#شهیده_طیبه_واعظی شهیده در سال ۱۳۳۷ در یکی از روستاهای اصفهان متولد و زندگی در خانواده ای مذهبی و فقیر موجب آشنا بودن این بانوی شهیده با درد و رنج مردم مستضعف شد. طیبه واعظی در ۷ سالگی خواندن قرآن را در خانه پدر آموخت و در سال ۱۳۵۰ طیبه با پسر خاله مجاهدش ابراهیم جعفریان ازدواج کرد و این ازدواج سبب دگرگونی مسیر زندگی وی شد. این شهید انقلاب با کمک شوهرش به مطالعه عمیق کتابهای مذهبی و آگاه کننده و تفسیر قرآن پرداخت و چون شهید جعفریان همان صداقت و ایمانی را که لازمه یک فرد مبارز است در وجود وی یافت او را در جریان مبارزات تشکیلاتی قرار داد و طیبه به عضویت گروه مهدیون در آمد. به خاطر مبارزه با شاه و تحت تعقیب بودن شوهرش از سال ۱۳۵۴ به زندگی مخفی روی آورد، ولی در نهایت در ۳۰ فرودین ۱۳۵۶ پس از دستگیری شوهرش، دستگیر شد. وقتی ساواک طیبه واعظی را دستگیر کرد و به دست هایش دستبند زد، گفته بود: #مرا_بکشید_ولی_چادرم_را_برندارید. طیبه واعظی، ابراهیم جعفریان و پسرشان محمدمهدی را پس از چند روز شکنجه از تبریز به کمیته تهران منتقل کردند و پس از یک ماه شکنجه ابراهیم و طیبه در سوم خرداد ۵۶ به شهادت رسیدند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی خانواده از عروج این بانوی شهیده و همسرش با خبر شدند.