💠 مرحوم استاد علی صفایی‌حائری (ره): 🔸 كسى كه بهره‌هايى از كسى گرفته و محبت‌هايى از او ديده، اگر بخواهد در برابر آن محبت‌ها چيزى بدهد و چيزى هم ندارد كه در خور او باشد چون هر آنچه را هم كه دارد از خود اوست به كس ديگرى رو مى‌آورد كه بزرگ تر و برتر و از او به ما نزديك تر است، از او مى‌خواهد كه تو پاداش او و بهرۀ او - رسول - را بده؛ چون او به من #محبت كرده، تو بر او #درود بفرست و به او پاداش بده و او را سرشار كن تا اينها او را از وسعت‌ها و درودها و رحمت‌ها انباشته كند. 🔹 «صَلِّ‌ عَلَيْهِ‌ صَلاةً‌ ناميةً‌ زاكِيةً‌ تَرْفَعُ‌ بِهَا دَرَجَتَه » ، تا او به مقامات و مراحلى كه بالاترين #مقامات و مراحل است برسد؛ چون راه كه محدود نيست، بى‌نهايت راه در پيش است. اين است كه تو از رسولى كه سرشار شده و بهره گرفته‌اى، بر او درود مى‌فرستى تا پاداشى باشد در برابر محبت‌هاى او: «اَللَّهُمَّ‌ صَلِّ‌ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‌». (📚 بهار رویش، صفحه ۷۳) 🆔 @salavatkhaneh 🆔 @einsad