┈┅ ❁❁ ┅┈ 💥 سفر به هند 👈 خاطرات عجیب از عزاداری هندوها برای امام حسین (ع) ✔️ استاد #ابوالحسنی_منذر به نقل از استاد شیخ عباسعلی اسلامی🔻 ○ عزاداران هندی درون آتش رفتند اما پزشکان پس از معاینه هیچ اثری از سوختگی در پایشان ندیدند! ▪️در روز هفتم در بندر رانگون هندوستان مرسوم است که زمینی را به طول دو متر، عرض حدوداً یک متر و عمق یک متر حفر می کنند و آن را از هیزم خشک، متراکم و انباشته می سازند. آنگاه آتش در هیزم می نهند. گاه شدّت حرارت آتش به حدّی است که از شعاع بیست متری گودال کسی نمی تواند به آن نزدیک شود. من و مرحوم شهیدی نیز همراه گروهی بیشمار از مردم از فاصلۀ دور نظاره گر مراسم بودیم. ▪️در این حال گروهی از جوانان شیعه در حالیکه همه غسل شهادت کرده بودند و همگان پیراهن سرخ بر تن و پرچمی سرخ در دست داشتند، با خاطرۀ شهادت حضرت قاسم بن الحسن(ع) به سوی گودالِ افروختۀ آتش به حرکت آمدند. جوانان ابتدا «یا حسین» گویان گرداگرد گودال ایستادند و سپس به ترتیب درون آتش می رفتند و از سوی دیگر حفره بیرون می آمدند! ▪️این عمل آنقدر تکرار گردید تا شعله های آتش به تدریج فروکش کرد و از شدّت حرارت آن کاسته شد. آنگاه جوانان محوطه را ترک گفتند و به سوی جمعیت بازگشتند، در حالیکه از مراسم حضرت سید الشهداء(ع) کمترین اثری از جراحت و یا سوختگی بر بدن ایشان نبود! 🔰 پزشکان خارجی و معاینه عزاداران آتش! ▪️چند سال قبل در مراسمی اینگونه، گروهی از اطبای خارجی حضور یافتند و زمانی که مراسم به پایان رسید درخواست کردند که بدن جوانان مذکور را معاینه کنند و بر این گمان بودند که ایشان حتماً بدن و بخصوص پای خود را به ماده ای آغشته کرده اند که آتش بر آن اثری ندارد، اما پس از معاینه اعتراف نمودند که کمترین نشانه ای از وجود مادۀ مخصوصی بر بدن یا پای آنان نیست و عمل یاد شده قطعاً خرق عادت است و به اعجاز شباهت دارد؛ آری: "با کوردل مگویید اسرار عشق و مستی | بگذار تا بمیرد در عین خود پرستی" 📚 منبع: کتاب مهاتما گاندی؛ همدلی با اسلام، همراهی با مسلمین اثر استاد ابوالحسنی منذر (ره)، 535-536.