✍️ ابوالفضل ساجدی #زبان_دين و #زبان_قرآن (1) ❓ريشه هاي نفي قرآن و شريعت يا ترديد در آن شرايط اجتماعي و فرهنگي معاصر بستر نويني براي دين پژوهي گسترانيده و پرسشهاي پرشماري را فراروي دين مداران گشوده است. يكي از موضوعات كليدي چالش زا در اين عرصه، ”زبان دين“ و ربط وثيق آن با "زبان قرآن" است. ”زبان دين“ در طول تاريخ براي پژوهشگران و مفسرين متون ديني كما بيش مطرح بوده و شرايط فكري سده ي بيستم نگاهي ويژه و سيماي تازه اي بدان بخشيده و ابهاماتي را فراروي دين پژوهان نهاده است. محور اصلي سخن در زبان قرآن پرسشهايي در مورد گزاره هاي قرآني است. از جمله پرسشهاي شايان توجه در اين رابطه اين است كه آيا تمام گزاره هاي قرآني ناظر به واقعيت هستند؟ آيا مدلول ظاهري انها مراد است؟ تا چه اندازه مي توان از زبان نمادين، رمزي، تأويلي، مجاز و ... در فهم قرآن سخن گفت؟ رابطه ي فهم گزاره هاي قرآني با فهم تجربه ي ديني و احساسات دروني چيست؟ اهتمام به تبيين زواياي زبان قرآن و مرز ارتباط آن با زبان فلسفه، زبان علم، نقاط اختلاف و اشتراك انها، و تعيين ويژگيهاي گزاره هاي قرآني مي تواند تاثيري بنيادي بر حل بسياري از سوالات و چالشهاي معاصر در حوزه ي گسترده تري چون دين شناسي برجاي نهد. في المثل پرسشهايي در خصوص قلمرو شريعت، رابطه ي تعاليم وحياني با داده هاي عقلاني و علمي بشر، ميزان اثبات پذيري مدعيات ديني، معرفت شناسي ديني و فهم پذيري متون مقدس، هرمنوتيك كتاب و سنت از جمله موضوعاتي هستند كه پاسخ نهايي آنها بدون تبيين زبان دين و زبان قرآن ممكن نيست. نويسندگاني مانند دكتر سروش، و آقاي مجتهد شبستري به دليل مباني ناصواب در زبان قرآن و هرمنوتيك، به تدريج اعتبار آموزه هاي قرآن و عمل به شريعت را مورد ترديد قرار دادند. (ادامه دارد) 🟣 کانال استاد ابوالفضل ساجدی 🆔 @sajedi_ir 🔸ارتباط با ادمین کانال👇 @mohamad_admin

✍️ ابوالفضل ساجدی #زبان_دين و #زبان_قرآن (2): مفهوم شناسي زبان دين (The Language of Religion) شاخه‌اي از فلسفه ي دين است كه به تحليل گزاره‌ها، جملات يا آموزه هاي ديني مي‌پردازد تا در مقايسه با آموزه هاي طرح شده در انواع علوم انساني و تجربي، اختصاصات آموزه هاي ديني و اشتراكات آن با آموزه هاي ديگر را كشف و تحليل كند. از ميان اين دو دسته صفات اختصاصي و اشتراكي، زبان دين بيشتر در جست‌وجوي ويژگي‌هايي است كه متون مقدس را از ديگر متون، و باورهاي ديني را از ساير انواع باورها و دانش‌هاي تجربي، تاريخي، فلسفي و... ممتاز مي‌سازد. بر اين اساس، زبان قرآن نيز شاخه‌اي جديد از علوم قرآني است كه با توجه به مباحث زبان‌شناسي معاصر و با نگاهي تحليلي به ساختار قرآن، محتوا و انواع گزاره‌هاي آن، به كشف ويژگيهاي اختصاصي گزاره‌هاي قرآني و ويژگيهاي مشترك ميان گزاره هاي قرآني و غير قرآني مي‌پردازد. نتيجة تحليل‌هاي انجام‌شده در زمينة گزاره‌هاي ديني، به نگرش‌هاي متعددي دربارة زبان دين به‌طور عام، و زبان متون مقدس ـ ازجمله قرآن ـ به‌طور خاص انجاميده است؛ مانند زبانِ: تمثيلي، نمادين، اسطوره‌اي، ابرازگرا، فطرت، ولايت، هدايت، نمادين، تأليفي، عرف عام و عرف خاص. هريك از اين نگرش‌ها به‌منزلة وصفي عام براي گزاره‌هاي اين متون مطرح است. 🟣 کانال ابوالفضل ساجدی 🟣 🆔 @sajedi_ir 🔸ارتباط با ادمین کانال👇 @mohamad_admin

این اثر مشتمل است بر پاره‌ای از مهم‌ترین مباحث کلامی جدید که به قلم گروهی از محققان به نگارش درآمده است. چیستی و گستره کلام جدید، #تعریف_دین،‌ #خاستگاه_دین، #زبان_دین، #عقل_و_دین، #علم_و_دین، #اخلاق_و_دین، #معنویت_مدرن_و_دین، #کثرت‌گرایی_و_دین، #معجزه، و #مسئله شرّ عناوین فصل‌های یازده‌گانه کتاب‌اند. اهتمام پدیدآورندگان بر این بوده است که مطالب مطرح شده از اختصاص داشتن به فضای مسیحیِ غربی آن خارج گردد و ناظر به مسائل اسلامیِ بومی نیز باشد. #خلاصه نموداری کتاب #مباحثی_در_کلام_جدید در پُست بعدي آمده است. https://eitaa.com/Islamic_Philosophy_of_Religion/127 فهرست مطالب كانال:👇🏼 https://eitaa.com/sajedi_ir/672 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2073231414Cedf9811cee لينك اين فایل در تلگرام👇🏼 https://t.me/asajedi_ir/602