه ساخته و پرداخته دست قدرت اويند و درد و درمان همه آفريده‏ها در طبيعت آن نهفته است. تلخى‏هاى زندگى به ويژه امراض روحى و جسمى بى شمار است كه بروز آنها قابل پيش بينى نيست. مصلحت بشر گذشته از عافيت بدنى و مادى او در اين جهان، كسب يك سلسله از كمالات و فضيلت‏هايى است كه بايد در دنيا صورت بگيرد و انسان از اين مسير براى آينده خود آماده سازى مى‏كند. اگر ما دستورهاى پروردگار را در همه زندگى خود حاكم كنيم و حق تعالى را بر اين امور شاهد بدانيم، بدون ترديد در تهذيب و درمان معنوى خود گام مؤثّرى برداشته‏ايم؛ زيرا اگر بين اوضاع تشريعى و تكوينى زندگى انسان هماهنگى و همخوانى صورت بگيرد، هيچ اتفاقى به ضرر او نخواهد بود، بلكه هر گونه حادثه‏اى يا بلايى به سود او در دنيا و آخرت تمام مى‏شود و آدمى چون از اسباب و حكمت امور خبر ندارد، پس براى او خير و بركت است. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: قالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: عَبْدِىَ الْمُؤْمِنَ لا أَصْرِفُهُ فى‏ شَىْ‏ءٍ إِلَّا جَعَلْتُهُ خَيْراً لَهُ. خداوند عزيز و بزرگ فرمود: بنده مؤمن! خود را به هيچ كارى واندارم مگر اين كه براى او خير قرار دهم. بنابراين همه آزمايش‏ها و دردهاى جسمى و روانى، خيرى از سوى حق تعالى است كه انسان دچار انحراف‏هاى اخلاقى و گناهان بزرگ نشود. حضرت على عليه السلام در باب تهذيب نفس مى‏فرمايد: يَنْبَغى‏ أَنْ يَتَداوَى الْمَرْءُ مِنْ أَدْواءِ الدُّنْيا كَما يَتَداوَى ذُوالعِلَّةِ، وَ يَحْتَمِى مِنْ شَهَواتِها وَ لَذَّاتِها كَما يَحْتَمِى الْمَرِيضُ. سزاوار است كه مرد دردهاى دنياى خود را معالجه كند، همچنان كه بيماران دردهاى خود را درمان مى‏كنند و از خواهش‏ها وخوشى‏هاى دنيا پرهيز كند، همچنان كه بيمار پرهيز كند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 45 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
وَ دَاوِنِي بِصُنْعِكَ 2 ✳️ امام سجّاد عليه السلام همگان را به شناخت درد و درمان دعوت مى‏فرمايد: مَنْ لَمْ يَعْرِفْ دَاءُهَ أَفْسَدَهُ دَواءُهُ. هر كه درد خود را نشناسد؛ دوايش او را نابود سازد. يعنى در اثر ناآشنايى با درد و درمان فطرى و طبيعى، درونى و ظاهرى به دنبال درد و علاج شيطانى يا حيوانى مى‏رود و نيازهاى خويش را با شهوات و مادّيات برآورده مى‏سازد و در پايان عمر هم مانند حيوانى كه در لجنزار دنيا و آلودگى‏هاى خود شناور زيسته است؛ زندگى را تمام مى‏كند. مركز درمان‏هاى جسمى، طبيبان هستند كه با تشخيص علت مرض و دستور داروهاى شيميايى يا گياهى، ظاهر جسمى انسان را سلامتى مى‏بخشند، امّا مرجع بيمارى‏هاى باطنى و معنوى پيامبران و اولياى الهى هستند كه هر گاه روح و دل و عقل آدمى دچار زنگار يا آلودگى شوند؛ با ابزار ويژه، او را به راه حق راهنمايى‏ مى‏كنند و درون او را شفا مى‏بخشند. حضرت على عليه السلام در وصف رسالت حضرت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: طَبيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ قَدْ احْكَمَ مَراهِمَهُ وَ احْمى‏ مَواسِمَهُ، يَضَعُ مِنْ ذلِكَ حَيْثُ الْحاجَةُ الَيْهِ، مِنْ قُلُوبٍ عُمْىٍ وَ آذانٍ صُمٍّ وَ الْسِنَةٍ بُكْمٍ. مُتَتَبِّعٌ بِداوئِهِ مَواضِعَ الْغَفْلَةِ وَ مَواطِنَ الْحَيْرَةِ. « » طبيبى است كه همراه با طبّش در ميان مردم مى‏گردد، مرهم‏هايش را محكم و آماده ساخته، و ابزارهايش را براى سوزاندن زخم‏ها داغ نموده، تا هر جا لازم باشد، در زمينه دل‏هاى كور، و گوش‏هاى كر، و زبان‏هاى لال به كار گيرد. دارو به دست به دنبال علاج بيمارى‏هاى غفلت و دردهاى حيرت است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 45 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
وَ دَاوِنِي بِصُنْعِكَ 3 ✳️ مبتلايان به بيمارى‏هاى اخلاقى با مراجعه به مربيان الهى مى‏توانند جان عزيز خود را در مسير انوار شفا دهنده و نفس‏هاى قدسى قرار دهند تا به نفس مطمئنه برسند و هر كه از اين نسيم‏هاى شفابخش دورى گزيند، به مرض قلب و نفاق گرفتار مى‏گردد كه به تدريج سلامتى جسم او هم به خطر مى‏افتد. آن گاه كه حضرت عليه السلام مى‏فرمايد: وَ دَاوِنِي بِصُنْعِكَ مرا خودت درمان بنما، شايد اشاره به دردها و رنج‏هايى باشد كه از حادثه و و ناگوارى‏هاى سفر در روح و جسم ايشان باقى مانده است و يا بر اثر فشارهاى اجتماعى كه حكومت ستمگر پيش آورده، خاطر مبارك حضرت را آزرده ساخته است؛ پس حضرت درخواست درمان آن ناملايمات را مى‏نمايد. كدام بيمارى و رنجى براى امام معصوم دردناك‏تر از تهمت‏ها و اهانت‏هايى است كه به مقام عصمت و طهارت وارد گرديد و حقيقت آنان را نازيبا جلوه داد. امّا وجود شريف آنان در رفتار با ديگران همچو طبيبى حاذق بود كه همگان از كوچك و بزرگ و غلام و آزاده، همگى در زير سايه امن و لطف ايشان درمان حقيقى مى‏شدند. در روايت است: امام سجّاد عليه السلام غلام خود را سه بار براى كارى صدا زد ولى غلام اعتنايى به فرمان حضرت نكرد. غلام در بار سوم جواب داد، امام به او فرمود: اى پسرم! آيا صداى مرا نشنيدى؟ گفت: بلى. فرمود: چرا پاسخ مرا ندادى؟ گفت: از تو در امان هستم. امام فرمود: الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى‏ جَعَلَ مَمْلُوكِى يَأْمَنُنِىِ. سپاس خدايى را كه زير دست مرا از من آسوده خاطر قرار داد. بنابراين امنيت روانى و روحى در مداواى درونى و بيرونى بسيار مؤثّر است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 45 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
وَفِّرْ مَلَكَتِي بِالْبَرَكَةِ فِيهِ 1 ✳️ اصل ، در نزد خداوند براى مؤمن و كافر در دنيا و آخرت يكسان است يعنى بدون سلامت و رضايت الهى، سعادت محال است. اين مسأله از مهم‏ترين اصول اعتقادى است كه سعادت آخرت در سلامت دنياست و هر گاه انسان سلامتى روانى و اخلاقى و شغلى نداشته باشد، نمى‏تواند مؤمن باشد؛ زيرا با سلامت، عشق و معرفت حاصل مى‏شود و در ظرف شناخت نيز شناخت حقيقت توحيد به دست مى‏آيد كه زمينه‏ساز سعادت اخروى مى‏شود. پس شناخت حق با سلامت نفس و روح گره خورده است تا ايمان و تسليم به درجات كمال برسد. مشكل اساسى يك جامعه بيمار نيز كمبود سلامت است و بروز بيمارى‏هاى اخلاقى و شخصيتى و آسيب‏هاى اجتماعى برگرفته از پايين بودن سطح سلامت و ايمان و بنيان‏هاى اعتقادى مردم است؛ زيرا هر چه مردم از سرچشمه‏هاى وحى و كمال دور شوند، امنيّت و سلامتى در همه زمينه‏ها دچار تزلزل و ترديد مى‏شود، در نتيجه جوامع بشرى گرفتار سقوط و انحراف عميق مى‏شوند؛ بنابراين بايد با تفكر و دورانديشى، خود و جامعه پيرامون خود را از آسيب‏ها نگه داشت و ارزش‏هاى و ‏ها را ترويج نمود. امام باقر عليه السلام در اين زمينه در وصيت خويش به جابر بن يزيد جعفى مى‏فرمايد: وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لا عِلْمَ كَطَلَبِ السَّلامَةِ وَ لا سَلامَةَ كَسَلامَةِ الْقَلْبِ. بدان كه هيچ دانشى چون طلب سلامتى نيست و هيچ سلامتى مانند سلامت دل نمى‏باشد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 50 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
وَفِّرْ مَلَكَتِي بِالْبَرَكَةِ فِيهِ 2 ✳️ بايد در بهره اموال و دارايى‏ها نيز سلامتى ايجاد كرد تا در متن زندگى بركت‏ها و رحمت‏ها روان گردد و همگان به رضايت نسبى برسند. پس در اين جا به ريشه‏هاى بركت و رحمت الهى در روايات معصومان عليهم السلام مى‏پردازيم. امام رضا عليه السلام مى‏فرمايد: أَوْحَى‏ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلى‏ نَبىٍّ مِنْ الْأَنْبياءِ، إِذا أُطِعْتُ رَضِيتُ، وَ إِذا رَضِيتُ بارَكْتُ وَ لَيْسَ لِبَرَكَتى‏ نَهايَةٌ. خداوند متعال به يكى از پيامبران خود وحى فرمود: هر گاه من اطاعت شوم، خشنود گردم و چون خشنود شوم، بركت دهم و بركت من بى‏پايان است. اباالحسن امام جواد عليه السلام يا امام هادى عليه السلام به داود صرمى مى‏فرمايد: يا داوُدُ، إِنَّ الحَرامَ لايَنْمِى وَ إِنْ نَمى‏ لايُبارَكُ لَهُ فيهِ، وَ ما أَنْفَقَهُ لَمْ يُوْجَرْ عَلَيْهِ وَ ما خَلَّفَهُ كانَ زادَهُ إِلَى النَّارِ. اى داود! مال حرام رشد نمى‏كند و اگر هم رشد كند براى صاحبش بركتى ندارد و اگر از آن چيزى انفاق كند پاداشى نخواهد ديد و آنچه پس از خود بر جاى گذارده، توشه او به سوى دوزخ است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 50 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
وَفِّرْ مَلَكَتِي بِالْبَرَكَةِ فِيهِ 3 ✳️ خداوند بزرگ در آياتى به اين نكته اشاره فرموده كه: گشايش بركات در دو عنوان كليدى است كه با توجه به آنها، نعمت‏ها و بركت‏ها فرو مى‏ريزد. وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى‏ ءَامَنُواْ وَاتَّقَوْاْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكتٍ مّنَ السَّمَآءِ وَالأْرْضِ وَلكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ» «اعراف 96» و اگر اهل شهرها و آبادى‏ها ايمان مى‏آوردند و پرهيزكارى پيشه مى‏كردند، يقيناً [درهاىِ‏] ها از آسمان و زمين را بر آنان مى‏گشوديم، ولى [آيات‏ الهى و پيامبران را] تكذيب كردند، ما هم آنان را به كيفر اعمالى كه همواره مرتكب مى‏شدند [به عذابى سخت‏] گرفتيم. امام حسين عليه السلام در تفسير آيه فوق پيرامون رجعت به يارانش مى‏فرمايد: هر آينه بركت از آسمان و زمين مى‏بارد تا آن جا كه درختان از سنگينى ميوه‏هايى كه خداوند بر آنان خواسته، مى‏شكنند. در تابستان ميوه زمستانى و در زمستان ميوه تابستانى خورده مى‏شود و اين معناى گفته خداوند است كه فرمود: اگر مردم باديه نشين ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند، بركت‏هاى آسمان و زمين را به رويشان مى‏گشوديم. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 50 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
وَفِّرْ مَلَكَتِي بِالْبَرَكَةِ فِيهِ 4 ✳️ از جمله زمينه ‏هايى كه در روايات براى افزايش بركات نعمت آمده، عبارت است از: 1- وزن كردن خوراك و اجناس‏ 2- فروش مدت دار (نسيه) 3- وام دادن و قرض پرداختن‏ 4- تجارت و خريد و فروش مال‏ 5- عدالت و دادگرى در جامعه‏ 6- پرداختن حقوق واجب الهى مانند خمس، زكات، كفارات و ... حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: إِذا ظَهَرَتِ الجِناياتِ، إِرْتَفَعَتِ الْبَرَكاتُ. هر گاه جنايت‏ها آشكار شود، بركت‏ها از ميان برود. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 50 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2