#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۱۳۸ سوره انعام به انحراف مشرکان اشاره دارد. 🌀«حِجْر» به معناى منع است و «تحجیر» یعنى منطقه‏ اى را سنگ‏چین کردن و مانع شدن از ورود دیگران براى تصاحب آن. «حِجر اسماعیل» نیز جایى است که با دیوار سنگى جدا شده است. 🌀 عقل را هم «حِجر» گویند، چون انسان را از زشتى‏ ها باز مى‏ دارد. «هل فى ذلک قسم لِذى حِجر»  🌀در دو آیه‏ قبل، عقائد خرافى مشرکان درباره‏ى سهم خدا و بت‏ ها از کشاورزى و چهارپایان مطرح بود. در این آیه چگونگى مصرف سهم بت‏ها بیان شده که احدى حقّ استفاده ندارد، مگر خادمین بت‏ ها و بتکده‏ ها.  با توجّه به این آیه، مشرکان چهار انحراف داشتند: ۱- ممنوع شمردن بعضى از چهارپایان. ۲- ممنوع شمردن بعضى از محصولات کشاورزى. ۳- ممنوع کردن سوارى برخى از چهارپایان. ۴- نبردن نام خدا به هنگام ذبح حیوانات.  🌀قرآن، هدف آفرینش چهار پایان را سوار شدن بر آنها و مصرف از گوشت آنها مى‏ داند: «جعل لکم الانعام لترکبوا منها و منها تأکلون» و تحریم بهره ‏بردارى از چهارپایان را، از بدعت‏ هاى جاهلى مى‏ شمرد که در آیه ۱۰۳ سوره‏ مائده نیز بیان شده است.  🌀اسلام، آیین جامعى است که حتّى انحراف در بهره ‏گیرى از حیوانات را هم تحمّل نمى‏ کند. وقتى قرآن، از بى‏ مصرف ماندن حیوان و تحریم سوارشدن بر آن نکوهش می ‏کند، به طریق اولى از بى‏ مصرف ماندن انسان‏ ها، منابع، سرمایه‏ ها و استعدادها بیشتر نکوهش مى ‏کند.  📝پیام ها ۱- احکام دین باید منسوب به خدا باشد، نه بر پایه‏ گمان، خیال، قیاس و استحسان. «قالوا... بزعمهم... افتراءً علیه»  ۲- مبارزه با خرافات، یکى از وظایف اصلى پیامبران است. «افتراء علیه سیجزیهم»  ۳- تحریم حلال‏ ها و تحلیل حرام‏ ها، افترا بر خداست. «هذه انعام و حرث حجر... افتراء»  ۴- بدعت‏ گذاران، در انتظار کیفر قوانین موهوم خود باشند. «سیجزیهم 💠 پیام صفحه ۱۴۶ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۱۴۵ سوره انعام به احکام حلال و حرام گوشت اشاره دارد. ❇️ میتة، تنها حیوانى نیست که خود به خود مرده باشد، بلکه اگر طبق دستور اسلام، ذبح نشود در حکم مردار و حرام است.  حرمت مردار و خون، چهار مرتبه در قرآن مطرح شده است، دوبار در سوره‏ هاى مکّى و دو بار در سوره‏ هاى مدنى .  ❇️«اُهِلّ» از «اِهلال» به معناى بلند کردن صدا هنگام دیدن هلال اوّل ماه است. سپس به هر صداى بلندى گفته شده است. مشرکان در هنگام ذبح حیوانات، با صداى بلند نام بت‏ ها را مى‏ بردند، از این رو «اُهِلَّ» گفته شده است.  ❇️جمله «لا أجد... الاّ أن یکون میتة» در برابر تحریم ‏هاى جاهلانه مشرکان است وگرنه گوشت بعضى پرندگان و درّندگان دیگر نیز حرام است که در این آیه نیامده است و به اصطلاح این حصر، حصر اضافى است نه حقیقى.  ❇️ از نظر اسلام مضطر به کسى مى‏ گویند که خود را از راه ستمگرى و گردن‌کشى و گناه مضطر نکرده باشد، «غیر باغٍ» و تنها به مقدار رفع اضطرار، مجاز است نه بیشتر. «و لاعاد»  📝پیام ها ۱- یگانه منبع علم پیامبرصلى الله علیه وآله براى بیان احکام، وحى است. «لا اجد فى ما اوحى الىّ»  ۲- اصل و قانون اوّلیه، حلال بودن حیوانات است. «لا أجد»  ۳- تنها محرّمات ابلاغ شده در آیات و روایات تکلیف‏آور است، پس اگر با جستجو و تتبّع، دلیلى بر حرمت چیزى نیافتیم، براى ما حلال است. «لا أجد»  ۴- وقتى در مسأله‏ خوردن و نخوردن شخص پیامبر هم باید از «وحى» دستور بگیرد، دیگران چگونه از پیش خود چیزى را حرام مى‏ کنند؟ «فى ما اوحى الىّ»  ۵ - دلیل تحریم گوشت خوک، آلودگى و پلیدى آن است. «فانّه رِجس»  ۶- احکام تغذیه، براى مرد و زن یکسان است. «طاعم یطعمه» در مقابل آن عقیده خرافى در آیه ۱۳۹ که براى مردان گوشت همه‏ ى حیوانات را حلال و براى زنان برخى موارد را حرام مى‏ دانستند. «خالصة لذکورنا ومحرّم على أزواجنا»  ۷- در قانون، باید اهمّ و مهمّ رعایت شود. حفظ جان، مهم‏تر از حرام بودن مصرف مردار است. «فمَن اضطرّ»  ۸ - در اسلام بن‏ بست نیست، وقتى اضطرار پیش آید مصرف حرام‏ها مجاز مى‏ شود. «فمَن اضطرّ»  ۹- سوء استفاده از قانون در موارد استثنا، ممنوع است و باید به همان مقدار اضطرار، بسنده شود. «غیر باغ ولا عاد»  ۱۰- خون باقیمانده در گوشت پس از ذبح شرعى حرام نیست. خون ریخته شده حرام است. «دماً مسفوحاً»  ۱۱- در جایى که اضطرار به طور قهرى پیش آید، مى‏ توان از گوشت حرام استفاده کرد، ولى اگر با دست خودمان کارى کردیم که مضطر شدیم استفاده مجاز نمى‏ شود. «اُضطر» (به صورت مجهول آمده است)  ۱۲- وجود قوانین تخفیفى و اضطرارى، جلوه ‏اى از مغفرت و رحمت الهى است. «فمن اضطرّ... فانّ ربّک غفور رحیم»  💠 پیام صفحه ۱۴۷ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۱۵۰ سوره انعام به بدعتها اشاره دارد. 🌿اسلام، دین منطق و آزادى است، در دو آیه‏ قبل خداوند از مشرکان پرسید: آیا شما از چیزى اطّلاع دارید که ما نداریم؟ «هل عندکم من عِلمٍ»، در اینجا هم مى ‏فرماید: اگر گواه دارید بیاورید. «هَلُمَّ شهداءکم»  🌿در این آیه، ابتدا مى ‏فرماید: اگر دلیل و گواه دارند بیاورند، سپس مى ‏فرماید: اگر هم شهادت دادند، تو قبول نکن (چون صادقانه نیست).  «یعدلون» از «عِدل» به معناى همتاست. پس «بربّهم یَعدلون» یعنى براى خداوند، شریک و همتا و شبیه قرار مى‏ هند.  📝پیام ها ۱- اسلام، دین منطق و برهان است و از مخالفان خود گواه طلبیده و آنان را به مجادله‏ نیکو دعوت مى ‏کند. «قل هلمّ شهداءکم»   ۲- یکى از وظایف مبلّغان دینى، برخورد با بدعت‏ هاست. «قل هلمّ شهداءکم... أنّ اللَّه حرّم هذا»   ۳- هر گواهى و شهادتى، اعتبار ندارد. «فانْ شهدوا فلا تشهد معهم»   ۴- مواظب باشیم شرایط و جوّ اجتماع، ما را به اشتباه نیفکند. «فاِنْ شهدوا فلا تشهد معهم» (تصدیق کردن و همگام شدن با گواهان ناحق حرام است)   ۵ - قوانین بشرى اگر برخاسته از هوس ‏هاى کفّار باشد، قابل پیروى نیست. «لاتتّبع أهواء الّذین کذّبوا بآیاتنا...»  ۶- انسان‏ هاى با ایمان نباید از سنّت‏هاى مشرکان تقلید کنند. «لاتتّبع اهواء الّذین کذّبوا بآیاتنا...»   ۷- مشرکین، خداوند را خالق مى‏ دانند لکن در تدبیر و مدیریّت امور هستى براى او شریک قائلند. «و هم بربّهم یعدلون»  💠 پیام صفحه ۱۴۸ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅آیه ۱۵۲ سوره انعام به مال یتیم اشاره دارد. ✳️ خداوند، کارهاى خود را به نحو احسن انجام مى‏ دهد: «أحسن الخالقین» ، «أحسن تقویم» ، «نزل أحسن ‏الحدیث» و...، ✳️از ما هم خواسته که کارهایمان به نحو احسن باشد، «لیبلوکم ایّکم احسن عملا» 🎈چه در تصرّفات و فعالیّت‏ هاى اقتصادى، «الاّ بالّتى هى احسن»، 🎈 چه در گفتگو با مخالفان، «جادلهم بالّتى هى احسن ، 🎈چه در پذیرش سخنان دیگران، «یستمعون القول فیتّبعون احسنه» 🎈چه بدى ‏هاى مردم را با بهترین نحو جواب دادن، «ادفع بالّتى هى احسن السیّئة» 👈که در تمام این موارد، کلمه «احسن» به کار رفته است.  ✳️قوم حضرت شعیب، به خاطر کم فروشى گرفتار عذاب شدند. در قرآن نیز سه بار از کم‏‌فروشى نهى شده است.  ✳️کلمه‏ «کیل» هم به معناى پیمانه است و هم به معناى پیمانه کردن. کلمه‏ «قسط» هم مى‏ تواند مربوط به «اوفوا» باشد یعنى پرداخت، عادلانه باشد و هم مربوط به «کیل و میزان» باشد، یعنى خود پیمانه و ترازو سالم باشد. البتّه نتیجه هر دو یکى است.  📝پیام ها ۱- چون یتیم مدافعى ندارد و اموالش لغزشگاه است مواظب باشیم. «لاتقربوا»  ۲- براى حفظ حقوق ایتام باید بهترین طریقه بهره‏ گیرى از اموال و دارایى او انتخاب شود. «بالّتى هى أحسن». جز کسانى که اهلیّت اقتصادى و تقواى کافى دارند، نباید دیگران به مال یتیم نزدیک شوند. «لاتقربوا... الا»  ۳- وقتى ایتام به رشد و تجربه‏ کافى رسیدند، سلطه‏ خود را از آنان بردارید. «حتى یبلغ أشده»  ۴- نظام اقتصادى جامعه‏ اسلامى باید بر اساس قسط باشد. «بالقسط»  ۵ - اگر اجراى عدالت در حدّ اعلى ممکن نیست، لااقلّ در حدّ توان و امکان مراعات کنید. «لا نکلّف نفساً الاّ وُسعها»  ۶- تمام دستورات و اوامر و نواهى الهى، فوق طاقت انسان نیست. «لا نکلّف نفساً الاّ وُسعها»  ۷- بدون قدرت، تکلیفى نیست. «لا نکلّف نفساً الاّ وُسعها»  ۸ - در اسلام، «تکلیف» به اندازه‏ «توان» است. هرکه تواناتر، تکلیفش هم سنگین‏ تر. «لا نکلّف نفساً الاّ وُسعها»  ۹- عدالت، هم در رفتار و هم در گفتار، یک اصل است. «اوفوا الکیل... و اذا قلتم فاعدلوا» (در گواهى ‏ها، وصیّت‏ ها، قضاوت‏ ها، صدور حکم‏ ها، انتقادها و ستایش‏ ها، عدالت را مراعات کنیم.)  ۱۰- به پیمان‏ هاى الهى (که شامل فرمان ‏هاى عقل و وحى و وجدان و فطرت مى‏ شود) وفادار باشیم. («عهد اللَّه» هم شامل پیمانى است که خدا با انسان دارد و هم پیمانى که انسان با خدا مى‏ بندد) «بعهد اللّه اوفوا»  ۱۱- رابطه‏ خویشاوندى را بر ضابطه‏ حقّ و عدل، ترجیح ندهیم. «فاعدلوا ولو کان ذا قربى»  💠 پیام صفحه ۱۴۹ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۱۵۹ سوره انعام به بحث تفرقه افکنی پرداخته است. 🎈 تفرقه ‏افکنى در دین، یعنى بدعت‏ گذارى و تفسیر دین به رأى خود که در قرآن و حدیث، شدیدترین تعبیرات، درباره این گونه کسان آمده است. به برخى از این نمونه‏ ها توجّه کنید:  🔘 قرآن مى ‏گوید: واى بر آنان که با دست خود مطلبى مى‏ نویسند، سپس مى‏ گویند: این از طرف خداوند است.  🔘 على (ع) مى‏ فرماید: هرگاه بدعتى آید، سنّتى مى ‏رود. و یکى از وظایف انبیا و علما، بدعت‏ زدایى و جلوگیرى از تحریف‏ هاست. 🔘 در روایات آمده است: توبه‏ ى صاحب بدعت، پذیرفته نمى‏ شود.  🔘 خداوند، هیچ عملى را از بدعتگذار قبول نمى‏ کند. 🔘کسى که به بدعت گذار احترام گذارد یا لبخندى بزند، در فروپاشى دین گام برداشته است.  🔘 رسول خدا فرمود: هرگاه در میان امّتم اختلاف شد، هر کس طبق سنّت و گفته من عمل کند و سراغ راه و روش دیگران نرود، پاداش صد شهید خواهد داشت.  🔘 در قرآن، بارها از یهود، به خاطر تحریف‏ هایى که علم ایشان در دین پدید آوردند انتقاد شده است. درباره حضرت موسى (ع) هم مى‏ خوانیم: وقتى از کوه طور برگشت و انحراف و گوساله‏ پرستى قوم خود را دید، از فرط ناراحتى الواح تورات را بر زمین افکند و ریش برادرش را که جانشین او بود گرفت و گفت: چرا امّتم منحرف شدند؟ هارون در پاسخ گفت: ترسیدم اگر براى جلوگیرى از انحرافشان شدّت عمل به خرج دهم، مردم متفرّق شوند و تو بگویى چرا مردم فرقه فرقه شدند (تفرقه‏ اى که با بازگشت تو هم قابل اصلاح نباشد).  👈این آیات و روایات، مسئولیّت سنگین دین شناسان را در حفظ اصالت مکتب و مقابله با انحرافات فکرى، در عین حفظ وحدت اجتماعى امّت، بیان مى‏ کند.  📝پیام ها ۱- میان معارف دینى تفاوتى نیست، باید به همه ایمان داشت و عمل کرد، نه فقط بعضى. «انّ الّذین فرّقوا دینهم»  ۲- از عوامل تفرقه و جدایى، تغییر و تحریف در مکتب است. «انّ الّذین فرّقوا دینهم و کانوا شیعاً»  ۳- با آنان که مجموعه‏ مکتب اسلام را قبول ندارند، نباید همکارى کرد آنان از امّت محمّد محسوب نخواهند شد. «لستَ منهم فى شى‏ء» آنان مورد تهدید خداوند هستند. «انّما امرهم الى اللَّه»  ۴- تفرقه‏ افکنى در دین، نوعى شرک است. «فرّقوا دینهم... لستَ منهم فى شى‏ء» در آیات ۳۲ و ۳۳ روم آمده است. «ولا تکونوا من المشرکین . من الّذین فرّقوا دینهم» از مشرکین نباشید همان کسانى که در دین خود تفرقه به وجود آوردند.  💠 پیام صفحه ۱۵۰ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۱۱ سوره اعراف به مقام معنوی انسان اشاره دارد. 🌀 در آیه‏ قبل، قدرت مادّى و سلطه‏ انسان بر زمین مطرح بود، ولى در این آیه به مقام معنوى انسان اشاره شده که همه‏ فرشتگان بر او سجده کرده ‏اند.  🌀وقتى همه‏ فرشتگان فرمانبردار خدایند و بر آدم سجده کردند، دریغ است که انسان فرمان نبرد و براى خدا سجده نکند.  همه از بهر تو سرگشته و فرمان بردار شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبرى  🌀در این آیه، دوبار همه‏ انسان ‏ها مخاطب قرار گرفته ‏اند، «و لقد خلقناکم... صوّرناکم» امّا سجده براى حضرت آدم (ع) ذکر شده است، شاید اشاره به این باشد که همه‏ انسان‏ ها استعداد مسجود ملائکه شدن را دارند.  🌀از این آیه تا ۱۴ آیه‏ بعد، به داستان حضرت آدم (ع) مربوط مى ‏شود.  🌀مردى یهودى از حضرت على (ع) سؤال کرد: خداوند به ملائکه فرمود بر آدم سجده کنند، آیا از پیامبر اسلام نیز چنین احترامى کرده است؟  حضرت فرمود: خداوند به پیامبر فضیلتى بالاتر از این داد، خداوند با آن عظمتى که دارد همراه تمام فرشتگان، بر محمّد (ص) صلوات مى‏ فرستد و صلوات مؤمنین بر پیامبر را عبادت خود خوانده است.  📝پیام ها ۱- آفرینش انسان، در چند مرحله تحقّق یافته است. «ولقد خلقناکم ثمّ صوّرناکم»  ۲- سجده براى حضرت آدم بود، نه همه‏ انسان‏ ها. «قلنا للملائکة اسجدوا لآدم» و گرنه مى‏ فرمود: «اسجدوا لکم» همان‏ گونه که فرمود: «خلقناکم ثمّ صوّرناکم»  ۳- در انسان، استعداد و لیاقت رسیدن به مقامى است که مسجود فرشتگان شود. «اُسجدوا لآدم»  ۴- سجده براى غیر خدا، اگر بر اساس فرمان خدا باشد، شرک نیست. «قلنا... اُسجدوا لآدم»   ۵ - ابلیس، هم‌‏پایه‏ فرشتگان بود و خطاب به فرشتگان، شامل او نیز مى‏ شد. «فسجدوا الاّ ابلیس»  ۶- سجده نکردن ابلیس سهوى نبود، بلکه از روى علم و عمد بود. «الاّ ابلیس لم یکن من السّاجدین»  💠 پیام صفحه ۱۵۱ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۲۰ سوره اعراف به داستان آدم و حوا اشاره دارد. 🍁 شیطان، آدم و حوا را وسوسه مى کرد که خوردن از این درخت، شما را فرشته مى‏ کند یا ابدى مى‏ سازد و خداوند چون نمى‏ خواهد شما به این مقام برسید، دستور داده که از آن نخورید.  🍁در اینکه چرا حضرت آدم نهى خداوند را نادیده گرفت و از درخت ممنوعه خورد، ذیل آیه ۲۱ پاسخ داده شده که نهى در اینجا عنوان کراهت دارد، نه تحریم، و مانند نهى پزشک از یک غذا براى بیمار مى‏ باشد که اگر بیمار آن غذا را بخورد به زحمت مى‏ افتد و آثار و عوارض مربوط به خود را دارد، نه آنکه حرام باشد.  ⁉️ سؤال: آیا ملائکه از آدم برتر بودند که حضرت آدم به خاطر فرشته شدن، تحت تأثیر وسوسه‏ شیطان قرار گرفت؟  ✅ پاسخ: برترى آدم بر ملائکه، روشن است و امّا رغبت و میل آدم به ملک شدن، به خاطر کمالات آنان بود که حضرت آدم (ع) مى‏ خواست علاوه بر آنچه خود دارد، آنها را نیز داشته باشد که این، دلیل برترى آنان نیست.  🍃از امام صادق (ع) سؤال شد ملائکه افضل هستند یا بنى‏ آدم؟ آن حضرت روایتى را از حضرت على (ع) نقل کردند که فرمود: خداوند ملائکه را از عقل بدون شهوت و حیوانات را با شهوت بدون عقل آفرید، امّا انسان را با ترکیبى از عقل و شهوت آفرید، اگر عقل انسان بر شهوتش غالب شود، از ملائکه برتر است و اگر شهوتش برعقلش غالب شود، از حیوانات پست‏ تر است. «فمن غلب عقله شهوتَه فهو خیر من الملائکة و من غلب شهوته عقله فهو شرّ من البهائم».  🍁آرى خوبى‏ ها و درجات آدمیان متفاوت و داراى مراتبى است، چنانکه در ملائک نیز چنین است، پس هر انسانى را نمى‏ توان گفت از همه‏ ملائکه برتر است و یا بالعکس.  🍃خداوند، شیطان را با ماهیّتى پلید نیافریده است، بلکه او را موجودى قابل تکامل آفرید و در گذرگاه هستى هدایت کرد و این شیطان بود که خود را منحرف و پلید ساخت، وگرنه اگر ماهیّت او پلید بود، اشتغال به تسبیح و تقدیس، که سال ها بدان مشغول بود، معنا نداشت. 🍁همان گونه که خداوند فرعون و ابن‏ ملجم را چنان خلق نکرد، بلکه آنان نیز شایستگى رشد و اعتلاى انسانى را داشته ‏اند، ولى به اختیار خود منحرف شده ‏اند.  ⁉️سؤال: چرا خداوند شیطان را بر انسان مسلّط کرد؟  ✅پاسخ: رابطه‏ شیطان با انسان و امکان تأثیر او در آدمى، بیشتر و زیادتر از تأثیر غرائز حیوانى در انسان نیست. خداوند در مقابل آن غرائز حیوانى، اندیشه و تعقّل و وجدان را عطا فرموده و بهترین وسیله‏ تعدیل و تنظیم غرائز را در اختیار آدمى قرار داده است.  🍁علاوه بر آنکه شیطان، بر انسان سلطه ندارد و اراده و اختیار را از انسان نمى‏ گیرد، چنانکه خودش مى‏ گوید: «ما کان لى علیکم من سلطان الاّ أن دعوتکم فاستجبتم لى فلاتلومونى ولوموا انفسکم ما انا بمصرخکم و ما انتم بمصرخى» کار او کمک به غرائز حیوانى است و اگر بخواهد تأثیرى بگذارد، مجبور است با یکى از قواى درونى یعنى غرائز و توهّمات و وسوسه‏ ها وارد شود که در مقابل آنها دو نیروى عقل و وجدان همواره انسان را به خیرات و نیکى‏ ها دعوت مى‏ کنند.  💠 پیام صفحه ۱۵۲ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۲۶ سوره اعراف به لباس تقوا پرداخته است. 🌾 پس از نقل داستان حضرت آدم، خداوند در این سوره چهار بار (در این آیه و آیات ۲۷، ۳۱ و ۳۵)، فرزندان آدم و نسل بشر را خطاب قرار داده و به امورى همچون: حفظ لباس تقوا، فریب شیطان را نخوردن، در خوراکى‏ ها و آشامیدنى ‏ها و تجمّلات اسراف نکردن و پذیرفتن دعوت انبیا، سفارش نموده است.  🌾«ریش»، به معناى پر پرندگان است که براى آنها، هم پوشش است و هم وسیله‏ زیبایى، همچنین به لباسى که براى انسان نوعى زینت به حساب آید، ریش گفته مى‏ شود.  🌾همه‏ نعمت ‏ها به دست خداوند است و از خزینه‏ غیب الهى سرازیر مى‏ شود، چنانکه خداوند مى‏ فرماید: «و اِنْ من شى‏ء الاّ عندنا خزائنه و ما ننزّله الاّ بقدر معلوم» هیچ چیز نیست، جز آنکه گنجینه ‏هاى آن نزد ماست و جز به اندازه معلوم، فرو نمى ‏فرستیم. 🌾 و مى‏ فرماید: «وانزلنا الحدید»، «وانزل لکم من الانعام...» ، پس مراد از نزولِ لباس از سوى خداوند، آفرینش و قرار دادن آن در اختیار انسان است. «أنزلنا علیکم لباساً»  🌾مراد از «لباس التّقوى»، لباسى است که بر اساس تقوا، تواضع، پاکى و پاکدامنى باشد و به هر یک از خشیت، طاعت، عفّت، حیا و عمل صالح نیز تعبیر شده است.  📝پیام ها ۱- توجّه به نعمت‏هاى الهى، عامل عشق به خدا و دورى از غفلت است. «قد انزلنا علیکم... لعلّهم یذّکّرون»  ۲- لباس، زمانى نعمت الهى است که بدن را بپوشاند. «یوارى سواتکم»  ۳- گرچه در تهیّه‏ لباس، علاوه بر عوامل طبیعى انسان‏ ها نیز تلاش مى‏ کنند، ولى همه‏ اینها به دست خداست. «انزلنا علیکم لباساً»  ۴- پوشش و پوشاندن کار خداست، «انزلنا علیکم لباساً یوارى»، ولى برهنگى و برهنه کردن کار شیطان است. «فوسوس... لیبدى لهما ما ورى عنهما من سواتهما»  ۵ - لباس، نعمت الهى است، «لباساً یوارى» و برهنگى و خلع لباس، کیفر گناه. «فلمّا ذاقا الشجرة بدت لهما سوءاتهما»  ۶- پوشش و آراستگى با پوشاک و لباس‏هاى زیبا، مطلوب و محبوب خداوند است. «قد انزلنا علیکم لباساً... و ریشاً» آراستن و زینت و بهره‏ بردن از لباس‏ هاى زیبا تا آنجا که به اسراف کشیده نشود، مانعى ندارد.  ۷- معنویّت در کنار مادّیت، تقوا در کنار زینت لازم است. «ریشاً و لباس التّقوى»، و گرنه لباس مى‏ تواند وسیله‏ ى اسراف، تکبّر، فساد، خودنمایى، مدپرستى، شهوت رانى، فخرفروشى و امثال آن شود.  ۸ - آن گونه که در لباس مادى، پوشش عیوب، حفاظت از سرما و گرما و زیبایى مطرح است، تقوا هم عامل پوشش عیوب است، هم نگهدارنده از گناه و هم مایه‏ ى زیبایى معنوى انسان مى‏ باشد. «لباس التّقوى»  ۹- از خاک، پنبه مى‏ روید، از علف که خوراک حیوان است پشم تولید مى‏ شود و از آب دهان کرم، ابریشم، اینها همه از آیات الهى است که مى‏ تواند مایه‏ تذکّر و بیدارى انسان باشد. «ذلک من آیات اللّه لعلّهم یذّکّرون»  💠 پیام صفحه ۱۵۳ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۳۱ اعراف به آداب رفتن به مسجد اشاره دارد. ♻️شاید بتوان گفت: آنچه در قرآن با خطابِ «یا بنى آدم» بیان مى‏ شود، مربوط به تمام انسان‏ها و همه‏ ادیان و از مشترکات آنان است.  ♻️قرآن به مال و فرزند، «زینت» گفته است، «المال و البنون زینة الحیاة الدّنیا» بنابراین ممکن است آیه بیانگر این باشد که مال و فرزند خود را هنگام رفتن به مسجد همراه داشته باشید، تا با مال، به حل مشکلات اقتصادى مسلمین بپردازید و با حضور فرزند در مساجد و جماعات، مشکلات تربیتى نسل آینده را حل کنید.  ♻️در روایات، امام‏ جماعتِ عادل، آراستگى ظاهر، عطر زدن و لباس زیبا پوشیدن به هنگام نماز، بلند کردن دستان به هنگام رکوع و سجود در نماز، شرکت در نماز عید و نماز جمعه، از جمله مصادیق زینت شمرده شده ‏اند.  ♻️امام مجتبى علیه السلام به هنگام نماز و حضور در مسجد، بهترین لباس خود را مى‏ پوشید و مى‏ فرمود: «انّ اللّه جمیل یحبّ الجمال فاتجمّل لربّى»، خداوند زیباست و زیبایى را دوست دارد، و من لباس زیباى خود را براى پروردگارم مى‏ پوشم و آنگاه این آیه را تلاوت مى‏ فرمودند.  ♻️خداوند زیبایى و زینت را دوست دارد و گرنه به آن امر نمى‏ فرمود، «خذوا زینتکم» چنانکه اسلام، آیین فطرى است و انسان نیز فطرتاً از زینت لذّت مى‏ برد.  ♻️با زینت به مسجد رفتن، احترامى است به بندگان خدا، به عبادت خدا و همچنین سبب ایجاد جاذبه و ترغیب عملى دیگران به آمدن در آنجاست.  ♻️امام صادق (ع) مى ‏فرماید: اموال، ودیعه و امانت الهى در دست انسان است و مصرف باید دور از اسراف باشد.  گرچه استفاده از زینت و طعام، امرى فطرى و طبیعى است، ولى در شرایط خاص مانند وجود نیازمندان و محرومان، باید با آنان همدردى کرد. لذا در تاریخ مى‏ خوانیم که نوع لباس امام صادق (ع) که مردم در رفاه نسبى به سر مى‏ بردند با لباس امام على (ع) که مردم فقیر و ندار بودند، متفاوت بود، چون شرایط اجتماعى هر کدام فرق داشت.  ♻️امام صادق (ع) فرمود: کسى که رزق یک روز خود را داشته باشد، ولى قانع نباشد و از مردم سؤال و تکدّى کند، از مسرفان است.  ♻️اسراف در غذا و پرخورى، منشأ بسیارى از بیمارى‏ هاى جسمى و روحى و مایه‏ سنگدلى و محروم شدن از چشیدن مزه‏ ى عبادت است. چنانکه پیامبر فرمودند: «المعدة بیت کلّ داء» معده، کانون هر بیمارى است. پزشکى مسیحى پس از شنیدن این آیه و حدیث گفت: تمام علم طب، در این آیه و این سخن پیامبر شما نهفته است. ♻️امام صادق (ع) فرمودند: آنچه باعث از بین رفتن مال و زیان رساندن به بدن باشد، اسراف است. «انّما الاسراف فیما أتلف المال و اَضرّ بالبدن» و در روایت دیگرى مى‏ خوانیم: آن چه در راه خدا مصرف شود هرچند بسیار زیاد باشد، اسراف نیست و آنچه در راه معصیت خدا استفاده شود، هرچند اندک باشد، اسراف است.  💠 پیام صفحه ۱۵۴ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۳۸ سوره اعراف به وضعیت رهبران باطل و پیروان آنها در جهنم اشاره دارد. 🔰از صحنه‏ هاى تکان‏ دهنده قیامت، گفتگوى دوزخیان با یکدیگر، به ویژه با سران و بزرگانى است که سبب جهنّمى شدن آنان شده ‏اند. به همین جهت آنجا دوستان بى‏ تقوا نیز با هم دشمن مى‏ شوند. «الاخلاّء یومئذ بعضهم لبعض عدوٌّ الاّ المتّقین»، 🔰 گاهى هم تقاضا مى ‏کنند که عاملان گمراهى خود را ببینند و پایمالشان کنند. «أرِنَا الّذین اضلاّنا من الجنّ و الانس نجعلهما تحت أقدامنا» و گاهى اطاعت از بزرگان را عامل سقوط خویش مى‏ دانند. «أطعنا سادتنا و کُبرائنا و اضلّونا السبیلا» 🔰 امّا انسان داراى اختیار و آزادى عمل است و نمى‏ تواند انحراف و خطاى خود را تنها به گردن دیگران اندازد.   🍃امام صادق (ع) فرمودند: مراد از رهبران «هؤلاء اضلّونا»، رهبران فاسد و ائمّه‏ ظلم و جور مى ‏باشد. 🔰در قیامت رهبران جور و پیروان آنها، هرکدام دو برابر عذاب مى‏ شوند، زیرا قرآن در پاسخ تقاضاى منحرفان براى عذاب دو برابر رهبران خود مى ‏فرماید: هم رهبران دو برابر کیفر دارند و هم پیروان آنها، «لکلٍ‏ّ ضِعف» رهبران، چون هم خود منحرف شدند و هم دیگران را منحرف کردند، و امّا پیروان آنها نیز براى انحراف خود و براى اینکه با پیروى و حمایت خود به رهبران باطل رونق دادند.  📝پیام ها ۱- در بهشت، کینه و دشمنى نیست، سراسر صلح و صفاست ولى در جهنّم، افراد یکدیگر را لعن و نفرین مى‏ کنند. «لَعَنت أختها» چنانکه در آیه ۲۵ سوره‏ عنکبوت مى‏ خوانیم: «یکفر بعضُکم ببعض و یَلعَنُ بعضُکم بعضاً»  ۲- جنّ نیز مانند انسان، تکلیف دارد و گنهکاران هردو سرنوشتى مشابه دارند و در یک دوزخ قرار مى‏ گیرند. «الجنّ والانس فى النار... لعنت اختها»   ۳- کفّار، یکباره وارد دوزخ نمى‏ شوند، بلکه به ترتیب و نوبت. «کلما دخلت»  ۴- ولایت‏ ها، محبّت‏ ها و حمایت‏ هاى غیر الهى، در قیامت به کینه و نفرین و دشمنى تبدیل مى‏ شود. «لعنت اُختها»  ۵ - در قیامت، همه مى‏ کوشند گناه خود را به گردن دیگرى اندازند یا براى خود شریک جرم پیدا کنند. «هؤلاء اضلّونا»  ۶- گاهى انسان کیفرهایى مى‏ بیند که خود آگاه نیست. «ولکن لا تعلمون»  💠 پیام صفحه ۱۵۵ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۴۴ سوره اعراف به منادیان روز قیامت اشاره دارد. ♻️در اینکه مؤذّنِ قیامت چه کسى مى‏ باشد اقوالى بیان شده است، از جمله: خداوند، اسرافیل، جبرئیل، مأموران جهنّم و مأموران بهشت، امّا در روایات شیعه و برخى احادیث اهل‏سنّت (مانند روایات حاکم حَسکانى) مى‏ خوانیم که آن مؤذّن، حضرت على (ع) است، همان گونه که سوره برائت را که شامل اعلام برائت از مشرکین در دنیا بود در مکّه خواند، قرائت قطعنامه‏ هاى برائت و لعنت الهى نسبت به مشرکان، در آخرت نیز از زبان على (ع) خواهد بود. همچنان که به بهشتیان نیز آن حضرت سلام خواهند داد.  ♻️پیامبر پس از جنگ بدر، خطاب به کشته مشرکان فرمود: «انّا وجدنا ما وعد ربّنا حقّاً فهل وجدتم ما وعد ربّکم حقّاً»، اصحاب سؤال کردند: چگونه با اجسادى که مرده‏ اند تکلّم مى‏ کنید؟ حضرت فرمودند: به خدا سوگند! همه‏ آنان کلام مرا بهتر از شما شنیدند. چنانکه حضرت على (ع) نیز کشته ‏هاى خوارج را با همین آیه مورد خطاب قرار دادند. 📝پیام ها ۱- در قیامت، بهشتیان و دوزخیان با یکدیگر گفتگو دارند. «نادى...» بهشت و جهنّم به گونه‏ اى است که بهشتیان پس از استقرار، مى‏ توانند از دوزخیان خبر بگیرند.  ۲- در قیامت مؤمنان و کافران، وعده ‏هاى الهى را حقّ و عملى مى‏ یابند. «قد وجدنا ما وعدَنا ربُّنا حقّاً»  ۳- خداوند توسط اهل بهشت، از دوزخیان اعتراف مى‏ گیرد، تا شرمندگى و فشار بیشترى بر آنان وارد شود. «قالوا نعم»  ۴- دادگاه قیامت، با شعار، مرگ بر ستمگران پایان مى‏ یابد. «لعنة اللّه على الظالمین»  💠 پیام صفحه ۱۵۶ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan

#در_محضر_دوست 🔅 آیه ۵۵ سوره اعراف به بحث دعا اشاره دارد. 🍃پیامبر اکرم در سفرى بعضى اصحاب را دیدند که با فریاد دعا مى‏ کنند، حضرت فرمودند: آرام دعا کنید. حضرت زکریّا نیز خداوند را در پنهانى و با اخلاص ندا مى‏ کرد. «نادى ربّه نداءً خفیّاً» زیرا نشانه‏ ى ادب است چنانکه خداوند به مؤمنان مى ‏فرماید: بلندتر از صداى پیامبربا او سخن نگویید. «لاترفعوا اصواتکم فوق صوت النبىّ کجهر بعضکم لبعض» و ممکن است صداى بلند در عبادت و نیایش، زمینه‏ ساز تظاهر و ریا باشد.  🍃تضرّع و ناله در دعا، نشانه‏ توجّه انسان به کمبودها و نیازهاى خود و عامل شکستن غرور و خودخواهى است. زیرا آنکه خود را قوى و غنى بداند، در برابر هیچ کس ناله و درخواستى ندارد.  🍃امام صادق (ع) فرمود: تضرّع در دعا، دستان را به طرف آسمان بلند کردن و دعا نمودن است، پیامبر اکرم نیز چنین دعا مى‏ کرد و سلمان فارسى از آن حضرت نقل کرده که فرمود: خداوند حیا مى‏ کند دستى را که به دعا بلند شود محروم برگرداند. 📝پیام ها ۱- پس از خداشناسى، خداپرستى لازم است. «اُدعوا ربّکم» در آیه‏ قبل، خداشناسى مطرح شد، در این آیه خداپرستى.  ۲- بهتر است دعا با استمداد از کلمه‏ «ربّ» و همراه تضرّع و زارى و پنهانى باشد. «اُدعوا ربّکم تضرّعاً و خفیة» دعاى پنهانى از ریا دور و به اخلاص نزدیک‏ تر است.  ۳- دعا وقتى مؤثّر است که خالصانه و همراه با تضرّع باشد. «تضرّعاً و خفیة»  ۴- با تمام وجود و با کمال خضوع خدا را بخوانیم و زبانمان نماینده همه‏ وجود ما باشد. «اُدعوا... تضرّعاً»  ۵ - گردنکشان و تجاوزکاران، از لطف و محبّت الهى محروم مى‏ باشند. «انّه لا یحبّ المعتدین»  ۶- دعا نکردن، دعاى بى‏ تضرّع و دعاى ریائى، از نمونه‏ هاى سرکشى و تجاوز است. «المعتدین»  💠 پیام صفحه ۱۵۷ قرآن ⚜ قرارگاه یاوران ولایت دامغان @yavarane_velayat_damghan