«مَغْفِرَتْ» از ریشۀ «غَفَرَ» مشتق شده است. گاه در فارسی این کلمه را به آمرزش معنا می‌کنند؛ حال آنکه این معنا بسیار ناقص است و مغفرت گسترده‌تر از آمرزش است. «غفر» به معنای پوشاندن و «مغفرت» از همین ریشه به معنای زیر پوشش و چتر حمایت الهی قرار گرفتن است. آدمیان گاه در بهره‌برداری از نعمت‌ها بد عمل می‌کنند و به کفران دچار می‌شوند. اما نکتۀ مهم آنجاست که حتی اگر چنین شود باز هم راه بازگشت انسان بسته نیست؛ بلکه آغوش پروردگار به روی همه گشوده است. چیزی که سوء رفتار گذشته را اصلاح می‌کند و سبب جبران عملکردهای ناپسند می‌شود رفتن به پناه غفران الهی است. این مغفرت چنان دایرۀ گسترده‌ای دارد که جایی برای ناامیدی باقی نمی‌گذارد. «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ» بگو: ای بندگان من که بر خویشتن زیاده‌روی روا داشته‌اید، از رحمت خدا نومید مشوید. درحقیقت، خدا همۀ گناهان را می‌آمرزد، که او خود، آمرزندۀ مهربان است. ▫️کتاب سلوک جمیل، شرح دعای مکارم الاخلاق صحیفه سجادیه، ص ۲۶۹. ▫️کتاب فروغ حکمت، شرح نهج البلاغه، ج۳، صص ۵۰۶‌-‌۵۰۷. #لحظۀ‌خوش #سلوک‌_جمیل #فروغ‌_حکمت_جلد3 #مغفرت @Hedayatnoor