🔴 #شبهات_کرونایی |
پاسخ های کوتاه حاج آقای #قرائتی به سه شبهه کرونایی
1⃣ نقش دین در شرایط ویروس کرونا چیست؟
🔹 #پاسخ| چه دین داشته باشیم و چه نداشته باشیم ، ویروس کار خودش را می‌کند. اگر پا روی شیشه و چاقو بگذاری ، می‌برد.
خواه آیت الله باشد یا آدم معمولی !
@khameneei_ir
2⃣ پس نقش دین چیست؟
🔹 #پاسخ| ما فکر می‌کنیم که چون جمهوری اسلامی است ، نباید مشکل داشته باشیم ، نباید بیماری داشته باشیم.
این تفکر اشتباه است... ؛ معنای دین این نیست که هیچ کس هیچ غصه‌ای نداشته باشد. این‌ها توقعات بی‌جاست.
دین درمان ویروس‌های باطنی، مثل حرص و بخل و نفاق است. کارکرد دین چیز دیگری است.
🔸انبیاء و اوصیاء که مؤمن‌ترین افراد بودند ، گاهی بیش‌ترین سختی‌ها را داشتند ، مانند حضرت ایوب ؛ گاهی در اوج قدرت و رفاه بودند مانند حضرت سلیمان. ولی در قرآن در سوره صاد تابلویی از این دو پیامبر در کنار هم قرار گرفته ، و درباره هر دو می‌فرماید : نِعمَ العَبدُ
🔸امام حسین (ع) گاهی در کودکی روی دوش پیغمبر بود ، و در کربلا زیر سم اسب. ولی آنچه امام حسین (ع) را عزت بخشید ، راضی بودن به همه شرایط تلخ و شیرین بود.
3⃣ آیا ویروس وارد حرم امام می‌شود؟
🔹 #پاسخ | حرم که ساختمان است ، ویروس وارد بدن امام هم می‌شود. مگر امام رضا علیه‌السّلام با زهر به شهادت نرسید؟ مگر امام حسین علیه‌السّلام زیر سم اسب نرفت؟ مگر با خنجر سر از بدن مطهر امام جدا نکردند؟
🔸امام علم غیب دارد ، معجزه دارد ، قدرت دارد ، دعایش مستجاب است اما همه این‌ها در گروِ اذن خداوند است و هر کجا که خدا گفت به کار برده می‌شود.
🔸بعضی ماشین‌ها را نوشته‌اند که استفاده اختصاصی ممنوع است ، مثل اسلحه‌ای که در اختیار مأمور است ، ولی حق استفاده شخصی ندارد. هر کجا که اجازه دادند ، باید از آن استفاده کند.
🔸 در طبیعت قوانینی در جریان است که تغییر آن توسط اهل بیت (ع) امکان پذیر است ولی فقط با اذن و اراده الهی.
✅ #تلنگر |
دوستان بسیار عزیزم هوشیار و بیدار باشیم و فریب سفسطه بازان که در این روزهای کُرونایی دین و اسلام و ائمه و اماکن مقدسه را نشانه رفته اند نخوریم. سنگ را به کلاغ نمیزنند!!
🔷کانال
با #امام_خامنه_ای تا #ظهور
#تبیین مواضع و حمایت از #ولایت و #رهبری
http://eitaa.com/joinchat/2967404544C78b06dcbee
🔸خودش را برای «صفر» آماده کرده بود
وقتی کسی که در ولایت الهی ذوب نشده، زمامدار می‌شود. مشکل پیدا می‌شود. شما می‌پرسید مگر این رهبر ما ذوب در ولایت الهی شده است؟ من می‌گویم بله! من #شهادت_می‌دهم!
یک ماه قبل از رحلت امام (ره) برای کاری به دفتر ایشان رفتم. گفتم دوره ریاست جمهوری شما دارد تمام می‌شود، شما بعد از آن چکار می‌کنید؟ گفتند: «حوزه! می‌روم قم و آخوندی می‌کنم. بعد مثل‌اینکه چیزی یادش آمده باشد گفت: البته مگر اینکه امام نهی‌ام کنند. من بعد از ریاست جمهوری اگر امام به من بگویند برو مسئول عقیدتی سیاسی ژاندارمری یکی از روستاهای سیستان و بلوچستان بشو؛ #تردید_نمی‌کنم»!
فکرش را کنید! رئیس‌جمهور آماده باشد که اگر به او بگویند عقیدتی سیاسی ژاندارمری یک روستای سیستان بلوچستان بشو، برود. می‌دانید روستاهای سیستان و بلوچستان چقدر خطرناک است برای کسی که قبلاً رئیس جمهور بوده؟ اما می‌گوید برای رفتن «تردید نمی‌کنم»! خود را برای «صفر» آماده می‌کند؛ برای «هیچ». می‌رود برای #صفر_شدن و ناگهان سر از #رهبری در می‌آورد! تمام مسائل خلقت همین است. کسی که تردید در صفر شدن نکند، تردید در «فنا» نکند، «باقی» می‌ماند. راه بقاء ، فناست!
راضی بودن در برابر امر امام(ره) به معنای «ذلت باطنی» است، و «ذلت باطنی» مهارکنندهٔ «عزت ظاهری» است. وقتی «ذلت باطنی» اینگونه است، «عزت ظاهری» برای انسان خطرناک نیست. عزت رهبری به اندازه‌ای است که مردم او را در موقع نماز دعا می‌کنند. این عزت ظاهریِ بالا، ذلت باطنی به اندازهٔ خودش می‌خواهد که بتواند آن را مهار کند و الّا تعادلش بر هم می‌خورد. #ذلت_باطنی و احساس مسئولیت رهبری بالا بوده و به همین دلیل برای رهبری انتخاب شد.
هشت سال ریاست جمهوری رهبری از نوع #شش_هزار_سال_عبادت_ابلیس بود و قبول امر امام برای رفتن به سیستان و بلوچستان به عنوان نماینده ولی فقیه در ژاندارمری، از نوع #سجده_بر_آدم.
این رهبر، ذوب است؛ #ذوب_در_ولایت الله است که اینطوری به سر خودش می‌آورد و آن طرفش را دیگر نگاه نمی‌کند. شما دو تا درس لمعه بگیر، بعد بیا دو تا درس معالم بگیر، بعد بیا درس جامع‌المقدمات (اولین درس حوزوی) بگیر. ببین در وجودت چه رذالتی پیش می‌آید؟! اما ایشان می‌گوید مسئولیت عقیدتی سیاسی ژاندارمری، آن هم در یکی از روستاها، آن هم در سیستان و بلوچستان را حاضرم قبول کنم و تردید هم نمی‌کنم! این، همان نگه داشتنِ #آتش_در_دست است. این انسان وقتی که زمامدار می‌شود، ماشین نظام می‌شود؛ ماشینِ ترمزدار؛ لا یأخذه فی الله لومه لائم: ملامت رویش اثر نمی‌گذارد.