دعای 15 - دعاي آنحضرت به وقت بيماري وَ كانَ مِنْ دُعائِهِ عليه‏السلام اِذا مرضَ اَوْ نَزَلَ‏ بِهِ كَرْبٌ اَوْ بَليّةٌ « وقت بیمارى یا روى آوردن اندوه و بلا» اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ ما لَمْ اَزَلْ اَتَصَرَّفُ فيهِ مِنْ سَلامَةِ بارخدایا، تو را سپاس بر نعمت تندرستى بدن که همواره و پیوسته از آن برخوردار بودم، بَدَنى، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ ما اَحْدَثْتَ بى مِنْ عِلَّةٍ فى جَسَدى، و سپاس تو را بر آن بیمارى که در جسمم پدید آورده‏اى، فَما اَدْرى، يا اِلهى، اَىُّ الْحالَيْنِ اَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ؟، وَ اَىُّ اى خداى من نمى‏دانم که کدام یک از این دو حال براى شکر به درگاهت سزاوارتر است، و کدام یک الْوَقْتَيْنِ اَوْلى‏ بِالْحَمْدِ لَكَ؟ اَ وَقْتُ‏الصِّحَّةِ الَّتى هَنَّاْتَنى فيها از این دو وقت حمد تو را شایسته‏تر؟ آیا زمان سلامت که روزیهاى پاکیزه‏ات را بر من گوارا ساخته‏اى، طَيِّباتِ رِزْقِكَ، وَنَشَّطْتَنى بِها لِابْتِغآءِ مَرْضاتِكَ وَ فَضْلِكَ، و به سبب آن براى به دست آوردن رضایت و نعمتهایت به من نشاط بخشیده‏اى، وَقَوَّيْتَنى مَعَها عَلى‏ ما وَفَّقْتَنى لَهُ مِنْ‏طاعَتِكَ، اَمْ وَقْتُ‏الْعِلَّةِ و به سبب آن تندرستى به من نیرو داده تا به طاعتت توفیق یابم، یا به هنگام بیمارى که مرا الَّتى مَحَّصْتَنى بِها، وَالنِّعَمِ الَّتى اَتْحَفْتَنى بِها، تَخْفيفاً لِما به آن پاک مى‏سازى، و نعمت‏هائى که به من تحفه داده‏اى، تا گناهانى را ثَقُلَ بِهِ عَلَىَّ ظَهْرى مِنَ الْخَطيئآتِ، وَ تَطْهيراً لِمَا انْغَمَسْتُ که از آن گرانبار شده‏ام تخفیف دهى، و مرا از سیّئاتى که در آن فرو رفته‏ام فيهِ مِنَ السَّيِّئاتِ، وَتَنْبيهاً لِتَناوُلِ التَّوْبَةِ، وَتَذْكيراً لِمحْوِالْحَوْبَةِ پاک نمایى، و آگاهیم دهى که پلیدى گناه را به توبه از دل بشویم، و با یادآورى نعمت قدیم، گناه بزرگم را بِقَديمِ النِّعْمَةِ؟ وَ فى خِلالِ ذلِكَ ما كَتَبَ لِىَ الْكاتِبانِ مِنْ از پرونده‏ام محو نمایم، و در خلال این بیمارى از جمله تحفه‏ها که به من عنایت مى‏کنى این است که فرشتگان به حساب من زَكِىِّ الْاَعْمالِ، ما لا قَلْبٌ فَكَّرَ فيهِ، وَلا لِسانٌ نَطَقَ بِهِ، وَلا اعمال پاکیزه‏اى نوشته‏اند که فکر آن به خاطرى نگذشته، و بر زبانى نرفته، و هیچ جارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ، بَلْ اِفْضالاً مِنْكَ عَلَىَّ، وَ اِحْساناً مِنْ یک از اعضاء در انجامش رنجى نبرده، بلکه این همه از باب تفضل و احسان صَنيعِكَ اِلَىَّ. اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ حَبِّبْ اِلَىَّ تو بر من نوشته شده. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و آنچه را برایم ما رَضيتَ لى، وَ يَسِّرْ لى ما اَحْلَلْتَ بى، وَ طَهِّرْنى مِنْ دَنَسِ پسندیده‏اى درنظرم محبوب ساز، وتحمل آنچه را برمن وارد نموده‏اى‏آسان ساز، و مرا از آلودگى اعمال ما اَسْلَفْتُ، وَامْحُ عَنّى شَرَّ ما قَدَّمْتُ، وَاَوْجِدْنى حَلاوَةَ گذشته پاک کن، و شرّ اعمال گذشته‏ام را از من بزداى، و از لذّت عافیت کامیابم الْعافِيَةِ، وَاَذِقْنى بَرْدَ السَّلامَةِ، وَاجْعَلْ مَخْرَجى عَنْ عِلَّتى فرما، و گوارایى تندرستى را به من بچشان، و لطفى کن که از بستر این مرض به سوى عفو و بخشایش اِلى‏ عَفْوِكَ، وَمُتَحَوَّلى عَنْ صَرْعَتى اِلى‏ تَجاوُزِكَ، وَ خَلاصى تو راه خلاص یابم، و از این زمینگیرى به گذشت تو انتقال یافته، و از این اندوه و گرفتارى مِنْ كَرْبى اِلى‏ رَوْحِكَ، وَ سَلامَتى مِنْ هذِهِ الشِّدَّةِ اِلى‏ به راحت تو خلاص یابم، و از این دشوارى به فرج و گشایش تو فَرَجِكَ، اِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالاِْحْسانِ، الْمُتَطَوِّلُ بِالْاِمْتِنانِ، سلامت یابم، که همانا تو بى‏استحقاق ما احسان روا مى‏دارى، و نعمت بى‏دریغ نثار مى‏کنى، الْوَهّابُ الْكَريمُ، ذُوالْجَلالِ وَالْاِكْرامِ. و بخشنده‏اى کریمى که عطایت را پایانى نیست، و داراى جلال و اکرامى.

#کلیپ_استوری 💥شوخی با نامحرم #صحیفه_سجادیه 💠رَبِّ أَفْحَمَتْنِي ذُنُوبِي ، وَ انْقَطَعَتْ مَقَالَتِي ، فَلَا حُجَّةَ لِي ، فَأَنَا الْأَسِيرُ بِبَلِيَّتِي ، الْمُرْتَهَنُ بِعَمَلِي ، الْمُتَرَدِّدُ فِي خَطِيئَتِي ، الْمُتَحَيِّرُ عَنْ قَصْدِي ، الْمُنْقَطَعُ بِي . 💠اى پروردگار من، گناهانم زبانم را بند آورده‏اند و از گفتار عاجز آمده‏ام و ياراى آنم نيست كه عذرى آورم يا حجتى اقامه كنم. اسير بليه‏ ى خويشتنم و در گرو اعمال خود. در وادى خطاى خود سرگردانم و ندانم به كجا مى‏روم، چونان مسافرى از همه جا بريده و در راه مانده. 📖دعای شماره 53 ، فراز شماره 1

دعای شانزدهم استاد اعوانی

وَكانَ مِنْ دُعائِهِ عليه‏السلام اِذَا اسْتَقال مِن ذُنوبِهِ، اَوْتَضَرَّعَ فى طَلَبِ الْعَفْوِ عَنْ عُيوبِهِ‏ « آمرزش‏خواهى از گناهان» اَللَّهُمَّ يا مَنْ بِرَحْمَتِهِ يَسْتَغيثُ الْمُذْنِبُونَ، وَ يا مَنْ اِلى‏ بارخدایا، اى که گناهکاران به رحمتت فریارسى مى‏کنند، و اى که بیچارگان ذِكْرِ اِحْسانِهِ يَفْزَعُ الْمُضْطَرُّونَ، وَ يا مَنْ لِخيفَتِهِ يَنْتَحِبُ به یادآورى احسانت پناه مى‏برند، اى که خطاکاران از بیم تو به شدت الْخاطِئُونَ، يا اُنْسَ كُلِّ مُسْتَوْحِشٍ غَريبٍ، وَ يا فَرَجَ كُلِّ گریه مى‏کنند، اى همدم هر وحشت‏زده دور از وطن، اى گشایش هر مَكْرُوبٍ كَئيبٍ، وَ يا غَوْثَ كُلِّ مَخْذُولٍ فَريدٍ، وَ يا عَضُدَ اندوهگین دل‏شکسته، اى فریادرس هر درمانده تنها، اى مددکار كُلِّ مُحْتاجٍ طَريدٍ، اَنْتَ الَّذى وَسِعْتَ كُلَّ شَىْ‏ءٍ رَحْمَةً هر محتاج رانده شده، تویى که رحمت و دانشت همه چیز را فرا وَعِلْماً، وَاَنْتَ الَّذى جَعَلْتَ لِكُلِّ مَخْلُوقٍ فى نِعَمِكَ سَهْماً، گرفته، تویى که هر آفریده را از نعمتهایت بهره‏اى مقرر فرموده‏اى، وَ اَنْتَ الَّذى عَفْوُهُ اَعْلى‏ مِنْ عِقابِهِ، وَ اَنْتَ الَّذى تَسْعى‏ تویى که عفوت بر عقابت غلبه دارد، و تویى که مهرت پیشاپیش رَحْمَتُهُ اَمامَ غَضَبِهِ، وَ اَنْتَ الَّذى عَطآؤُهُ اَكْثَرُ مِنْ مَنْعِهِ، غضبت در حرکت است، و تویى که عطایت از منعت بیشتر است، وَ اَنْتَ الَّذِى اتَّسَعَ الْخَلآئِقُ كُلُّهُمْ فى وُسْعِهِ، وَ اَنْتَ الَّذى و تویى که پهنه رحمت و مهرت همه آفریدگان را فراگرفته، و تویى که چون لايَرْغَبُ فى جَزآءِ مَنْ اَعْطاهُ، وَاَنْتَ الَّذى لايُفْرِطُ فى عِقابِ نعمت به کسى مرحمت کنى چشم پاداش از او ندارى، و تویى که در کیفر عاصیان مَنْ عَصاهُ، وَ اَنَا يا اِلهى، عَبْدُكَ الَّذى اَمَرْتَهُ بِالدُّعآءِ فَقالَ: از اندازه نمى‏گذرى، و من، اى خداى من، آن بنده توام که او را به دعا فرمان دادى پس لَبَّيْكَ وَ سَعْدَيْكَ، ها اَنَاذا، يارَبِّ مَطْرُوحٌ بَيْنَ يَدَيْكَ، لبّیک و سَعْدَیْکَ گفت و فرمانت را بجاى آورد، اینک منم اى پروردگار من که در پیشگاهت به خاکسارى درافتاده‏ام، اَنَا الَّذى اَوْقَرَتِ الْخَطايا ظَهْرَهُ، وَاَنَا الَّذى اَفْنَتِ الذُّنُوبُ منم که خطاها پشتم را گرانبار کرده، و منم که گناهان عمرم را به تباهى عُمُرَهُ، وَاَنَا الَّذى بِجَهْلِهِ عَصاكَ وَلَمْ تَكُنْ اَهْلاً مِنْهُ لِذاكَ. برده، و منم که از سر جهالت تو را نافرمانى کرده‏ام در صورتى که تو شایسته این نبودى‏که من چنین کنم. هَلْ اَنْتَ يااِلهى، راحِمٌ مَنْ دَعاكَ فَاُبْلِغَ فِى‏الدُّعآءِ؟ اَمْ اَنْتَ اى خداى من، آیا اگر کسى تو را بخواند بر او رحمت مى‏آورى تا در دعا بکوشم؟ یا کسى را که غافِرٌ لِمَنْ بَكاكَ فَاُسْرِعَ فِى الْبُكآءِ؟ اَمْ اَنْتَ مُتَجاوِزٌ عَمَّنْ عَفَّرَ به درگاهت بنالد مى‏آمرزى تا در گریه شتاب نمایم؟ یا از کسى که از سرِ فروتنى صورت به خاک درگاهت لَكَ وَجْهَهُ تَذَلُّلاً؟ اَمْ اَنْتَ مُغْنٍ مَنْ شَكا اِلَيْكَ فَقْرَهُ تَوَكُّلاً؟ بساید درمى‏گذرى؟ یا کسى را که به پیشگاهت از سرِاعتماد از فقر و ندارى خود شکوه کند بى‏نیاز مى‏گردانى؟ اِلهى لاتُخَيِّبْ مَنْ لايَجِدُ مُعْطِياً غَيْرَكَ، وَلاتَخْذُلْ مَنْ اى خداى من، آن را که جز تو عطا کننده‏اى نمى‏یابد ناامید مکن، و کسى را که از لايَسْتَغْنى عَنْكَ‏بِاَحَدٍ دُونَكَ. اِلهى فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، تو به غیر تو بى‏نیاز نمى‏شود بى‏یارى مگذار. خداى من، پس بر محمد و آلش درود فرست، وَ لاتُعْرِضْ عَنّى وَ قَدْ اَقْبَلْتُ عَلَيْكَ، وَ لاتَحْرِمْنى وَ قَدْ رَغِبْتُ و اکنون که به تو روى آورده‏ام از من روى مگردان، و در حالى که دل به تو داده‏ام محرومم اِلَيْكَ، وَلاتَجْبَهْنى بِالرَّدِّ وَقَدِ انْتَصَبْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ، اَنْتَ منما، و اکنون که در درگاهت به پاى ایستاده‏ام دست رد به سینه‏ام مزن. تویى الَّذى وَصَفْتَ نَفْسَكَ بِالرَّحْمَةِ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، که ذات خود را به رحمت و مهر توصیف کرده‏اى، پس بر محمد و آلش درود فرست، وَارْحَمْنى، وَاَنْتَ الَّذى سَمَّيْتَ نَفْسَكَ بِالْعَفْوِ، فَاعْفُ و بر من رحمت آور، و تویى آن که خود را خطابخش نامیده‏اى، پس مرا عفو عَنّى. قَدْ تَرى‏، يا اِلهى، فَيْضَ دَمْعى مِنْ خيفَتِكَ، وَ وَجيبَ کن، بى‏شک مى‏نگرى اى خداى من، از خوفت جریان اشکم را، و از ترست قَلْبى مِنْ خَشْيَتِكَ، وَانْتِقاضَ جَوارِحى مِنْ هَيْبَتِكَ، كُلُّ پریشانى دلم را، و از هیبتت لرزش اعضایم را، این همه ذلِكَ حَيآءٌ مِنْكَ لِسُوءِ عَمَلى، وَ لِذاكَ خَمَدَ صَوْتى عَنِ از شرمسارى من به خاطر سوء رفتار من است، و به همین خاطر از شدّت زارى به درگاهت صدایم الْجَأْرِ اِلَيْكَ، وَكَلَّ لِسانى عَنْ مُناجاتِكَ. يااِلهى، فَلَكَ‏الْحَمْدُ، فرو خفته، و زبان

م از راز و نیاز با تو بازمانده. اى خداى من، سپاس تو را، فَكَمْ مِنْ عآئِبَةٍ سَتَرْتَها عَلَىَّ فَلَمْ تَفْضَحْنى، وَكَمْ مِنْ ذَنْبٍ چه بسا عیبها که بر من پوشاندى و مرا به میدان افتضاح و رسوایى نکشاندى، و بسا گناهان مرا که غَطَّيْتَهُ عَلَىَّ فَلَمْ تَشْهَرْنى، وَكَمْ مِنْ شآئِبَةٍ اَلْمَمْتُ بِها مستور داشتى و به آنم مشهور ننمودى، و بسا بدیها و پلیدیهاى من که فَلَمْ تَهْتِكْ عَنّى سِتْرَها، وَلَمْ تُقَلِّدْنى مَكْرُوهَ شَنارِها، وَلَمْ تُبْدِ پرده آنها ندریدى، و حلقه ننگ آن زشتى‏ها بر گردنم نیفکندى، و زشتى‏هاى سَوْ اتِها لِمَنْ يَلْتَمِسُ مَعآئِبى مِنْ‏جيرَتى، وَ حَسَدَةِ نِعْمَتِكَ عِنْدى، گناهم را نزد همسایگانى که درپى عیوب منند، و حسودانى که خواهان زوال نعمتت ازمنند آشکار ننمودى، ثُمَّ لَمْ يَنْهَنى ذلِكَ عَنْ اَنْ جَرَيْتُ اِلى‏ سُوءِ ما عَهِدْتَ مِنّى!! فَمَنْ ولى این الطاف تو مرا از گرایش به بدیهایى که از من سراغ دارى باز نداشت!! پس اى خداى من، اَجْهَلُ مِنّى، يا اِلهى، بِرُشْدِهِ؟ وَمَنْ اَغْفَلُ مِنّى عَنْ حَظِّهِ؟ وَمَنْ نادان‏تر از من به صلاح کار خود کیست؟ و غافل‏تر از من به نصیب و حظّ خویش کدام انسان است؟ و چه کسى اَبْعَدُ مِنّى مِنِ‏اسْتِصْلاحِ نَفْسِهِ حينَ اُنْفِقُ ما اَجْرَيْتَ عَلَىَّ مِنْ از من از اصلاح نفس خویش دورتر است آنگاه که تمام نعمت‏هائى را که به من لطف رِزْقِكَ فيما نَهَيْتَنى عَنْهُ مِنْ مَعْصِيَتِكَ؟ وَمَنْ اَبْعَدُ غَوْراً فِى الْباطِلِ، مى‏کنى در امورى که مرا از آن نهى فرموده‏اى صرف مى‏کنم؟ و چه کسى بیش از من در غرقاب باطل فرو رفته، وَاَشَدُّ اِقْداماً عَلَى السُّوءِ مِنّى حينَ اَقِفُ بَيْنَ دَعْوَتِكَ وَ دَعْوَةِ و بر اقدام به گناه پیشتاز شده آنگاه که میان دعوت تو و دعوت شیطان الشَّيْطانِ فَاَتَّبِعُ دَعْوَتَهُ عَلى‏ غَيْرِ عَمىً مِنّى فى مَعْرِفَةٍ بِهِ، وَلانِسْيانٍ توقف مى‏کنم و با آنکه او را بخوبى مى‏شناسم و وضع او از یاد من نرفته دعوت او را مِنْ حِفْظى لَهُ؟ وَاَنَا حينَئِذٍ مُوقِنٌ بِاَنَّ مُنْتَهى‏ دَعْوَتِكَ اِلَى الْجَنَّةِ، پیروى مى‏کنم؟ در صورتى که مى‏دانم عاقبت دعوت تو به سوى بهشت، وَمُنْتَهى‏ دَعْوَتِهِ اِلَى النّارِ. سُبْحانَكَ ما اَعْجَبَ ما اَشْهَدُ بِهِ عَلى‏ و سرانجام دعوت او به سوى آتش جهنم است، اى پاک خداى من، چه شگفت‏انگیز است که به زیان خود نَفْسى! وَاُعَدِّدُهُ مِنْ مَكْتُومِ اَمْرى! وَاَعْجَبُ مِنْ ذلِكَ شهادت مى‏دهم! و امور نهان خود را شماره مى‏نمایم! و شگفت‏آورتر از آن اَناتُكَ عَنّى، وَاِبْطآؤُكَ عَنْ مُعاجَلَتى، وَ لَيْسَ ذلِكَ مِنْ بردبارى تو از من، و درنگت از مؤاخذه سریع من است، و علّتش این نیست که من در آستان تو كَرَمى عَلَيْكَ، بَلْ تَاَنِّياً مِنْكَ لى، وَ تَفَضُّلاً مِنْكَ عَلَىَّ لِأَنْ انسانى بزرگوارم، بلکه از روى مداراى تو با من و تفضّل تو بر من است، تا مگر از اَرْتَدِعَ عَنْ مَعْصِيَتِكَ الْمُسْخِطَةِ، وَاُقْلِعَ عَنْ سَيِّئاتِىَ نافرمانى تو که خشم‏انگیز است باز ایستم، و خود را از گناهانى که الْمُخْلِقَةِ، وَ لِأَنَّ عَفْوَكَ عَنّى اَحَبُّ اِلَيْكَ مِنْ عُقُوبَتى، بَلْ آبرویم را مى‏برد بازدارم، و از آن روست که گذشتت را از من بیش از کیفرم دوست دارى، وگرنه اَنَا، يااِلهى، اَكْثَرُ ذُنُوباً، وَاَقْبَحُ اثاراً، وَاَشْنَعُ اَفْعالاً، وَاَشَدُّ اى خداى من، گناهانم فراوان‏تر، و آثارم زشت‏تر، و کردارم شنیع‏تر، و گستاخیم فِى الْباطِلِ تَهَوُّراً، وَاَضْعَفُ عِنْدَ طاعَتِكَ تَيَقُّظاً، وَاَقَلُّ در باطل شدیدتر، و بیداریم براى طاعتت بسیار ضعیف‏تر، و هشیارى لِوَعيدِكَ انْتِباهاً وَارْتِقاباً مِنْ اَنْ اُحْصِىَ لَكَ عُيُوبى، اَوْ و مراقبتم در مقابل تهدیدت ناچیزتر از آن است که بتوانم عیوبم را در پیشگاهت شماره کنم، یا اَقْدِرَ عَلى‏ ذِكْرِ ذُنُوبى، وَ اِنَّما اُوَبِّخُ بِهذا نَفْسى طَمَعاً فى قدرت یاد کردن گناهانم را داشته باشم، و خود را به این صورت نکوهش مى‏کنم زیرا که به رَأْفَتِكَ الَّتى بِها صَلاحُ اَمْرِ الْمُذْنِبينَ، وَ رَجآءً لِرَحْمَتِكَ مهرت چشم طمع دارم که اصلاح کار گنهکاران وابسته به مِهر توست، و هم از باب امید به رحمت توست الَّتى بِها فَكاكُ رِقابِ الْخاطِئينَ. اَللَّهُمَّ وَهذِهِ رَقَبَتى قَدْ که آزادى خطاکاران در گرو آن است. خداى من، این گردن من است که اَرَقَّتْهَا الذُّنُوبُ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاَعْتِقْها بِعَفْوِكَ، گناهان آن را در بند کرده، پس بر محمد و آلش درود فرست، و آن را به عفوت از عذاب بِرَهان، وَهذا ظَهْرى قَدْ اَثْقَلَتْهُ الْخَطايا، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، و این پشت من است که بار خطاها آن را سنگین نموده، پس بر محمد و آلش درود فرست، وَخَفِّفْ عَنْهُ بِمَنِّكَ. يااِلهى، لَوْ بَكَيْتُ اِلَيْكَ حَتّى‏ تَسْقُطَ و به بخش

شت آن را سبک فرما. اى خداى من، اگر به درگاهت آنقدر زارى کنم که اَشْفارُ عَيْنَىَّ، وَانْتَحَبْتُ حَتّى‏ يَنْقَطِعَ صَوْتى، وَ قُمْتُ لَكَ پلک چشمانم برهم اوفتد، و چندان به گریه و ناله صدا بلند کنم که صدایم قطع گردد، و چندان به پیشگاهت حَتّى‏ تَتَنَشَّرَ قَدَماىَ، وَ رَكَعْتُ لَكَ حَتّى‏ يَنْخَلِعَ صُلْبى، برپاى ایستم که پایم ورم کند، و آنقدر برایت رکوع نمایم که استخوانهاى پشتم از هم بپاشد، وَ سَجَدْتُ لَكَ حَتّى‏ تَتَفَقَّاَ حَدَقَتاىَ، وَاَكَلْتُ تُرابَ الْأرْضِ و چندان سجده کنم که چشمهایم از کاسه درآید، و در همه عمرم خاک زمین طُولَ عُمْرى، وَ شَرِبْتُ مآءَ الرَّمادِ اخِرَ دَهْرى، وَذَكَرْتُكَ خورم، و تا زنده‏ام آب آلوده به خاکستر بنوشم، و در اثناى این احوال فى خِلالِ ذلِكَ حَتّى‏ يَكِلَّ لِسانى، ثُمَّ لَمْ اَرْفَعْ طَرْفى اِلى‏ چندان ذکر تو گویم که زبانم از کار بماند، آنگاه از روى شرمسارى چشم به افاقِ السَّمآءِ اسْتِحْيآءً مِنْكَ، مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذلِكَ مَحْوَ آفاق آسمان باز نکنم، با این همه مستحق محو سَيِّئَةٍ واحِدَةٍ مِنْ سَيِّئاتى. وَ اِنْ كُنْتَ تَغْفِرُ لى حينَ اَسْتَوْجِبُ یکى از گناهانم نخواهم بود، و اگر به وقتى که سزاوار آمرزشت شوم مرا مَغْفِرَتَكَ، وَ تَعْفُو عَنّى حينَ اَسْتَحِقُّ عَفْوَكَ فَاِنَّ ذلِكَ غَيْرُ بیامرزى، و در آن زمان که مستحق عفوت شوم از من بگذرى، همانا این آمرزش و بخشش وَاجِبٍ لى بِاسْتِحْقاقٍ، وَلا اَنَا اَهْلٌ لَهُ بِاسْتيجابٍ، اِذْ كانَ به خاطر استحقاق من نیست، و من این شایستگى را ندارم، زیرا جَزآئى مِنْكَ فى اَوَّلِ ما عَصَيْتُكَ النّارَ، فَاِنْ تُعَذِّبْنى فَاَنْتَ جزاى من در نخستین گناه آتش جهنم بود، پس اگر مرا به عذاب مبتلا کنى غَيْرُ ظالِمٍ لى. اِلهى، فَاِذْ قَدْ تَغَمَّدْتَنى بِسِتْرِكَ فَلَمْ تَفْضَحْنى، بر من ستم نکرده‏اى. اى خداى من، اکنون که مرا به پرده‏پوشیت در پوشیده و رسوایم نکرده‏اى، وَ تَاَنَّيْتَنى بِكَرَمِكَ فَلَمْ تُعاجِلْنى، وَ حَلُمْتَ عَنّى بِتَفَضُّلِكَ و به بزرگواریت با من مدارا نموده‏اى و به کیفرم عجله نکرده‏اى، و از سرِ فضلت بردبارى ورزیده‏اى فَلَمْ تُغَيِّرْ نِعْمَتَكَ عَلَىَّ، وَلَمْ تُكَدِّرْ مَعْرُوفَكَ عِنْدى، و نعمتت را از من زایل نساخته‏اى، و احسانت را بر من تیره ننموده‏اى، فَارْحَمْ طُولَ تَضَرُّعى، وَ شِدَّةَ مَسْكَنَتى، وَ - سُوءَ مَوْقِفى. اَللَّهُمَّ پس بر طول زاریم، و سختى زمینگیریم، و بدى حالم رحمت آر. بارخدایا، صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ قِنى مِنَ الْمَعاصى، وَ اسْتَعْمِلْنى بر محمد و آلش درود فرست، و مرا از گناهان حفظ کن، و به بِالطّاعَةِ، وَ ارْزُقْنى حُسْنَ الْاِنابَةِ، وَ طَهِّرْنى بِالتَّوْبَةِ، وَ طاعتم وادار، و حُسن بازگشت قلبى را روزیم فرما، و از لوث گناه به توفیق توبه پاکم کن، اَيِّدْنى بِالْعِصْمَةِ، وَ اسْتَصْلِحْنى بِالْعافِيَةِ، وَ اَذِقْنى و به موهبت عصمت تأییدم نما، و امر حیات و زندگیم را با عافیت به صلاح آر، و حَلاوَةَ الْمَغْفِرَةِ، وَ اجْعَلْنى طَليقَ عَفْوِكَ وَعَتيقَ رَحْمَتِكَ، شیرینى عفوت را به من بچشان، و مرا رها شده عفو و آزاد گشته رحمتت قرار ده، وَ اكْتُبْ لى اَماناً مِنْ سُخْطِكَ، وَ بَشِّرْنى بِذلِكَ فِى الْعاجِلِ و از خشم خود خطّ امانم ده، و هم اکنون نه در آینده به مژده آن خوشحالم کن، دُونَ الْاجِلِ، بُشْرى‏ اَعْرِفُها، وَ عَرِّفْنى فيهِ عَلامَةً اَتَبَيَّنُها، مژده‏اى که آن را بشناسم، و با نشانه‏اى که آن را آشکار ببینم آگاهم فرما، اِنَّ ذلِكَ لايَضيقُ عَلَيْكَ فى وُسْعِكَ، وَلايَتَكَاَّدُكَ فى‏قُدْرَتِكَ، که این کار از توان تو بیرون نیست، و از قدرتت بر تو دشوار نباشد، وَ لايَتَصَعَّدُكَ فى اَناتِكَ، وَ لايَؤُودُكَ فى جَزيلِ هِباتِكَ الَّتى و با توجه به حلمت بر تو سخت نیست، و در قبال بخششهاى فراوانت که دَلَّتْ عَلَيْها اياتُكَ، اِنَّكَ تَفْعَلُ ما تَشآءُ، وَتَحْكُمُ ما آیات تو گواه آنهاست بر تو سنگین نیاید، که همانا تو هر چه خواهى کنى، و به هر چه اراده‏ات تُريدُ، اِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ. تعلق گیرد فرمان دهى، که تو بر هر کار و همه چیز توانایى.

متن دعا: وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ذُكِرَ الشَّيْطَانُ فَاسْتَعَاذَ مِنْهُ وَ مِنْ عَدَاوَتِهِ وَ كَيْدِهِ : اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ وَ كَيْدِهِ وَ مَكَايِدِهِ، وَ مِنَ الثِّقَةِ بِأَمَانِيِّهِ وَ مَوَاعِيدِهِ وَ غُرُورِهِ وَ مَصَايِدِهِ. وَ أَنْ يُطْمِعَ نَفْسَهُ فِي إِضْلَالِنَا عَنْ طَاعَتِكَ، وَ امْتِهَانِنَا بِمَعْصِيَتِكَ، أَوْ أَنْ يَحْسُنَ عِنْدَنَا مَا حَسَّنَ لَنَا، أَوْ أَنْ يَثْقُلَ عَلَيْنَا مَا كَرَّهَ إِلَيْنَا. اللَّهُمَّ اخْسَأْهُ عَنَّا بِعِبَادَتِكَ، وَ اكْبِتْهُ بِدُءوبِنَا فِي مَحَبَّتِكَ، وَ اجْعَلْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ سِتْراً لَا يَهْتِكُهُ، وَ رَدْماً مُصْمِتاً لَا يَفْتُقُهُ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْهُ عَنَّا بِبَعْضِ أَعْدَائِكَ، وَ اعْصِمْنَا مِنْهُ بِحُسْنِ رِعَايَتِكَ، وَ اكْفِنَا خَتْرَهُ، وَ وَلِّنَا ظَهْرَهُ، وَ اقْطَعْ عَنَّا إِثْرَهُ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَمْتِعْنَا مِنَ الْهُدَى بِمِثْلِ ضَلَالَتِهِ، وَ زَوِّدْنَا مِنَ الْتَّقْوَى ضِدَّ غَوَايَتِهِ، وَ اسْلُكْ بِنَا مِنَ التُّقَى خِلَافَ سَبِيلِهِ مِنَ الرَّدَى. اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ لَهُ فِي قُلُوبِنَا مَدْخَلًا وَ لَا تُوطِنَنَّ لَهُ فِيمَا لَدَيْنَا مَنْزِلًا. اللَّهُمَّ وَ مَا سَوَّلَ لَنَا مِنْ بَاطِلٍ فَعَرِّفْنَاهُ، وَ إِذَا عَرَّفْتَنَاهُ فَقِنَاهُ، وَ بَصِّرْنَا مَا نُكَايِدُهُ بِهِ، وَ أَلْهِمْنَا مَا نُعِدُّهُ لَهُ، وَ أَيْقِظْنَا عَنْ سِنَةِ الْغَفْلَةِ بِالرُّكُونِ إِلَيْهِ، وَ أَحْسِنْ بِتَوْفِيقِكَ عَوْنَنَا عَلَيْهِ. اللَّهُمَّ وَ أَشْرِبْ قُلُوبَنَا إِنْكَارَ عَمَلِهِ، وَ الْطُفْ لَنَا فِي نَقْضِ حِيَلِهِ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ حَوِّلْ سُلْطَانَهُ عَنَّا، وَ اقْطَعْ رَجَاءَهُ مِنَّا، وَ ادْرَأْهُ عَنِ الْوُلُوعِ بِنَا. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ آبَاءَنَا وَ أُمَّهَاتِنَا وَ أَوْلَادَنَا وَ أَهَالِيَنَا وَ ذَوِي أَرْحَامِنَا وَ قَرَابَاتِنَا وَ جِيرَانَنَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنْهُ فِي حِرْزٍ حَارِزٍ، وَ حِصْنٍ حَافِظٍ، وَ كَهْفٍ مَانِعٍ، وَ أَلْبِسْهُمْ مِنْهُ جُنَناً وَاقِيَةً، وَ أَعْطِهِمْ عَلَيْهِ أَسْلِحَةً مَاضِيَةً. اللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ مَنْ شَهِدَ لَكَ بِالرُّبُوبِيَّةِ، وَ أَخْلَصَ لَكَ بِالْوَحْدَانِيَّةِ، وَ عَادَاهُ لَكَ بِحَقِيقَةِ الْعُبُودِيَّةِ، وَ اسْتَظْهَرَ بِكَ عَلَيْهِ فِي مَعْرِفَةِ الْعُلُومِ الرَّبَّانِيَّةِ. 12) اللَّهُمَّ احْلُلْ مَا عَقَدَ، وَ افْتُقْ مَا رَتَقَ، وَ افْسَخْ مَا دَبَّرَ، وَ ثَبِّطْهُ إِذَا عَزَمَ، وَ انْقُضْ مَا أَبْرَمَ. اللَّهُمَّ وَ اهْزِمْ جُنْدَهُ، وَ أَبْطِلْ كَيْدَهُ وَ اهْدِمْ كَهْفَهُ، وَ أَرْغِمْ أَنْفَهُ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا فِي نَظْمِ أَعْدَائِهِ، وَ اعْزِلْنَا عَنْ عِدَادِ أَوْلِيَائِهِ، لَا نُطِيعُ لَهُ إِذَا اسْتَهْوَانَا، وَ لَا نَسْتَجِيبُ لَهُ إِذَا دَعَانَا، نَأْمُرُ بِمُنَاوَأَتِهِ، مَنْ أَطَاعَ أَمْرَنَا، وَ نَعِظُ عَنْ مُتَابَعَتِهِ مَنِ اتَّبَعَ زَجْرَنَا. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ، وَ أَعِذْنَا وَ أَهَالِيَنَا وَ إِخْوَانَنَا وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِمَّا اسْتَعَذْنَا مِنْهُ، وَ أَجِرْنَا مِمَّا اسْتَجَرْنَا بِكَ مِنْ خَوْفِهِ وَ اسْمَعْ لَنَا مَا دَعَوْنَا بِهِ، وَ أَعْطِنَا مَا أَغْفَلْنَاهُ، وَ احْفَظْ لَنَا مَا نَسِينَاهُ، وَ صَيِّرْنَا بِذَلِكَ فِي دَرَجَاتِ الصَّالِحِينَ وَ مَرَاتِبِ الْمُؤْمِنِينَ، آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ. ترجمه دعا: نيايش آن حضرت در نفرين بر شيطان خدايا، پناه مي‌برم به تو از وسوسه‌هاي شيطانِ رانده شده و فتنه‌ها و فتنه انگيزي‌هاي او و تكيه كردن بر آنچه در دل‌ها مي‌افكند و نويدها و فريب‌هاي او و افتادن به دام‌هاي او. و طمع ورزيدن او در اين كه ما را از جادّه‌ي طاعت تو باز گرداند و به نافرماني تو خوارمان سازد. پناه مي‌بريم به تو كه آنچه را شيطان در چشم ما مي‌آرايد زيبا ببينيم و آنچه را زشت جلوه مي‌دهد گران پنداريم. خدايا، به نيروي عبادت خود، او را از گِردِ ما بران، و به پايداري ما در راه دوستي‌ات خوارش گردان، و ميان ما و او پرده‌اي قرار ده كه دريدنِ آن نتواند، و سدّي چنان استوار كه راه شكافتنش را نداند. خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و شيطان را به دشمنانت سرگرم ساز، و به هواداري خود ما را از گزند او حفظ فرما، و نيرنگ او را دفع نما، و چنان كن كه به ما پشت كند و بگريزد و نشان پاي او بر جا

ي نماند. خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و به اندازه‌ي گمراهيِ شيطان، ما را هدايت ارزاني كن، و در برابر تلاش او براي بيراه كردن ما، ره‌توشه‌ي پرهيزگاري نصيبمان فرما، و بر خلاف جادّه‌ي تباهي او، ما را به راه تقوا درآور. خدايا، در دل‌هاي ما راه ورودي براي شيطان مگذار، و جايي از وجود ما را جايگاه او قرار مده. خدايا، هر باطلي را كه شيطان در چشم ما مي‌آرايد، به ما بشناسان، و چون شناساندي، ما را از آن بازدار و بياموزمان كه چگونه با او نيرنگ بازيم و با چه وسيله با وي به نبرد پردازيم. از خواب غفلت بيدارمان كن تا به او نگراييم، و به توفيق خود ما را در پيكار با او ياري فرما. خدايا، دل‌هاي ما را از انكارِ كردارِ ابليس آكنده ساز، و لطفي كن تا رشته‌هاي نيرنگ او را پاره كنيم. خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و شيطان را بر ما چيره مگردان، و اميد او را از ما ببُر، و آزمندي او را در گمراه كردنِ ما بي‌نتيجه گذار. خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و پدران و مادران و فرزندان و خاندان و خويشان و نزديكان و همسايگان ما، مردان و زنان مؤمنشان، همه را به جايگاهي استوار و دژي محكم و پناهگاهي امن درآور، و در برابر شيطان سپرهاي نگه‌دارنده بر آنان بپوشان، و براي پيكار با او، به آنان شمشيرهاي برنده عطا كن. خدايا، اين دعا را شامل حال همه‌ي كساني كن كه به پروردگار‌ات گواهي مي‌دهند، و از سَرِ اخلاص تو را يگانه مي‌دانند، و آن گونه كه شايسته‌ي بندگي توست با شيطان مي‌ستيزند، و با دريافت علوم ربّاني، در مبارزه با او از تو ياري مي‌خواهند. خدايا، هر گِرِهي را كه او مي‌بندد، تو بگشا، و هر چه را او به هم مي‌پيوندد، از هم بگسل، و هر تدبيري كه مي‌انديشد، گسسته گردان، و از هر كار آن آهنگ آن مي‌كند، بازش دار، و هر چه را استوار مي‌سازد، در هم شكن. خدايا، سپاه او را بشكن، نيرنگش را تباه كن، پناهگاهش را ويران ساز، و بيني‌اش را به خاك مال. خدايا، ما را در زمره‌ي دشمنان شيطان درآور، و از شمار دوستانش بيرون بَر. تا هر گاه ما را به سوي خود خوانَد، فرمانش نبريم، و هرگاه دعوت‌مان كند، پاسخش ندهيم، و كسي را كه فرمانبر ماست، به دشمني با او برانگيزيم، و آن كس را كه پيروي ما كند، از پيروي او بترسانيم. خدايا، بر محمد، واپسينِ پيغمبران و سرورِ فرستادگان، و خاندان پاك و پاكيزه‌اش درود فرست، و ما و خاندان و برادرانِ ما را و همه‌ي مردان و زنان مؤمن را از گزند آنچه مي‌ترسيم، در پناه آور، و ما را از بيم آنچه امانِ آن خواسته‌ايم، در امان دار. خواسته‌ي ما را برآور، و آنچه را از گفتن آن غفلت ورزيده‌ايم، به ما ارزاني كن، و آن چه را از ياد برده‌ايم، برايمان محفوظ بدار، و بدين سان، ما را به پايه‌ي نيكان و مرتبه‌ي مؤمنان برسان. چنين باد اي پروردگار هستي‌ها.